Share
บทที่ 541
Related chapters
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 542
"สิ่งยืนยันของปรมาจารย์ฉือเชินก็อยู่กับข้าแล้ว แล้วสิ่งนี้ก็จะเอามาไว้กับข้าอีก ท่านไม่กลัวว่าข้าจะไปหาอีกชิ้นของผู้นำตระกูลฮู่ แล้วรวมสิ่งยืนยันจนครบสามชิ้นนำไปแลกสิ่งของมาก่อนหรือ?""ไม่กลัว"เซียวหลันยวนตอบกลับแบบแทบจะไม่คิด"เพราะอะไร?" ฟู่จาวหนิงไม่เข้าใจ"หนิงหนิง จะมากน้อยข้าก็เข้าใจตัวเจ้าอยู่นะ ไม่ว่าระหว่างพวกเราจะมีอดีตกับความยุ่งเหยิงแบบไหน คุณสมบัติของตัวเจ้าเองก็กางแผ่อยู่ตรงนั้นอยู่แล้ว เรื่องบางเรื่องเจ้าเองก็ไม่สนใจที่จะทำหรอก"ฟู่จาวหนิงกัดริมฝีปาก "เชอะ ข้ากลับแล้ว"นางหมุนตัวเดินออกมานี่มาพูดให้นางหวั่นไหวประหลาดๆ แล้วยังมาเรียกนางว่าหนิงหนิงอีก?พอเรียกนางหนิงหนิงทำให้ในสมองนางคิดเรื่องที่ทั้งสองคนพัวพันกันในห้องอาบน้ำก่อนหน้านี้ขึ้นมาตอนที่เกิดอารมณ์รักเขาจะเรียกหนิงหนิงเสียงทุ้มต่ำหลังจากออกไปลมหนาวก็โถมเข้ามา ทำให้ใบหน้าร้อนผะผ่าวหน่อยๆ ของฟู่จาวหนิงอุณหภูมิลดลงทันทีนางตบๆ ที่แก้ม และไม่รู้ว่านางกับเซียวหลันยวนตอนนี้มีความสัมพันธ์อะไรกันแน่แต่ว่าถัดจากนี้จะเป็นอย่างไรพวกนางก็ยังไม่รู้ ทำได้เพียงเดินไปทีละก้าวๆ เท่านั้นฟู่จาวหนิงกระชับผ้าคลุมให
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 543
ฟู่จาวหนิงรีบปีนขึ้นกำแพง ข้ามกำแพงอย่างรวดเร็ว กระโดดเข้าไปในเรือนเล็ก คล่องแคล่วว่องไวสืออีทำได้แค่คุ้มกันอยู่ด้านนอกฟู่จาวหนิงเข้าไปในเรือน รีบเดินไปห้องข้าง ประตูเพิ่งจะงับลงมานางแนบตัวอยู่ด้านนอก ได้ยินการเคลื่อนไหวในห้อง"เจ้าไปไหนมา ข้าแทบจะคอแห้งตายอยู่แล้ว เรียกอยู่ครึ่งค่อนวันไม่มีใครมารินน้ำให้ข้า"พอได้ยินเสียง ฟู่จาวหนิงก็เลิกคิ้ว เป็นไปตามคาด จมูกของนางยังใช้การได้ดีอยู่ เมื่อครู่ตอนที่ปัญญาชนเดินผ่านข้างตัวนาง นางก็ได้กลิ่นมากลิ่นหนึ่งและกลิ่นนั้นก็คือพิษที่ฉาบไว้ในอาวุธลับที่สืออียิงโดนพวกนางนั่นเอง หลังจากโดนพิษไปก็จะส่งกลิ่นนี้ออกมาบนตัวปัญญาชนคนนี้มีกลิ่นนั้นติดอยู่ จะต้องใกล้ชิดหรือสัมผัสกับไห่ฉางจวิ้นไม่ก็แม่นางเจี๋ยแน่นอน โอบๆ กอดๆ อะไรแบบนี้และพอติดตามมา ก็เป็นไปตามคาด ไห่ฉางจวิ้นนั่นเองฟู่จาวหนิงรู้สึกนับถือไห่ฉางจวิ้นหน่อยๆ แล้ว ก่อนหน้านี้ไม่ใช่ว่าเอาแต่พัวพันกับซือถูไป๋หรือ? ตอนนี้พอซือถูไปจากไป นางก็หาเป้าหมายใหม่ได้แล้วเสียด้วย?"เสี่ยวจวิ้น ข้าเพิ่งจะออกไปซื้อยาให้เจ้า แต่ว่ายาที่เจ้าบอกมาเหล่านี้ราคาไม่ธรรมดาเลย ยิ่งไปกว่านั้นข้ายังไปโรงย
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 544
มาป้ายสีนางเช่นนี้เลยหรือ!"ทำไมจะไม่ได้ทำ? กล่องเครื่องประดับข้าถูกรื้อค้นจนกระจัดกระจาย ด้านในของหายไปตั้งเยอะ ถ้าไม่ใช่เจ้าก็คือแม่นางเจี๋ยที่ไปด้วยกันกับเจ้าคนนั้นหรือ?"พอได้ยินชื่อแม่นางเจี๋ยที่ฟู่จาวหนิงพูดออกมา ไห่ฉางจวิ้นก็ตกตะลึงจนลืมโต้แย้งนางเห็นๆ อยู่ว่าในห้องไม่มีคน แล้วฟู่จาวหนิงรู้ได้อย่างไรว่าคนที่ไปด้วยกันกับนางคือแม่นางเจี๋ย?"เจ้าหาแม่นางเจี๋ยเจอแล้วหรือ?" ไห่ฉางจวิ้นโพล่งออกมาจากอาการสั่นสะเทือนตกตะลึงปัญญาชนมองนางอย่างตะลึงเช่นกันนี่ไม่ใช่ว่านางยอมรับแล้วหรอกหรือ?เข้าไปห้องของคนอื่นเพื่อขโมยของกับคนที่ชื่อแม่นางเจี๋ยคนนั้นน่ะนะ?เขาเองก็ตกตะลึงไปแล้วเช่นกัน！หญิงสาวที่หน้าตางดงามขนาดนี้ แต่เป็นหัวขโมยอย่างนั้นหรือ!"คุณชาย นางเป็นภรรยาผู้น้อยของท่านหรือ? เช่นนั้นหลังจากที่ข้ารายงานกับทางการ ท่านก็ต้องไปอธิบายกับจวนทางการให้ชัดเจนด้วยนะ" ฟู่จาวหนิงไม่ได้ตอบคำพูดของไห่ฉางจวิ้น แต่หันไปพูดกับคุณชายถูกดวงตางามเช่นนี้ของนางจ้องมอง คุณชายก็รู้สึกว่ากระดูกของตนเองปวกเปียกไปเสียแล้วเขารีบโบกไม้โบกมือ "ไม่ๆๆ แม่นางเข้าใจผิดแล้ว นางไม่ใช่ภรรยาผู้น้อยของข้า
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 545
ฟู่จาวหนิงเดินถอยออกไปอย่างรวดเร็วหันหน้ามายิ้มให้ปัญญาชน บอกว่า "คุณชาย ได้ยินไหม? นางไม่ใช่แค่ขโมย แต่ยังเลี้ยงงูอีก้ดวย ท่านต้องระวังให้ดีเลยนะ"ปัญญาชนกับคนใช้พอได้ยินคำหนี้ก็ตกตะลึงหน้าเปลี่ยนสีกระทั่งหน้าตาที่งดงามของฟู่จาวหนิงก็ไม่กล้าคิดแล้ว รีบร้อนถอยกลับไปในห้อง ปิดประตูเสียงดังปัง ลั่นดาลสนิทหลังจากนั้นพวกเขาก็ไม่กล้าอยู่ที่นี่ต่อแล้ว คิดจะเก็บของกันทั้งคืนแล้วย้ายออกไป กลัวว่าจะถูกไห่ฉางจวิ้นเอาเปรียบ ซึ่งนี่คือเรื่องหลังจากนี้ฟู่จาวหนิงมองประตูที่ลั่นดาลสนิท ร้องจุ๊ขึ้นสองเสียง จากนั้นก็มองไห่ฉางจวิ้น "ทำอย่างไรดี? ตอนนี้ไม่มีใครเก็บเจ้าไว้แล้วสินะ""เจ้า..." ไห่ฉางจวิ้นโมโหจนพูดไม่ออก"แล้วก็ พอเจ้าไม่มีไหมใจโลหิต งูหลังทองตัวนั้นก็ตายไปแล้ว กลับไปเผ่าโม๋ลั่วก็น่าจะลำบากอยู่กระมัง? แล้วเจ้ายังจะเป็นนักบุญหญิงได้อีกหรือ?""พรวด!"ไห่ฉางจวิ้นกระอักเลือดออกมาเป็นครั้งที่สามของวันนี้"ไอ๊หยา เจ้าวิตกจนใจเจ็บเลยหรือ น่าสงสาร แต่ว่าข้าช่วยเจ้าไม่ได้หรอกนะ ข้าเองก็มีเรื่องต้องไปก่อนแล้ว"ฟู่จาวหนิงหลังจากตีสุนัขตกน้ำจนสะบักสะบอมก็หมุนตัวเดินจากไป ไม่คิดจะสนใจอะไรไ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 546
องค์จักรพรรดิแสร้งทำเป็นไม่สนใจ แต่อันที่จริงการบีบคั้นของเขาก็เผยออกมาแล้วตอนนี้ยังกลั้นหายใจรอคำตอบของเขาอยู่ ดูตึงเครียดมาก"ข้าไม่รู้""เฮ้อ!" องค์จักรพรรดิโมโหจนระบายออกมา "อายวน ในเมื่อเจ้าไม่รู้ แล้วจะช่างมันได้อย่างไรกัน? บางทีของเหล่านั้นอาจจะเป็นสมบัติแคว้นเจาของพวกเราก็ได้!""อื๋อ? แคว้นเจาของพวกเรา?" เซียวหลันยวนทวนซ้ำประโยคนี้มาอย่างล้อเล่นความหมายนี้ขององค์จักรพรรดิไม่ใช่ว่าชัดเจนมากแล้วหรือ?นี่คือคิดจะครอบครองมาเป็นของตนเองแล้วสินะ?แล้วมันเกี่ยวข้องอะไรกับสมบัติแคว้นเจา? นั่นเป็นสิ่งที่ไท่ซ่างหวงทิ้งไว้ให้เขา"ข้าหมายถึงว่า บางทีของสิ่งนี้อาจจะล้ำค่ามาก" องค์จักรพรรดิอธิบายเสียงแห้ง"องค์จักรพรรดิควบคุมแผ่นดินอยู่ในกำมือ"เซียวหลันยวนตอบกลับด้วยประโยคนี้ไท่ซ่างหวงทิ้งบัลลังก์จักรพรรดิให้เขาแล้ว ให้เขาเป็นองค์จักรพรรดิของแคว้นเจา แผ่นดินล้วนเป็นของเขา ทำไม นี่ยังไม่พอใจอีกหรือ?องค์จักรพรรดิกระแอม ไม่รู้จะพูดอย่างไรต่อเหมือนกันเซียวหลันยวนพูดมาตรงๆ เช่นนี้ นี่มันเกือบจะบอกว่าเขาละโมบจนไร้ขีดจำกัดแล้ว"องค์จักรพรรดิถ้าไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ข้าจะขอตัวออกจา
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 547
ฟู่จาวหนิงพอเห็นจงเจี้ยนร้อนรนขนาดนั้น ก็ให้สืออีกดเขาไว้"เอาล่ะ ข้ารู้แล้ว ไม่ต้องตื่นเต้น นอนลง!"จงเจี้ยนจึงนอนลงโดยไม่คิดจะลุกขึ้น แต่ก็ยังอยู่ในท่าทางกังวลมากอยู่ "คุณหนู ผู้เฒ่าฟู่สี่ทั้งสองคนอยู่ในบ้านตระกูลฟู่เช่นนี้ ไม่ปลอดภัยเลยจริงๆ ด้วย ตอนนั้นนางจับข้าได้ในทันที ยิ่งไปกว่านั้นที่ลงมือก็ยังเป็นพิษที่ร้ายกาจขนาดนี้ ถ้าหากนาง"เขายังพูดไม่ทันจบ ฟู่จาวหนิงก็ถอนหายใจ"ข้ารู้แล้ว แต่ว่าคิดไม่ถึงว่าฮูหยินผู้เฒ่าฟู่สี่จะเป็นคนลงมือ""นางไม่ใช่คนใบ้ นางตอนนั้นยังนัดพบกับฮูหยินหรงเยว่อยู่เลย ดังนั้น แขกที่ไปยังหอจันทร์หยาดที่ฮูหยินหรงเยว่เป็นคนเปิด จะเป็นสถานที่ดึงดูดสาวกของพวกนางใช่หรือไม่กัน?"พอจงเจี้ยนพูดออกมา ฟู่จาวหนิงใจสั่นกึก พูดเช่นนี้ก็น่าจะเป็นไปได้จริงๆ"ฮูหยินหรงเยว่ตอนนั้นเอาแต่พัวพันบิดาของเจ้า การจากไปของพ่อแม่เจ้า จะเกี่ยวข้องกับลัทธิเทพทำลายล้างไหมนะ?"ด้านนอกประตูมีเสียงเซียวหลันยวนดังขึ้นฟู่จาวหนิงหันหน้ามองออกไป ก็เห็นเขากำลังพาชิงอีเดินเข้ามา ทันใดนั้นก็ตกตะลึงไป"ท่านทำไมจู่ๆ ก็มาที่นี่กัน?""พระชายา ท่าอ๋องเพิ่งออกจากในวัง" ชิงอีบอก ถึงแม้เขาจะไม
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 548
ชิงอีจ้องจงเจี้ยนเขม็งจงเจี้ยนตัวแข็งไปแล้ว ไม่อยากจะเชื่อ ชิงอีออกไปแล้วเขาก็ยังไม่รู้ตัวสืออีถอนหายใจ "พี่ใหญ่ พระชายากล้าไปหาท่านอ๋องเพื่อขอไหมใจโลหิตมาช่วยท่าน ยิ่งไปกว่านั้นนางยังรับปากว่าจะหาไหมใจโลหิตอีกตัวมาให้ท่านอ๋องอีกด้วย แต่ท่านอ๋องก็ยังยอมเอาไหมใจโลหิตออกมาให้"ดวงตาจงเจี้ยนแดงเถือก รู้สึกว่าคอฝาดไปหมดเขาดึงผ้าห่มสูงมาคลุมหน้าตนเอง"พี่ใหญ่ ไหมใจโลหิตก็ใช้ไปแล้ว ท่านเองก็อย่าคิดมากเลย" สืออีเตือนมาคำหนึ่ง เกรงว่าหลังจากนี้ในใจเขาคงจะมีแต่แรงกดดันเสียแล้ว"ข้ารู้ เจ้าออกไปเถอะ"จงเจี้ยนเสียงแหบพร่าเขาไม่มีทางคิดมาก แต่เขารู้ ว่าชีวิตของตนเองเดิมทีก็เป็นของท่านอ๋อง หลังจากนี้เขาต้องแบ่งชีวิตออกเป็นสองแล้ว ครึ่งหนึ่งของท่านอ๋อง อีกครึ่งหนึ่งของพระชายาแล้วไหมใจโลหิตอีกตัว จะไปหาจากที่ไหน?ฟู่จาวหนิงดึงเซียวหลันยวนออกไป มาในเรือนของตนเอง เสี่ยวเถาพอเห็นเขาก็รีบร้อนคารวะ"ท่านอาเขย ท่านมาแล้ว!" เสี่ยวเถาตึงเครียดขึ้นมาหน่อยๆ"อืม" เซียวหลันยวนเหลือบมองนางผาดหนึ่ง อารมณ์จู่ๆ ก็ดีขึ้นมา "่เดี๋ยวข้าจะให้รางวัลเจ้า""อ๊า" เสี่ยวเถายังตั้งตัวไม่ทัน ทำไมจู่ๆ จะมาให้
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส ลมมรา 549
"พี่เจิ้น"ฮองเฮาตะโกนขึ้นเสียงเล็กนางหลักประตูเข้าไปในห้องไข่มุกราตรีในมือส่องประกายห้องนี้แตกต่างกับความทรุดโทรมด้านนอก เห็นได้ชัดว่ามีร่องรอยคนมาพักอยู่ เก็บกวาดไปแล้ว สะอาดสะอ้าน มีเตียงโต๊ะตู้ บนโต๊ะก็วางพู่กันแท่นหมึกกับเชิงเทียนไว้ไม่น้อยแต่ว่าที่นี่ด้านนอกเป็นหญ้าวัชพืชรกครึ้ม ถ้าไม่เข้ามาไม่มีทางรุ้ว่าในห้องแตกต่างออกไปด้านหลังเตียงมีร่างของคนหนึ่งพุ่งออกมาอย่างเงียบงันถ้าหากมีคนอยู่ที่นี่ ก็จะพบว่า คนผู้นี้หน้าตาคล้ายกับองค์จักรพรรดิคนปัจจุบันอยู่ถึงสี่ห้าส่วน!ยิ่งไปกว่านั้นเขาดูแล้วอายุก็แทบไม่แตกต่างกับองค์จักรพรรดิ แต่รอยย่นบนใบหน้าก็น้อยกว่าองค์จักรพรรดิอยู่มาก ใบหน้ารูปไข่เนียนลื่นจนดูไม่เป็นธรรมชาติแต่ดูแล้วคือไม่ใช่คนวัยหนุ่ม แต่กลับไม่มีริ้วรอยแบบวัยกลางคนยิ่งไปกว่านัน เขาเองยังสวมเสื้อคลุมมังกรสีเหลืองอีกด้วย เพียงแต่ไม่ได้คาดเข็มขัด ดูแล้วสะเปะสะปะไม่เข้ากันอยู่หน่อยๆชุดคลุมมังกรนี้เองก็ไม่ใช่จะเข้ารูปกับตัวนัก ไม่เหมือนเสื้อผ้าของเขา"หลายวันนี้ไม่เข้ามาเลย ทำไมหรือ ที่วังหลังยุ่งขนาดนั้นเชียว?""พี่เจิ้น หลายวันนี้มีเรื่องเยอะ ยิ่งไปกว่านั้น
Latest chapter
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 707
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 706
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 705
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 704
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 703
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 702
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 701
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 700
- อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 699
