บทที่ 2196

หยวนอี้มองเจ้าอาราม หวังว่าเขาจะช่วยพูดอะไรบ้าง เพื่อให้นางมีเวลาคิดหาวิธีหน่อย

คิดไม่ถึงว่าเจ้าอารามนิ่งงันอยู่ครู่หนึ่ง ก็หัวเราะขืนออกมา เขาไม่ได้พูดหัวข้อสนทนานั่นต่อ แต่มองไปทางคนใช้ของจวนอ๋อง เอ่ยถามเสียงนุ่มว่า "มีสุราไหม? ขอสักกาได้หรือไม่?"

คนใช้มองไปทางฟู่จาวหนิง

พอสังเกตเห็นปฏิกิริยาเขา ในใจเจ้าอารามก็ยิ่งจนใจเข้าไปอีก

เพราะคนใช้ของอ๋องเจวี้ยนพอได้ยินคำร้องขอนี้ กลับมองไปทางพระชายาของพวกเขาโดยสัญชาตญาณ รอท่าทีของนาง แต่ไม่ได้สอบถามไปทางท่านอ๋องของพวกเขา

ตัวตนในจวนอ๋องของอายวน ก็ยังเทียบกับฟู่จาวหนิงไม่ได้หรือ?

คนใช้จวนอ๋องยืนอยู่ข้างฟู่จาวหนิงไปแล้ว อธิบายได้ว่าเซียวหลันยวนยกฟู่จาวหนิงไว้บนดวงใจแล้วจริงๆ ให้ตัวตนที่สูงมากกับนาง

เหล่าคนใช้เองก็สังเกตสีหน้าท่าทางกัน ย่อมรู้ดีว่าในจวนนี้ต้องฟังใคร

"เจ้าอารามอยากดื่มสุรา ก็เชิญเขาดื่มเถิด" ฟู่จาวหนิงโบกไม้โบกมือ คนใช้จึงรับคำ ออกไปเตรียมสุราให้

"จะดื่มสุรา ดื่มในโถงใหญ่นี่คงไม่เหมาะกระมัง?" ฟู่จิ้นเชินลุกขึ้นมา "สู้ให้ข้าไปดื่มเป็นเพื่อนเจ้าอารามดีกว่า ไปที่โถงบุปผาเป็นอย่างไร?"

"ได้สิ"

เจ้าอารามเองก็ลุกขึ้นยืน

พวกเข