ตอนที่ยี่สิบเจ็ด

เสียงกรีดร้องดังกังวาน เรียกสายตาผู้คนที่อยู่ ณ ที่นั้นให้หันมามอง เช่นเดียวกับกลุ่มของหลันชิง ชายหนุ่มเหลือบตามองตามก่อนจะขมวดคิ้วแน่น เงาร่างสีแดงสองสายที่ร่วงหล่นลงสู่พื้นทำให้ผู้คนขวัญผวา

ร่างสูงของหลันชิงกระโดดพุ่งขึ้นหน้ามาคว้าร่างซูลี่หลินที่ตกลงบนพื้นไว้กับอกด้วยความตกใจ ก่อนจะเบนสายตามามองอีกหนึ่งคนที่ตกลงบนพุ่มไม้อย่างอับจนหนทาง

อวิ๋นซือพยายามพยุงตนเองขึ้นมาประสานสายตากับอีกฝ่ายอย่างเฉยชา นางมองภาพโฉมสะคราญในอ้อมกอดผู้กล้าพลางคลี่ยิ้มเหยียดกว้าง ประโยคของซูลี่หลินที่ได้ฟังเมื่อครู่ดังขึ้นในหัวซ้ำๆ คล้ายจะตอกย้ำความรู้สึก

“เรามาพนันกันไหม เจ้าหรือข้า... ใครจะเป็นคนที่พี่ชิงเลือก”

เป็นเพราะหล่นลงมากระทบพื้นอย่างแรง ทั่วทั้งร่างจึงให้ความรู้สึกชาหนึบ หญิงสาวหมดเรี่ยวแรงจะฝืน นางทิ้งร่างลงนอนงอตัวอยู่เป็นนาน ทว่าหูยังคงได้ยินเสียงเรียกชื่อสตรีอีกคนที่สามีตะโกนซ้ำๆ เป็นเสียงร้องแฝงความห่วงหาราวกับหัวใจจะหลุดลอยออกจากร่าง ที่อวิ๋นซือไม่เคยได้ยินจากเขามาก่อน และแน่นอนว่าเจ้าของชื่อนั้นมิใช่นาง...

“หลินเอ๋อร์ๆ!”

รอยยิ้มบางยังคงพร่างพราวบนใบหน้า ดวงตาสีนิลกระจ่างใสไร้วี่แววขุ่นมัว นั