ตอนที่ 28 ปลายฝันกับความลังเล

ตอนที่ 28 ปลายฝันกับความลังเล

ข่าวการประกาศงานแต่งงานของทิชาและภาคินัยยังคงเป็นเหมือนมีดกรีดแทงหัวใจของปลายฝันซ้ำแล้วซ้ำเล่า แม้ว่าภาคินัยจะมาอธิบายและยืนยันว่าเขาจะยกเลิกงานแต่งงานให้ได้ แต่ความจริงที่ว่าเขายังคงมีสถานะเป็นคู่หมั้นของทิชาก็ยังคงเป็นเงาตามติดที่ทำให้ปลายฝันรู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากลในความสัมพันธ์นี้

เธอพยายามทำความเข้าใจภาคินัย แต่ทุกครั้งที่เธอเห็นข่าวหรือได้ยินเสียงซุบซิบเกี่ยวกับการเตรียมงานแต่งงาน เธอก็รู้สึกเหมือนถูกผลักให้ถอยห่างออกไปเรื่อยๆ ความรักที่เริ่มก่อตัวขึ้นกลับถูกบดบังด้วยความเจ็บปวดและความลังเลที่เข้ามาแทนที่

ในค่ำคืนหนึ่ง ปลายฝันนั่งอยู่คนเดียวในห้องนอน แสงจันทร์ส่องผ่านหน้าต่างเข้ามาในห้อง เธอมองดูรูปถ่ายของเธอกับภาคินัยที่เคยถ่ายด้วยกันรอยยิ้มของเขาดูอบอุ่นและจริงใจ แต่ตอนนี้เธอกลับรู้สึกว่ามันช่างห่างไกลเหลือเกิน

น้ำตาของปลายฝันเริ่มไหลอาบแก้ม เธอรู้สึกสับสนและไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไป เธอรักภาคินัยมาก แต่เธอก็ไม่สามารถทนอยู่กับความสัมพันธ์ที่ไม่มีทางออกแบบนี้ได้อีกแล้ว

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ปลายฝันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เห็นชื่อของภาคินัยปรากฏบนหน้าจอ เธอลังเลที่จะรับสาย แต่ในที่สุดก็ตัดสินใจกดรับ

“ปายครับ” เสียงของภาคินัยฟังดูอบอุ่นและเป็นห่วง “คุณเป็นอะไรหรือเปล่าครับ”

“คุณภีมคะ” ปลายฝันตอบด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ “ปาย...ปายไม่รู้จะทำยังไงดีค่ะ”

“เกิดอะไรขึ้นครับ” ภาคินัยถามด้วยความเป็นห่วง

ปลายฝันถอนหายใจเฮือกใหญ่ “ปายสับสนค่ะคุณภีม ปายไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ของเรามันจะไปต่อได้จริงๆ หรือเปล่า”

คำพูดของปลายฝันทำให้ภาคินัยเงียบไป เขาเข้าใจดีถึงความรู้สึกของเธอ

“ผมรู้ว่าคุณคงรู้สึกแย่มากนะครับ” ภาคินัยเอ่ยขึ้น “แต่ผมอยากให้คุณเชื่อใจผมนะ ผมจะจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อยโดยเร็วที่สุดครับ”

“แต่ปายกลัวค่ะคุณภีม” ปลายฝันพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความกลัว “ปายกลัวว่าปายจะทำร้ายใครอีก”

“คุณไม่ได้ทำร้ายใครเลยนะครับปาย” ภาคินัยเอ่ยขึ้น “ผมเป็นคนเลือกที่จะรักคุณ และผมก็พร้อมที่จะรับผิดชอบทุกอย่างครับ”

ปลายฝันเงียบไป เธอรับฟังคำพูดของภาคินัยอย่างตั้งใจ แต่ความลังเลก็ยังคงเกาะกุมใจเธออยู่

“ปายขอเวลาคิดทบทวนหน่อยนะคะคุณภีม” ปลายฝันเอ่ยขึ้น “ปายอยากอยู่คนเดียวสักพักค่ะ”

ภาคินัยถอนหายใจเล็กน้อย “ได้ครับปาย ผมจะให้เวลาคุณคิดทบทวนนะครับ แต่ผมอยากให้คุณรู้ไว้ว่าผมรักคุณมากแค่ไหน”

ปลายฝันไม่ได้ตอบอะไร เธอวางสายไปทันที ปล่อยให้ภาคินัยอยู่คนเดียวกับความรู้สึกหนักใจ

ในขณะเดียวกัน ทิชาที่ยังคงดำเนินแผนการของเธอต่อไป ก็รู้สึกพึงพอใจกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น เธอเชื่อว่าการประกาศเรื่องงานแต่งงานจะทำให้ปลายฝันถอยห่างจากภาคินัยไปเอง

ทิชาเริ่มเดินสายออกงานสังคมต่างๆ กับคุณหญิงรัญจวน และคอยพูดถึงเรื่องงานแต่งงานของเธอกับภาคินัยอยู่เสมอ เพื่อตอกย้ำสถานะของตนเองต่อสาธารณชน

“คุณแม่คะ ทิชาว่าอีกไม่นานยัยเด็กนั่นก็คงจะถอดใจไปเองค่ะ” ทิชาพูดกับคุณหญิงรัญจวนด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ

คุณหญิงรัญจวนยิ้มตอบ “ดีมากทิชา ลูกสาวแม่ต้องแบบนี้สิ”

ในขณะที่ทิชากำลังปั่นป่วนความรู้สึกของปลายฝัน ธามก็ยังคงทำหน้าที่เป็นที่ปรึกษาให้กับภาคินัยอย่างสม่ำเสมอ เขาพยายามหาทางออกให้กับภาคินัยอย่างเต็มที่

“แกจะทำยังไงต่อไปวะภีม” ธามถามภาคินัยด้วยความกังวล “ทิชาเขาคงไม่ยอมง่ายๆ แน่”

ภาคินัยถอนหายใจเฮือกใหญ่ “ฉันรู้ธาม แต่ฉันก็ต้องหาทางแก้ไขเรื่องนี้ให้ได้”

“แกจะบอกความจริงเรื่องการยกเลิกงานแต่งงานกับสื่อมวลชนเลยไหมวะ” ธามเสนอ

ภาคินัยส่ายหน้า “ยังไม่ถึงเวลาหรอกธาม ถ้าฉันทำแบบนั้นตอนนี้ มันจะยิ่งสร้างความเสียหายให้ทุกคนมากกว่าเดิม”

“แล้วแกจะรอให้ถึงเมื่อไหร่วะ” ธามถาม “งานแต่งงานก็ใกล้เข้ามาทุกทีแล้วนะ”

ภาคินัยเงียบไป เขาไม่รู้จะตอบอะไรดี เขารู้สึกเหมือนกำลังเดินอยู่ในเขาวงกตที่ไม่มีทางออก

ในขณะเดียวกัน ปลายฝันตัดสินใจที่จะหลบเลี่ยงการเผชิญหน้ากับภาคินัย เธอเริ่มไปทำงานแต่เช้าและกลับบ้านดึกๆ เพื่อหลีกเลี่ยงการเจอกันกับเขา เธอไม่รับโทรศัพท์ของเขา และพยายามที่จะไม่คิดถึงเรื่องราวระหว่างพวกเขาทั้งสอง

ภาคินัยรู้สึกถึงความห่างเหินที่ปลายฝันกำลังสร้างขึ้น เขารู้สึกเจ็บปวดที่เห็นเธอหลีกเลี่ยงเขา

วันหนึ่ง ภาคินัยตัดสินใจที่จะไปดักรอปลายฝันที่หน้าบริษัทหลังเลิกงาน เขาจะต้องคุยกับเธอให้รู้เรื่อง

เมื่อปลายฝันเดินออกมาจากบริษัท เธอก็เห็นภาคินัยยืนรออยู่ตรงหน้า หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นมาทันที

“คุณภีมคะ” ปลายฝันเอ่ยเรียกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“ปายครับ” ภาคินัยเดินเข้าไปหาปลายฝัน “ผมมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณนะ”

ปลายฝันเงียบไป เธอหลีกเลี่ยงการสบตาเขา

“ผมขอโทษนะที่ทำให้คุณต้องเสียใจ” ภาคินัยเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน “แต่ผมอยากให้คุณเชื่อใจผมนะ ผมรักคุณคนเดียวนะปาย”

ปลายฝันเงยหน้าขึ้นมองภาคินัย น้ำตาคลอเบ้า “ปายไม่รู้จะเชื่อคุณได้ยังไงค่ะคุณภีม ปายกลัวว่าปายจะต้องเจ็บปวดอีก”

“ผมจะไม่ทำให้คุณต้องเจ็บปวดอีกแล้วนะครับปาย” ภาคินัยเอ่ยขึ้นอย่างหนักแน่น “ผมสัญญา”

ปลายฝันถอนหายใจเฮือกใหญ่ “ปายไม่รู้จะทำยังไงดีค่ะคุณภีม ปายรู้สึกว่ามันไม่มีทางออกเลย”

“มันต้องมีทางออกสิครับปาย” ภาคินัยเอ่ยขึ้น “ผมจะหาทางออกให้ได้ ไม่ว่าจะยากแค่ไหนก็ตาม”

“แต่คุณภีมก็มีคู่หมั้นอยู่แล้วนะคะ” ปลายฝันพูดด้วยน้ำเสียงเศร้า “ปายไม่อยากเป็นมือที่สามค่ะ”

คำพูดของปลายฝันทำให้ภาคินัยรู้สึกเจ็บปวด เขาเข้าใจดีถึงความรู้สึกของเธอ

“คุณไม่ใช่คนผิดนะครับปาย” ภาคินัยเอ่ยขึ้น “ผมเป็นคนผิดเอง”

ภาคินัยยื่นมือไปจับมือของปลายฝันเบาๆ “ผมขอโอกาสอีกครั้งนะครับปาย ให้ผมได้พิสูจน์ให้คุณเห็นว่าผมรักคุณมากแค่ไหน”

ปลายฝันเงียบไป เธอจ้องมองภาคินัยด้วยสายตาที่สับสน ความลังเลยังคงกัดกินหัวใจเธอ

“ปายขอเวลาคิดทบทวนอีกครั้งนะคะคุณภีม” ปลายฝันเอ่ยขึ้น “ปายต้องการเวลาจริงๆ ค่ะ”

ภาคินัยพยักหน้าช้าๆ “ได้ครับปาย ผมจะรอคุณนะครับ ไม่ว่าจะนานแค่ไหนก็ตาม”

ปลายฝันดึงมือออกจากมือของภาคินัย และเดินจากไปทันที ปล่อยให้ภาคินัยยืนอยู่คนเดียวด้วยความรู้สึกเจ็บปวดและสิ้นหวัง

ในขณะเดียวกัน ทิชาที่แอบมองเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ห่างๆ ก็ยิ้มออกมาด้วยความสะใจ เธอเชื่อว่าแผนการของเธอกำลังจะได้ผล

“ยัยเด็กนั่นคงจะถอดใจไปแล้วสินะ” ทิชาพูดกับตัวเองด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยชัยชนะ

ทิชาตัดสินใจที่จะเร่งรัดการเตรียมงานแต่งงานให้เร็วขึ้นกว่าเดิม เธอต้องการที่จะตอกย้ำสถานะของเธอให้ชัดเจน และกำจัดปลายฝันออกไปจากชีวิตของภาคินัยอย่างถาวร

คุณหญิงรัญจวนเองก็รู้สึกพอใจกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น เธอบอกให้ทิชาทำทุกอย่างให้เต็มที่ เพื่อให้งานแต่งงานออกมาสมบูรณ์แบบที่สุด

ในขณะที่ภาคินัยกำลังเผชิญหน้ากับความยากลำบาก ปลายฝันก็กลับมาที่บ้านด้วยความรู้สึกหนักใจ เธอไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไป เธอรักภาคินัยมาก แต่เธอก็ไม่สามารถทนอยู่กับความสัมพันธ์ที่ไม่มีทางออกแบบนี้ได้อีกแล้ว

น้ำหวานเดินเข้ามาในห้องของปลายฝัน เมื่อเห็นสภาพของเพื่อนสนิท เธอก็รู้สึกเป็นห่วง

“แกเป็นอะไรไปปลายฝัน” น้ำหวานถามด้วยความเป็นห่วง

ปลายฝันเงยหน้าขึ้นมองน้ำหวาน น้ำตาไหลอาบแก้ม “ฉันไม่รู้จะทำยังไงดีแก”

“เรื่องคุณภีมใช่ไหม” น้ำหวานถาม

ปลายฝันพยักหน้าช้าๆ “ฉันสับสนไปหมดเลยแก ฉันไม่รู้ว่าฉันควรจะไปต่อหรือพอแค่นี้”

“แกต้องเชื่อใจคุณภีมนะปลายฝัน” น้ำหวานปลอบใจ “ฉันเชื่อว่าเขาจะจัดการเรื่องนี้ได้แน่นอน”

“แต่ฉันเหนื่อยแล้วนะแก” ปลายฝันพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนล้า “ฉันไม่อยากเจ็บปวดอีกแล้ว”

น้ำหวานกอดปลายฝันไว้แน่น “แกเข้มแข็งไว้นะปลายฝัน ฉันจะอยู่ข้างๆ แกเสมอ”

ในขณะที่ปลายฝันกำลังจมอยู่กับความสับสนและความเจ็บปวด ภาคินัยก็เริ่มดำเนินการตามแผนการของเขา เขานัดพบกับทนายความส่วนตัว เพื่อปรึกษาเรื่องการยกเลิกงานแต่งงานอย่างเป็นทางการ

“คุณภาคินัยครับ การยกเลิกงานแต่งงานในตอนนี้อาจจะส่งผลกระทบต่อชื่อเสียงของตระกูลคุณอย่างมากนะครับ” ทนายความเอ่ยขึ้น

“ผมไม่สนใจเรื่องนั้นหรอกครับ” ภาคินัยตอบอย่างหนักแน่น “ผมต้องการยกเลิกงานแต่งงานนี้ให้ได้ ไม่ว่าจะต้องแลกมาด้วยอะไรก็ตาม”

ทนายความพยักหน้าช้าๆ “ถ้าอย่างนั้น ผมจะพยายามจัดการเรื่องนี้ให้ดีที่สุดนะครับ”

ภาคินัยถอนหายใจเฮือกใหญ่ เขารู้ดีว่าหนทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล แต่เขาก็พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับมันทุกรูปแบบเพื่อความรักของเขาและเพื่อปลายฝัน

เรื่องราวความรักที่ซับซ้อนของภาคินัยและปลายฝันกำลังจะถึงจุดสิ้นสุด แต่บทสรุปจะเป็นอย่างไรนั้น ยังคงเป็นสิ่งที่ไม่มีใครสามารถคาดเดาได้