Share

บทที่ 81

Author: มาแล้วก็อยู่ต่อเถอะ
สมองของเจียงหวนเกิดเสียง ‘วิ้ง’ ขึ้นมาทีหนึ่ง ขาวโพลนไปหมด

ถะ ถวายงาน?!

ไม่ สงบใจไว้ อย่าได้ลนลาน ก่อนหน้านี้ฮ่องเต้ก็เคยเรียกให้นางถวายงาน สุดท้ายก็เป็นเพราะอยากกินของว่างมื้อดึกต่างหาก

เจียงหวนฝืนยิ้มออกมา

“หวังกงกง รบกวนรอสักครู่ ข้า ข้าจะไปเตรียมการที่ห้องครัวเดี๋ยวนี้…”

หวังเต๋อกุ้ยกลับยิ้มตาหยีพลางส่ายหน้า

“นายหญิงน้อยล้อเล่นแล้ว กฎการถวายงานท่านก็ทราบดี ตอนนี้เหล่าหมอม่อได้รออยู่ด้านนอกแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

เพิ่งกล่าวจบ หมอม่อกลุ่มหนึ่งก็เดินเข้ามา

ทันทีที่จางหมอม่อซึ่งเป็นผู้นำโบกมือ เหล่านางกำนัลน้อยก็รีบยกอ่างอาบน้ำมาทันที ภายในน้ำอาบที่กรุ่นด้วยไอร้อนมีกลีบดอกไม้ลอยฟ่อง

“บ่าวจะปรนนิบัติจวงกุ้ยเหรินชำระกายนะเพคะ”

จางหมอม่อยิ้มกว้างจนตาหยี

“ข้าทำเองก็พอแล้ว”

แต่เจียงหวนยังไม่ทันพูดจบ นางกำนัลทั้งหลายก็กดนางลงในอ่างอาบน้ำพร้อมรอยยิ้มทันที

พวกนางยิ่งหัวเราะ เจียงหวนก็ยิ่งรู้สึกขนลุกซู่

นี่มันอาบน้ำที่ไหน? จะเชือดหมูชัดๆ !

หลังขัดล้างกันไปพักหนึ่ง สมองของเจียงหวนก็มึนงงไปหมด

ไม่ง่ายเลยกว่าจะสวมเสื้อผ้าเสร็จ เมื่อกลับไปนั่งลงหน้าคันฉ่องทองแดง ยังไม่ทันผลัดลมหายใจ ก็เห็นหม
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 249

    สิ้นเสียงของจางวางกรมพิธีการ องครักษ์ที่เขาพามาก็พุ่งตัวไปทางเจียงหวนองครักษ์ลับสองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเจียงหวนรีบก้าวเข้ามาขวางไว้พวกเขาชักกระบี่ที่เอวออกมา ยืนคุ้มกันอยู่ด้านหน้าเจียงหวน ราวกับเทพสังหารสององค์กลิ่นอายน่าเกรงขามปะทุออกมาในพริบตา องครักษ์ตระกูลหลิวที่เดิมทีทำท่าจะพุ่งเข้ามา กลับถอยหลังไปครึ่งก้าวโดยสัญชาตญาณ เหงื่อซึมเต็มฝ่ามือ“บังอาจนัก!”จางวางกรมพิธีการโกรธจนตัวสั่น นิ้วของเขาแทบจิ้มมาที่หน้าองครักษ์ลับ“บ่าวชั่วอย่างพวกเจ้าสองคน กล้าขัดขวางไม่ให้ข้าจับคนร้ายหรือ พวกเจ้าคิดจะก่อกบฏหรืออย่างไร?”“เร็วเข้า จัดการพวกมันเสีย!” เขาตวาดเสียงก้อง น้ำลายกระเด็นกระดอนภายใต้คำสั่งของเขา องครักษ์พวกนั้นทำได้เพียงรวบรวมความกล้าและพุ่งเข้าไปอีกครั้งแววตาขององครักษ์ลับไหวระริก เงาร่างทั้งสองโฉบไหวอย่างรวดเร็ว ระหว่างนั้นองครักษ์ของอีกฝ่ายถูกโจมตีจนกระเด็นออกไปหลายคน เสียงร้องโหยหวนดังขึ้นระลอกแล้วระลอกเล่าฝูงชนที่มุงดูอยู่แตกฮือทันที พวกเขาเห็นองครักษ์ของผู้ที่มักชอบใช้อำนาจบาตรใหญ่เสียท่า อดมิได้ที่จะร้องโห่ด้วยความดีใจ“ดี ดีเหลือเกิน… สะใจ สะใจข้ายิ่งนัก!”“ส

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 248

    จางวางกรมพิธีการมองดูใบหน้าปูดบวมของบุตรชายตนเองอย่างสงสาร “เหรินเอ๋อร์ไม่ต้องร้อง พ่อจะแก้แค้นแทนเจ้าเอง”“ใครก็ได้เข้ามาที”พ่อบ้านรีบวิ่งเข้ามา “นายท่านมีอะไรให้รับใช้ขอรับ?”“ไป รวบรวมองครักษ์ในจวนที่สามารถเคลื่อนพลได้มาให้หมด ข้าจะทำให้คนที่ทำร้ายเหรินเอ๋อร์ของข้าต้องชดใช้อย่างสาสม!”“ขอรับ นายท่าน” พ่อบ้านรับคำสั่ง จากนั้นก็ออกไปอย่างเร่งรีบจางวางกรมพิธีการประคองบุตรชายด้วยตนเอง เช็ดเลือดกำเดาให้เขาอย่างปวดใจ“เหรินเอ๋อร์วางใจ พ่อจะจับตัวนางหญิงเลวและบ่าวชั่วของนางกลับมาให้ได้”ประกายชั่วร้ายฉายผ่านดวงตาของหลิวเฉวียนเหริน“ท่านพ่อ หญิงสาวนางนั้นแม้สวมหมวกม่าน ทว่ารูปร่างดีมาก น้ำเสียงก็หวานหยดย้อย ลูกอยากได้นางขอรับ”“ได้ๆๆ” จางวางกรมพิธีการรับปาก “จับตัวกลับมา เจ้าจะจัดการอย่างไรก็ตามใจเจ้า”พ่อบ้านดำเนินการอย่างรวดเร็ว เพียงไม่นาน ก็เรียกรวมพลองครักษ์ในบ้านจนครบเมื่อคนมาครบแล้ว จางวางกรมพิธีการโบกมือออกคำสั่งเคลื่อนพลทันที“ไปกับข้า วันนี้ข้าจะลงโทษนางหญิงชั่วคนนั้นให้รู้จักเห็นกฎหมายบ้านเมืองอยู่ในสายตาเสียบ้าง!”“ขอรับ” องครักษ์ทั้งหลายรับคำอย่างพร้อมเพรียงพว

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 247

    แผ่นหลังของหลิวเฉวียนเหรินหายลับไปที่มุมถนน ฝูงชนที่ยืนมุงดูกลับยังคงไม่แยกย้ายในทันทีเจียงหวนหันไปมองแผงลอยที่ถูกชนเอียงกระเท่เร่ รวมถึงชาวบ้านที่อยู่รอบๆ บรรยากาศพลันผ่อนคลายในพริบตานางพยักหัวให้องครักษ์ทั้งสองก่อน “ลำบากพี่ชายทั้งสองแล้ว”“เป็นหน้าที่ของข้าน้อยอยู่แล้วขอรับ” องครักษ์ลับโค้งตัวเล็กน้อย จากนั้นก็หายตัวไปอย่างเงียบงันเหมือนตอนแรกที่ปรากฏตัวเจียงหวนเดินไปหยุดยืนต่อหน้าเจ้าของแผงลอย กล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า“ท่านป้า เมื่อครู่รบกวนการค้าขายของท่าน ต้องขออภัยด้วย”นางกล่าว พลางหยิบเศษเงินในกระเป๋าหูรูดวางไว้บนแผงลอยเจ้าของแผงลอยเดิมก็ตกใจจนหน้าซีด ยามนี้เมื่อเห็นเศษเงินก็รีบโบกมือ“มิได้ๆ แผงลอยเพียงถูกชนเอียงเล็กน้อยเท่านั้น มิได้มีสิ่งใดเสียหาย ท่านมิต้องชดใช้มากมายเพียงนี้”“รับไว้เถิด ถือเป็นค่าทำขวัญ”เจียงหวนยิ้มอย่างปลอบโยน น้ำเสียงกลับเด็ดเดี่ยวไม่เปิดช่องให้ปฏิเสธชีวิตของชาวบ้านธรรมดาเดิมทีก็ลำบากอยู่แล้ว ยังถูกคนใช้อำนาจบาตรใหญ่มารบกวนการค้าขายเช่นนี้อีก นางเห็นแล้วก็อดกัดฟันไม่ได้ ชนชั้นรากหญ้าจากชาติก่อนมาพบชนชั้นรากหญ้าด้วยกันเองในชาตินี้

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 246

    “แม่นางน้อยใส่หมวกม่านไม่อึดอัดบ้างรึ? ถอดออกให้ข้าได้ดูหน้าเจ้าหน่อยดีหรือไม่? ข้าหลิวเฉวียนเหรินเป็นถึงคุณชายตระกูลจางวางกรมพิธีการเชียวนะ อยู่กับข้า ข้ารับรองว่าเจ้าจะสุขสบายแน่นอน”เขาเอ่ย พลางยื่นมือออกไปทำท่าจะเปิดหมวกม่านของเจียงหวนกลางวันแสกๆ ยังกล้าทำตัวเป็นอันธพาลเช่นนี้อีกหรือ?กระดิ่งเตือนภัยในใจของเจียงหวนดังขึ้นทันที นางถอยหลังหลบเลี่ยงมือสกปรกข้างนั้น หมวกม่วนทิ้งตัวลงมาปิดบังใบหน้าดังเดิมคุณชายตระกูลจางวางกรมพิธีการ? เป็นถึงลูกหลานตระกูลขุนนาง มิน่าเล่าจึงได้อวดดีถึงเพียงนี้ช่างดวงซวยเสียจริงๆ ฮั่วหลินเพิ่งไป นางก็เจอคนโง่ที่มีตาหามีแววไม่เช่นนี้เจียงหวนข่มกลั้นความโกรธ ตวาดเสียงเกรี้ยว“ทุกคนกำลังมองอยู่ เจ้าคิดจะทำสิ่งใด?”“ทำสิ่งใด?” หนุ่มอันธพาลผู้นั้นเห็นเจียงหวนหลบเลี่ยง ไม่เพียงไม่หงุดหงิด ตรงกันข้ามกลับยิ่งตื่นเต้น“ข้าต้องตาเจ้านับเป็นวาสนาของเจ้า จงตามข้ากลับไปอย่างชาญฉลาดเสีย ทำตัวดีๆ อย่าให้ข้าต้องใช้ไม้แข็ง ที่นี่ยังไม่เคยมีใครหน้าไหนกล้าขัดใจข้า”ลูกสมุนสองคนที่อยู่ด้านหลังของเขาม้วนแขนเสื้อขึ้น เดินล้อมเข้ามาด้วยสีหน้าดุดันหลิวเฉวียนเหรินร

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 245

    แสงแดดปลายฤดูใบไม้ผลิส่องลอดกิ่งไม้ข้างทาง เกิดเป็นเงากระดำกระด่างบนพื้นเจียงหวนดึงแขนเสื้อฮั่วหลินเดินเที่ยวตลาด นางเดินไปทางแผงลอยขายของเล่นหลากหลายรูปแบบอย่างตื่นเต้นดีใจ“ท่านพี่ ท่านดูสิ่งนี้!”นางหยิบตุ๊กตาผ้ารูปเสือที่น่ารักน่าเอ็นดูตัวหนึ่งขึ้นมา พลางบีบหูของมันเบาๆ“ว้าว นุ่มมากทีเดียว ให้เด็กน้อยเล่นเหมาะมากเลยนะเจ้าคะ”[เด็กน้อย นางชอบเด็กหรือ?][นางกำลังบอกใบ้อะไรบางอย่างกับข้าหรือ อย่างเช่นอยากมีลูกสักคน?][หากเป็นลูกของนางกับข้า จะต้องหน้าตางดงาม น่ารักน่าเอ็นดูอย่างมากแน่ๆ]หัวใจของฮั่วหลินพลันเต้นเร็วขึ้น ความคิดของเขาล่องลอยออกไปโดยไม่รู้ตัวเจียงหวนได้ยินความคิดในใจของเขาที่เกี่ยวกับเรื่องลูก นางเกือบสำลักผลไม้เคลือบน้ำตาล ได้แต่รีบวางตุ๊กตาเสือลง จากนั้นก็หันไปทางงานแกะสลักไม้อันวิจิตรงดงามที่อยู่ด้านข้างเรื่องลูกค่อยว่ากันทีหลังก็แล้วกันนางยังเป็นเด็กสาวที่ยังเที่ยวเล่นได้ไม่เต็มที่อยู่เลยนางลอบบ่นในใจ ทว่าพวงแก้มกลับแดงเรื่อเพื่อปกปิดอาการ เจียงหวนหยิบงานแกะสลักไม้รูปนกกางปีกบินชิ้นหนึ่งขึ้น พยายามเปลี่ยนเรื่องให้กลับมาที่ชิ้นงานตรงหน้า“ชิ้นนี้ก

  • อ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง   บทที่ 244

    เวลาล่วงเลยไปวันแล้ววันเล่า พริบตาเดียวก็เข้าสู่ปลายฤดูใบไม้ร่วงแล้วภายใต้การดูแลอย่างดีของหมอหลวง ขาของเจียงหวนหายดีในที่สุดแม้ว่าถอดไม้ดามกระดูกออกและต้องระมัดระวังเวลาเดินเหินอยู่บ้าง ทว่าก็มิจำเป็นต้องใช้เก้าอี้รถเข็นอีกแล้วยามบ่ายของวันนี้ ฮั่วหลินปิดฎีกาม้วนสุดท้าย ยกมือขึ้นนวดหัวคิ้วหวังเต๋อกุ้ยยกน้ำชาอุ่นๆ มาถวายอย่างรู้เวลา เขากล่าวเสียงเบาว่า “ฝ่าบาท เซียวเหยาอ๋องพาองค์หญิงอายีน่าออกจากวังไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ”มือที่ถือถ้วยชาของฮั่วหลินชะงักเล็กน้อยฮั่วอวิ๋นสิงช่างรู้จักดื่มด่ำกับการใช้ชีวิตเสียจริงอากาศไม่หนาวหรือร้อนจนเกินไปเช่นนี้ เหมาะแก่การออกไปเที่ยวเล่นจริงๆขณะใคร่ครวญเช่นนั้น ความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมาอย่างไรวันนี้ก็ไม่มีเรื่องใดแล้ว มิสู้พาเจียงหวนออกไปเดินเล่นสักหน่อย?ช่วงนี้เขางานยุ่ง เจียงหวนเองก็ลำบากเพราะบาดเจ็บที่ขา คิดดูแล้วก็ไม่ได้ออกไปเที่ยวอย่างสบายใจนานแล้วนึกได้เช่นนี้ ฮั่วหลินโน้มตัวไปข้างหน้าพร้อมกับออกคำสั่งว่า “หวังเต๋อกุ้ย ไปเตรียมชุดลำลองมาสองชุด”เขาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะกล่าวเสริมว่า “เอาที่พอดีรูป อย่าลืมส่งไปที่ตำหนักเว่ยยางหนึ่งช

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status