17

หลายวันต่อมา

วันจันทร์คือวันที่มนุษย์เงินเดือนและนักเรียนไม่ชอบนัก แต่ทุกคนไม่สามารถหลีกเลี่ยงวันจันทร์ได้เลย โดยเฉพาะวันจันทร์ที่ทางโรงเรียนมีกิจกรรมด้วยแล้วไม่ต้องพูดถึง รถติดเป็นทางยาวทำให้วันนี้กุลนิดาต้องเร่งรีบกว่าที่เคย

เด็กหญิงวิ่งอ้อมด้านซ้ายของมารดา ร่างกลมในชุดนักเรียนเอี๊ยมลายสก็อตสีน้ำเงินเพิ่มความสดใส เคลื่อนกายไปที่รูปปั้นพระแม่มารีย์อย่างรวดเร็ว รูปปั้นตั้งอยู่ในสวนขนาดย่อม รายรอบด้วยดอกกุหลาบหลากหลายพันธุ์ถูกปรับแต่งยกระดับขึ้นเป็นเนินพอให้เด่นสะดุดตา

เด็กหญิงกำกุหลาบสีแดงในมือแน่น ซึ่งผู้เป็นแม่ตัดให้จากต้นเมื่อเช้านี้ก่อนออกจากบ้านเพราะดอกของมันกำลังบานสะพรั่งรับแสงอรุณ กุลนิดาไม่รู้ว่าน้ำอิงต้องการกุหลาบไปทำอะไร วันพ่อไม่น่าต้องใช้ดอกกุหลาบ

บางทีอาจจะนำไปมอบให้ทีเชอร์ประจำชั้น เพราะเด็กหญิงชอบตอบคำถามในห้องเรียนเวลาทีเชอร์ตั้งคำถามเกี่ยวกับเรื่องที่กำลังสอน เมื่อตอบถูก บางครั้งน้ำอิงจะได้รับขนมเล็กๆ น้อยมาเป็นรางวัลแล้วนำมาอวดผู้เป็นแม่บ่อยๆ บางที เธอคงอยากนำกุหลาบไปตอบแทนน้ำใจทีเชอร์บ้างกระมัง กุลนิดาจึงจัดการกับหนามจนหมดก่อนจะนำมันให้เด็กหญิงถือไปโรงเรียน

“น้ำอิงวิ่งเร็วแบบนั้นเดี๋ยวล้มนะคะลูก อย่าวิ่ง อย่าวิ่ง”

บางครั้งกุลนิดาไม่เข้าใจ ร่างกลมๆ ของน้ำอิงที่มีขาและแขนไม่ยาวมาก ทำไมตอนวิ่งถึงได้รวดเร็วนักจนคนรูปร่างบอบบางอย่างเธอยังวิ่งตามไม่ทัน

ร่างสมส่วนในชุดเดรสสั้นสีเหลือง ความยาวเหนือเข่าดูสดใสรับกับรองเท้าคัชชูสีขาวเรียบแต่แบบทันสมัย เข้ากับธีมของงานวันนี้ กุลนิดากำลังวิ่งตามลูกสาวมาติดๆ รอยยิ้มบางๆ นั้นจางลงเรื่อยๆ เมื่อได้ยินเสียงใสที่กำลังนั่งคุกเข่าอยู่หน้าแท่นหินอ่อนสีขาว แล้ววางกุหลาบสีแดงสดลงอย่างตั้งใจก่อนจะยกมือสองข้างมาประสานกัน

เด็กหญิงแหงนหน้าขึ้น ดวงตากลมโตวาววับราวกับมีน้ำหล่อเลี้ยงเอาไว้มองสิ่งศักดิ์สิทธิ์ประจำโรงเรียน รูปปั้นพระแม่มารีย์สลักเสลาอ่อนช้อยด้วยหินอ่อนสวมอาภรณ์งดงาม

“พระแม่เจ้าขา น้ำอิงเป็นเด็กดีใช่ไหมคะ น้ำอิงแบ่งขนมให้เพื่อน น้ำอิงเก็บขยะทุกครั้งที่เจอ น้ำอิงตั้งใจฟังทีเชอร์สอน ทีเชอร์ก็บอกว่าน้ำอิงเป็นเด็กดี แต่ทำไม...ทำไมเด็กดี ถึงไม่มีแด๊ดดี้เหมือนเพื่อนๆ ด้วยคะ วันนี้เป็นวัน Father Day ทำไมเด็กดีต้องไหว้เก้าอี้แทนแด๊ดดี้ด้วยคะ พระแม่เจ้าขา พาแด๊ดดี้กลับมาจากสวรรค์ มาหาหาน้ำอิงได้ไหมคะ”

กุลนิดานิ่งงันไปชั่วครู่ก่อนยื่นมือบอบบางไปจับมือนุ่มนิ่มที่นั่งคุกเข่าวิงวอนต่อพระแม่มารีย์ให้ลุกขึ้นยืน น้อยครั้งนักที่คนอย่างกุลนิดาจะเสียน้ำตา หญิงสาวพยายามเหลือบตามองไปด้านบน แม้ว่าน้ำตากำลังคลอหน่วยตาเพียงเพราะประโยคเดียวที่กลั่นออกจากความรู้สึกของลูกสาว กระแสความรู้สึกผิดอันแรงกล้าทะลักเข้าสู่หัวใจผู้เป็นแม่

เธอผิดหรือเปล่าที่ไม่เคยบอกความจริงให้น้ำอิงรับรู้

น้ำอิงยังมีพ่อ

ตั้งแต่วันนั้นที่ไรอัน คาเตอร์ ปรากฏตัวขึ้น เธอก็รู้ว่าชีวิตของเธอและลูกจะต้องเปลี่ยนไปตลอดกาล และมันก็จริง เขาเข้ามาโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว ท่ามกลางความสนใจของเด็กหญิงที่ติดใจรสมือของคุณลุงใจดี หากเธอไม่ใจแข็งยอมชวนเขามาวันพ่อที่โรงเรียนจัดขึ้นวันนี้ เด็กหญิงก็คงได้ไหว้พ่อ ไม่ต้องนั่งไหว้เก้าอี้

“เด็กดีไปเข้าชั้นเรียนกันเถอะค่ะ ใกล้เวลาแล้ว” เพราะทีเชอร์ประจำชั้นต้องให้ผู้ปกครองส่งตัวนักเรียนเข้าห้องก่อนเริ่มพิธี

“ไปค่ะมามี้ น้ำอิงจะเป็นเด็กดี เพราะพระแม่จะให้พรเด็กดี ไม่ให้พรเด็กดื้อ” เด็กหญิงบอกพร้อมกับส่งยิ้มน่าเอ็นดู

“ใช่แล้วค่ะ” กุลนิดาตอบเสียงนุ่มจับจูงเด็กหญิงไปตามทางเดินยาวที่ทอดตัวสู่โดมสีแดงอันเป็นสัญลักษณ์ของโรงเรียน ถัดจากโดมแดงไปสองอาคารเป็นตึกของนักเรียนระดับเกรดหนึ่งถึงเกรดสอง ส่วนห้องเรียนของน้ำอิงเลยไปอีกสองช่วงตึก

แต่เงาร่างของใครคนหนึ่งที่แวบผ่านมาทางครรลองสายตาทำให้กุลนิดาหันหน้าไปมอง พอเห็นว่าเป็นอาชวินก็กำลังจะยิ้มให้ แต่รอยยิ้มของกุลนิดาต้องค้างไว้อยู่แบบนั้นเมื่ออาชวินรีบจูงมือลูกชายหนี

กุลนิดาขมวดคิ้ว จะเดินตามไปถาม แต่คิดอีกที การที่เขาไม่มาตามตอแยก็ดีเหมือนกัน

“แปลกจังเป็นอะไรของเขา เห็นหน้าเราทำยังกับเห็นผี” กุลนิดาบ่นเบาๆ ก่อนก้มหน้าลงไปยิ้มให้ลูกสาวตัวน้อย “ไปกันเถอะค่ะน้ำอิง”

เด็กหญิงพยักหน้าแล้วเดินตามแรงจับจูงของมารดาไปอย่างว่าง่าย สองแม่ลูกพากันเดินไปที่ตึกเรียนอย่างมีความสุข กุลนิดาไม่ได้คิดมากเรื่องอาชวิน ผิดกับคนอีกฟากที่รีบจูงมือลูกชายเดินไปราวกับเห็นผี

“คุณพ่อครับ นั่นคุณน้ากุลกับน้องน้ำอิงนี่ครับ ผมอยากไปหาน้องน้ำอิง วันนี้น้ำอิงน่ารักมาก”

อาชวินหน้าเสียทันทีที่ได้ยินลูกชายพูดแบบนี้ เขารีบยกมือปิดปากลูกชาย

“ไม่ได้นะครับ ต่อไปอย่าไปยุ่งกับครอบครัวนั้นอีก น้ากุลกับน้องน้ำอิงเขามีแด๊ดดี้แล้ว และแด๊ดดี้เขาก็ดุมากด้วย”

“ว้า แบบนี้ก็แย่เลยสิครับคุณพ่อ ผมชอบน้ำอิง น้ำอิงมีขนมมาแบ่งผมทุกวันเลย”

“ต่อไปพ่อจะให้เงินค่าขนมเพิ่ม แต่ห้ามไปยุ่งกับน้องน้ำอิงอีกนะครับ เด็กดีของพ่อ”

“ทำไมครับพ่อ”

“แด๊ดดี้น้ำอิงดุมาก ชอบกินเด็กด้วย”

“จริงเหรอครับ!” เด็กชายทำตาโต

เด็กน้อยพอได้ยินว่าจะได้ค่าขนมเพิ่ม แถมพ่อยังบอกว่าแด๊ดดี้ของสาวน้อยดุมากก็ไม่ได้สนใจเรื่องอื่นอีก รีบพยักหน้ารัวๆ รับปาก ขณะที่อาชวินถอนใจโล่งอก

เขาไม่กล้าไปยุ่งกับครอบครัวนั้นแล้ว เพราะวันนั้นเขาโดนขู่ว่าห้ามยุ่งกับกุลนิดา เพราะกุลนิดาเป็นผู้หญิงของไรอัน คาเตอร์ มหาเศรษฐีที่ทรงอิทธิพลมากที่สุดในอเมริกา

นอกจากกุลนิดาจะเป็นผู้หญิงของไรอันแล้ว ที่พีคหนักกว่านั้นคือ น้ำอิงเป็นลูกสาวแท้ๆ ของไรอัน และในเวลานี้เป็นทายาทคนเดียวของคาเตอร์ที่จะรับมรดกทุกอย่างของไรอันไป ดังนั้น ใครที่มายุ่งวอแวกับครอบครัวนี้ หากมาแบบเพื่อนก็ไม่เป็นไร แต่มาแบบคิดไม่ซื่อก็ต้องรีบถอยฉากไสหัวออกไปให้พ้น

อาชวินรู้ตัวเองดีว่าเขาคิดอะไรกับกุลนิดา เขาอยากได้เธอมาเป็นแม่ใหม่ให้ลูก แต่กระนั้น เขาไม่อยากตกอยู่ในอันตรายจึงขอถอยห่างดีกว่า ถึงแม้ไรอันจะไม่ใช่มาเฟียแต่ก็ไม่อยากมีเรื่องยุ่งยากภายหลัง สู้ถอยตอนนี้ไปเลยดีกว่า อย่างไรสามคนนั้นก็พ่อแม่ลูกกันอยู่แล้ว