本棚
検索
ホーム / รักโบราณ / อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง / บทที่ 374

共有

บทที่ 374

作者: มาแล้วก็อยู่ต่อเถอะ
ฉากการใส่ร้ายชั้นยอดจำนวนมากวนเวียนไปมาในหัวของนาง

เจียงหวนไม่กล้าหยุดฝีเท้าแม้แต่น้อย รีบกลับไปยังที่นั่งของตนอย่างรวดเร็ว

ทันทีที่ก้นของนางแตะเบาะ ก็รีบหันกายโน้มตัวไปหาฮั่วหลินทันที

สายตาของฮั่วหลินมองตามนางอยู่ตลอด ย่อมสังเกตเห็นความวิตกกังวลบนใบหน้าของนาง

[เกิดสิ่งใดขึ้น? คำพูดของไทเฮาเมื่อครู่ทำให้พระนางไม่สบายใจหรือ?]

[สีหน้าดูซีดๆ อยู่หน่อย ไม่สบายหรือเปล่า?]

เมื่อเจียงหวนได้ยินความคิดของฮั่วหลิน ก็ปรารถนาจะเล่าเรื่องเหอหลิงให้เขาฟังมาก แต่เหตุผลบอกนางว่า ตอนนี้ยังทำไม่ได้

ฮั่วหลินกำลังโกรธมาก ส่วนไทเฮากับฮั่วฉงก็กำลังจ้องจะลงมืออย่างกระเหี้ยนกระหือ ทันทีที่พูดออกไป ฮั่วหลินจะต้องโกรธจัด และอาจระเบิดอารมณ์ทันทีจนสถานการณ์เลวร้ายเกินควบคุม

นอกจากนี้ นางยังไม่รู้สถานการณ์ทางเหอหลิง สิ่งที่เร่งด่วนที่สุดคือการรีบปลีกตัวออกไปช่วยคน ไม่มีอาจเสียเวลาอยู่ที่นี่

นางสูดหายใจเข้าลึก ระงับความร้อนใจในหัวใจไว้ แล้วหันไปมองฮั่วหลิน ผ่อนน้ำเสียงลง

“ฝ่าบาท เมื่อครู่หม่อมฉันดื่มสุราและถูกลมเล็กน้อย จึงรู้สึกวิงเวียนและหายใจไม่ออกอยู่บ้าง จึงอยากออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์ อีกครู่ก็จะกลับม
この本を無料で読み続ける
コードをスキャンしてアプリをダウンロード
ロックされたチャプター
前のチャプター 次のチャプター

最新チャプター

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 374

    ฉากการใส่ร้ายชั้นยอดจำนวนมากวนเวียนไปมาในหัวของนางเจียงหวนไม่กล้าหยุดฝีเท้าแม้แต่น้อย รีบกลับไปยังที่นั่งของตนอย่างรวดเร็วทันทีที่ก้นของนางแตะเบาะ ก็รีบหันกายโน้มตัวไปหาฮั่วหลินทันทีสายตาของฮั่วหลินมองตามนางอยู่ตลอด ย่อมสังเกตเห็นความวิตกกังวลบนใบหน้าของนาง[เกิดสิ่งใดขึ้น? คำพูดของไทเฮาเมื่อครู่ทำให้พระนางไม่สบายใจหรือ?][สีหน้าดูซีดๆ อยู่หน่อย ไม่สบายหรือเปล่า?]เมื่อเจียงหวนได้ยินความคิดของฮั่วหลิน ก็ปรารถนาจะเล่าเรื่องเหอหลิงให้เขาฟังมาก แต่เหตุผลบอกนางว่า ตอนนี้ยังทำไม่ได้ฮั่วหลินกำลังโกรธมาก ส่วนไทเฮากับฮั่วฉงก็กำลังจ้องจะลงมืออย่างกระเหี้ยนกระหือ ทันทีที่พูดออกไป ฮั่วหลินจะต้องโกรธจัด และอาจระเบิดอารมณ์ทันทีจนสถานการณ์เลวร้ายเกินควบคุมนอกจากนี้ นางยังไม่รู้สถานการณ์ทางเหอหลิง สิ่งที่เร่งด่วนที่สุดคือการรีบปลีกตัวออกไปช่วยคน ไม่มีอาจเสียเวลาอยู่ที่นี่นางสูดหายใจเข้าลึก ระงับความร้อนใจในหัวใจไว้ แล้วหันไปมองฮั่วหลิน ผ่อนน้ำเสียงลง“ฝ่าบาท เมื่อครู่หม่อมฉันดื่มสุราและถูกลมเล็กน้อย จึงรู้สึกวิงเวียนและหายใจไม่ออกอยู่บ้าง จึงอยากออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์ อีกครู่ก็จะกลับม

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 373

    เสียงกระแทกไม่ดังนัก แต่กลับเป็นดั่งสายฟ้าผ่า ทำให้ทั่วทั้งตำหนักอันกว้างใหญ่เงียบกริบลงทันทีสีหน้าของฮั่วหลินราบเรียบดั่งสายน้ำ “ไทเฮาโปรดระวังคำพูดด้วยพ่ะย่ะค่ะ จวงเฟยสุภาพอ่อนโยน เปี่ยมด้วยคุณธรรม เป็นที่ถูกใจเรายิ่ง เรื่องทายาทย่อมมีลิขิตฟ้า จะกล่าวว่าวาสนาน้อยได้อย่างไร? เรื่องในตำหนักของเรา เราย่อมเป็นผู้ตัดสินใจ ไม่รบกวนให้ไทเฮาต้องมาเป็นกังวล”[คนของเรา นางมีสิทธิ์มาวิพากษ์วิจารณ์ด้วยหรือ?][วาสนาน้อย? เราว่าที่วาสนาน้อยเป็นผู้อื่นมากกว่า]สีหน้าของพระพันปีแดงเขียวสลับกัน ริมฝีปากสั่นระริก แต่กลับเอ่ยสิ่งใดไม่ออกแม้แต่คำเดียวนางไม่คาดคิดว่า เพื่อเจียงหวนแล้ว ฮั่วหลินจะไม่ไว้หน้านางต่อหน้าคนทั้งราชสำนักและเหล่าเชื้อพระวงศ์เช่นนี้ความเงียบสงัดปกคลุมไปทั่วตำหนัก ทุกคนล้วนกลั้นหายใจ ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรงทันใดนั้นเอง หนานจวิ้นอ๋องฮั่วฉงที่นั่งอยู่ด้านล่าง ก็วางจอกสุราลงอย่างช้าๆ พลางยิ้มอย่างสง่างามขึ้นบนหน้า“ฝ่าบาท โปรดระงับโทสะเถิดพ่ะย่ะค่ะ” ฮั่วฉงโค้งคำนับเล็กน้อย น้ำเสียงอ่อนโยนราวพยายามเกลี้ยกล่อมให้ทุกอย่างราบรื่น“ไทเฮาทรงกังวลพระทัยเกินไป หวังให้ราชวงศ์จะมี

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 372

    เขามองนางเดินไปสู่ที่นั่งของไทเฮาซึ่งอยู่เหนือขึ้นไปอย่างช้าๆ คิ้วขมวดเข้าหากันเล็กน้อยอย่างยากสังเกต[ไม่มีเรื่องอะไรสักหน่อย ไทเฮาเรียกนางไปทำไม?][เราต้องจับตาดูไว้หน่อย เพื่อป้องกันไม่ให้ไทเฮารังแกนาง]เจียงหวนเดินไปถึงข้างกายของไทเฮา และยอบกายอย่างนอบน้อม “องค์ไทเฮา”บนใบหน้าของไทเฮามีรอยยิ้ม ทว่าดวงตากลับกวาดไปทั่วใบหน้านางรอบหนึ่งอย่างพินิจพิจารณานางไม่บอกให้เจียงหวนนั่งลงทันที แต่พูดอย่างเรียบๆ ว่า“จวงเฟย เข้ามาใกล้อีกสิ”เจียงหวนก้าวเท้าไปด้านหน้าอีกก้าวหนึ่งอย่างเชื่อฟัง แล้วยืนตรงก้มหน้าลงนางสัมผัสได้ถึงสายตาของไทเฮาที่ดูไม่เป็นมิตรนักมีอะไรจะพูด ก็รีบพูดมาจะได้ไหม ตรงนั้นยังมีเหอหลิงผู้น่าสงสารที่กำลังรอความช่วยเหลืออยู่อีกนะ“เจ้าก็เข้าวังมาได้ระยะหนึ่งแล้ว ฝ่าบาทก็เมตตาโปรดปรานเจ้าอย่างที่สุด จนในวังหลังไม่มีใครเทียบได้”คำพูดนี้ฟังคล้ายเป็นคำชม แต่ความเย็นชาในน้ำของเสียงนั้นแทบจะล้นทะลักออกมาแล้วเจียงหวนพยายามยิ้มอย่างแห้งๆ แค่ไม่กี่คำนี้ นางก็เดาออกแล้วว่า ไทเฮาจะตรัสสิ่งใดก็แค่เรื่องเดิมไม่กี่อย่าง ไทเฮาองค์นี้ก็สุดยอดเหลือเกิน ทั้งวันเอาแต่พูดซ้ำไปซ

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 371

    [อืม... เกี๊ยวผลึกแก้วอันนี้ก็ไม่เลวเหมือนกัน]เธอคีบเกี๊ยวที่ใสจนเห็นไส้ขึ้นมา ขณะกำลังจะเอาเข้าปากก็เห็นนางกำนัลถือเหยือกเหล้า เดินก้มหน้าผ่านด้านข้างตัวเธอไปอย่างรีบร้อนไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด นางกำนัลผู้นั้นจึงสะดุด เหยือกเหล้าในมือพลันเอียง จนเหล้ากว่าครึ่งหกลงบนกระโปรงของเหอหลิงเหล้าเย็นเฉียบซึมผ่านและเปียกโชกชุดของเหอหลิง แล้วแนบติดอยู่บนผิวของเธอทันที“อ๊ะ!” เธอร้องออกมาสั้นๆ ด้วยความตกใจ “บ่าวสมควรตาย! บ่าวสมควรตายเพคะ!” นางกำนัลที่ก่อเรื่องรีบขอขมา “เท้าของบ่าวลื่น จึงล่วงเกินนายหญิงน้อย ขอนางหญิงน้อยโปรดไว้ชีวิตด้วย”เหอหลิงมองนางกำนัล จากนั้นก็มองเสื้อผ้าของตน สมองยังงุนงงอยู่บ้างส่วนนางกำนัลผู้นั้นก็เงยหน้าขึ้น แล้วเสนอวิธีการแก้ไข “เสื้อผ้าของนายหญิงน้อยเปียกไปหมดแล้ว เกรงว่าจะเป็นหวัดได้ บ่าวจะพานายหญิงน้อยไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ตำหนักด้านหลังเดี๋ยวนี้เพคะ”“เปลี่ยน เปลี่ยนเสื้อผ้าที่ตำหนักด้านหลัง?” เหอหลิงตะลึงไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดซ้ำโดยไม่รู้ตัว[สาดเหล้าใส่ แล้วพาไปเปลี่ยนเสื้อผ้า นี่... นี่มันเป็นการจัดฉากตามมาตรฐานเลยนี่][ละครที่สู้รบแย่งชิงในวังหลังแสดง

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 370

    แววตาของฮั่วหลินแปรเปลี่ยนเป็นเย็นชาในพริบตา สายตาคมกริบทิ่มแทงไปที่ฮั่วถิง[เจ้าคนเลวทรามต่ำช้านั่น กล้ามองนางด้วยแววตาเช่นนั้นเชียวรึ][ข้าจะสับร่างเขาเป็นหมื่นๆ ชิ้น แล้วนำไปให้อาหารหมาเสีย!][ไม่ ให้อาหารหมายังดีเกินไป][ข้าจะถลกหนังเลาะเส้นเอ็นของเขาทั้งเป็น ทุบกระดูกทุกชิ้นให้แหลกละเอียด สับให้เละแล้วนำไปทำเป็นของว่างให้จิงเหลยกับจี๋เฟิง!]ฮั่วถิงที่กำลังจมดิ่งอยู่ในภวังค์ตื่นเต้นที่ได้เชยชม ‘เหยื่อ’ ทันใดนั้นก็สัมผัสได้ถึงรังสีอำมหิตขุมหนึ่งเขาสะท้านไปทั้งตัว ครั้นเงยหน้าขึ้นมองตามสัญชาตญาณ ก็สบเข้ากับสายตาพิฆาตของฮั่วหลินพอดีรอยยิ้มบนใบหน้าของฮั่วถิงแข็งทื่อไปทันที นิ้วมือที่ถือแก้วสุรากระชับแน่นทันที แม้แต่ถ้วยสุราก็ยังส่งเสียงที่ราวกับกำลังร้องขอความช่วยเหลือออกมาหัวใจของเขาเต้นอย่างบ้าคลั่ง แผ่นหลังซึมเปียกไปด้วยเหงื่อ ทว่าเพียงชั่วพริบตาเดียวฮั่วถิงข่มกลั้นความหวาดกลัวในใจ ประกายชั่วร้ายพาดผ่านดวงตาเหอะ ฮั่วหลินโกรธแล้ว ดูท่าเขาคงจี้โดนจดฮั่วหลินเข้าแล้วสินะทว่าสิ่งที่เขาหมายตา ช้าเร็วอย่างไรก็ต้องได้มาครอบครอง โฉมสะคราญผู้นี้อย่างไรเขาก็จะชิงมาให้ได้ฮั่ว

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 369

    เจียงหวนประคองชามกระเบื้องใบใหญ่ที่เต็มไปด้วยล่ากู่ และเดินไปหยุดยืนต่อหน้าพวกเขา“ลำบากพวกเจ้าแล้ว เมื่อครู่ช่วยข้าล้างทำความสะอาดล่ากู่พวกนี้ เหนื่อยไม่น้อยทีเดียว มา ลองชิมดู”ขันทีและนางกำนัลพวกนั้นจ้องมองล่ากู่ที่ยังมีไอร้อนลอยกรุ่นอยู่ด้านบน ต่างก็หน้าซีดทุกคนพวกเขามองหน้ากัน ไม่มีใครกล้าขยับมือก่อนเจียงหวนเห็นดังนั้นจึงชี้ไปที่ฮั่วหลิน“ไม่ต้องกลัว แม้แต่ฝ่าบาทก็เสวยแล้ว”พวกเขาได้ยินก็หันไปมองทางฮั่วหลินฮั่วหลินยุ่งอยู่กับการต่อกรกับล่ากู่ในมือ เขาเพียงเอ่ยด้วยเสียงเย็นๆ โดยไม่แม้แต่จะเงยหน้าว่า “มองข้าทำไมกัน พระสนมจวงเฟยตกรางวัลให้ ยังไม่รีบขอบคุณอีก?”ครั้นขันทีผู้ดูแลและนางกำนัลขันทีน้อยพวกนั้นได้ยินฮ่องเต้รับสั่ง ก็สะดุ้งตกใจ รีบคุกเข่าขอบคุณทันที“ขอบพระทัยฝ่าบาท! ขอบพระทัยพระสนมจวงเฟยที่ทรงตกรางวัลพ่ะย่ะค่ะ!”พวกเขาจ้องล่ากู่ ก่อนจะหลับตาและตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยว แกะเปลือกล่ากู่เลียนแบบฮั่วหลินอย่างงุ่มง่าม จากนั้นก็ยัดเข้าปากของตนเองผ่านไปไม่นาน เสียงอุทานด้วยความตกใจก็ดังขึ้นในห้องระลอกแล้วระลอกเล่า“สวรรค์! จะอร่อยเกินไปแล้วกระมัง”“ทั้งชาทั้งเผ็ด หย

続きを読む

あなたも気に入るかもしれません

無料で面白い小説を探して読んでみましょう
GoodNovel アプリで人気小説に無料で！お好きな本をダウンロードして、いつでもどこでも読みましょう！
アプリで無料で本を読む
コードをスキャンしてアプリで読む
DMCA.com Protection Status