Share

บทที่ 326

Penulis: มาแล้วก็อยู่ต่อเถอะ
จบแล้ว จบกัน เกรงว่าวันนี้คงตกอยู่ในสถานการณ์เสี่ยงตายแล้ว

ในเวลาเดียวกัน ภายในตำหนักเว่ยยาง

เจียงหวนกำลังฝันหวานอยู่ จู่ๆ ก็มีเสียงเอะอะดังรบกวนจนตื่นขึ้นมา

“เสียงดังอะไรกัน...” เจียงหวนพึมพำ ยังนอนไม่พอเลย

พลิกตัวพันผ้าห่มไปรอบหนึ่ง แล้วซุกหน้าลงกับหมอนลึกกว่าเดิม

เสี่ยวเจาเลิกผ้าม่านขึ้นเล็กน้อยอย่างเร่งร้อน แล้วมองเจียงหวนด้วยสีหน้าที่หัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก

“พระสนม ท่านหญิงหมิงจูส่งคนมาเพคะ”

“หมิงจู?”

เจียงหวนพยายามดึงตัวเองออกจากความฝัน ผมยุ่งเหยิงของนางชี้ฟู

รีบร้อนแต่เช้าตรู่แบบนี้ คงไม่ใช่ว่า ไทเฮาจับนางแต่งงาน แล้วนางกำลังโวยวายหนีงานแต่งหรอกนะ?

“ท่านหญิงให้คนส่งของขวัญมาจำนวนมาก บอกว่าเป็นการขอโทษเพคะ”

เจียงหวนเอียงหัว ขยี้ตาตัวเอง ก่อนจะถูกเสี่ยวเจาพยุงขึ้นมาล้างหน้าหวีผมอย่างง่ายๆ

ก่อนที่นางจะเดินออกจากประตูตำหนัก ก็ถูกสิ่งของมากมายมหาศาลที่อยู่ตรงหน้า ทำให้ตกตะลึงจนปากอ้าตาค้าง

พระเจ้า เรียกได้ว่าแน่นจนแทบไม่มีที่เดิน

ถ้าเป็นยุคนี้ ตำหนักเว่ยยางคงกลายเป็นพิพิธภัณฑ์ไปแล้ว

ท่านหญิงคงไม่ได้ขนหม้อรามชามไหจากบ้านตัวเองมาให้นางหมดหรอกนะ

ก็เห็นลานว่างที่เคยกว้
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 368

    ฮั่วหลินจ้องมองแมลงรูปร่างแปลกประหลาดที่อยู่ในจาน รู้สึกชาไปทั้งหัว[กลิ่นหอมเย้ายวนใจก็จริง แต่รูปร่างหน้าตาของมันน่ากลัวเกินไปจริงๆ…]ฮั่วหลินมองแมลงในจานที่ยังคงมีรูปร่างบิดเบี้ยว จากนั้นก็หันไปมองดวงตาที่เปล่งประกายคู่นั้นของเจียงหวน มนุษย์น้อยในตัวเขาเริ่มต่อสู้กันอีกครั้ง[กลิ่นหอมก็จริง แต่เจ้าสิ่งนี้กินได้จริงๆ หรือ?] [จะมีพิษหรือไม่นะ? กินแล้วคงไม่เป็นไรหรอกกระมัง][ข้าเป็นถึงโอรสสวรรค์ หากเรื่องที่ข้ากินแมลงแพร่ออกไปจะเหลือภาพพจน์อะไรอยู่อีกหรือ? แต่กลิ่นนี้จะหอมเกินไปแล้วกระมัง!!!]การต่อสู้ทางความคิดของเขายังคงดำเนินต่อไปอย่างดุเดือด เหงื่อเริ่มผุดซึมที่ขมับบางๆเจียงหวนได้ยินเสียงในใจที่ยังคงลังเลของเขา จึงถอนหายใจเบาๆนางวางจานลง จากนั้นก็หยิบล่ากู่ตัวหนึ่งขึ้นมาแกะเปลือกออกเนื้อขาวเนียนของล่ากู่ปรากฏสู่สายตา กลิ่นหอมฉุยลอยมาแตะจมูก“อ้าปาก อา”เจียงหวนยื่นเนื้อล่ากู่ตัวนั้นมาที่ริมฝีปากของฮั่วหลินโดยไม่พูดพร่ำทำเพลงเนื้อของล่ากู่อยู่ใกล้แค่เพียงตรงหน้า กลิ่นหอมที่ผสมผสานกับกลิ่นของกระเทียมเจียวกำลังเริงระบำอยู่ตรงปลายจมูกของฮั่วหลิน เย้าแหย่ความมุ่งมั่นที

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 367

    ฮั่วหลินขมวดคิ้ว มองดูล่ากู่สีดำทะมึนตัวนั้น หนังตากระตุกไม่หยุด[ไม่ได้เด็ดขาด ข้าไม่อยากเปลี่ยนจากคนรักกลายเป็นพี่น้องกับนาง][ช่างเถิดๆ ฝีมือของนางเคยทำให้ข้าผิดหวังเสียเมื่อใดกัน นางบอกว่ากินได้ก็ย่อมกินได้!]มนุษย์น้อยในใจฮั่วหลินต่อสู้กันอย่างดุเดือด เขามิอาจทำใจยอมรับแมลงนี้ได้ แต่เมื่อเห็นดวงตาที่เป็นประกายของเจียงหวน จึงทำใจปฏิเสธไม่ลง[ไม่ลังเลแล้ว อย่างมากข้าก็กินน้อยหน่อย]เขาสูดหายใจลึกๆ ราวกับตัดสินใจอย่างเด็ดขาดแล้ว จากนั้นจึงหันไปโบกมือสั่งการขันทีผู้ดูแลที่ยังคงยืนอึ้งอยู่“ไม่ได้ยินที่พระสนมจวงเฟยพูดหรือ? ทำความสะอาดแมลงเหล่านี้ให้เรียบร้อย แล้วนำไปส่งที่ห้องครัวเล็กในตำหนักเว่ยยาง”ขันทีผู้ดูแลรีบรับคำ “บ่าวรับพระบัญชาพ่ะย่ะค่ะ”ฮั่วหลินหันไปมองเจียงหวน น้ำเสียงแสดงออกถึงความห่วงใยระคนหน่ายใจ“เอาล่ะ วัตถุดิบก็เลือกเสร็จแล้ว ตามข้ากลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถิด ดูเจ้าสิเปียกไปทั้งตัวแล้ว ประเดี๋ยวเป็นหวัดขึ้นมาจะทำเช่นไร”เจียงหวนเห็นเขายอมรับปากแล้ว จึงยิ้มแย้มอย่างมีความสุขนางโยนล่ากู่ในมือตัวเองใส่ในน้ำในกะละมัง จากนั้นก็หันไปล้างมือข้างบ่อน้ำ แล้วจึงค่อยดึ

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 366

    พวกนางกำนัลกรีดร้องไม่ขาดสาย ขยับมือขยับไม้เป็นพัลวัน สถานการณ์โกลาหลอย่างมาก“กรี๊ด มันหนีบข้า มีพิษหรือไม่ ข้าจะตายหรือไม่?”“เรียกคนมาอีกสามคน ช่วยข้ากดมันไว้!”“พระสนม มันหนีไปแล้วเพคะ! มันไปทางนั้นแล้วเพคะ!”เจียงหวนยืนอยู่ท่ามกลาง ‘สมรภูมิรบ’ นางม้วนแขนเสื้อ ยืนเท้าสะเอว ชี้นิ้วสั่งการอย่างใจเย็น ราวกับแม่ทัพหญิงที่บุกตะลุยโจมตีข้าศึก“เสี่ยวเจา ยืนขวางประตูไว้”เมื่อเห็นว่าสถานการณ์พลิกผัน พวกนางใกล้จะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ในสงครามระหว่างมนุษย์และล่ากู่ในครั้งนี้แล้วนางลงสนามด้วยตนเอง แสดงให้เห็นว่าต้องจับกระดองล่ากู่ด้วยความไวแสงเช่นไร และต้องหลบเลี่ยงก้ามที่แสนอันตรายคู่นั้นอย่างไรการเคลื่อนไหวนั้นทั้งว่องไวและคล่องแคล่ว ทำเอาขันทีผู้ดูแลและกลุ่มขันทีน้อยที่ยืนดูอยู่ข้างๆ ต่างตะลึงปากอ้าตาค้างพระ… พระสนมจวงเฟยจะร้ายกาจเกินไปแล้วกระมัง?แมลงพวกนี้แค่ดูก็น่ากลัวแล้ว ก้ามใหญ่ๆ ของพวกมันส่งเสียงกร๊อบแกร๊บ หากโดนหนีบจะไม่เห็นเลือดกันเลยหรือ?เหตุใดพระสนมจึงไม่กลัวแม้แต่น้อย? ยังเคลื่อนไหวได้คล่องแคล่วขนาดนั้นอีก?ในขณะที่เหตุการณ์ชุลมุนวุ่นวายอยู่นั้น แสงสว่างที่ประตูทางเข้

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 365

    รอยยิ้มบนใบหน้าของลี่เฟยแข็งทื่อไปทันที หน้าเปลี่ยนสีจากเขียวสลับเป็นขาว หน้าอกกระเพื่อมขึ้นกระเพื่อมลงอย่างรุนแรงกล้านำพระพุทธศาสนามาข่มนาง ซ้ำยังปรักปรำนางว่าไม่ขอพรอย่างจริงใจ?มีอย่างเสียที่ไหน!ลี่เฟยขบกรามด้วยความโกรธจนฟันแทบแหลกละเอียด ทว่ากลับโต้เถียงไม่ออกแม้แต่คำเดียววาจาประโยคนี้ของเจียงหวน ทุกคำล้วนมีเหตุผล อีกฝ่ายยกเรื่องการขอพรของไทเฮามาอ้าง หากนางยังบังคับให้เจียงหวนทำอาหารอีก มิเท่ากับยอมรับความผิดฐานตะกละตะกลามหรอกหรือ?“ดูน้องสาวจวงเฟยพูดเข้า ข้าเพียงแต่เห็นเหล่าพี่น้องเหน็ดเหนื่อยแล้วก็เท่านั้น เหตุใดจึงถูกน้องสาวกล่าวบิดเบือนจนกลายเป็นเช่นนี้ไปได้?”นางพยายามกู้หน้ากลับมา ทว่าความโกรธเกรี้ยวในน้ำเสียงกลับมิอาจปิดบังไว้ได้ในเวลานี้เอง หลี่กูกู่ที่ยืนอยู่ด้านหลังเจียงหวนมาตลอดก้าวเท้าออกมาหนึ่งก้าว“บ่าวรับคำสั่งจากฝ่าบาทให้คอยจัดระเบียบกฎเกณฑ์ในวังหลัง จึงจำต้องตักเตือนพระสนม การคัดลอกพระคัมภีร์เพื่อขอพรนั้น ให้ความสำคัญเรื่องการถือศีลกินเจ ชำระจิตใจให้บริสุทธิ์ การพูดคุยเรื่องอาหารในเวลานี้ โดยเฉพาะการสั่งให้นางสนมเข้าครัวทำอาหาร เป็นเรื่องไม่เหมาะสมอย่างย

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 364

    ดีเหลือเกิน หลี่กูกู่ตัวดี จวงเฟยตัวดี อาศัยว่ามีฝ่าบาทคอยหนุนหลัง กล้ากำเริบเสิบสานถึงเพียงนี้หากไม่ให้บทเรียนแก่จวงเฟยสักหน่อย นางจะไม่เห็นว่าตนเองเป็นคนที่รังแกได้ง่ายๆ หรอกหรือลี่เฟยสูดหายใจลึกๆ จากนั้นก็ผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆนางข่มกลั้นไอสังหารที่แทบจะพวยพุ่งออกมาอย่างสุดความสามารถ จากนั้นก็ประดับรอยยิ้มที่ดูราวกับหน้ากากไว้บนใบหน้า ก่อนจะหันไปทางเจียงหวน“น้องสาวจวงเฟยช่างมีวาสนานัก” เสียงของลี่เฟยแฝงแววประชดประชัน “มีผู้อาวุโสที่จงรักภักดีอย่างหลี่กูกู่คอยปกป้องอยู่ข้างกาย มิน่าเล่าน้องสาวถึงได้ใช้ชีวิตในวังหลวงได้อย่างราบรื่นเช่นนี้”นางเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนหันไปยกน้ำชาที่วางอยู่ข้างมือขึ้นมาจิบหนึ่งคำ เพื่อระงับไฟโทสะข้างใน“แต่หากจะพูดถึงบุญวาสนา ย่อมหนีไม่พ้นฝีมือทำอาหารอันยอดเยี่ยมของน้องสาว”“วันนี้เหล่าพี่น้องมีโอกาสได้มารวมตัวกันอย่างหาได้ยาก และทุกคนก็ได้คัดลอกพระคัมภีร์จนเหน็ดเหนื่อยแล้ว มิสู้น้องสาวแสดงฝีมือทำกับแกล้มที่ถนัดสักสองสามอย่างให้ทุกคนได้ลองชิมดูหน่อยเป็นอย่างไร? เหล่าพี่น้องจะได้อาศัยบารมีของน้องสาวบ้าง?”ครั้นเอ่ยวาจานี้ออกไป บรรยากาศในตำหนักแปรเ

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 363

    หลี่กูกู่ดุดันน่าเกรงขาม สีหน้าเคร่งเครียด กดดันจนนางสนมกลุ่มนั้นหน้าซีดเผือดนางตวัดสายตาดุจสายฟ้ามองไปยังเฉินกุ้ยเหริน รวมถึงสนมยศฉางไจ้ และตาอิ้งที่กล่าววาจาว่าร้ายเจียงหวนเมื่อครู่ทุกคนที่ถูกนางตวัดสายตามอง ล้วนหดคอและหลบเลี่ยงสายตาของนางโดยสัญชาตญาณหลี่กูกู่กลับไม่คิดจะปล่อยพวกนางไป นางก้าวเท้าไปข้างหน้าหนึ่งก้าว จ้องมองไปที่เฉินกุ้ยเหริน“เฉินกุ้ยเหริน เมื่อครู่ท่านบอกว่ากวาดเรียบทั้งชายและหญิงใช่หรือไม่?”เฉินกุ้ยเหรินถูกขานชื่อ หน้าซีดเผือดเล็กน้อย นางกล่าวด้วยริมฝีปากที่สั่นเล็กน้อยว่า “ขะ… ข้าเพียง… ข้าเพียงแต่เลอะเลือนไปชั่วขณะ…”นางพูดผิดพูดถูก เหงื่อผุดขึ้นเต็มหน้าผากในพริบตา“ยังมีท่านอีก หลี่ฉางไจ้”หลี่กูกู่หันไปมองด้านข้าง “กลางวันแสกๆ จับเนื้อต้องตัวกัน ไร้มารยาท? วาจานี้ท่านเป็นคนกล่าวกระมัง?”หลี่ฉางไจ้ตกใจตัวสั่น ผ้าเช็ดหน้าในมือถึงกับหลุดร่วง นางรีบโบกมือปฏิเสธ“ปะ… เปล่า… กูกู่หูฝาดแล้ว…”“หูฝาดหรือ?” หลี่กูกู่ยิ้มเย็น ตวัดสายตามองไปที่เหล่านางสนมที่หัวเราะเยาะเจียงหวนเมื่อครู่“พวกท่านเล่า เมื่อครู่ปิดปากหัวเราะอันใดกัน? พูดออกมาให้บ่าวฟังหน่อยเถิด

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status