ตอนที่ยี่สิบหก

“ไม่น่าเชื่อเลย มีฮูหยินที่เพียบพร้อมขนาดนี้อยู่ทั้งคน นายท่านหลันยังจะลุ่มหลงคุณหนูซูอะไรนั่นได้อีก” ฮูหยินของพ่อค้าผู้หนึ่งเอ่ยขึ้น พวกนางกระซิบกระซาบกันด้วยเสียงไม่ดังนัก สหายที่ยืนในกลุ่มพยักหน้าอย่างเห็นด้วยทันที

“เฮอะ! คุณหนูอันใดกัน นางเสนอตัวมาเรือนผู้ชายขนาดนี้ ผู้หญิงดีๆ ที่ไหนเลยจะกล้า ขนาดสตรีในหอโคมเขียวยังไม่กระทำตนเช่นนี้เลย” อีกคนกล่าวสวนขึ้น วาจาดุเดือดเรียกเสียงฮือฮาได้โข ทว่าไม่มีผู้ใดคิดแย้ง เนื่องจากข่าวของคุณหนูซูที่ได้ยินมาล้วนไม่มีดี

“ใช่ๆ นายท่านหลันนี่ก็ช่างกระไร ถึงแม้จะต่างแซ่แต่ก็เป็นญาติกัน เรื่องน่าอายเยี่ยงนี้ยังกล้ากระทำ” หลังจากนั้นพวกนางจึงพากันหัวเราะคล้ายเหยียดหยาม พร้อมเอ่ยวาจาสะใจออกมาอีกหลายประโยค ก่อนจะเดินย้อนกลับเข้ามาในงานเลี้ยงต่ออีกครา

พอคล้อยหลังเงาผู้คนที่อยู่บริเวณนั้นแล้ว ร่างบางในชุดสีแดงดอกท้อก็ปรากฏกายขึ้น ใบหน้างดงามบิดเบี้ยวด้วยแรงโทสะ ดวงตาคู่สวยฉายแววกราดเกรี้ยวให้เห็น ซูลี่หลินมองตามหลังกลุ่มคนเมื่อครู่ด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว อารมณ์พุ่งปะทุสูงเสียจนต้องกระทืบเท้าด้วยความขัดเคือง ทุกอย่างเป็นเพราะอวิ๋นซือโดยแท้ ไม่เช่นนั้นชื่อเสียง