เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 4 ภารกิจแรก
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-08-05 21:28:37“ท่านอ๋อง..นี่มันบ้าไปแล้ว หากหมดธุระแล้ว ข้าขอตัว”
ลี่อินเดินออกไปจะออกจากห้อง
“หงลี่อิน!!”
ลี่อินหยุดกึกที่หน้าห้อง ไม่รู้ว่าเขาเดินตามนางมาเมื่อใด แต่รู้อีกที ลมหายใจเขาก็รดอยู่ที่ต้นคอนางแล้ว
“อย่าลืมว่าเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ หาไม่แล้ว..”
“หม่อมฉันแล้ว ขอตัวเพคะ”
ลี่อินรีบออกจากห้องนั้นอย่างรวดเร็วและรีบกลับมานั่งดูละครต่อ
“หวังเจา!!”
“พ่ะย่ะค่ะท่านอ๋อง
“กลับจวน”
“พ่ะย่ะค่ะ”
“ลี่อิน เจ้าไปที่ใดมา ละครกำลังสนุกเลย มาดูเร็วเข้า”
“เจ้าค่ะๆ”
ลี่อินดูละครไม่รู้เรื่องแล้ว จิตใจนางสั่นไม่เป็นจังหวะ หัวใจนางไม่เคยเต้นเร็วเช่นนี้แม้แต่ในละครที่นางดูก็ไม่เคยทำให้ใจเต้นแรงเหมือนวันนี้มาก่อน
“ลี่อิน เจ้าเป็นอะไรไป เหตุใดจึงหน้าแดงเช่นนี้ล่ะ”
“ข้า..หน้าแดงงั้นหรือ”
“หรือว่าคุณหนูจะมีไข้อีกแล้วเจ้าคะ”
“เพ้อเจ้อน่าอาชิง ละครจะจบแล้ว พวกเรากลับกันเถอะ”
“ไปสิ ข้าจ่ายเงินแล้ว กลับกันเถอะ”
ลี่อินเดินกลับบ้านไปทั้งๆที่ไม่ได้ฟังที่โอหยางรุ่ยพุดเลยว่าเขาคุยอะไรบ้าง นางเอาแต่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย คิดเรื่องที่ท่านอ๋องจอมโหดนั่นสั่ง เรื่องที่เขาขู่ เรื่องจิบชา และยังมายืนขู่ก่อนที่นางจะออกจากห้อง
“อึ๊ยย ขนลุุก”
“หา ลี่อิน ขนลุกอะไรงั้นหรือ เจ้ากลัวปลาหมึกงั้นหรือ”
“ปลาหมึก ทำไมเจ้าคะ”
“ก็ข้าพึ่งคุยกับเจ้าว่าชอบกินหนวดปลาหมึกอย่างไรเล่า”
“อ้อๆ เจ้าค่ะๆ คือมัน..”
“ข้าเข้าใจ มันเหมือนมีหลายขาจนน่าขนลุกใช่หรือไม่”
“ใช่เจ้าค่ะๆ”
“เอาล่ะ ถึงจวนเจ้าแล้วลี่อิน ข้าไปก่อนนะ”
“ขอบคุณพี่โอหยางเจ้าค่ะ”
“แหม พี่ใหญ่ คู่หมั้นมาส่งถึงจวนเลยเชียวหรือ ท่านนี่ก็ไม่ธรรมดานะ”
“แหม คุณหนูรองนี้ก็ช่างสอดรู้สอดเห็นเรื่องคนอื่นไปทั่วจริงๆนะ มิน่าล่ะ”
“อะไร ท่านจะพูดอะไร”
“มิน่าเล่า เพราะชอบสอดรู้เช่นนี้ ถึงได้ไม่มีบุรุษใดมาสู่ขอเสียที”
“นี่ท่าน…หึ เพียงคนธรรมดา ไม่เหมาะสมกับข้าหรอก”
“อ้อ งั้นหรือ ระวังนะ หวังมากไปจะใต่คานโดยไม่รู้ตัว”
“นี่หงลี่อิน”
“ขอตัวล่ะ”
ลี่อินทำหน้าล้อเลียนซินมี่ก่อนจะเดินเข้าห้องของตนเองไปโดยไม่สนใจนางอีก เมื่อนางเดินเข้าไปในห้องก็ต้องพบกับความตกใจใหม่ มีดบินอันเล็กพร้อมจดหมายบินมาปักที่เสาข้างเตียงนาง
“คืนนี้ หอลู่เหลียน”
“เจ้าอ๋องบ้า แล้วข้าจะออกไปอย่างไรกัน เอาแต่ใจเกินไปแล้ว”
ยามห้าย ( 21.00 น. )
“ข้าต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ใช่ บ้าไปแล้ว”
ลี่อินค่อยๆย่องออกจากประตูหลังจวน เมื่อปิดประตูก็พบว่ามีคนรออยู่แล้ว จนนางตกใจ
“เจ้ามาช้า”
“ไอ้บ้า…อุ่ย ขออภัยท่านอ๋อง พระองค์มาทำอะไรที่นี่มืดๆ”
“มารอเจ้าอย่างไรเล่า หากรอนานกว่านี้ เราจะไปสายแล้ว”
เขารวบตัวนางและพาขึ้นรถม้าไปทันที เมื่อวางตัวนางที่ด้านในแล้วลี่อินจึงหันมาค้อนเขาพร้อมกับถาม
“ท่านอ๋องจะให้หม่อมฉันทำสิ่งใด”
“ปลอมตัว”
“เป็นนางโลม
“เจ้าเล่นเครื่องดนตรีเป็นบ้างหรือไม่”
“พิณ ผีผา ฉิน ขลุ่ยเล่นได้หมด”
“รำได้หรือไม่”
“หม่อมฉันเคยเห็นในละคร แต่ยังไม่เคยทำ”
“วันนี้เราจะไปพบคนผู้หนึ่ง ต้องให้เขาดื่มเหล้าในห้องเพื่อจะได้เอาของที่ตัวเขา เจ้าทำได้หรือไม่”
“หม่อมฉันคนเดียวงั้นหรือ”
“อืม”
“แล้วหากว่าหม่อมฉันถูกเขาลวนลามเล่า”
“ดูแล้ว ไม่น่าจะโดน”
“นี่ท่าน!!”
ลี่อินชี้นิ้วไปที่เขา ใบหน้าโกรธจัดแต่พูดอะไรไม่ได้ นางทำได้เพียงครางในลำคออย่างนึกโมโห เหตุใดต้องซวยมาเจอเขาด้วย แล้วยังใช้งานนางอีก
หอลู่เหลียน
“ตามข้ามาทางนี้”
พวกเขาเข้ามาจากทางด้านหลังของหอ และพาตัวนางไปที่ห้องแต่งตัวเพื่อเตรียมพร้อม
“อีกเดี๋ยวข้าจะให้คนมารับเจ้า เจ้าแต่งชุดนี้และออกไปเล่นดนตรีในห้องของเขา”
“เดี๋ยวก่อน ท่านอ๋องจะไม่บอกเสียหน่อยหรือว่าเขาคือใครกัน”
“เฉียนเซิน เจ้าก็อย่าลืมเสียล่ะ ใช้เสน่ห์….อันน้อยนิดที่มียั่วยวนเขาให้ได้ล่ะ คุณหนูหง”
“หม่อมฉันทำงานนี้สำเร็จท่านอ๋องจะยอมปล่อยหม่อมฉันใช่หรือไม่”
ท่านอ๋องไม่หันกลับมามองนางเพียงแต่หันข้างให้เท่านั้น
“คิดดูก่อน”
“นี่ท่าน!!…”
ประตูปิดลง ลี่อินมองชุดที่ต้องใส่พร้อมกับก่นด่าท่านอ๋องไปด้วย
“ไอ้คนบ้า ไอ้คนเลว คอยดูนะ หากว่าข้าหลุดไปได้นะ…ฮึ่มม ชุดบ้าอะไรเนี่ยย ไอ้อ๋องลามก!!”
ห้องส่วนตัวเฉียนเซิน
“ท่านอ๋อง ไหนท่านบอกว่าวันนี้จะมีการแสดงนางรำชุดพิเศษที่เตรียมให้ข้ามิใช่หรือ”
“ใต้เท้าเฉียนอย่าพึ่งรีบร้อน นางรำของข้าคงกำลังแต่งตัวเพื่อมารับใช้ท่านอยู่ขอรับ ของดีน่ะ ต้องดูหลังจากดื่มสุราดีก่อน”
“ฮ่าๆ ยอดเยี่ยมๆ เชื่อแล้วว่าฝีปากท่านอ๋องเยี่ยมเกินผู้ใดจริงๆ มา ดื่มๆๆ”
“ท่านอ๋อง แม่นางมาแล้วเจ้าค่ะ”
“ให้พวกนางเข้ามา”
เฉียนเซินมองนางรำที่เดินเข้ามาห้าคน คนที่หกถือพิณมาด้วย หงลี่อินนั่นเอง นางเอาพิณปกปิดชุดที่น้อยชิ้นจนโชว์สัดส่วนของนางก่อนจะรีบเดินไปหลังม่านเพื่อวางพิณลง ชุดที่นางสวมเป็นชุดนางรำที่สวมเพียงเกาะอกด้านนอกสีเขียว กระโปรงพริ้วเข็มขัดระย้าสีทองมีผ้าผูกเพื่อปิดจมูกกับปากเอาไว้พร้อมกับสายระย้าสีทองที่เข้ากับเครื่องสวมมาลาและเข็มขัดทอง
“เริ่มได้”
ลี่อินได้ฟังคนที่คุมดนตรีแล้วว่าจะให้นางเล่นเพลงแบบใด นางแค่ดีดพิณตามเท่านั้น เฉียนเซินนั้นถูกใจการแสดงของนางรำชุดนี้เป็นอย่างมาก
“เยี่ยม ยอดเยี่ยมมาก”
ท่านอ๋องจิบเหล้าไปพร้อมกับมองไปที่ลี่อินที่ดีดพิณอยู่ด้านหลัง เฉียนเซินเองก็ดูเหมือนจะสนใจนางเช่นเดียวกัน เพราะผิวของนางช่างขาวเนียนสะดุดตาและโดดเด่นยิ่งกว่านางรำที่ออกมา
“นี่ เจ้าน่ะ ข้าอยากเห็นเจ้ารำ พวกเจ้าน่ะ ไปเล่นดนตรี ข้าอยากเห็นนางรำ”
“เอ่อ ใต้เท้าเฉียน ท่านเมาแล้วหรือ”
“ฮ่าๆๆ ท่านอ๋อง การแสดงนี้ถูกใจข้ายิ่งนัก มา ดื่มๆๆ ”
“ดื่ม”
“เอ้าเร็วเข้าสิ เจ้าน่ะ ออกมาเร็ว”
ลี่อินมองหน้าท่านอ๋องอย่างขอความช่วยเหลือ แต่สายตาท่านอ๋องกลับว่างเปล่าพร้อมกับพูดกับนาง
“รีบออกมาสิ อย่าให้ใต้เท้าเฉียนไม่พอใจ เร็วๆเข้า”
ลี่อินคิดไม่ถึงว่าเขาจะสั่งเช่นนี้ นางจำใจเดินออกไป ในเมื่อเป็นภารกิจ นางหวังว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่จะเจอกับเขา
“เอาล่ะเริ่มได้”
เมื่อลี่อินเริ่มร่ายรำ ดูเหมือนว่าเฉียนเซินจะเริ่มถูกใจนางมากขึ้นเรื่อยๆ ท่วงท่าที่นางรำล้วนไม่มีผู้ใดเคยเห็น เพราะนางจำมาจากคณะละครที่นางดู ลี่อินมีความสามารถด้านนี้มาก แต่เพราะนางเกิดในตระกูลขุนนาง จึงไม่มีโอกาสที่จะได้ทำการแสดงเช่นนี้ที่ใดมาก่อน ท่านอ๋องเองก็คาดไม่ถึงว่านางจะร่ายรำได้งดงามถึงเพียงนี้ จังหวะนี้เขาจึงเทผงยาใส่ในเหล้าของเฉียนเซินได้
เขาส่งสัญญาณให้ลี่อิน เพื่อให้นางป้อนเหล้าเฉียนเซิน เขารับจอกเหล้านั้นไปดื่มอย่างง่ายดาย ลี่อินวางเหยือกเหล้าลงอย่างโล่งอก ท่านอ๋องก็เช่นกัน แต่ว่าเขาคิดไม่ถึงว่าเฉียนเซินจะดึงตัวลี่อินลงมานั่งบนตักของเขา ท่านอ๋องเองก็ตกใจ ลี่อินหันไปมองที่เขา แต่เขาก็ยังไม่กล้าทำสิ่งใด นางจึงต้องช่วยตัวเอง
"ใต้เท้าเจ้าคะ หากอยากลองชิมข้า ใต้เท้าต้องดื่มเหล้านี้ให้หมดเสียก่อน แล้วข้า…..
นางค่อยๆลูบไปที่แผงคอของเขาอย่างเย้ายวน ท่านอ๋องรู้สึกใจคอไม่ดี เขาเริ่มกลืนน้ำลายเหนียวลงคอไป แต่ไม่รู้เพราะเหตุใดจึงรู้สึกหงุดหงิดถึงเพียงนี้
“คนงาม ข้าจะเชื่อฟังเจ้า แต่ขอข้า หอมแก้มเจ้าทีหนึ่งก่อนนะ”
บทล่าสุด
อ๋องเย็นชากับบุปผาซ่อนรัก ตอนพิเศษ 2 พิธีสมรส ครอบครัวที่อบอุ่น
จวนสกุลหง“เจ้าสาวจวนเสร็จหรือยัง ขบวนเจ้าบ่าวอีกสองเลี้ยวถนนก็จะมาถึงแล้วนะ”“ใกล้แล้วเจ้าค่ะ”“ลี่อิน ตื่นเต้นหรือไม่”“เจียอี ขอบใจเจ้ามากนะที่เป็นธุระให้ทุกเรื่องเลย หากไม่ได้เจ้าข้าก็คงจัดการอะไรไม่ถูก”“อย่าได้ห่วง งานนี้ข้าเองก็จัดการท่านอ๋องให้ทุ่มสุดตัว พระองค์ยอมเทหมดหน้าตักเพื่อเจ้าเลยนะ ชุดแต่งงานนี่สั่งทำพิเศษใช้ช่างเย็บดิ้นปักทองฝีมือดีเกือบสิบคนรุมกันปักเลยถึงได้เสร็จทัน”“ขบวนเจ้าบ่าวมาแล้วเจ้าค่ะ คุณหนูหงเรียบร้อยหรือไม่เจ้าคะ”“พี่อี้เหวินมาช่วยข้าที”“เจ้าค่ะคุณหนูอิน”“พี่อี้เหวิน ข้าบอกท่านแล้วว่าอย่าเรียกพวกเราว่าคุณหนู ท่านเป็นฮูหยินใต้เท้าโอหยาง เหตุใดท่านจึงลืมตัวอยู่เรื่อยเลย หากท่านเรียกอีกทีข้าจะโกรธแล้วนะ”“ข้าขอโทษๆลี่อิน ข้าจะไม่ลืมอีกแล้วเจ้าอย่าโกรธข้าเลยนะ”“ต้องแบบนี้สิ แล้วข้าเล่า”“จ้าๆเจียอี ไปกันเถิด ท่านอ๋องมาถึงหน้าประตูแล้ว”อี้เหวินและเจียอีพยุงเจ้าสาวที่สวมผ้าคลุมหน้าเรียบร้อยแล้วออกไปรอเจ้าบ่าวมารับที่หน้าจวน เมื่อพิธีการเริ่มขึ้นนำความปราบปลื้มใจให้กับผู้มาร่วมงานเมื่อส่งตัวเจ้าสาวให้เจ้าบ่าวที่อยู่บนหลังม้าเพื่อพานางกลับไปยังจวนอ๋องเพื่อ
อ๋องเย็นชากับบุปผาซ่อนรัก ตอนพิเศษ 1 เรื่องที่ไม่ได้เอ่ยถึง 1
จวนท่านอ๋อง“กล้าเอาชีวิตและบ้านเมืองเป็นเดิมพัน หมากกระดานนี้ ข้าจะเป็นผู้ล้มมันเอง หวังเจา ตามพวกนางมา” “พ่ะย่ะค่ะ”“พวกเจ้าสามคนต้องทำให้เงียบและแนบเนียนที่สุด คอยสังเกตนางเอาไว้”“เพคะท่านอ๋อง พวกหม่อมฉันทราบแล้ว”“หากแม่นมนั่นไว้ใจพวกเจ้าแล้วก็ทำตามแผนได้เลย หลอกนางเอาของไปซ่อน ปล่อยข่าวลือเท็จเพื่อให้นางไปกระตุ้นหยงฮวาให้หายโดยเร็ว”""รับบัญชาเพคะท่านอ๋อง""ห้องของเฟยซี“พรุ่งนี้เราไปจวนท่านตากันดีหรือไม่”“ดีเจ้าค่ะท่านแม่”“ถ้าเช่นนั้นเจ้ารีบนอนนะ”“แล้วท่านพ่อจะไปกับเราด้วยหรือไม่เจ้าคะ”“ท่านพ่อมีงาน คงจะไม่ได้ไปกับเรา”“แล้วท่านพ่อจะไปหาข้าที่จวนท่านตาหรือไม่เจ้าคะ ข้าอยากให้ท่านพ่อสอนเขียนอักษรกับวาดภาพอีกเจ้าค่ะ”“คืนนี้เจ้านอนก่อนนะ”“ก็ได้เจ้าค่ะ”เฟยซีหลับสนิทไปแล้ว ลี่อินที่นอนข้างๆนางในห้องที่ท่านอ๋องจัดเอาไว้เพื่อเป็นห้องส่วนตัวของเฟยซี เพื่อจะได้ให้นางเก็บของได้สะดวกเพราะตอนนี้ทั้งอุปกรณ์การศึกษาและของเช่นล้วนมากขึ้นลี่อินเผลอหลับไปโดยไม่ได้ห่มผ้าให้ตัวเอง จนเมื่อตกดึก เมื่อท่านอ๋องประชุมกับหวังเจา ท่านหมอเฉินและสั่งงานองครักษ์เรียบร้อยแล้วไม่เห็นนางอยู่ในห้องจึง
อ๋องเย็นชากับบุปผาซ่อนรัก ตอนที่ 52 ครอบครัวที่สมบูรณ์ ( ตอนจบ )
สิบวันก่อนงานพิธีมงคลสมรสพระราชทานพิเศษจากฝ่าบาท ได้มีราชโองการส่งมาที่จวนท่านอ๋องถึงสองฉบับ“ด้วยองค์การแห่งฟ้า ฮ่องเต้มีรับสั่งประทานรางวัลให้กับท่านอ๋องเวยห่าวหรานที่ทำความดีความชอบปราบกบฏและสร้างความสัมพันธ์สองแคว้นต้าหมิงและเสิ่นตู ประทานทองคำยี่สิบหีบ ผ้าไหมทอมือชั้นดีเมือยเจียง หยางยี่สิบพับ เงินหนึ่งหมื่นตำลึง และเพื่อเป็นของขวัญวันสมรส ประทานเรือนพระราชทานหนึ่งหลังพร้อมโฉนดที่ดิน ม้าศึกสามสิบตัว พลเรือนบ่าวไพร่อีกหนึ่งร้อยคนพร้อมเบี้ยหวัดตลอดสองปี จบราชโองการ ”“เวยห่าวหรานรับราชโองการ”“ท่านอ๋อง พระชายายินดีด้วยกับงานสมรส”“ขอบคุณกงกง”ถุงเงินเล็กๆแต่หนักถูกส่งให้เฉินกงกงโดยหวังเจาที่ยื่นให้พวกเขาเมื่อทั้งคู่รับราชโองการมา บรรดาของพระราชทานทยอยขนเข้ามาที่ลานหน้าห้องโถงจวนท่านอ๋อง“เรื่อนพระราชทานตั้งอยู่ใกล้วังหลวง ฝ่าบาทคงไม่ยอมปล่อยให้พระองค์อยู่ไกลจากฝ่าบาทเลยนะเพคะ”“แต่เดิมข้ากับฝ่าบาทสนิทกันอยู่แล้ว แม้ว่าเหล่าขุนนางหลายคนจะพยายามยุยงส่งเสริมให้พระองค์กับข้าผิดใจกันก็ไม่เป็นผล เจ้ารู้เหตุผลหรือไม่”“เพราะท่านพี่ไม่เคยคิดหวังในราชบัลลังก์ ฝ่าบาทจึงได้ครองราชย์แทนใช่หรื
อ๋องเย็นชากับบุปผาซ่อนรัก ตอนที่ 51 หากไม่มีเจ้า!!
“ไม่จริง!! เพราะเจ้าโผล่มาทำให้ท่านอ๋องหวั่นไหวต่างหาก เดิมทีเขาก็ต้องเป็นคู่หมายของข้าอยู่แล้ว ไม่เช่นนั้นฝ่าบาทจะส่งเขาไปรับข้าถึงเสิ่นตูหรือ”“หึ ดูท่าเจ้าจะเข้าใจผิดตั้งแต่ตอนนั้นเลยสินะองค์หญิง ข้าจะบอกความจริงอีกอย่างให้เจ้ารู้เอาไว้นะ ข้ากับลี่อินได้หมั้นหมายกันก่อนที่ข้าจะไปรับเจ้าที่เสิ่นตูแล้ว”หยงฮวานั้นเรียกได้ว่าเกิดอาการตกใจสุดขีดจนหน้านางเริ่มไร้ความรู้สึกไปเลยก็ว่าได้เมื่อนางค่อยๆหันไปมองผู้ที่กำลังพูดเรื่องนี้กับนางด้วยเสียงที่เรียบ“ท่าน…ท่านอ๋อง ตรัสว่าอย่างไรนะ พระองค์กับนาง….”“ข้ากับลี่อินได้ตกลงหมั้นหมายกันก่อนที่ข้าจะเดินทางไปรับเจ้าที่เสิ่นตู เดิมทีหน้าที่นี้มิใช่ของข้า แต่เพราแผนการชั่วขององค์ชายสี่ที่ต้องการล่อข้าออกจากเมืองหลวงเพื่อนำเจ้ามาสร้างปัญหาในราชสำนัก เขาจึงกราบทูลฝ่าบาทให้ข้าเป็นผู้ไปรับเจ้ามา แทนที่จะเป็นองค์ชายสามอย่างไรเล่า”“ที่แท้ท่านอ๋องกับบุตรของเสนาบดีหมั้นหมายกันมาก่อนแล้ว พวกเขามีบุตรด้วยกันก็ไม่แปลกแต่นางนี่สิ”“เหตุใดจึงยังไม่ยอมรับอีก ข้าอับอายแทนนางเหลือเกิน”“หึ ฮ่าๆ ที่แท้ทั้งหมดนั่น ตลอดเวลาที่ข้ามาที่นี่ข้าล้วนแต่คิดไปเองข้าหลงนึ
อ๋องเย็นชากับบุปผาซ่อนรัก ตอนที่ 50 งานเลี้ยงเดือด
ท่านอ๋องมองหน้าหยงฮวาที่ต้องการคำตอบจากเขา เขาเพียงตอบด้วยเสียงเรียบๆ“หากว่าเจ้าไม่เริ่มใช้แผนสกปรกก่อน ข้าก็คงไม่ตลบหลังเช่นนี้ หยงฮวา”“ท่านมันโหดเหี้ยมเลือดเย็นเกินกว่าที่ข้าคิดเอาไว้ หลอกใช้ความรักของข้าที่มีต่อพระองค์ทำเรื่องเลวร้ายนี่ขึ้นมา”“เลวร้ายงั้นหรือ ความรักงั้นหรือหยงฮวา เจ้าควรจะรู้เอาไว้นะว่าเรื่องนี้มันเริ่มต้นเมื่อใด เจ้าเริ่มวางแผนวางยาข้าแต่ไม่สำเร็จ ข้าไม่ยอมรับและจับแผนการชั่วครั้งนั้นได้ เจ้าไม่ยอมแพ้และยังให้คนปล่อยข่าวลือทั่วเมืองหลวงว่าข้าอยู่ในห้องนอนกับเจ้าทำเจ้าเสื่อมเสีย" "ส่งจดหมายให้พี่ชายของเจ้าที่เสิ่นตูเพื่อให้เกิดข้อพิพาท กดดันฝ่าบาทให้บีบบังคับข้าแต่งงานกับเจ้า สุดท้ายข้าก็ยอมให้เจ้าเป็นพระสนม เจ้ายังไม่พอใจถึงกับวางแผนชั่วนี่ตลบหลังบีบบังคับข้าจนถึงที่สุดเอาความสัมพันธ์สองแคว้นมาเป็นเดิมพันเพื่อให้ข้าแต่งตั้งเจ้าขึ้นเป็นพระชายา เจ้าคิดว่าแผนชั่วช้าพวกนี้กับการกระทำของข้านั่น มันเทียบกันได้หรือไม่”เสี่ยงก่นด่านางเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ“หน้าไม่อาย คนเข้าไม่ได้รักแต่นางก็พยายามอยากได้เขาจนเขาหมดหนทาง สมน้ำหน้าแล้ว”“ถึงกับกล้าเอาแผ่นดินมาเดิมพัน นาง
อ๋องเย็นชากับบุปผาซ่อนรัก ตอนที่ 49 พยานและหลักฐาน
หยงฮวาตกใจกับคำที่หลุดออกจากปากนางไป ท่านอ๋องทำเพียงหยักยิ้มที่มุมปากขึ้นเหมือนเยาะเย้ยนาง ใบหน้าเย็นชาเลือดเย็นที่คุ้นเคยนั่นส่งมาให้นาง แล้วตลอดเวลาที่เขาอยู่ที่ตำหนักของนางนั่นคืออะไรกัน“ได้ยินหรือไม่ นางหลุดปากออกมาเอง”“นี่มันเรื่องอะไรกัน”“พระสนม เจ้ามีอะไรจะพูดหรือไม่”“ไม่เพคะฝ่าบาท หม่อมฉันมิได้เอ่ยเช่นนั้น หม่อมฉันหมายความว่า แม่นมเองก็บอกหม่อมฉันว่าท่านอ๋องตรัสว่าหากหม่อมฉันฟื้นขึ้นมา ท่านอ๋องจะแต่งตั้งหม่อมฉันเป็นพระชายาเพคะ หม่อมฉันพูดผิดเพคะ”“งั้นหรือ พระสนม ถ้าเช่นนั้นเจ้าบอกข้าได้หรือไม่ว่าสิ่งนี้คืออะไร”ท่านอ๋องพยักหน้าให้หวังเจานำขวดยาออกมาให้นางดู แม่นมถึงกับทรุดตัวลงกับพื้นทันที นางจำขวดยาสองขวดนั้นได้เป็นอย่างดีเพราะนางเป็นผู้ฝังเองกับมือ หยงฮวาหันไปมองหน้าแม่นม บัดนี้ใบหน้านั้นขาวซีดราวกับถูกยาพิษอีกครั้ง“นี่มัน….นี่คือสิ่งใดเพคะ หม่อมฉันไม่รู้ว่าท่านอ๋องต้องการบอกอะไรกับหม่อมฉัน”“เจ้าไม่รู้งั้นหรือ เจ้าอาจจะไม่รู้ แต่คนข้างหลังเจ้านั่น นางอาจจะรู้ดีก็ได้เพราะว่านางเป็นผู้เอาไปฝังไว้ข้างสระบัวหลังตำหนักของเจ้านี่”“ทะ…ท่านอ๋องเพคะ ไม่…ไม่ใช่นะเพคะ นั่นมันคื
บางทีคุณอาจจะชอบ
ภรรยามิหวนคืน
ไห่ถาง14.6K viewsชายชั่วหนีวิวาห์ ข้าหรือจะยอมเป็นม่ายขันหมาก
มู่อวิ๋นเฉิง60.8K viewsปีแห่งภัยอดอยาก ฉันขายวัตถุโบราณเลี้ยงดูท่านแม่ทัพ
มู่โร่ว174.3K viewsย้อนรักทวงแค้น
วิ๋นเจิง227.1K viewsหวนคืนอีกคราสตรีร้ายขอกลับใจ
Tuk Kung38.0K viewsซ่งเม่ยหลิน ข้ามิใช่คนดี
Fairymanytails2.3K viewsวิศวะข้ามภพกับองค์รัชทายาท
กุหลาบดิน5.7K viewsนางร้ายเร่ารัก
วอลจู501 views
