อยากเลี้ยง...

อยากเลี้ยง...

ครูสพลิกตัวกลับไปกลับมาบนที่นอนหนา ภายในห้องสวีทของโรงแรมชื่อดังกลางเมืองจังหวัดแม่ฮ่องสอน ชายแดนประเทศไทยมีอาณาเขตติดกับพม่า เป็นสถานที่ท่องเที่ยวเมืองหนาว ที่ชาวต่างชาติมักจะแวะพักผ่อน ในวันหยุดยาวๆ ของพวกเขา เมื่ออากาศเย็นแต่ไม่ถึงกับเย็นมาก สำหรับคนเมืองหนาวอย่างอเมริกา อุณหภูมิแค่นี้ถือว่ามันเป็นอากาศอบอุ่นของพวกเขา ชายหนุ่มยกมือขึ้นก่ายหน้าผาก พรางคิดหาวิธี ในเมื่อความอยากในตัวแพรวายังไม่จางไปจากใจ เอาว่ะ!! แค่เลี้ยงต้อยเด็กสาวคนหนึ่ง เก็บหลบซ่อนไว้ในประเทศที่กำลังพัฒนา คงไม่ทำให้เงินในบัญชีของเขาร่อยหรอลงซักเท่าไร ในเมื่อแพรวาก็ไม่เหมือนกับเด็กสาวใจแตกคนอื่น ขนาดเขาทุ่มให้ไม่อั้นเธอยังไม่สนใจ แต่...เขาจะหาวิธีไหนจูงใจให้เธอรับข้อเสนอกันล่ะ

“เอาอะไรล่อดีว่ะ ยัยเด็กนั่นไม่อยากได้สตางค์เสียด้วย แล้วจะหาวิธีไหนจูงใจเจ้าหล่อนว่ะ”

มือใหญ่ๆ ยกก่ายหน้าผาก เขาวนเวียนหาข้อเสนอให้แพรวา จนครูสลืมไปว่าเขาไม่เคยต้องใช้ลูกล่อลูกชน หากว่าเขาต้องการผู้หญิงสาวสวย ขึ้นมาอุ่นเตียงนอน

นางแบบ นางงาม ดารา เซเลบ ล้วนแล้วแต่ครูสเคยควงและฟาดมาแล้วแทบทั้งนั้น แล้วทำไม๊! ทำไม! ถึงมาตรองไม่ตก สลัดยัยเด็กหน้าใส นมโตๆ คนนั้นไม่ได้ซักที ทรวดทรงองค์เอวก็เหมือนๆ ผู้หญิงคนอื่นๆ ต่างกันที่ อืม...มันหอม มันหวาน มันฉ่ำทรวง โอ้ย! เมื่อเสนอให้ดีๆ ไม่รับ มันก็ต้องมีเล่ห์มีกลกันบ้าง ชายหนุ่มผุดลุกขึ้นจากที่นอนหนานุ่ม แย้มริมฝีปากหนา แสยะยิ้มเมื่อวาดแผนการร้ายๆ ขึ้นในอากาศหวังใช้มันเป็นเครื่องต่อรองกับแพรวา

“หามือดีๆ ให้หน่อย เอาที่ปากหนักๆ ไม่พูดมากด้วยล่ะ ฉันขี้เกียจตอบคำถาม หากข่าวมันหลุดออกไป” ครูสต่อสายถึงเลขานุการคู่ใจ เขาสั่งงานเสียงเครียด หลังวางสายเขาอารมณ์ดีขึ้นกว่าเก่าเป็นกอง รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏอยู่บนมุมปากและหากแพรวามองเห็นเข้าเธอคงสั่นสะท้านไปถึงตับไตไส้พุง

 “ฮัดชิ้ว!!” แพรวาขยี้ผมเปียกชื้นบนศีรษะ หลังจากอาบน้ำอาบท่าเรียบร้อย พวกผมนุ่มๆ เปียกชื้น เธอจามติดต่อกันไม่หยุด “ใครบ่นถึงแพรกันล่ะ จามถี่เกินไปแล้วนะ หรือจะไม่สบายกันแน่เรา” เธอยกมือเช็ดผมพลางค้นหายาแก้ไขในแกะเล็กๆ หัวเตียงนอน กินยาป้องกันเอาไว้ก่อน ที่จะล้มป่วยลงไป เธอมีเงินเก็บไม่มากพอที่จะเจียดมารักษาพยาบาลตัวเอง ต้องเก็บไว้ใช้จ่าย หลังเรียนจบชั้นมัธยมปลาย คงต้องออกหางานทำเลี้ยงปากท้องก่อน เรื่องเรียนคงต้องเก็บเอาไว้ในใจ รอให้มีเงินเก็บมากกว่านี้อีกซักหน่อย ค่อยขยับขยายเล่าเรียนภาคค่ำเอาก็ได้

หลังตรึกตรองหลายตลบ บทสรุปก็คือเธอต้องพักเรื่องการเรียนเอาไว้ก่อน เนื่องจากเงินในมือเธอมีไม่พอที่จะศึกษาต่อ ไหนจะค่าใช้จ่ายตอนเรียน ไหนจะค่าเสื้อผ้า ค่าหนังสือ จิปาถะ หากเธอจะเรียนต่อจริงๆ คงต้องหาเงินสำรองไว้ใช้จ่ายมากพอดู

“เฮ้อ!” แพรวาถอนลมหายใจรอบที่ร้อยแล้วมั้งในวันนี้ ทางเดินในอนาคตเธอช่างดูมืดมนและเปลี่ยวเหงา ไร้อ้อมกอดที่ปรารถนา ไร้คนยืนเคียงข้างและไร้แม้แต่อนาคตสดใส ในมโนของแพรวากลับมีครูสลอยเข้ามาอยู่ใกล้ๆ เธอถอยหลังกรูดเมื่อเขาย่างสามขุมเข้ามาอย่างคุกคาม แพรวาตัวสั่นเทาเธอก้มกราบวิงวอน ร้องขอความเมตตาปราณีด้วยน้ำเสียงแหบสั่น ครูสแสยะยิ้มเขากระชากร่างบอบบางขึ้นมากกกอดแบบแนบสนิท แพรวารู้สึกอบอุ่นเมื่อมือคู่นั้นโอบรัดรอบลำตัว เธอซบหน้าลงที่อกกว้างวางมือบนหน้าอกหนาแน่น พริ้มเปลือกตาหลับลง ยอมรับโดยดุษฎีว่าอ้อมกอดนี้สามารถคุ้มครองเธอให้อยู่รอดปลอดภัยในโลกที่เต็มไปด้วยอันตรายร้อยแปดพันเก้า

“อี๋! ออกไปนะคนบ้า” เธอรีบสะบัดใบหน้าขับไล่ความฝันที่เธอมโนขึ้นเอง แต่ดันมีผู้ชายคนนั้นเข้ามาอยู่ร่วมด้วย แพรวารีบยกผ้าห่มขึ้นคลุมร่างกายจนมิด หลับตาปี๋ข่มใจให้นิ่งสงบ เพื่อพักผ่อนร่างกายที่ปวดร้าวให้คืนกลับมาดังเดิม

ในขณะที่อีกคนพยายามจะลืม อีกคนหนึ่งกำลังหาทาง ทำทุกวิถีทางให้ครอบครองเธอให้จงได้...

“ติ้ง!” เสียงสัญญาณจากโทรศัพท์บางเฉียบดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ ครูสคว้ามันขึ้นมาเขารีบไสลด์หน้าจอเปิดดูจดหมายอิเล็คโทรนิคด้วยความกระหยิ่มยิ้มย่อง ชายหนุ่มเปิดดูคลิปสั้นๆ ที่แนบมากับE-mail ก่อนจะเปิดยิ้มกว้าง ภาพที่เล่นเป็นภาพของหญิงชายคู่หนึ่ง เห็นลางๆ เพราะเขาตั้งใจให้เป็นแบบนั้น มีเพียงเสี้ยววินาที ที่กล้องจับภาพใบหน้าของผู้หญิงเอาไว้ได้ เสี้ยวหน้าหวานละไมที่ครูสอยากได้มานอนแนบข้างที่สุด มุมปากชายหนุ่มกระตุกยิ้มเหี้ยมเกรียม  เขาจัดการเซฟคลิปนั้นไว้ในกล่องจัดเก็บเพื่อจะสะดวกเวลางัดขึ้นมาเปิดให้คนที่อยู่ในภาพดู

คลิปนี้ถูกสร้างขึ้นด้วยฝีมือเซียนคอมพิวเตอร์ และคนไม่มีประสบการณ์อย่างแพรวาคงไม่มีทางจับได้ ทีนี้ก็เหลือแค่เอาไปเปิดให้เธอดู พร้อมกับข่มขู่ให้เธอยอมทำตามความต้องการของเขา ใครจะรู้ว่า ครูสสิ้นลายจนต้องใช้เล่ห์เพทุบายข่มขู่ผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่ง ครูสยักหัวไหล่ ใครจะรู้ก็ช่างสิ! ก็เขาหมดหนทางจริงๆ นี่ แพรวาถึงจะเป็นเด็กอายุแค่18ปี แต่เธอใจแข็งและมีจุดยืนเป็นของตัวเอง อะไรก็ตามที่ครูส ดิออนต้องการ เขาจะไม่ปล่อยให้หลุดมือเป็นอันขาด ในเมื่อเขามีทั้งกำลังเงินและหัวสมอง เรื่องง่ายๆ แค่ต้องการผู้หญิงคนหนึ่งให้ยอมศิโรราบ เดินเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของเขาโดยดี มันไม่ใช่เรื่องยากแน่นอน...

แพรวานอนนิ่งๆ บนที่นอนเก่าๆ ภายในห้อง หลังเธอสำรวจกลอนประตูจนแน่ใจว่าไม่ได้เผลอไผลลืมใส่กลอนเหมือนเมื่อวันก่อน สายตาเหม่อลอยมองหลังคาบ้านและครุ่นคิดเงียบๆ เธอจำต้องตัดใจ จากผู้ชายคนนั้น ในเมื่อไม่ว่าจะมองหาทางเดินต่อไปข้างหน้าระหว่างคนสองคนมันไม่มีช่องทางเหล่านั้น มันมืดมิด ไร้แสงสว่าง เมื่อความแตกต่างของคนทั้งคู่มีช่องว่างกว้างกว่าอะไรทั้งหมด เธอเป็นผู้หญิงธรรมดาเป็นชนชั้นล่างในสังคมด้วยซ้ำ ต้องปากกัดตีนถีบหาเลี้ยงปากท้องให้กับตัวเอง มีหลังคาบ้านให้ซุกหัวนอน มีข้าวกินแบบกระเหม็ดกระแหม่ ต้องรัดเข็มขัดตัวเอง ต้องเจียมใจกับสิ่งของล่อตาเพราะเงินในกระเป๋ามีแบบจำกัด แต่สิ่งที่เธอมีคือศักดิ์ศรีถึงจะกินแทนข้าวไม่ได้แต่เธอก็ภูมิใจที่มีมันไว้กับตัว

“เฮ้อ!” แพรวารู้สึกว่าเสียงถอนลมหายใจจะเป็นเพื่อนที่สนิทกับเธอที่สุด เพราะช่วงสองสามวันมานี้ เธอต้องระบายความกลุ้มใจไปกับเสียงลมหายใจแรงๆ

“มันไม่ควรเกิดขึ้นตั้งแต่แรก แพรผิดเองที่ประมาท ทั้งๆ ที่รู้ว่าพี่เกสรพาผู้ชายแปลกหน้ามาบ้านเกือบทุกคืนแต่กลับลืมระวังตัว มันเป็นความโชคร้ายของแพรเอง แพรไม่โทษคุณหรอกค่ะ ขอให้เรื่องทั้งหมดจบลงแค่ตรงนี้ แค่นี้แพรก็ไม่มีอะไรเหลือ ขอความภูมิใจให้แพรนะคะ อย่าให้แพรต้องก้มหน้าเดินเลย หากใครๆ จะมองแพรด้วยสายตาดูถูกแพรขอร้อง” เสียงสั่นพร่ารำพึงบอกกับสายลม ก่อนที่เธอจะพริ้มเปลือกตาหลับลงเขาสู่ห้วงนิทรา ก่อนที่จะเผชิญกับความเลวร้ายที่สุดในชีวิต ด้วยฝีมือของผู้ชายที่เธออยากถอยหนีที่สุดเช่นกัน

เช้าวันใหม่...

เสียงร้องเพลงในลำคอขณะที่ชายหนุ่มกำลังขัดสีฉวีวรรณขณะอาบน้ำชำระคราบเหงื่อไคล ครูสอารมณ์ดีจนไม่สามารถกัดเก็บเอาไว้ในใจ จนต้องระบายออกมาทางเสียงเพลง ใบหน้าคมคายมีรอยยิ้มแต้มแต่งอยู่บนใบหน้า โดยที่เจ้าตัวไม่รู้ว่า เขายิ้มแบบนี้ค้างไว้เกือบชั่วโมง

หลังจากแต่งตัวจนเสร็จ ชายหนุ่มควักบุหรี่ยี่ห้อดังขึ้นมาคาบไว้ที่มุมปาก เขายกแก้วกาแฟเดินออกไปนั่งที่เก้าอี้ริมระเบียง เหม่อมองทิวทัศน์ยามเช้าด้วยสายตาเต้นระริก โทรศัพท์บางเฉียบรุ่นล่าสุด ถูกควักออกมาจากกระเป๋าเสื้อ มือใหญ่ๆ กดไสลด์หน้าจอ เปิดดูคลิปเจ้าปัญหานั้นครั้งที่ร้อย และมันยิ่งทำให้ครูสอารมณ์ดีเพิ่มมากขึ้น เขาดึงบุหรี่ที่คาบไว้มุมปากออก ก่อนจะยกแก้วกาแฟควันกรุ่นๆ ขึ้นจิบ ชิมรสชาติขมปนหวาน ด้วยความสบายอกสบายใจ

ชายหนุ่มยกข้อมือดูเวลาที่นาฬิกาเรือนหรู ราคาเท่ากับบ้านเดี่ยวหนึ่งหลังในประเทศไทย เข็มสั้นชี้เลข7 เข็มยาวขยับใกล้เลข12 เต็มที และวันนี้เป็นวันแรกที่ครูสแหกตาตื่นแต่เช้าตรู่ ในเมื่อเขามีธุระสำคัญต้องทำ ชายหนุ่มผุดลุกขึ้นอย่างกระปี้กระเป่าเขาคว้ากุญแจรถยนต์สปอร์ตคู่ใจ ยานพาหนะประจำตำแหน่งที่เขาใช้ยามที่อยู่ที่นี่ เสียงประตูห้องสวีทปิดลงเบาๆ ร่างสูงใหญ่สาวเท้าเดินเร็วๆ เมื่อหัวใจลอยนำหน้า เขาอยากจะเห็นสีหน้าของแพรวา หากเธอเห็นคลิปที่เขาสร้างขึ้นมา เธอจะทำอย่างไรต่อไป?

“หึๆ...”