แชร์

บทที่ 331

ผู้เขียน: มาแล้วก็อยู่ต่อเถอะ
เจียงหวนเพิ่งก้าวผ่านธรณีประตูตำหนักข้างเข้ามา ก็เห็นเหอหลิงกำลังหันหลังให้ประตู แล้วยัดอะไรบางอย่างลงในแขนเสื้ออย่างบ้าคลั่งราวกับเป็นขโมย

ท่าทางแอบๆ ซ่อนๆ เหมือนหนูที่ขโมยของก็ไม่ปาน

นางจงใจลงเสียงฝีเท้าให้หนัก แล้วกระแอมออกมา “อะแฮ่ม!”

“ว๊าย!” เหอหลิงสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ หลอดบีบโลหะในมือตกพื้น แล้วกลิ้งหลุนๆ ไปที่เท้าของเจียงหวน

[หล่นได้ไงเนี่ย? เจ้ามือบ้าเอ๊ย! รีบเก็บเร็วเข้า!]

[พระสนมจวงเฟยคงไม่บอกว่าฉันเป็นแม่มด แล้วเผาฉันบนกองไฟสามวันสามคืนหรอกใช่ไหม?]

[ฮือฮือฮือ ระบบ นายมันเป็นพ่อค้าจอมหลอกลวงที่ไร้มโนธรรม!]

เจียงหวนเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย แล้วก้มลงหยิบครีมรักษาแผลไฟไหม้น้ำร้อนลวกขึ้นมา

“โอ้ ของสิ่งนี้ช่างมีเอกลักษณ์แปลกใหม่นัก”

นางมองหลอดบีบโลหะที่เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่ของยุคนี้ในมือ ทั้งข้อมูลวันที่ผลิตและผู้ผลิตล้วนมีอยู่อย่างครบถ้วน

นี่จะมาส่งของขวัญหรือมานับญาติกันแน่?

แต่ฟังจากเสียงในใจแล้ว ดูเหมือนเหอหลิงจะยังไม่รู้ว่านางก็เป็นคนที่ทะลุมิติเข้ามาในหนังสือเช่นกัน

เป็นไปได้มากว่า เธอคงพลาดเพราะความรีบร้อน เลยถูกระบบหลอกเข้า

ต่างก็ทะลุมิติมาจากยุคปัจจุบัน แล้วทำไมไ
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 366

    พวกนางกำนัลกรีดร้องไม่ขาดสาย ขยับมือขยับไม้เป็นพัลวัน สถานการณ์โกลาหลอย่างมาก“กรี๊ด มันหนีบข้า มีพิษหรือไม่ ข้าจะตายหรือไม่?”“เรียกคนมาอีกสามคน ช่วยข้ากดมันไว้!”“พระสนม มันหนีไปแล้วเพคะ! มันไปทางนั้นแล้วเพคะ!”เจียงหวนยืนอยู่ท่ามกลาง ‘สมรภูมิรบ’ นางม้วนแขนเสื้อ ยืนเท้าสะเอว ชี้นิ้วสั่งการอย่างใจเย็น ราวกับแม่ทัพหญิงที่บุกตะลุยโจมตีข้าศึก“เสี่ยวเจา ยืนขวางประตูไว้”เมื่อเห็นว่าสถานการณ์พลิกผัน พวกนางใกล้จะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ในสงครามระหว่างมนุษย์และล่ากู่ในครั้งนี้แล้วนางลงสนามด้วยตนเอง แสดงให้เห็นว่าต้องจับกระดองล่ากู่ด้วยความไวแสงเช่นไร และต้องหลบเลี่ยงก้ามที่แสนอันตรายคู่นั้นอย่างไรการเคลื่อนไหวนั้นทั้งว่องไวและคล่องแคล่ว ทำเอาขันทีผู้ดูแลและกลุ่มขันทีน้อยที่ยืนดูอยู่ข้างๆ ต่างตะลึงปากอ้าตาค้างพระ… พระสนมจวงเฟยจะร้ายกาจเกินไปแล้วกระมัง?แมลงพวกนี้แค่ดูก็น่ากลัวแล้ว ก้ามใหญ่ๆ ของพวกมันส่งเสียงกร๊อบแกร๊บ หากโดนหนีบจะไม่เห็นเลือดกันเลยหรือ?เหตุใดพระสนมจึงไม่กลัวแม้แต่น้อย? ยังเคลื่อนไหวได้คล่องแคล่วขนาดนั้นอีก?ในขณะที่เหตุการณ์ชุลมุนวุ่นวายอยู่นั้น แสงสว่างที่ประตูทางเข้

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 365

    รอยยิ้มบนใบหน้าของลี่เฟยแข็งทื่อไปทันที หน้าเปลี่ยนสีจากเขียวสลับเป็นขาว หน้าอกกระเพื่อมขึ้นกระเพื่อมลงอย่างรุนแรงกล้านำพระพุทธศาสนามาข่มนาง ซ้ำยังปรักปรำนางว่าไม่ขอพรอย่างจริงใจ?มีอย่างเสียที่ไหน!ลี่เฟยขบกรามด้วยความโกรธจนฟันแทบแหลกละเอียด ทว่ากลับโต้เถียงไม่ออกแม้แต่คำเดียววาจาประโยคนี้ของเจียงหวน ทุกคำล้วนมีเหตุผล อีกฝ่ายยกเรื่องการขอพรของไทเฮามาอ้าง หากนางยังบังคับให้เจียงหวนทำอาหารอีก มิเท่ากับยอมรับความผิดฐานตะกละตะกลามหรอกหรือ?“ดูน้องสาวจวงเฟยพูดเข้า ข้าเพียงแต่เห็นเหล่าพี่น้องเหน็ดเหนื่อยแล้วก็เท่านั้น เหตุใดจึงถูกน้องสาวกล่าวบิดเบือนจนกลายเป็นเช่นนี้ไปได้?”นางพยายามกู้หน้ากลับมา ทว่าความโกรธเกรี้ยวในน้ำเสียงกลับมิอาจปิดบังไว้ได้ในเวลานี้เอง หลี่กูกู่ที่ยืนอยู่ด้านหลังเจียงหวนมาตลอดก้าวเท้าออกมาหนึ่งก้าว“บ่าวรับคำสั่งจากฝ่าบาทให้คอยจัดระเบียบกฎเกณฑ์ในวังหลัง จึงจำต้องตักเตือนพระสนม การคัดลอกพระคัมภีร์เพื่อขอพรนั้น ให้ความสำคัญเรื่องการถือศีลกินเจ ชำระจิตใจให้บริสุทธิ์ การพูดคุยเรื่องอาหารในเวลานี้ โดยเฉพาะการสั่งให้นางสนมเข้าครัวทำอาหาร เป็นเรื่องไม่เหมาะสมอย่างย

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 364

    ดีเหลือเกิน หลี่กูกู่ตัวดี จวงเฟยตัวดี อาศัยว่ามีฝ่าบาทคอยหนุนหลัง กล้ากำเริบเสิบสานถึงเพียงนี้หากไม่ให้บทเรียนแก่จวงเฟยสักหน่อย นางจะไม่เห็นว่าตนเองเป็นคนที่รังแกได้ง่ายๆ หรอกหรือลี่เฟยสูดหายใจลึกๆ จากนั้นก็ผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆนางข่มกลั้นไอสังหารที่แทบจะพวยพุ่งออกมาอย่างสุดความสามารถ จากนั้นก็ประดับรอยยิ้มที่ดูราวกับหน้ากากไว้บนใบหน้า ก่อนจะหันไปทางเจียงหวน“น้องสาวจวงเฟยช่างมีวาสนานัก” เสียงของลี่เฟยแฝงแววประชดประชัน “มีผู้อาวุโสที่จงรักภักดีอย่างหลี่กูกู่คอยปกป้องอยู่ข้างกาย มิน่าเล่าน้องสาวถึงได้ใช้ชีวิตในวังหลวงได้อย่างราบรื่นเช่นนี้”นางเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนหันไปยกน้ำชาที่วางอยู่ข้างมือขึ้นมาจิบหนึ่งคำ เพื่อระงับไฟโทสะข้างใน“แต่หากจะพูดถึงบุญวาสนา ย่อมหนีไม่พ้นฝีมือทำอาหารอันยอดเยี่ยมของน้องสาว”“วันนี้เหล่าพี่น้องมีโอกาสได้มารวมตัวกันอย่างหาได้ยาก และทุกคนก็ได้คัดลอกพระคัมภีร์จนเหน็ดเหนื่อยแล้ว มิสู้น้องสาวแสดงฝีมือทำกับแกล้มที่ถนัดสักสองสามอย่างให้ทุกคนได้ลองชิมดูหน่อยเป็นอย่างไร? เหล่าพี่น้องจะได้อาศัยบารมีของน้องสาวบ้าง?”ครั้นเอ่ยวาจานี้ออกไป บรรยากาศในตำหนักแปรเ

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 363

    หลี่กูกู่ดุดันน่าเกรงขาม สีหน้าเคร่งเครียด กดดันจนนางสนมกลุ่มนั้นหน้าซีดเผือดนางตวัดสายตาดุจสายฟ้ามองไปยังเฉินกุ้ยเหริน รวมถึงสนมยศฉางไจ้ และตาอิ้งที่กล่าววาจาว่าร้ายเจียงหวนเมื่อครู่ทุกคนที่ถูกนางตวัดสายตามอง ล้วนหดคอและหลบเลี่ยงสายตาของนางโดยสัญชาตญาณหลี่กูกู่กลับไม่คิดจะปล่อยพวกนางไป นางก้าวเท้าไปข้างหน้าหนึ่งก้าว จ้องมองไปที่เฉินกุ้ยเหริน“เฉินกุ้ยเหริน เมื่อครู่ท่านบอกว่ากวาดเรียบทั้งชายและหญิงใช่หรือไม่?”เฉินกุ้ยเหรินถูกขานชื่อ หน้าซีดเผือดเล็กน้อย นางกล่าวด้วยริมฝีปากที่สั่นเล็กน้อยว่า “ขะ… ข้าเพียง… ข้าเพียงแต่เลอะเลือนไปชั่วขณะ…”นางพูดผิดพูดถูก เหงื่อผุดขึ้นเต็มหน้าผากในพริบตา“ยังมีท่านอีก หลี่ฉางไจ้”หลี่กูกู่หันไปมองด้านข้าง “กลางวันแสกๆ จับเนื้อต้องตัวกัน ไร้มารยาท? วาจานี้ท่านเป็นคนกล่าวกระมัง?”หลี่ฉางไจ้ตกใจตัวสั่น ผ้าเช็ดหน้าในมือถึงกับหลุดร่วง นางรีบโบกมือปฏิเสธ“ปะ… เปล่า… กูกู่หูฝาดแล้ว…”“หูฝาดหรือ?” หลี่กูกู่ยิ้มเย็น ตวัดสายตามองไปที่เหล่านางสนมที่หัวเราะเยาะเจียงหวนเมื่อครู่“พวกท่านเล่า เมื่อครู่ปิดปากหัวเราะอันใดกัน? พูดออกมาให้บ่าวฟังหน่อยเถิด

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 362

    เจียงหวนย่อมได้ยินคำพูดประชดประชันของเวินอี้หลินอยู่แล้ว ได้แต่ทอดถอนใจกับตนเองที่เวินอี้หลินทำไม่ต่างอะไรจากโจมตีไม่เลือกหน้า นางกลัวว่าโลกจะสงบสุขเกินไปหรืออย่างไรแต่ละวัน หากไม่เอ่ยวาจายุแยงตะแคงรั่วสักสองสามประโยคคงจะรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวจับนางไปขายให้คณะงิ้วแสดงเป็นหญิงปากมากที่ชอบยุแยงตะแคงรั่วเสียเลย ให้นางแสดงความสามารถของตนออกมา รับรองว่าดังระเบิดแน่นอนเจียงหวนขี้คร้านจะสนใจเวินอี้หลิน คนประเภทนี้ ยิ่งพูดก็ยิ่งเป็นการเติมเชื้อเพลิงให้นางคิดได้ดังนั้น เจียงหวนจึงหันไปมองเหอหลิงที่กำลังมุ่งมั่นกับการเขียนพู่กันอยู่ข้างๆท่าทางจับพู่กันของเหอหลิงยังคงแข็งทื่อจนทนมองไม่ได้ ข้อมือลอยอยู่กลางอากาศ เกร็งนิ้วจนข้อต่อซีดขาว เขียนอักษรเพียงไม่กี่คำก็เหนื่อยจนแทบหอบแล้วเจียงหวนเห็นแล้วก็ได้แต่ส่ายหน้า นางจึงวางพู่กันของตนเอง และขยับไปข้างๆ เหอหลิง“ข้อมือของเจ้าแข็งเกินไปแล้ว ยามเขียนอักษรต้องผ่อนคลายหน่อย”ขณะเอ่ย นางยื่นมือไปวางบนหลังมือของเหอหลิงที่กำลังถือพู่กันอย่างเป็นธรรมชาติเหอหลิงตะลึงจนพูดไม่ออก[กรี๊ดๆๆ พระสนมจวงเฟยแตะมือฉันแล้ว][มือของนางนิ่มจังเลย ลื่น

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 361

    เจียงหวนมองลี่เฟยอย่างไม่สะทกสะท้าน ไร้ซึ่งแววตื่นตระหนกถึงอย่างไรในห้องหนังสือของฝ่าบาทก็มีภาพอักษรมากมายขนาดนั้น หาภาพอักษรที่ลายมือหวัดๆ สักรูปมาหลอกนางก็ได้อย่างไรเสียอักษรแบบหวัด เมื่อเขียนแล้วก็ล้วนมีลายเส้นราวกับมังกรที่กำลังทะยานขึ้นฟ้า และหงส์ไฟที่กำลังร่ายรำหากนางกล้าสงสัย ก็เท่ากับยอมรับว่าตนเองไร้รสนิยมทุกคนมองหน้ากัน แววตาเต็มไปด้วยความสงสัยปรมาจารย์ด้านพู่กันในรัชสมัยก่อน? ดูเหมือนเรียบง่ายทว่ายอดเยี่ยม? พูดเล่นหรือเปล่า?อักษรของเหอหลิงเหมือนยันต์ไล่ผีไม่มีผิด ต่างจากคำว่าเรียบงายทว่ายอดเยี่ยมไกลโขทีเดียวทว่าเจียงหวนกลับพูดอย่างมั่นใจถึงเพียงนี้ ซ้ำยังนำฮ่องเต้องค์ก่อนมากล่าวอ้างอีก ใครจะกล้าคัดค้านว่าไม่มีอยู่จริงอีก?รอยยิ้มบนใบหน้าของลี่เฟยแข็งทื่อไปทันที นางเห็นท่าทีไม่ยี่หระของเจียงหวน รู้สึกราวกับไฟโทสะลุกไหม้ไปถึงหน้าผาก แต่กลับไม่อาจระบายออกมาได้นางแพศยาคารมคมหอก เรียบง่ายทว่ายอดเยี่ยมอันใดกัน? เห็นได้ชัดว่านางกำลังพูดจาเหลวไหล!น่าชังนัก กลับถูกนางตอกกลับจนพูดไม่ออกเสียได้ลี่เฟยกำผ้าเช็ดหน้าในมือแน่น เล็บมือแทบจะจิกเข้าไปในฝ่ามือแล้วนางสูดหา

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status