ตอนที่ 104 ความรักของคู่รองที่มั่นคง

ตอนที่ 104 ความรักของคู่รองที่มั่นคง

หลังจากที่ธามได้ก้าวเข้าสู่เส้นทางอาชีพใหม่ในวงการอสังหาริมทรัพย์ โดยมีน้ำหวานคอยเป็นกำลังใจและสนับสนุนอย่างเต็มที่ ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ยิ่งแน่นแฟ้นและมั่นคงขึ้นเรื่อยๆ ทุกวันพวกเขาได้เรียนรู้ที่จะเติบโตไปพร้อมกันทั้งในเรื่องงานและเรื่องชีวิตคู่ ความรักของธามและน้ำหวานไม่ใช่เพียงแค่ความหลงใหลชั่วครู่ แต่คือความผูกพันที่หยั่งรากลึกและเติบโตอย่างงดงาม

เย็นวันศุกร์วันหนึ่ง ธามและน้ำหวานตัดสินใจไปทานอาหารเย็นที่บ้านของน้ำหวาน เพื่อใช้เวลาอยู่กับคุณพ่อคุณแม่ของเธออย่างอบอุ่น คุณแม่ของน้ำหวานโทรมาเชิญด้วยตัวเอง พร้อมกับบอกว่าจะทำอาหารโปรดของทั้งสองคนรอไว้

เมื่อธามขับรถมาถึงบ้านน้ำหวาน เขาเห็นแสงไฟสว่างไสวจากภายในบ้าน และได้กลิ่นหอมของอาหารลอยออกมา บรรยากาศดูอบอุ่นและเป็นกันเองอย่างที่เขาคุ้นเคย

"มาแล้วเหรอจ๊ะลูก" คุณแม่ของน้ำหวานเดินออกมาต้อนรับที่หน้าประตูด้วยรอยยิ้ม "ธามด้วยจ้ะ เข้ามาข้างในเลย"

"สวัสดีครับคุณแม่" ธามยกมือไหว้ด้วยความเคารพ "สวัสดีครับคุณพ่อ" เขาทักทายคุณพ่อของน้ำหวานที่นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร

"มาๆ นั่งก่อนเลยธาม แม่ทำกับข้าวไว้เยอะแยะเลย" คุณแม่ของน้ำหวานเชื้อเชิญ

น้ำหวานเดินเข้าไปกอดคุณแม่ของเธอ "คิดถึงคุณแม่จังเลยค่ะ"

"คิดถึงเหมือนกันจ้ะ" คุณแม่ของน้ำหวานลูบผมลูกสาวอย่างอ่อนโยน

ทุกคนนั่งลงรอบโต๊ะอาหารที่เต็มไปด้วยกับข้าวหลากหลายชนิด ทั้งแกงส้มชะอมไข่ ไก่ทอดสมุนไพร และน้ำพริกปลาทู ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นอาหารโปรดของธามและน้ำหวาน

ตลอดมื้อเย็น ธามพยายามชวนคุณพ่อคุณแม่ของน้ำหวานคุยเรื่องต่างๆ อย่างสนุกสนาน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องธุรกิจที่กำลังไปได้ดีของเขา หรือเรื่องความก้าวหน้าในอาชีพของน้ำหวาน เขาสังเกตเห็นรอยยิ้มและแววตาที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจของคุณพ่อคุณแม่ของน้ำหวาน

"ธามนี่ก็เก่งนะ ดูแลน้ำหวานดีเหลือเกิน" คุณพ่อของน้ำหวานกล่าวชม ทำให้ธามยิ้มอย่างเขินอาย

"เป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้วครับคุณพ่อ ผมรักน้ำหวานมากครับ" ธามตอบด้วยความจริงใจ พลางมองไปที่น้ำหวานด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความรัก

น้ำหวานหน้าแดงเล็กน้อย เธอกุมมือธามไว้ใต้โต๊ะ แสดงให้เห็นถึงความรักและความผูกพันที่พวกเขามีให้กัน

หลังจากทานอาหารค่ำเสร็จ ทุกคนก็นั่งพักผ่อนกันที่ห้องนั่งเล่น คุณพ่อของน้ำหวานเปิดโทรทัศน์ดูข่าว ในขณะที่คุณแม่ของน้ำหวานชวนธามและน้ำหวานมานั่งคุยกันอย่างเป็นส่วนตัว

"ธามจ๊ะ แม่มีเรื่องอยากจะคุยด้วยหน่อย" คุณแม่ของน้ำหวานเริ่มต้นบทสนทนาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

"ครับคุณแม่ มีอะไรเหรอครับ" ธามตอบอย่างตั้งใจฟัง

"แม่เห็นว่าธามกับหนูหวานรักกันมากนะ แล้วก็ดูมีความสุขกันดี แม่ก็สบายใจ" คุณแม่ของน้ำหวานกล่าวด้วยรอยยิ้ม "ที่ผ่านมาแม่ก็ห่วงหนูหวานมาตลอด กลัวว่าเขาจะเจอเรื่องไม่ดีอีก"

ธามจับมือคุณแม่ของน้ำหวานไว้แน่น "คุณแม่ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมสัญญาว่าจะดูแลน้ำหวานให้ดีที่สุด จะไม่ทำให้คุณแม่ต้องผิดหวังแน่นอนครับ ผมรักน้ำหวานมากครับ"

"แม่เชื่อใจธามนะจ๊ะ" คุณแม่ของน้ำหวานกล่าวด้วยความรู้สึกโล่งใจ "หนูหวานเขาโชคดีจริงๆ ที่ได้ธามมาเป็นสามี"

น้ำหวานรู้สึกตื้นตันใจกับคำพูดของคุณแม่ เธอซบหน้าลงกับไหล่ของธาม

"ขอบคุณนะคะคุณแม่ ที่เข้าใจและเชื่อใจคุณธาม" น้ำหวานกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

"ไม่ต้องขอบใจหรอกจ้ะลูก" คุณแม่ของน้ำหวานลูบผมลูกสาวอย่างอ่อนโยน "แม่ก็อยากเห็นลูกมีความสุขนะ"

การสนทนาในค่ำคืนนี้ทำให้ธามรู้สึกว่าความสัมพันธ์ของเขากับครอบครัวของน้ำหวานยิ่งแน่นแฟ้นขึ้นไปอีก เขาได้รับความไว้วางใจและการยอมรับอย่างเต็มที่ ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาปรารถนามาตลอด

ในขณะที่คุณพ่อคุณแม่ของน้ำหวานเข้าไปพักผ่อน ธามและน้ำหวานก็ออกมาเดินเล่นที่สวนหลังบ้าน ลมยามค่ำคืนพัดโชยมาเบาๆ แสงจันทร์ส่องสว่างกระทบใบไม้ ทำให้บรรยากาศดูโรแมนติกและเงียบสงบ

น้ำหวานพิงศีรษะลงบนไหล่ของธาม มือของพวกเขากุมกันแน่น

"คุณธามคะ ฉันดีใจจังเลยค่ะที่เราได้อยู่ด้วยกันแบบนี้" น้ำหวานกระซิบเสียงแผ่ว

"ผมก็เหมือนกันครับน้ำหวาน" ธามตอบ "ผมมีความสุขที่สุดเลยครับที่มีคุณอยู่ข้างๆ ผม"

"คุณธามจำได้ไหมคะ วันที่เราเจอกันครั้งแรก" น้ำหวานเริ่มรำลึกถึงความหลัง

"จำได้สิครับ วันนั้นคุณน่ารักมากเลย" ธามยิ้ม

"ฉันไม่คิดเลยนะคะว่าวันหนึ่งเราจะได้มาอยู่ด้วยกันแบบนี้" น้ำหวานกล่าวด้วยน้ำเสียงซาบซึ้งใจ

"ความรักของเรามันพิสูจน์ให้เห็นแล้วนะครับ ว่ามันแข็งแกร่งแค่ไหน" ธามหอมแก้มน้ำหวานเบาๆ

ทั้งสองคนยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น ปล่อยให้ความเงียบและความรู้สึกอบอุ่นเข้าครอบงำ พวกเขานึกถึงเรื่องราวทั้งหมดที่ผ่านมา ทั้งสุขและทุกข์ที่ได้เผชิญร่วมกัน การเดินทางของความรักที่ยาวนานและเต็มไปด้วยอุปสรรค แต่สุดท้ายพวกเขาก็ผ่านพ้นมันมาได้ด้วยความรักและความเข้าใจ

ธามรู้สึกขอบคุณน้ำหวานสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง เธอเป็นผู้หญิงที่ทำให้ชีวิตของเขามีความหมาย ทำให้เขากลายเป็นคนที่ดีขึ้น และเป็นคนที่คอยอยู่เคียงข้างเขาเสมอไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

"น้ำหวานครับ ผมรักคุณนะ รักมากที่สุดในโลกเลย" ธามกระซิบเสียงแหบพร่า

น้ำหวานเงยหน้าขึ้นมองธาม ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาแห่งความสุข "ฉันก็รักคุณธามค่ะ รักมากที่สุดเหมือนกัน"

หลังจากนั้นไม่นาน ธามและน้ำหวานก็กลับเข้าไปในบ้าน พวกเขานั่งคุยกันที่ห้องนั่งเล่นอีกครั้ง โดยคุยกันถึงเรื่องราวในอนาคตที่พวกเขาต้องการสร้างร่วมกัน

"คุณธามคะ ฉันคิดว่าโครงการอสังหาริมทรัพย์ของเราจะไปได้ดีแน่ๆ เลยค่ะ" น้ำหวานกล่าวด้วยความกระตือรือร้น

"ผมก็คิดอย่างนั้นครับน้ำหวาน" ธามตอบ "เราจะสร้างมันให้เป็นโครงการที่ดีที่สุด และทำให้คนมีบ้านเป็นของตัวเองได้ง่ายขึ้น"

"แล้วถ้าโครงการนี้สำเร็จ เราจะทำอะไรต่อไปคะ" น้ำหวานถาม

"ผมอยากจะขยายธุรกิจไปในต่างจังหวัดด้วยครับ อยากจะสร้างโรงแรมรีสอร์ตเพิ่มขึ้นอีกหลายแห่ง" ธามบอกเล่าความฝันของเขา

"ฟังดูน่าตื่นเต้นจังเลยค่ะคุณธาม" น้ำหวานกล่าวด้วยรอยยิ้ม "ฉันจะอยู่ข้างๆ คุณธามเสมอ ไม่ว่าคุณธามจะทำอะไร ฉันจะคอยสนับสนุนและเป็นกำลังใจให้คุณธามเต็มที่เลยค่ะ"

คำพูดของน้ำหวานทำให้ธามรู้สึกอบอุ่นใจและมีกำลังใจ เขารู้ว่าการมีน้ำหวานอยู่เคียงข้างคือสิ่งที่มีค่าที่สุดสำหรับเขา

ค่ำคืนนี้จบลงด้วยความสุขและความอบอุ่น ธามและน้ำหวานกลับมายังบ้านของพวกเขาด้วยหัวใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักและความหวังในอนาคต

ความรักของพวกเขาทั้งสองคนได้พัฒนาไปสู่ขั้นที่มั่นคงและจริงจังแล้ว พวกเขาไม่เพียงแค่เป็นสามีภรรยากัน แต่ยังเป็นเพื่อนคู่คิด เป็นกำลังใจให้กัน และเป็นผู้ร่วมสร้างฝันไปพร้อมกัน

ไม่ว่าวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร ธามและน้ำหวานก็พร้อมที่จะจับมือกันเดินไปอย่างไม่ท้อถอย พวกเขาเชื่อมั่นว่าความรักของพวกเขาจะแข็งแกร่งพอที่จะฝ่าฟันทุกอุปสรรค และนำพาพวกเขาไปสู่ชีวิตคู่ที่สมบูรณ์แบบและมีความสุขตลอดไป