All Chapters of อุ้มรักนางบำเรอนอกหัวใจ: Chapter 1 - Chapter 10

1หนึ่งปีแล้ว... หนึ่งปีที่เขาทำตัวเหมือนหมา เป็นสุนัขรับใช้ เป็นทาสผู้ซื่อสัตย์ คอยเฝ้า คอยดูแลหล่อนกับลูกอยู่ใกล้ๆ แต่ไม่มีสิทธิ์พูดคุย หรือก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวเหมือนอดีต ได้แต่มองดูหล่อนมีความรักครั้งใหม่ด้วยใจชอกช้ำหัวใจกรชวิลไม่ต่างกับต้นไม้ ที่ถูกมือหล่อนปลิดใบไม้ออกจากลำต้น จนตอนนี้ไร้ใบไม้สักใบ กำลังกลายเป็นต้นไม้แห้งตายในไม่ช้า ตอนนี้กรชวิลยังไม่ตาย เขามีลมหายใจ และกำลังเผชิญอยู่กับความเจ็บปวดรวดร้าว อย่างแสนสาหัส ความรู้สึกนี้น้อยกว่าที่หล่อนได้รับจากเขา คล้ายกับว่า ชายหนุ่มกรรมตามสนอง เคยทำอะไรไว้กับณศรินทร์ เวลานี้ย้อนกลับมาหาตัว ชนิดที่ว่า เอาคืนกลับสิบเท่า หากอดีตกรชวิลไม่ใจร้ายใจดำ ไม่ทำร้ายจิตใจหล่อน และยอมรับความรู้สึกตัวเอง เขาคงไม่ทรมานใจและกายเช่นนี้ แสงแดดยามเช้าส่องเข้ามาในห้องนอน บอกให้รู้ว่า ชีวิตประจำวันเริ่มต้นขึ้นแล้ว หลายคนออกจากบ้านไปทำกิจวัตรของตัวเอง แต่สำหรับณศรินทร์ หล่อนทำเช่นคนอื่นไม่ได้ เพราะตอนนี้หน้าที่ลับๆ ของหล่อนยังไม่เสร็จสิ้น หญิงสาวปล่อยตัว ปล่อยใจให้ชายใจร้ายที่ไม่มีวันได้ความรู้สึกดีดีกลับมาเชยชม

Chapter 3 “พี่เอ็มชมเกินไปแล้วค่ะ เอยไม่ได้สวยขนาดนั้นหรอกค่ะ” ดวงหน้าหวานแดงระเรื่อ ชวนมองเหลือเกิน พงษ์พัฒนายกกล้องถ่ายรูปณศรินทร์สาวหน้าหวานเป็นธรรมชาติ “พี่ไม่ได้ชมเกินไป เอยสวยจริงๆ ไม่เชื่อดูสิครับ” เขาขยับตัวเข้ามาใกล้ณศรินทร์ เพื่อให้หล่อนดูภาพที่บันทึกไว้ในกล้องถ่ายรูป “เห็นไหมว่า เอยสวย” พูดจบพงษ์พัฒนาหันหน้าไปทางณศรินทร์ ที่เงยหน้ามองคนตัวสูงกว่า ทำให้ใบหน้าสองหนุ่มสาวอยู่ห่างกันไม่มากนัก พงษ์พัฒนามองนัยน์ตาหวานปนเศร้า อันแสนมีเสน่ห์ ยามเขามองดวงตาคู่นี้ครั้งใด หัวใจเต้นแรง มันเป็นเช่นนี้ตั้งแต่วันแรกที่ได้พบหน้าณศรินทร์ จนถึงวันนี้ ความรู้สึกดีดีที่มีให้สาวตรงหน้า ไม่เคยจางลง กลับเพิ่มขึ้นทุกวัน แต่เป็นความรู้สึกที่ไม่อาจเปิดเผยให้ใครรู้ได้ เพราะเขามีพันธะคล้องคอสำหรับณศรินทร์ หล่อนไม่ได้คิดอะไรกับชายตรงหน้า มากไปกว่าพี่ชาย เพราะหล่อนมีชายคนหนึ่งปักแน่นในดวงใจ แม้เขาจะร้าย แต่หัวใจดวงนี้ ไม่หลาบจำ รักกรชวิลไม่เสื่อมคลาย“ค่ะ สวยจริงด้วย” ณศรินทร์ชมตัวเอง ซึ่งก็ไม่เกินจริงเท่าไหร่นัก“ใช่ครับ สวยที่สุดเลย” เขาชมจากหัวใจ คนถูกชมยิ้ม ยื่นดอกราชา

Chapter 5คราแรกปนัดดาตั้งใจมารับอรัญญาเพียงคนเดียว นางเกลียดชังณศรินทร์ ลูกสาวคนที่ทำให้พรทิพย์เจ็บช้ำน้ำใจ ทว่าอรัญญาขอร้องไว้ ให้เหตุผลว่า ณศรินทร์ไม่มีใครเหมือนตน ปล่อยให้ณศรินทร์อยู่กับพรพิมลหรือปล่อยไปตามยถากรรม คงไม่ดีแน่ หล่อนเป็นห่วงณศรินทร์ เพราะถึงอย่างไร ณศรินทร์คือพี่สาวของตน คำพูดไร้เดียงสายิ่งทำให้ปนัดดารักอรัญญามากขึ้น ยอมทำตามที่อีกฝ่ายร้องขอ“เธออยากได้เงินจ่ายค่ารักษาตัวยายแอ๋วไม่ใช่เหรอ ฉันให้ได้นะ แต่มีข้อแม้ว่า เธอต้องไปอยู่กับฉันที่ไร่ชวนชม ไปเป็นขี้ข้าส่วนตัวของฉัน จนกว่าฉันจะพอใจ” อรัญญาไม่ใช่นางฟ้านางสวรรค์ เป็นน้องสาวที่รักพี่สาวตามที่แสดงให้ใครต่อใครเห็น เบื้องหลังอรัญญาร้ายมาก เพราะถูกพรทิพย์กรอกหูมาตลอดว่า ณศรินทร์แย่งความรักจากวิวัฒน์ไป คนที่บิดาไม่ค่อยรัก ถูกฝังความเกลียดชัง จึงคิดแก้แค้นพี่สาว ด้วยการให้เป็นทาสรับใช้ “เธอคิดดูสิเอย ฉันมีเงิน ส่วนเธอไม่มี เธอจะเอาเงินที่ไหนจ่ายค่ารักษาตัวยายแอ๋ว หรือว่าเธอจะออกจากโรงเรียน แล้วไปทำงานหาเงินมาจ่ายล่ะ เงินมันเยอะนะ เดือนนึงหลายหมื่น เธอไหวเหรอ พานให้ยายแอ๋วลำบากเปล่าๆ ไปอยู่กับฉันแหละดีแล้ว นอกจากยายแอ๋วได

Chapter 7กรชวิลมองร่างกึ่งเปลือยที่เดินมาหยุดตรงริมเตียง เขาไม่เอ่ยคำใด ถอดชุดนอนออกจากตัวจนร่างกายล่อนจ้อน ก่อนมือใหญ่กระตุกผ้าพันตัวหล่อนออก เพื่อให้ณศรินทร์อยู่ในสภาพเดียวกับตน ออกแรงดึงแขนหล่อนไม่แรงมาก ร่างสาวก็เข้ามาอยู่ในอ้อมกอดไม่มีคำพูดใด กรชวิลแนบปากปิดทับกลีบปากนุ่ม ที่ปฏิเสธยากว่า มีพลังอำนาจดึงตนสู่ห้วงเสน่หาได้อย่างไม่ยาก ทั้งที่เจ้าของริมฝีปากคู่นี้ เป็นคนที่เขาแสนชิงชัง ไม่คิดมีใจให้ หล่อนเป็นเพียงนางบำเรอไร้ราคา เขาอยากบดจูบลงโทษที่หล่อนทำให้เขาขุ่นเคืองใจ พอได้จูบจริง กลับทำในเรื่องตรงกันข้ามเป็นความอ่อนโยนอันแสนละมุนหัวใจ อย่างที่หล่อนไม่เคยได้รับจากเขา ปกติปากสาวร้าวระบมจากการลงน้ำหนักจูบ ทว่าครั้งนี้หัวใจสาวพองโต ราวกับถูกอัดด้วยความทะนุถนอม โรมรันลิ้นใหญ่ที่กระหวัดลิ้นตน เพิ่มความร้อนในกายสองหนุ่มสาวร่างสาวเปล่าเปลือย ถูกฝ่ามือลูบไล้ ปลุกความซาบซ่านมากกว่าเจ็บปวด ส่งผลให้หล่อนวูบไหวในอก อุณหภูมิในการสูงขึ้นทุกขณะ ยิ่งเขาวางมือลงบนความนุ่มหยุ่นกลางอก แล้วบีบขยำ ปั่นยอดถันส่งท้าย ณศรินทร์ยิ่งเสียวสยิว ครางเบาๆ ในลำคอกรชวิลขยับตัวลุกขึ้นนั่งริมเตียง เลื่อนตัวสา

Chapter 9 น้ำกามรสที่ได้ดื่มไป เสมือนเติมเชื้อปรารถนาในกายให้เดือดพล่าน เขาทนไม่ไหวเช่นกัน รีบประสานกายกับร่างแน่งน้อยที่ใจแสนเกลียดชัง ทว่าร่างกายกับโหยหาไม่มีสิ้นสุด เมื่อประสานร่างเต็มตัว กรชวิลเดินหน้าเต็มสูบ เข้าสุดออกสุด ณศรินทร์สั่นสะเทือนตามแรงรัก เร็ว หนักหน่วง อัดกระแทกแบบไม่ลืมหูลืมตา มือใหญ่กอบกุมเต้าอวบมันมือ ขยำและดึง “อา...ยัยแม่มด...โคตรเสียวเลย...อูวว์...พระเจ้า...ตอดดีมาก...ดีมาก...โอ้วววว” กรชวิลครางยาว รัวเป็นชุดใหญ่ก่อนหยุดแช่ตัวครั้งสุดท้าย ระเบิดความสุขจนทะลักไหลออกมาจากช่องทางเสน่หา ซบหน้าลงบนอกนุ่ม พร้อมลมหายใจแรง ณศรินทร์ไม่เคยเหนื่อยอ่อนจากภารกิจบนเตียง เท่าครั้งนี้เลย ความสุขที่ได้รับสูบพลังงานหล่อนไปมาก ดูได้จากอัตราการเต้นของหัวใจที่เร็วกว่าปกติ และแรงหายใจหอบกรชวิลแทบหมดแรง เอนกายลงนอนข้างหล่อน ทั้งที่เขาเล่นรักได้คืนละสามถึงสี่รอบ ดวงตาสีนิลมองดวงหน้าหวานสาวข้างกาย ชั่วขณะนั้น เขาสัมผัสได้ถึงพลังบางอย่าง ที่วาบเข้ามาในห้วงจิตใจ ราวกับประตูความรู้สึกเปิดออก หล่อนกำลังก้าวเข้ามา แต่อยู่ๆ ชายหนุ่มใช้มือปิดประตูนั้นอย่างว่องไว