LOGINShare
บทที่ 2281
Latest chapter
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2284
ถังอู๋เจวี้ยนมองดูอวิ๋นเถียน นึกขึ้นมาได้"พ่อของเจ้าคือท่านอาอวิ๋นสินะ?"บนเขานี้ ถ้าไม่ใช่คนตระกูลถัง มีน้อยมากที่จะได้มาพูดต่อหน้าพวกเขาอวิ๋นเถียนรู้สึกเกินคาดมากที่ถังอู๋เจวี้ยนรู้จักพ่อนาง มองเขาอย่างประหลาดใจ"คุณชายใหญ่รู้จักพ่อข้าด้วยหรือ?""รู้จักสิ"ถังอู๋เยว่จู่ๆ ก็พูดขึ้นว่า "ก่อนหน้านี้ตอนที่ข้าไปหาจิ้งจอกขาวตัวหนึ่งตกลงไปในร่องเขา คนที่ดึงข้าออกมา คือท่านอาอวิ๋ฯสินะ?"นั่นเป็นเรื่องตอนเขาอายุหกเจ็ดขวบ"ใช่ เขานั่นล่ะ"ถังอู๋เจวี้ยนเองก็จำอวิ๋นซงได้จากเหตุการณ์ครั้งนั้นอาสะใภ้อวิ๋นก็คิดไม่ถึงว่าพวกเขาจะจำเรื่องเมื่อหลายปีก่อนหน้านั้นได้ รู้สึกซาบซึ้งขึ้นมาเลย"คุณชายใหญ่ คุณชายน้อย นั่นก็แค่เรื่องที่พ่อของนางถือโอกาสช่วยเท่านั้นเอง ไม่ใช่เรื่องที่พวกท่านต้องใส่ใจเลย""ตอนนั้นท่านอาอวิ๋นยังพาอู๋เยว่ออกมาจากร่องภูเขาได้ แล้วเรื่องเจ็บเอวนี่มันกี่ปีมาแล้วหรือ? เคยลงจากเขาไปหาหมอหรือยัง?" ถังอู๋เจวี้ยนถาม"ก่อนหน้านี้เคยไปหาหมอมาแล้ว" อาสะใภ้อวิ๋นเอ่ยขึ้นอย่างประหม่า "เคยบอกกับผู้ดูแลไว้ และไม่ให้หมอเดินไปเดินมา"เขาชิงถงถ้าจะให้คนนอกเข้ามา ก็ต้องแจ้งกับผู้ดูแล
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2283
งานเลี้ยงร้อยไม้ผลดำเนินการต่อภายใต้การจัดการของถังอู๋เจวี้ยนยิ่งไปกว่านั้น การถวายผลไม้ถัดจากนี้ ก็คึกคักมากกว่าเดิมเสียอีกมีคนมากมายเพื่อจะเบนความประทับใจต่อเขาชิงถงของอ๋องเจวี้ยนกับฟู่จาวหนิง ก็มอบไมตรีให้อย่างกระตือรือร้นเต็มที่ มอบความเป็นกันเองโดยไม่กล้าทำอะไรเกินเลย ท่าทีน้ำเสียงกับสายตาที่มองพวกเขาแจ่มชัดสดใส ไม่มีความคิดหรือเจตนาอื่นอยู่เลยพวกเขามอบอาหารและสุราจากผลไม้นานานชนิดที่ตนเองทำออกมาและยังมีคนส่งสุราบำรุงที่ทำจากผลไม้มาให้กับผู้อาวุโสจี้อีกด้วย"ผู้อาวุโสจี้ สุราผลไม้นี้ของครอบครัวเรา ใส่วัตถุดิบยาลงไปหลายชนิด น่าจะถือว่าเป็นยาได้กระมัง? ดื่มแล้วช่วยขจัดลมเย็น ลดอาการปวดหัว ท่านลองชิมดู ถ้าหากพันธมิตรโอสถอยากรับซื้อ พวกเราจัดหาให้ได้ปีละสิบไห""ฮ่าๆๆ ได้ เช่นนั้นข้าลองชิมหน่อย"ผู้อาวุโสจี้วันนี้ดื่มอย่างเบิกบานเลยทีเดียวพวกเขาไม่มีความไม่ชอบใจหรือต่อต้านกับคนที่เข้ามาแสดงความตั้งใจอย่างเปิดเผยเช่นนี้พูดเป้าหมายออกมาตรงๆ แบบนี้ ได้ก็ได้ ไม่ได้ก็ไม่พัวพัน เช่นนี้ถึงจะเป็นการกระทำที่ตรงไปตรงมา"อ๋องเจวี้ยน พระชายา ลูกกวาดผลไม้นี้ ลูกสาวข้าเป็นคนทำ นางใส่
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2282
"ให้ตายสิ หลังจากนี้ก็ไม่รู้ว่าอ๋องเจวี้ยนกับพระชายาจะมองเขาชิงถงของเราแบบไหน พวกเขาจะคิดว่าเขาชิงถงเป็นคนแบบนั้นหมดไหมนะ?"ถ้าอย่างนั้นพวกเขาก็น่าสงสารแย่น่ะสิ"งานเลี้ยงร้อยไม้ผลจะมีบทสรุปแบบนี้ไม่ได้ ไม่งั้นพวกเราคงไม่มีโอกาสเปลี่ยนความประทับใจของพวกเขาแล้วน่ะสิ"คนที่คิดดีต่อเขาชิงถงอย่างแท้จริงก็เริ่มร้อนรนขึ้นมาแล้วจูเฉียนเฉี่ยนได้ยินคำวิพากษ์วิจารณ์ของพวกเขาแล้ว ก็ไม่รู้ว่าพวกเขามันเชื่องจนซื่อเกินไปหรือเปล่าทำไมต้องเปลี่ยนความประทับใจด้วยล่ะ?เขาชิงถงไม่ใช่ของอ๋องเจวี้ยนกับพระชายาอ๋องเจวี้ยนเสียหน่อย!ถ้าหลังจากนี้ตงฉิงกลับมาเห็นตะวันได้อีกครั้ง บางทีเขาชิงถงอาจจะเข้าไปในตงฉิงได้ ถ้างั้นพวกเขาก็ควรจะมาเอาใจนางหรือเปล่า?เกี่ยวอะไรกับอ๋องเจวี้ยนกับพระชายาของแคว้นเจากัน?"ได้ยินว่า จักรพรรดิเจาไม่ยอมรับตัวอ๋องเจวี้ยนแล้วนะ หลังจากนี้เขาจะเป็นท่านอ๋องที่สูงส่งนี้ต่อได้หรือไม่ ก็ยังพูดลำบากเลย" จูเฉียนเฉี่ยนทนไม่ไหว เอ่ยขึ้นมาคำหนึ่ง"อ๋องเจวี้ยนกับจักรพรรดิเจาจะเป็นอย่างไร ใช่สิ่งที่เจ้าจะมาคาดเดารึ แล้วเจ้าน่ะใครกัน?"มีหญิงสาวที่อายุมากกว่าสองสามปีคนหนึ่งมองมาทางนาง
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2281
เซียวหลันยวนอยู่ห่างจากต้นไม้ต้นนั้นสิบกว่าเมตรอยู่ แต่พอเขาฟาดไปแบบนี้ คนรอบๆ ก็สัมผัสได้ถึงแรงลมรุนแรงกวาดออกมาต้นไม้ใหญ่ต้นนั้นถูกลมฝ่ามือกระแทก ล้มโค่นไปทันทีนี่มันกำลังภายในที่แกร่งระดับไหนเนี่ย?!ทั่วทั้งลานเงียบเป็นเป่าสาก มีคนกระทั่งอุดปากตัวเองไว้อย่างอดไม่อยู่ กลัวว่าถ้าตนเองร้องตกใจออกมา มันคงขายหน้าเกินไปกระทั่งถังอู๋เจวี้ยนเอง ก็ยังไม่คิดว่ากำลังภายในของอ๋องเจวี้ยนจะแข็งแกร่งถึงระดับนี้!เดิมทีเขาแค่อยากให้อ๋องเจวี้ยนฟาดโต๊ะตรงหน้าจนหัก หรือไม่ก็บีบกาทองแพงจนบี้แบนใครจะรู้ว่าอ๋องเจวี้ยนจะเล่นใหญ่แบบนี้ต้นไม้ใหญ๋นั่นก็ดูมีอายุอยู่พอสมควร เป็นต้นที่หนาเขื่องเอาการเลย แล้วยังอยู่ห่างขนาดนี้อีกถ้าถูกเขาฟาดฝ่ามือเขา ไม่ร่างระเบิดเป็นผงไปเลยหรือ?แล้วก็ข่มขวัญได้จริงๆ!ถังอู๋เจวี้ยนแอบถอนใจโล่ง พยายามควบคุมตนเองให้สงบอืม เขาต้องแสดงออกให้นิ่งเข้าไว้"อย่ามายั่วโมโหข้า แล้วก็ ระวังเรื่องการปฏิบัติต่อพระชายาข้าด้วย"หลักๆ แล้วเซียวหลันยวนอยากจะพูดประโยคหลังนี่ล่ะ เมื่อครู่ชายหนุ่มที่ระบำถวายพวกนั้น มีคนคิดจะป้อนสุราฟู่จาวหนิงด้วยอย่าคิดว่าเขาจะไม่เกิดความคิดฆ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2280
"ตระกูลถังของเรา ไม่ใช่พึ่งพาแต่พวกเจ้าเท่านั้น" ถังอู๋เจวี้ยนกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยสายตาของเขากวาดไปยังพวกน้าอากับพี่น้องที่จะมาขวางเขาไว้ก่อนหน้านั้นคนเหล่านั้น ตอนนี้สีหน้าปั้นยากกันหมด สายตาก็เลิ่กลั่ก ไม่กล้ามองมาทางเขาสักคนถังอู๋เจวี้ยนรู้ แม้จะไม่ถึงกับทำให้พวกเขาล้มเลิกความคิดไปอย่างสิ้นเชิงด้วยคำพูดไม่กี่คำนี้ คนที่ใจคิดกบฏไม่มีทางยอมแพ้ง่ายๆ หรอกแต่อย่างน้อย ก็สามารถทำให้พวกสมองไร้เดียงสาที่จุดยืนไม่มั่นคงได้สติขึ้นมาหน่อยซึ่งถ้าจะยุให้คนเหล่านี้สร้างความวุ่นวายขึ้นมา หรือเดินตามรอยพวกเขาก็จะไม่ใช่เรื่องง่ายอีกต่อไป"รอให้อาการป่วยของอู๋เยว่ดีขึ้นมา ข้าจะจะแบ่งเวลามาดูว่าใครบ้างที่เบื่อหน่ายเขาชิงถงแล้ว ใครบ้างที่จะไม่ยอมติดตามตระกูลถังของเรา ถ้ามีที่ไปของตัเวองแล้ว พวกเจ้าถือโอกาสสองสามวันนี้ไปคิดซะว่าตัวเองจะไปทางไหน"น้ำเสียงถังอู๋เจวี้ยนสงบราบเรียบ "วางใจได้ ถึงตอนนั้นถ้าคิดจะไป ข้าจะไม่ฝืนรั้งไว้"ผู้อาวุโสใหญ่เองก็ลุกขึ้นยืน เอ่ยขึ้นเสียงขรึมว่า "แต่ว่า หลังจากออกไปแล้วก็จะไม่ถือว่าเกี่ยวข้องกับพวกเราอีก หลังจากนี้หากคิดจะกลับเข้ามาก็ไม่มีโอกาสแล้ว ถึงข้
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2279
ตอนที่ถังอู๋เจวี้ยนพูด ถังอู๋เยว่ก็ยืนอยู่ข้างกายเขา จ้องมองเขาอันที่จริงเขาก็ยังไม่รู้ ว่าที่แท้ในใจของพี่ชาย เขาจะมีประโยชน์มากแบบนี้ เขาไม่ใช่แค่ขยะที่อยู่เล่นแต่กับสัตว์พวกนั้น"ตอนนี้ที่ข้าพูดเรื่องพวกนี้กับพวกเจ้า เพราะอยากจะบอกพวกเจ้าว่า ข้าสองปีนี้ลงแรงไปมากกับโรคของอู๋เยว่ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ดูดำดูดีเขาชิงถงเลย และเพราะมีอู๋เยว่อยู่ เขาชิงถงหลังจากนี้ก็จะยิ่งมีความหวังมากขึ้น"สายตาของถังอู๋เจวี้ยนกวาดผ่านคนในตระกูลเหล่านั้นไปน้ำเสียงของเขาเองก็เย็นลงมาไม่น้อย"เพียงแต่คิดไม่ถึงว่า นี่กลับทำให้พวกเจ้าคิดว่า ข้ามีใจเห็นแก่ตัว ราวกับทอดทิ้งเขาชิงถงไปแล้ว ตอนนี้ข้าจะบอกพวกเจ้าอย่างชัดเจนอีกครั้งว่า เขาชิงถงนั้น เดิมทีเป็นของครอบครัวเรามาตั้งแต่แรก พวกเราต้องการเร้นจากโลกภายนอก ซึ่งครอบครัวตัดสินใจแล้ว หลังจากข่าวแพร่ออกไป ผู้อาวุโสของพวกเจ้าจึงรู้สึกว่าการติดตามพวกเราจึงจะเป็นทางออก""ดังนั้น พวกเขาเองก็ตัดสินใจที่จะพาครบอครัวญษติพี่น้องติดตามเรา ครอบครัวหนึ่งบอกต่ออีกครอบครัว ตระกูลหนึ่งนำพาอีกตระกูล พวกเจ้าถึงได้ติดตามพวกเราออกมา ภูเขาชิงถงแห่งนี้ เดิมทีเราเป็นคนค้นพบ เ
You may also like
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์
เซี่ยวชิงขวาง73.9K viewsซาลาเปาบ้านข้านั้นทั้งขาวทั้งนุ่ม
เหลียนฮวาสีชมพู/เสี่ยวอวี้18.1K viewsสามี ข้าจะเลี้ยงดูท่านเอง
จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ20.8K viewsแต่งกับขุนนาง
หอมดังเดิม108.8K viewsขยะผู้นี้ข้ายกให้เจ้า
BigM00N145 viewsซูเจิน นายหญิงแห่งพฤกษา
l3oonm@5.0K viewsทะลุมิติมาพร้อมระบบภารกิจเลี้ยงน้องให้เติบโต ยุค 70
วริษา1.4K viewsบ้าไปแล้ว! ข้าหลงไปในนิยายจีนเซินเจิ้น!
PunnyG286 views
