แชร์

บทที่ 784

ผู้เขียน: จุ้ยหลิงซู
"ข้าจะขอเตือนพวกท่าน! ติงหรานเป็นคู่หมั้นของข้า พวกเรายังไม่รีบไสหัวไปอีกหรือ? ไม่เคยเห็นใครหน้าไม่อายเท่านี้มาก่อน ถึงกับฝ่าฝืนคำแม่สื่อของพ่อแม่ แล้วแอบมาเจอกับผู้ชายส่วนตัวแบบนี้!"

"ท่านพูดจาเกรงใจกันด้วย"

อันชิงเองก็โมโหจนลุกขึ้นยืนแล้ว

บอกว่านางหน้าไม่อาย นางทนได้ที่ไหน

"นี่อันชิงใช่ไหม?" ชายหนุ่มที่ตามเริ่นหมิ่นเซียงมาเอ่ยปากขึ้น "น้องสาวของผู้ตรวจการอันน่ะ"

เริ่นหมิ่นเซียงถลึงตาโตจ้องอันชิง

"ที่แท้ท่านก็คืออันชิง? ที่ไม่ชัดเจนกับโหวอาวุโสน้อยอี้คนนั้นน่ะหรือ?"

"เริ่นหมิ่นเซียง!" ติงหรานตวาดด้วยความโกรธ "เจ้าจะมากเกินไปแล้ว! แม่นางอันไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย แต่เป็นเพราะเจ้าสกุลอี้นั่นมันไม่เอาไหน! ถ้าเจ้ายังกล้าลบหลู่นางอีกเพียงน้อย ข้าจะไม่เกรงใจเจ้าแล้วนะ!"

"ท่านไม่เกรงใจข้าแล้วหรือ? ติงหราน เดิมทีท่านก็มาลอบนัดพบกับอันชิงใช่ไหม? ไม่ใช่หญิงสาวคนนั้น ท่านจะแต่งงานกับอันชิงหรือ? ท่านบ้าไปแล้วใช่ไหม ท่านรู้ไหมว่านางชื่อเสียงเป็นอย่างไร" เริ่นหมิ่นเซียงเห็นเขาปกป้องอันชิงเช่นนี้ก็เข้าใจขึ้นมา

"ชื่อเสียงของนางขาวบริสุทธิ์อย่างมาก! ไม่รู้ว่าดีกว่าเจ้าตั้งเท่าไร! เริ่นหมิ่นเซ
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2312

    เซียวหลันยวนตอนที่พวกเขากลับมาถึงเขาชิงถง พวกฟู่จาวหนิงกับผู้อาวุโสจี้ก็ได้อะไรมามากพอควรและได้ยินว่าซุนโย่วหนิงเองก็ยังอยู่ต่อชั่วคราว จะรออ๋องเจวี้ยนกลับมาก่อนเพื่อจะพบเขาตอนที่เซียวหลันยวนยังไม่กลับมา ซุนโย่วหนิงก็มาหาฟู่จาวหนิงอยู่หลายครั้ง อยากจะลองหยั่งเชิงดูท่าทีของนางไม่ใช่แค่เขา เจ้าอารามกับองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นเองก็อยู่ที่นี่ด้วย ยิ่งไปกว่นั้นพวกเขายังคอยมาหาฟู่จาวหนิงเป็นระยะอีกเจ้าอารามกระทั่งตามพวกเขาออกไปหาสมุนไพรด้วยกันระหว่างทางเขาก็ไม่ได้พูดอะไรมาก บางครั้งก็พูดขึ้นมาคำสองคำ ซึ่งก็คุมเอาไว้ได้พอดิบพอดี ไม่ทำให้คนรู้สึกรับไม่ได้ แต่ได้ยินแล้วก็ไม่ค่อยสบายใจนักองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นหลังจากมาสืบเรื่องถังอู๋เจวี้ยนจากนางไปไม่กี่คำ ก็ไม่ตามพวกเขาออกมาหาสมุนไพรบนเขาแล้ว ได้ยินว่าไปหาคนเรียนการหมักสุราทำขนมผลไม้ด้วยท่าทางเหมือนตัดสินใจแล้วว่าจะอยู่ในเขาชิงถงระยะยาวถังอู๋เจวี้ยนไม่สนใจนาง ฟู่จาวหนิงเองก็ไม่เข้าไปยุ่งยากนัก แต่ถังอู๋เยว่กลับไม่ไว้หน้าองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นมาโดยตลอดถ้าใช้คำของเขามาพูด ก็คือเขากับองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นเหมือนดวงไม่สมพงศ์กันเลย พออยู่กับองค์

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2311

    เจ้าลัทธิฝั่งซ้ายเดิมทีบาดเจ็บอยู่แม้จะแค่บาดเจ็บเล็กน้อย แต่ต่อหน้ายอดฝีมืออย่างเซียวหลันยวน ช้าไปแค่นิดเดียวก็ล้วนถึงชีวิตแล้ว ไหนจะเรื่องที่เซียวหลันยวนเดิมทีก็รู้ว่าเขามีจุดอ่อนอยู่ แล้วจะให้โอกาสเขาได้ยังไงกัน?เสียงดังตึงฝ่ามือนี้กระแทกเข้าไปกลางอกของเจ้าลัทธิฝั่งซ้าย ซัดเขาจนปลิวลอยออกไปเหมือนว่ายสายป่านขาดแต่นี่ก็เป็นความสามารถปรับตัวเฉพาะหน้าของเจ้าลัทธิฝั่งซ้าย พริบตาที่พบว่าตนเองรัรบฝ่ามือนี้ไม่ไหว เขาก็สละการต่อต้านทันที ถ่ายกำลังภายในทั้งหมดไปทั่วร่างเพื่อป้องกันชีพจรหัวใจพริบตาที่เสียงตึงดังขึ้น เขาก็ปลิวลอยออกไปตามแรงจังหวะที่ตกลงมาบนพื้น เขากระอักเลือดออกมาโฮกใหญ่ จากนั้นก็หยิบเอาลูกกลอนหมอกพิษขว้างไปทางเซียวหลันยวนทันทีขอแค่เซียวหลันยวนใช้เวลาเบี่ยงตัวหลบหมอกพิษนี้ เขาก็สามารถช่วงชิงเวลาหลบหนีมาได้แล้วถูกต้อง แค่กระบวนท่าเดียว เจ้าลัทธิฝั่งซ้ายก็เข้าใจ ว่าคนที่มีวิชายุทธ์สูงส่งคนนี้ ตอนที่เขามีพลังเต็มเปี่ยมก็ยังไม่แน่ว่าจะชนะอีกฝ่ายได้ง่ายๆ ไม่ต้องพูดถึงตอนนี้เลยลูกกลอนหมอกพิษพอตกถึงพื้นก็ระเบิดออกมาเป็นหมอกพิษวูบหนึ่งเจ้าลัทธิฝั่งซ้ายเองก็ใช้จังหวะ

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2310

    ถังอู๋เจวี้ยนมองซุนโย่วหนิงอ๋องเจวี้ยนออกจากเมืองหลวงมาหลายวันแล้ว การเที่เรื่องจะแพร่ออกไปก็ไม่แปลกอะไร คงเป็นไปไม่ได้ที่เขาเดินทางออกมานับพันลี้แล้ว แต่ในเมืองหลวงกลับไม่มีข่าวคราวเลยสักนิดแต่แม้จะเป็นเช่นนี้ ถังอู๋เจวี้ยนก็ยังไม่ได้ไหลตามคำพูดของซุนโย่วหนิงไป"ข้าเชิญพระชายาอ๋องเจวี้ยนเพื่อมารักษาโรคน้องชายของข้า อ๋องเจวี้ยนไม่วางใจ ก็เลยติดตามนางมาด้วยกัน มีอะไรแปลกกัน?""องค์จักรพรรดิน่าจะไม่อนุญาติให้อ๋องเจวี้ยนออกห่างจากเมืองหลวงนานมาก ยิ่งไปกว่นั้น ข้าน้อยในเมื่อบอกว่าเรื่องแพร่ออกมาแล้ว ก็อธิบายได้ว่าน่าจะไม่ใช่สาเหตุนี้"ซุนโย่วหนิงเอ่ยขึ้นอย่างจนใจ "เรื่องนี้ คุณชายใหญ่เองก็ไม่ต้องปิดบังแล้ว ในเมืองหลวงลือกันไปแล้วจริงๆ ว่าอ๋องเจวี้ยนย้ายบ้านออกจากเมืองหลวง ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีคนแอบคาดเดาว่า เพราะอ๋องเจวี้ยนไม่พอใจกับองค์จักรพรรดิมานานแล้ว รู้สึกว่าตำแหน่งนั้นควรเป็นของเขา ดังนั้นจึงเกิดความคิดก่อกบฏขึ้น"ถังอู๋เจวี้ยนไม่แสดงอาการใด"ข้าบอกแล้ว ข้าแค่เชิญพระชายาอ๋องเจวี้ยนมารักษาโรค การเมืองไม่เกี่ยวข้องอะไรกับข้า เขาชิงถงเองก็ไม่เข้าร่วมสิ่งเหล่านี้มาแต่ไหนแต่ไร จอ

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2309

    ฟู่จาวหนิงเองก็รู้สึกว่าอาการป่วยของถังอู๋เยว่น่าจะได้รับกัมมันตภาพรังสีมาระดับหนึ่ง แต่ไม่ได้หนักหนามาก ไม่ใช่ว่าจะยังรักษาไม่ได้และตามคาด ถังอู๋เยว่คิดอยู่พักหนึ่ง คิดถึงเรื่องหนึ่งเมื่อหลายปีก่อน"ตอนนั้นข้าเข้าไปในภูเขา และร่วงลงไปในหลุมลึกแห่งหนึ่งเพราะการเข้าไปช่วยลิงวิญญาณที่บาดเจ็บ หลุมลึกนั้นไม่รู้ว่าก่อตัวมานานแค่ไหนแล้ว ไม่รู้ว่าก่อตัวขึ้นมาได้อย่างไร แต่เพราะในหลุมลึกมีหินสีดำขนาดยักษ์อยู่ก้อนหนึ่ง ดังนั้นพวกเราต่อมาจึงรู้สึกว่า น่าจะเป็นก้อนหินที่ตกลงมาจากฟากฟ้า"ถังอู๋เยว่เอ่ยต่อ "หลังจากข้าตกลงไปในหลุมนั่นก็บาดเจ็บที่ขา ดังนั้นจึงออกมาไม่ได้ ผ่านไปพักหนึ่งพวกพี่ชายข้าก็ยังหาข้าไม่เจอ เพราะสถานที่ผืนนั้นแต่ก่อนข้าไม่เคยย่ำเข้าไป"ฟู่จาวหนิงถาม "เจ้าติดอยู่ในหลุมนั่นนานแค่ไหน?""สองวันสองคืน เช้าวันที่สาม พี่ชายก็หาข้าพบ" ถังอู๋เยว่นึกขึ้นมา รู้สึกว่าพี่ชายช่วยตนเองมาแล้วหลายครั้งจริงๆ"สองวันสองคืนนั่นเจ้ากินเจ้าดื่มอะไรหรือ? ฟู่จาวหนิงรู้สึกว่า สาเหตุการป่วยน่าจะมาจากที่นั่น""ใต้หินก้อนนั้นมีหลุมน้ำเล็กๆ อยู่ แต่ก็ไม่ได้มากอะไร เว้นระยะดื่มไปอึกสองอึกก็หมดแล้ว ส

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2308

    ซุนโย่วหนิงมาคนเดียวถึงแม้หลังจากที่เขาพูด ถังอู๋เยว่ก็ยังไม่ค่อยเชื่อนัก ต้องส่งคนไปตรวจสอบอีก"ท่านมาหาอ๋องเจวี้ยนมีเรื่องอะไรหรือ?" ฟู่จาวหนิงถามนางไม่เคยได้ยินชื่อซุนโย่วหนิงมาก่อน แต่ว่า เซียวหลันยวนเองก็ไม่ได้ญาติดีกับซือถูไป๋นัก ซุนโย่วหนิงในฐานะที่เป็นเพื่อนสนิทเขา เซียวหลันยวนจะยอมฟังเขา จะยอมรับปากเรื่องอะไรกับเขาหรือ?"ซุนโย่วหนิงคารวะพระชายาอ๋องเจวี้ยนอย่างเป็นทางการ"ซุนโย่วหนิงประสานมือคารวะนางก่อน แล้วจึงเอ่ยขึ้นอย่างอ่อนโยน "เรื่องนี้พูดแล้วก็ยาว ที่นี่เกรงว่าคงไม่สะดวกเล่า แต่ข้าน้อยไม่ได้มาสร้างความลำบากให้อ๋องเจวี้ยน กระทั่งว่า มีข่าวสองข่าวที่คุ้มค่าจะแจ้งกับอ๋องเจวี้ยนด้วย"เชื่อไปก่อนแล้วกัน"เสี่ยวเยว่ เจ้าพาเขากลับไปเถอะ พวกเราจะค่อยๆ เดินกันไปก่อน"ฟู่จาวหนิงไม่อยากต้องกลับไปเพราะซุนโย่วหนิงตอนนี้ จึงคิดจะให้เสี่ยวเยว่พาเขากลับไป แล้วส่งต่อให้ถังอู๋เจวี้ยนส่วนเซียวหลันยวนจะฟังหรือไม่ฟังเขา นั่นก็เป็นเรื่องของเซียวหลันยวนเองแล้ว"ไม่ต้องหรอก พี่หญิงฟู่ เสี่ยวเยว่ตามพวกเราไปนั่นล่ะ"ถังอู๋เยว่จู่ๆ ก็หยิบนกหวีดที่ดูพิเศษชิ้นหนึ่งออกมาเป่าเสียงยาวทุ

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2307

    เสี่ยวเยว่ถอยกลับมาข้างกายฟู่จาวหนิง แต่ยังคงถือกระบี่จ้องมองชายคนนั้นอย่างระแวดระวังเพราะวิชายุทธ์ของชายคนนี้ดีมากเมื่อครู่เหมือนยังไม่ได้ใช้กำลังทั้งหมดเลย แต่เสี่ยวเยว่รู้ว่าตนเองทุ่มสุดกำลังแล้วถ้าหากอีกฝ่ายโจมตีสุดกำลังจริงๆ นางตอนนี้อาจจะนอนไปแล้วก็ได้ถ้าหากเขามีจิตอริฆาตกับคุณหนู นางยังไม่รู้ว่าจะคุ้มครองคุณหนูได้หรือเปล่า ไหนจะยังมีผู้อาวุโสจี้กับคุณชายน้อยถังอยู่ด้วยเดิมทีพวกเขาล้วนคิดว่าบนเขาชิงถงน่าจะไม่มีใครกล้าลงมือแล้ว ตอนนี้ดูท่าคงจะวางใจเร็วเกินไป"ท่านเป็นเพื่อนของซือถูไป๋หรือ?" ฟู่จาวหนิงกลับไม่ได้ดูตึงเครียดขนาดนั้นนางมองออก ว่าชายคนนี้ไม่ได้มีจิตอริฆาตน่าจะนะ ตอนนี้ยังไม่มีในใจปิดบังซ่อนอะไรนางไว้หรือเปล่ายังไม่รู้ข้าน้อยสกุลซุน ชื่อว่าโย่วหนิงซุนโย่วหนิงเดินเข้ามา ในสายตาที่มองฟู่จาวหนิงมีแววชื่นชมและยินดีอยู่"อันที่จริงข้าเองก็อยากพบพระชายาอ๋องเจวี้ยนมานานแล้ว แต่ก็หาโอกาสไม่ได้มาโดยตลอด ครั้งนี้อันที่จริงข้ามาหาอ๋องเจวี้ยน แน่นอน ข้าเองก็อยากมาพบคุณชายถังด้วย ข้ามีธุระสำคัญ แต่ก็หาประตูทางเข้าหลักของเขาชิงถงไม่เจอเลย ตัวเองวกตะวันออกมุดตะวัน

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status