บทที่ 13

13

คืนนี้เป็นคืนแรกที่กุลธิรัตน์ไม่นอนร้องไห้ หล่อนนอนยิ้มอย่างมีความสุข แต่ดูเหมือนพระเจ้าไม่เมตตาหล่อนสักเท่าไหร่ เมื่อประตูห้องนอนเปิดออก ร่างสูงใหญ่ของธรรม์บดีก้าวเข้ามาในห้อง นัยน์ตาสีนิลมองคนนอนหลับบนเตียงเขม็ง แววตาดุกร้าว กลิ่นสุราคลุ้งไปทั่วตัว เขาเดินร่างนวลลออที่เพิ่งเคลิ้มหลับไปเดี๋ยวเดียว

ความที่ธรรม์บดีทิ้งตัวลงนอนด้านข้างแรงมาก คล้ายตั้งใจปลุกให้กุลธิรัตน์ตื่น เป็นไปตามเขาตั้งใจ หล่อนขยับตัวหันมองคนตัวโต

“ว้าย!” เพียงเสี้ยววินาที กุลธิรัตน์ไม่ทันตั้งตัว ความตกใจแน่นอก เมื่อเขากดหัวไหล่ตนไว้ นำร่างกายสูงใหญ่คร่อมร่างตน “คุณอิฐ คุณจะทำอะไรคะ”

ปกติต่างคนต่างนอน ธรรม์บดีไม่เคยแตะต้องร่างกายกุลธิรัตน์เลยสักครั้ง พอเขากลับมาบ้านก็จะอาบน้ำ เข้านอนด้วยการหันหลังให้ตน กอดหมอนข้างใบโปรดของเขา หรือไม่ก็นอนท่าหงาย ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ธรรม์บดีสัมผัสตัวกุลธิรัตน์ และเหมือนหล่อนรู้ถึงความไม่ปลอดภัย

“ฉันอยากรู้นักว่า เธอมีอะไรดี ผู้ชายถึงหลงใหลเธอนัก ทั้งที่ตัวเธอเน่าเฟะ ผ่านผู้ชายมาหลายคน แต่ก็ยังมีคนอยากเอา” น้ำเสียงแน่นไม่ด้วยแรงโทสะ ไม่พอใจเต็มเปี่ยม โดยเจ้าตัวไม่รู้เหตุผลว่า ทำ