Mag-log inShare
บทที่ 2413
Pinakabagong kabanata
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2416
ตอนนี้มีแสงจันทร์อ่อนๆแสงจันทร์ส่องมาบนหิมะทับถมพวกนี้ สะท้อนแสงขาวบริสุทธิ์ออกมา แต่โคมไฟสองสามดวงที่แขวนอยู่นอกตำหนัก มุมและขอบเขตของแสงที่ส่องออกมาก็สอดรับกันพอดิบพอดี"โคมที่แขวนอยู่นอกวังเสียไปแล้ว แต่พวกเราก็เอาโคมวังมาด้วย" เซียวหลันยวนบอกกับฟู่จาวหนิง "สถานที่นี้ล้วนมีจุดแข็งแรงที่จะแขวนโคมได้""สวยจริงๆ เดี๋ยวถ้าโคมไฟวังทั้งตำหนักสว่างขึ้น ต้องสวยมากแน่นอน"ฟู่จาวหนิงรู้สึกว่าตำหนักหลังนี้มหัศจรรย์มาก ต่อให้จะว่างเปล่ามานาน ไม่มีคนอาศัยอยู่ช้านาน แต่ก็ไม่มีความรู้สึกรกร้างอ้างว้างเลยเพียงแค่ไร้ผู้คนและเงียบสงบ ราวกับกำลังรอคอยความรุ่งโรจน์ที่จะกลับมาอีกครั้งอยู่เงียบๆ ในสายธารแห่งกาลเวลาหากมันถูกทิ้งจนรกร้าง เช่นนั้นพวกเขาคงไม่มีทางจัดการเก็บกวาดตำหนักฝูกวงนี้ออกมาได้ในเวลาสั้นๆ แน่แม้จะบอกว่ามีคนเกือบร้อยเข้าเก็บกวาดพร้อมกัน แต่ตำหนักที่แกะสลักลวดลายวิจิตรงดงามทุกซอกมุม การจะทำความสะอาดให้หมดถือว่าเป็นงานใหญ่เลยทีเดียว"พวกเราจะเฝ้ารอถึงวันนั้น" เซียวหลันยวนเองก็คาดหวังด้วยสิ่งที่คิดอยู่ในหัวเขาคือ หลังจากนี้เขากับลูกของจาวหนิงจะวิ่งไล่หยอกล้อกันและเติบโตขึ้นในต
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2415
หลานหรงพาคนไปปิดประตูเมืองเหล่าทหารกระจายกันเลียบไล่ตามกำแพงเมืองเพื่อตรวจสอบที่วังจักรพรรดินี่ ทุกคนก็แยกย้ายกันตรวจสอบทุกตำหนักและผลการตรวจสอบของพวกเขาก็คือ..."ในวังจักรพรรดิไม่มีใครอยู่เลย ยิ่งไปกว่านั้นตัวตำหนักก็ยังอยู่ในสภาพสมบูรณ์ มีฝุ่นอยู่บ้าง พวกม่านบางส่วนเสียหายไปแล้ว แต่ถ้าจัดการเก็บกวาดเสียหน่อยก็พอพักชั่วคราวได้"เซียวหลันยวนกลับมาบอกผลการตรวจสอบของพวกเขากับฟู่จาวหนิงแม้จะสำรวจสถานที่ทั้งหมดไม่ทัน แต่ตอนนี้ถ้าแค่จะเก็บกวาดสองสามตำหนักออกมาก่อน ก็ไม่ใช่ปัญหาอะไร"คิดไม่ถึงเลยว่าวังจักรพรรดิตงฉิงจะรักษาไว้ได้ดีขนาดนี้" ฟู่จาวหนิงเองก็ทอดถอนใจ"ข้าให้คนไปเก็บกวาดแล้ว มีตำหนักหนึ่งชื่อตำหนักฝูกวง พวกเราพักที่นั่นกันก่อนดีไหม?"ตำหนักฝูกวงนั้น ว่ากันว่า แต่ก่อนเป็นตำหนักที่องค์รัชทายาทหญิงพำนักอยู่ที่นั่นประณีตงดงามและโอ่อ่ามากยิ่งไปกว่านั้น พอเขาเข้าไปก็มีความรู้สึกว่า ฟู่จาวหนิงน่าจะชอบ"ได้ แล้วแต่ท่านเลย""พวกท่านลุงเล็กเองก็พักในตำหนักฝูกวงได้ชั่วคราว พรุ่งนี้ค่อยออกหาสถานที่อื่น""พวกเราไปดูกัน" เสิ่นเสวียนกับฟู่จิ้นเชินล้วนลุกขึ้นมา เตรียมตัวจะออกไ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2414
พอเข้ามาในตำหนักเฉาหยาง ต่อให้ยังไม่ได้จุดเตาถ่าน พวกเขาก็สัมผัสได้ว่าอบอุ่นกว่าภายนอกมากพอควรโครงสร้างนี้จะต้องออกแบบมาอย่างดีแน่นอนหลังจากเห็นสถานการณ์ด้านในแล้ว พวกของฟู่จาวหนิงก็ถอยออกไปก่อน เหล่าองครักษ์จึงเข้าไปทำความสะอาดความเร็วของพวกเขาสูงมากพอหน้าต่างทั้งหมดเปิดออก หลังจากไล่กลิ่นฝุ่นจางลงไปแล้ว พอกลับเข้าไปใหม่ ตำหนักเฉาหยางก็กลับมาดูใหม่หมดจดอีกครั้งบนพื้นปูพรมหนาไว้ บนโต๊ะเก้าอี้เหล่านั้นก็มีเบาะรองด้วย"พระชายา ข้าน้อยตรวจสอบแล้ว โต๊ะเก้าอี้เหล่านี้ยังค่อนข้างแข็งแรง ยิ่งไปกว่านั้น ในเตาถ่านเหล่านี้ก็ยังมีถ่านอยู่ด้วย มันยังจุดได้ไหม?" หงจั๋วถามจั๋วซือหรานนางรู้ว่าฟู่จาวหนิงรู้มากกว่า ถ่านที่วางอยู่ที่นี่มานานขนาดนี้ยังสามารถจุดได้หรือไม่ เรื่องนี้นางไม่รู้ ไม่แน่ใจว่าจะเป็นพิษหรือเปล่าฟู่จาวหนิงให้พวกเขาอย่าเพิ่งปิดหน้าต่างสนิท"ลองจุดดูสักเล่มเถอะ"พวกเขาเองก็เอาสิ่งของมาด้วยไม่น้อย เทียนที่อยู่ในโคมเองก็จุดขึ้นมาแล้วพอแสงสว่างขึ้น ในตำหนักก็ดูตระการตาสง่างามขึ้นมาฟู่จาวหนิงถูกพวกเขาประคองไปนั่งที่เก้าอี้ เฝิ่นซิงหยิบหมอนสี่เหลี่ยมมารองให้นาง จากนั้
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2413
ตอนที่ประตูวังจักรพรรดิค่อยๆ เปิดออก แสงอัสดงทอย้อมประดุจโลหิต สาดส่องลงบนกำแพงวังสีแดงที่ปกคลุมด้วยหิมะขาว ราวกับภาพวาดอันงดงามโศกเศร้าภาพหนึ่งประวัติศาสตร์ของตงฉิงราวกับถูกเปิดออกอย่างแท้จริงในพริบตานี้เซียวหลันยวนยืนอยู่กลางทางเดินประตูเมือง ร่างยืดตรงสูงสง่าประดุจขุนเขาสายตาทุกคนเบิกกว้างขึ้น"เปิดแล้ว ประตูเปิดแล้ว"ทุกคนล้วนตื่นเต้นขึ้นมาแม้ก่อนหน้านี้ตอนที่เห็นกลไกเปิดออก จนเผยให้เห็นหน้าตาวังจักรพรรดิ พวกเขาก็รู้แล้วว่าเข้าไปได้แน่นอน แต่จังหวะตอนที่ประตูวังเปิดออกจริงๆ ความรู้สึกก็แตกต่างออกไปแล้วเซียวหลันยวนสาวเท้าใหญ่ก้าวออกมา เดินตรงไปทางฟู่จาวหนิง ยื่นมือออกมา"หนิงหนิง มา ข้าจะพาเจ้าเข้าวัง"พอเห็นสายตาลึกซึ้งของเขา สีหน้าที่จริงจัง ฟู่จาวหนิงก็เม้มปากยิ้ม นำมือไปวางไว้บนมือเขา"พวกเราเข้าวัง" เซียวหลันยวนบอกกับคนอื่นๆ"ขอรับ"ทุกคนขานรับพร้อมกัน ตามหลังพวกเขา เดินเข้าประตูวังไปพอเข้าประตูวัง ก็ถูกตำหนักวังตรงหน้าทำให้ตกตะลึงไปแล้วพวกเขาล้วนเป็นคนที่เคยเห็นวังจักรพรรดิแคว้นเจาแต่ว่า วังจักรพรรดิของตงฉิง แม้จะปกคลุมด้วยหิมะบางๆ แต่ก็ยังมองออกว่า ประณ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2412
พอกลไกดังขึ้น ทั้งหมดรอบๆ ก็เหมือนกำลังเปลี่ยนแปลงไปอันดับแรก พวกเขาเห็นว่ากำแพงด้านหลังเหล่านี้ไม่อยู่แล้ว ตอนที่มองไปทางพวกฟู่จิ้นเชินก็ไม่ใช่ความรู้สึกแปลกประหลาดเหมือนอยู่ห่างไกลนั่นแล้ว แต่มองเห็นได้จริงๆ แทน"เปิดแล้วหรือ?"จากมุมมองทางพวกฟู่จิ้นเชินจะเห็นได้ชัดเจนยิ่งกว่าที่แท้กำแพงล้อมเหล่านั้น เหมือนค่อยๆ โดนกัดกร่อนจากบนลงล่างหายไปทีละชุ่นๆหลังจากกำแพงล้อมหายไปจนหมด พวกเขาก็มองเห็นพวกฟู่จาวหนิงทั้งสามคนพวกเขายืนอยู่กลางพื้นที่ว่างผืนใหญ่ผืนหนึ่ง ที่นั่นเป็นทุ่งหญ้าเขียวขจี มีพุ่มดอกไม้ปลูกไว้ และตอนนี้พุ่มดอกไม้เหล่านั้นถูกปกคลุมไว้ด้วยหิมะและพื้นที่เล็กๆ ที่พวกเขาทั้งสามคนยืนอยู่ ก็มีเสาดำสนิทตั้งอยู่หลายต้นพอมองเข้าไปด้านหน้าอีก ก็เป็นประตูวังสีแดงตำหนักที่ยิ่งใหญ่ในที่สุดก็ปรากฏแก่สายตาพวกเขาอย่างแท้จริงกำแพงแดง บนกระเบื้องมีกองหิมะ"เห็นวังจักรพรรดิแล้ว!"ฟู่จาวเฟยประคองท่านปู่อยู่ ก็รู้สึกตื่นเต้นจนทนไม่ไหวขึ้นมา"สวยงามจริงๆ ยิ่งใหญ่อลังการมาก" ผู้เฒ่าฟู่มองตำหนักแห่งนี้ ก็รู้สึกตื่นเต้นจนเบ้าตาร้อนวูบวาบกำแพงวังสูงมาก ประตูวังเองก็หนาหนักวังจัก
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 2411
ฟู่จาวหนิงเดิมทีก็รู้สึกว่าความคิดของเซียวหลันยวนมันไร้สาระแต่ตอนที่นางมาเห็นสัญลักษณ์ใต้เสาเหล็กดำที่เขียนอักษร "หลิน" ไว้ สมองนางก็วิ้งขึ้นมาเลยความคิดของเซียวหลันยวนไม่ใช่ไร้สาระ แต่ว่าถูกต้องเลย!เพราะนี่เป็นสัญลักษณ์ของอาจารย์นาง!แต่ก่อนนางไม่ค่อยเข้าในความหมายแฝงของสัญลักษณ์นี้ แต่อาจารย์เคยบอกกับนาง ว่านี่เป็นสัญลักษณ์ของตระกูลถัง เขาเพิ่มเติมเข้าไปนิดหน่อย สมัยก่อนเวลาออกไปช่วยเหลือด้านการแพทย์ บางครั้งได้ไปยังประเทศที่เกิดสงคราม หรือบางทีเข้าไปในพื้นที่ที่ล้าหลังมาก สัญลักษณ์นี้ก็สามารถบ่งบอกทิศทางได้เช่นกันตอนนี้นางมาเห็นสัญลักษณ์ที่ไม่ได้เห็นมาเสียนานในตงฉิงที่อักษร "เจ๋อ" ก็มีสัญลักษณ์นี้อยู่ถ้าคนอื่นมาเห็น สองสัญลักษณ์นี้อาจจะเหมือนกัน แต่ฟู่จาวหนิงกลับมองเห็นความแตกต่างเล็กน้อยด้านในได้ความแตกต่างนี้ คือลำดับก่อนหลัง"ต้องกดลงไปหรือ?" นางมองไปทางเจ้าอารามโยวชิงเจ้าอารามโยวชิงพยักหน้า "ต้องใช้กำลังภายในกดลงไปบนเสาเหล็กสีดำ กำลังธรรมดากดไม่ลงหรอก แต่ว่าห้ามเลือกผิดเด็ดขาด ถ้าเลือกผิด กลไกก็จะทำลายตัวเองในสามวัน และตำแหน่งของเสาดำเหล่านี้ก็จะเปลี่ยนแปลงด้วย
Maaari mong magustuhan
ทาสสาวพราวพิลาส
พิณเคล้าสายฝน116.8K viewsสตรีขี่ม้าออกศึก
ปาเย่วเซิ่งเซี่ย1.3M viewsย้อนชะตาวิวาห์รัก ชาตินี้ข้าขอเป็นฮองเฮา
กระต่ายน้อยใต้ดวงจันทร์83.9K viewsใต้หล้าสยบรัก
จูน188.5K viewsฮูหยินช่างยั่วยวนยิ่งนัก
ไฉ่เฉิน / หลานจิง / ราตรีฝนพรำ / เกนไลซี / ไนยาดา273 viewsเชลยรักของฮองเฮาตัวร้าย
วันว่างว่างของหญิงใหญ่423 viewsเสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว
หลิ่วเยว่121.6K viewsเฟิงมี่ย้อนเวลาเปลี่ยนชะตาชีวิต ยุค80
วริษา1.6K views
