Share

บทที่ 104

Author: มาแล้วก็อยู่ต่อเถอะ
บรรยากาศภายในตำหนักพลันเย็นเยียบลงในทันที

“เป็นเรื่องจริงพ่ะย่ะค่ะ” น้ำเสียงของฮั่วหลินเรียบเฉย แต่แฝงไปด้วยความหนักแน่นที่ไม่อาจสงสัยได้

ทันใดนั้นไทเฮาก็ทรงพระสรวลออกมา ริ้วรอยบาง ๆ ที่หางพระเนตรคลายออก

“จวงกุ้ยเหรินนับว่าเป็นคนมีวาสนา เพียงแต่...”

พระนางทรงเปลี่ยนเรื่อง “ช่วงนี้ฮ่องเต้โปรดปรานอยู่เพียงคนเดียว เกรงว่าจะทำให้พระสนมคนอื่น ๆ รู้สึกว่าถูกทอดทิ้ง”

ฮั่วหลินยืนเอามือไพล่หลัง สีหน้าเย็นชา

“เสด็จแม่ทรงกังวลมากเกินไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

“กังวลมากเกินไปหรือ?” น้ำเสียงของไทเฮาพลันสูงขึ้น “เหล่าพระสนมในวังหลังมาร้องห่มร้องไห้ที่ตำหนักฉือหนิงทุกวัน บอกว่าแม้แต่พระพักตร์ของฮ่องเต้ก็ยังไม่ได้เห็น! ฮ่องเต้ทรงทราบหรือไม่?”

“ลูกมีราชกิจมากมายพ่ะย่ะค่ะ”

“ช่างเป็นราชกิจที่มากมายเสียจริง!” ไทเฮาทรงตบโต๊ะอย่างแรง กำไลหยกบนข้อมือกระทบกับโต๊ะจนเกิดเสียงดังแสบแก้วหู “แต่กลับขยันไปที่ตำหนักของจวงกุ้ยเหรินนั่นเสียจริง!”

สายพระเนตรของฮั่วหลินลุ่มลึกลงเรื่อย ๆ และขบกรามแน่น

“นี่เสด็จแม่กำลังจะซักไซ้ลูกหรือพ่ะย่ะค่ะ?”

ไทเฮาถึงกับชะงักไปเมื่อถูกสายพระเนตรอันเย็นเยียบของเขาทิ่มแทง ท่าทีที่แข็ง
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 249

    สิ้นเสียงของจางวางกรมพิธีการ องครักษ์ที่เขาพามาก็พุ่งตัวไปทางเจียงหวนองครักษ์ลับสองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเจียงหวนรีบก้าวเข้ามาขวางไว้พวกเขาชักกระบี่ที่เอวออกมา ยืนคุ้มกันอยู่ด้านหน้าเจียงหวน ราวกับเทพสังหารสององค์กลิ่นอายน่าเกรงขามปะทุออกมาในพริบตา องครักษ์ตระกูลหลิวที่เดิมทีทำท่าจะพุ่งเข้ามา กลับถอยหลังไปครึ่งก้าวโดยสัญชาตญาณ เหงื่อซึมเต็มฝ่ามือ“บังอาจนัก!”จางวางกรมพิธีการโกรธจนตัวสั่น นิ้วของเขาแทบจิ้มมาที่หน้าองครักษ์ลับ“บ่าวชั่วอย่างพวกเจ้าสองคน กล้าขัดขวางไม่ให้ข้าจับคนร้ายหรือ พวกเจ้าคิดจะก่อกบฏหรืออย่างไร?”“เร็วเข้า จัดการพวกมันเสีย!” เขาตวาดเสียงก้อง น้ำลายกระเด็นกระดอนภายใต้คำสั่งของเขา องครักษ์พวกนั้นทำได้เพียงรวบรวมความกล้าและพุ่งเข้าไปอีกครั้งแววตาขององครักษ์ลับไหวระริก เงาร่างทั้งสองโฉบไหวอย่างรวดเร็ว ระหว่างนั้นองครักษ์ของอีกฝ่ายถูกโจมตีจนกระเด็นออกไปหลายคน เสียงร้องโหยหวนดังขึ้นระลอกแล้วระลอกเล่าฝูงชนที่มุงดูอยู่แตกฮือทันที พวกเขาเห็นองครักษ์ของผู้ที่มักชอบใช้อำนาจบาตรใหญ่เสียท่า อดมิได้ที่จะร้องโห่ด้วยความดีใจ“ดี ดีเหลือเกิน… สะใจ สะใจข้ายิ่งนัก!”“ส

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 248

    จางวางกรมพิธีการมองดูใบหน้าปูดบวมของบุตรชายตนเองอย่างสงสาร “เหรินเอ๋อร์ไม่ต้องร้อง พ่อจะแก้แค้นแทนเจ้าเอง”“ใครก็ได้เข้ามาที”พ่อบ้านรีบวิ่งเข้ามา “นายท่านมีอะไรให้รับใช้ขอรับ?”“ไป รวบรวมองครักษ์ในจวนที่สามารถเคลื่อนพลได้มาให้หมด ข้าจะทำให้คนที่ทำร้ายเหรินเอ๋อร์ของข้าต้องชดใช้อย่างสาสม!”“ขอรับ นายท่าน” พ่อบ้านรับคำสั่ง จากนั้นก็ออกไปอย่างเร่งรีบจางวางกรมพิธีการประคองบุตรชายด้วยตนเอง เช็ดเลือดกำเดาให้เขาอย่างปวดใจ“เหรินเอ๋อร์วางใจ พ่อจะจับตัวนางหญิงเลวและบ่าวชั่วของนางกลับมาให้ได้”ประกายชั่วร้ายฉายผ่านดวงตาของหลิวเฉวียนเหริน“ท่านพ่อ หญิงสาวนางนั้นแม้สวมหมวกม่าน ทว่ารูปร่างดีมาก น้ำเสียงก็หวานหยดย้อย ลูกอยากได้นางขอรับ”“ได้ๆๆ” จางวางกรมพิธีการรับปาก “จับตัวกลับมา เจ้าจะจัดการอย่างไรก็ตามใจเจ้า”พ่อบ้านดำเนินการอย่างรวดเร็ว เพียงไม่นาน ก็เรียกรวมพลองครักษ์ในบ้านจนครบเมื่อคนมาครบแล้ว จางวางกรมพิธีการโบกมือออกคำสั่งเคลื่อนพลทันที“ไปกับข้า วันนี้ข้าจะลงโทษนางหญิงชั่วคนนั้นให้รู้จักเห็นกฎหมายบ้านเมืองอยู่ในสายตาเสียบ้าง!”“ขอรับ” องครักษ์ทั้งหลายรับคำอย่างพร้อมเพรียงพว

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 247

    แผ่นหลังของหลิวเฉวียนเหรินหายลับไปที่มุมถนน ฝูงชนที่ยืนมุงดูกลับยังคงไม่แยกย้ายในทันทีเจียงหวนหันไปมองแผงลอยที่ถูกชนเอียงกระเท่เร่ รวมถึงชาวบ้านที่อยู่รอบๆ บรรยากาศพลันผ่อนคลายในพริบตานางพยักหัวให้องครักษ์ทั้งสองก่อน “ลำบากพี่ชายทั้งสองแล้ว”“เป็นหน้าที่ของข้าน้อยอยู่แล้วขอรับ” องครักษ์ลับโค้งตัวเล็กน้อย จากนั้นก็หายตัวไปอย่างเงียบงันเหมือนตอนแรกที่ปรากฏตัวเจียงหวนเดินไปหยุดยืนต่อหน้าเจ้าของแผงลอย กล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า“ท่านป้า เมื่อครู่รบกวนการค้าขายของท่าน ต้องขออภัยด้วย”นางกล่าว พลางหยิบเศษเงินในกระเป๋าหูรูดวางไว้บนแผงลอยเจ้าของแผงลอยเดิมก็ตกใจจนหน้าซีด ยามนี้เมื่อเห็นเศษเงินก็รีบโบกมือ“มิได้ๆ แผงลอยเพียงถูกชนเอียงเล็กน้อยเท่านั้น มิได้มีสิ่งใดเสียหาย ท่านมิต้องชดใช้มากมายเพียงนี้”“รับไว้เถิด ถือเป็นค่าทำขวัญ”เจียงหวนยิ้มอย่างปลอบโยน น้ำเสียงกลับเด็ดเดี่ยวไม่เปิดช่องให้ปฏิเสธชีวิตของชาวบ้านธรรมดาเดิมทีก็ลำบากอยู่แล้ว ยังถูกคนใช้อำนาจบาตรใหญ่มารบกวนการค้าขายเช่นนี้อีก นางเห็นแล้วก็อดกัดฟันไม่ได้ ชนชั้นรากหญ้าจากชาติก่อนมาพบชนชั้นรากหญ้าด้วยกันเองในชาตินี้

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 246

    “แม่นางน้อยใส่หมวกม่านไม่อึดอัดบ้างรึ? ถอดออกให้ข้าได้ดูหน้าเจ้าหน่อยดีหรือไม่? ข้าหลิวเฉวียนเหรินเป็นถึงคุณชายตระกูลจางวางกรมพิธีการเชียวนะ อยู่กับข้า ข้ารับรองว่าเจ้าจะสุขสบายแน่นอน”เขาเอ่ย พลางยื่นมือออกไปทำท่าจะเปิดหมวกม่านของเจียงหวนกลางวันแสกๆ ยังกล้าทำตัวเป็นอันธพาลเช่นนี้อีกหรือ?กระดิ่งเตือนภัยในใจของเจียงหวนดังขึ้นทันที นางถอยหลังหลบเลี่ยงมือสกปรกข้างนั้น หมวกม่วนทิ้งตัวลงมาปิดบังใบหน้าดังเดิมคุณชายตระกูลจางวางกรมพิธีการ? เป็นถึงลูกหลานตระกูลขุนนาง มิน่าเล่าจึงได้อวดดีถึงเพียงนี้ช่างดวงซวยเสียจริงๆ ฮั่วหลินเพิ่งไป นางก็เจอคนโง่ที่มีตาหามีแววไม่เช่นนี้เจียงหวนข่มกลั้นความโกรธ ตวาดเสียงเกรี้ยว“ทุกคนกำลังมองอยู่ เจ้าคิดจะทำสิ่งใด?”“ทำสิ่งใด?” หนุ่มอันธพาลผู้นั้นเห็นเจียงหวนหลบเลี่ยง ไม่เพียงไม่หงุดหงิด ตรงกันข้ามกลับยิ่งตื่นเต้น“ข้าต้องตาเจ้านับเป็นวาสนาของเจ้า จงตามข้ากลับไปอย่างชาญฉลาดเสีย ทำตัวดีๆ อย่าให้ข้าต้องใช้ไม้แข็ง ที่นี่ยังไม่เคยมีใครหน้าไหนกล้าขัดใจข้า”ลูกสมุนสองคนที่อยู่ด้านหลังของเขาม้วนแขนเสื้อขึ้น เดินล้อมเข้ามาด้วยสีหน้าดุดันหลิวเฉวียนเหรินร

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 245

    แสงแดดปลายฤดูใบไม้ผลิส่องลอดกิ่งไม้ข้างทาง เกิดเป็นเงากระดำกระด่างบนพื้นเจียงหวนดึงแขนเสื้อฮั่วหลินเดินเที่ยวตลาด นางเดินไปทางแผงลอยขายของเล่นหลากหลายรูปแบบอย่างตื่นเต้นดีใจ“ท่านพี่ ท่านดูสิ่งนี้!”นางหยิบตุ๊กตาผ้ารูปเสือที่น่ารักน่าเอ็นดูตัวหนึ่งขึ้นมา พลางบีบหูของมันเบาๆ“ว้าว นุ่มมากทีเดียว ให้เด็กน้อยเล่นเหมาะมากเลยนะเจ้าคะ”[เด็กน้อย นางชอบเด็กหรือ?][นางกำลังบอกใบ้อะไรบางอย่างกับข้าหรือ อย่างเช่นอยากมีลูกสักคน?][หากเป็นลูกของนางกับข้า จะต้องหน้าตางดงาม น่ารักน่าเอ็นดูอย่างมากแน่ๆ]หัวใจของฮั่วหลินพลันเต้นเร็วขึ้น ความคิดของเขาล่องลอยออกไปโดยไม่รู้ตัวเจียงหวนได้ยินความคิดในใจของเขาที่เกี่ยวกับเรื่องลูก นางเกือบสำลักผลไม้เคลือบน้ำตาล ได้แต่รีบวางตุ๊กตาเสือลง จากนั้นก็หันไปทางงานแกะสลักไม้อันวิจิตรงดงามที่อยู่ด้านข้างเรื่องลูกค่อยว่ากันทีหลังก็แล้วกันนางยังเป็นเด็กสาวที่ยังเที่ยวเล่นได้ไม่เต็มที่อยู่เลยนางลอบบ่นในใจ ทว่าพวงแก้มกลับแดงเรื่อเพื่อปกปิดอาการ เจียงหวนหยิบงานแกะสลักไม้รูปนกกางปีกบินชิ้นหนึ่งขึ้น พยายามเปลี่ยนเรื่องให้กลับมาที่ชิ้นงานตรงหน้า“ชิ้นนี้ก

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 244

    เวลาล่วงเลยไปวันแล้ววันเล่า พริบตาเดียวก็เข้าสู่ปลายฤดูใบไม้ร่วงแล้วภายใต้การดูแลอย่างดีของหมอหลวง ขาของเจียงหวนหายดีในที่สุดแม้ว่าถอดไม้ดามกระดูกออกและต้องระมัดระวังเวลาเดินเหินอยู่บ้าง ทว่าก็มิจำเป็นต้องใช้เก้าอี้รถเข็นอีกแล้วยามบ่ายของวันนี้ ฮั่วหลินปิดฎีกาม้วนสุดท้าย ยกมือขึ้นนวดหัวคิ้วหวังเต๋อกุ้ยยกน้ำชาอุ่นๆ มาถวายอย่างรู้เวลา เขากล่าวเสียงเบาว่า “ฝ่าบาท เซียวเหยาอ๋องพาองค์หญิงอายีน่าออกจากวังไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ”มือที่ถือถ้วยชาของฮั่วหลินชะงักเล็กน้อยฮั่วอวิ๋นสิงช่างรู้จักดื่มด่ำกับการใช้ชีวิตเสียจริงอากาศไม่หนาวหรือร้อนจนเกินไปเช่นนี้ เหมาะแก่การออกไปเที่ยวเล่นจริงๆขณะใคร่ครวญเช่นนั้น ความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมาอย่างไรวันนี้ก็ไม่มีเรื่องใดแล้ว มิสู้พาเจียงหวนออกไปเดินเล่นสักหน่อย?ช่วงนี้เขางานยุ่ง เจียงหวนเองก็ลำบากเพราะบาดเจ็บที่ขา คิดดูแล้วก็ไม่ได้ออกไปเที่ยวอย่างสบายใจนานแล้วนึกได้เช่นนี้ ฮั่วหลินโน้มตัวไปข้างหน้าพร้อมกับออกคำสั่งว่า “หวังเต๋อกุ้ย ไปเตรียมชุดลำลองมาสองชุด”เขาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะกล่าวเสริมว่า “เอาที่พอดีรูป อย่าลืมส่งไปที่ตำหนักเว่ยยางหนึ่งช

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status