ตอนที่ 27 อุ้มข้าไปหน่อยสิเจ้าคะ

แต่ครั้งก่อนเข้าเห็นว่าคนที่มารับนางคือบุรุษหนุ่มผิวคล้ำแต่หน้าตาดีคนหนึ่ง นั่นไม่ใช่พ่อของนางหรอกหรือ แต่ตอนนี้เขากลับไม่กล้าถามเพราะเพียงแค่เห็นนางเริ่มเศร้าเขาก็ไม่สบายใจแล้ว

“เฟยซีเจ้าหิวหรือไม่ ลุงมีขนมอร่อยๆ เจ้ากินแล้วเดี๋ยวลุงจะพาไปส่งดีหรือไม่”

“ท่านลุงใจดีที่สุดเลย ท่านมีขนมให้ข้าด้วยหรือเจ้าคะ”

“มีสิ มาทางนี้ ข้าจะให้คนเตรียมให้เจ้า เอาดอกไม้มาสิ ข้าจะให้คนเอาไปแช่น้ำไว้ให้มันจะได้ไม่เหี่ยวก่อนที่เจ้าจะนำไปให้ท่านแม่”

“ขอบคุณเจ้าค่ะท่านลุง อุ้มข้าไปหน่อยสิเจ้าคะ”

“ให้ข้าอุ้มเจ้าหรือ ได้หรือมาเลยลุงจะอุ้มเฟยซีไปนะ ไปกันเลยไปกินขนมอร่อยๆ”

“ไปเลยๆ เย้ๆๆ”

เด็กน้อยเมื่อพบคนที่ถูกใจมักจะหลงลืมเวลา ขนมมากมายถูกยกออกมาวางบนโต๊ะพร้อมกับน้ำ เฟยซีตาโตเมื่อเห็นขนมน่ากินมากมายที่วางอยู่ตรงหน้า นางเริ่มชิมทีละนิดพร้อมกับยิ้มอย่างพอใจ

“อร่อยหรือไม่”

“อร่อยเจ้าค่ะ”

“พี่อาชิงก็เคยทำขนมพวกนี้ให้ข้ากินบ่อยๆ แต่ไม่ได้อร่อยเท่านี้เจ้าค่ะ”

“งั้นหรือ งั้นเจ้าก็กินเยอะๆนะยังมีอีกเยอะเลย”

“ขอบคุณเจ้าค่ะท่านลุง อ่ะนี่เจ้าค่ะ ข้าป้อนท่าน”

“ป้อนข้างั้นหรือ”

เด็กน้อยหยิบขนมและป้อนใส่ปากเขา ท่านอ๋องพลัน