บทที่ 2138

"จริงด้วย คนพวกนั้นของแคว้นหมิ่น ยังอยู่ในเมืองหลวงไหม?"

เซียวหลันยวนดึงนางเข้ามาสวมกอด นั่งลงบนแคร่นิ่ม ลูบหลังนางเบาๆ ถอนหายใจ

"เจ้าว่าแปลกไหม พวกเขายังอยู่กัน ออกมาเป็นทูตที่แคว้นเจา แต่กลับอยู่กันนานขนาดนี้"

เกรงว่าพวกเขายังไม่ปล่อยวางเรื่องพาจาวหนิงออกไปจริงๆ

คิดถึงจุดนี้ เซียวหลันยวนก็โอบฟู่จาวหนิงแน่นขึ้นอีกหน่อย

ต้าต้าชื่อยังคิดจะแย่งจาวหนิงด้วย...

เขาทำไมถึงรู้สึกว่า มีแต่พวกสารเลวที่คิดจะแย่งคนของเขาอยู่ทั่วไปหมด?

"หนิงหนิง ข้าอยากจะทำให้เจ้าตัวเล็กลง เก็บไว้ในอกเสื้อ พาไปด้วยทุกที่ ไม่ให้ห่างกายเลยจริง"

เซียวหลันยวนซบลงข้างคอนาง ในน้ำเสียงมีความน้อยใจอยู่ด้วยหน่อยๆ

"มีคนมากมายรู้ว่าเจ้าเป็นสมบัติล้ำค่า"

ฟู่จาวหนิงไม่ค่อยเห็นเขาสภาพนี้ จึงอดขำขึ้นมาไม่ได้

"เช่นนั้นท่านก็ดูแลข้าดีดีหน่อย"

"หรือว่าเรา ไปทำกุญแจมือมาสักคู่ แล้วคล้องเจ้ากับข้าไว้ด้วยกันดีไหม?" เซียวหลันยวนจู่ๆ ก็มีความคิดดีๆ ขึ้นมา

ฟู่จาวหนิงพูดไม่ออกบอกไม่ถูก

"ท่านคิดอะไรอยู่น่ะ? หรือว่าท่านไม่ว่างใจข้าหรือ?"

"ข้าเครียดหน่อยๆ"

เขาโอบกอดนางอยู่ แล้วยังกลับมาถึงจวนอ๋องแล้วด้วย จะอย่างไรก็ผ่อนคลายลง