Ep.4 หัวใจเต้นเเรง
"เรียกพี่ซันก็ได้นะครับ" น้ำเสียงนุ่มละมุนกล่าวออกมารดใบหน้านวลเบา ๆ พอให้ใจของคนฟังเต้นผิดจังหวะอย่างห้ามไม่อยู่ ทว่าคนตัวเล็กไม่แม้แต่จะรู้เลยว่าการกระทำพวกนั้นจากคนตัวสูงคือความจอมปลอม เพราะมันไม่ได้มาจากหัวใจของเขาจริง ๆ "อ๋อค่ะ พี่ซัน" คนตัวเล็กเรียกชื่อคนตรงหน้าเสียงแผ่วเบา เพราะเธอยังประหม่าเขาไม่หายเลย เมื่อเห็นเหยื่อทำตัวไม่ถูกจนต้องเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น อคิราห์จึงกระตุกยิ้มร้ายออกมาอย่างพึงพอใจไม่ให้อีกคนเห็นก่อนจะยอมถอยออกห่างจากเธอ "ชอบอ่านการท่องเที่ยวเหรอครับ?" สายตาคมกริบมองไปที่ชื่อหนังสือพักหนึ่งก่อนจะเงยใบหน้ามาสบตากับอีกคนพร้อมคำถาม "ใช่ค่ะ" ศีรษะทุยพยักหน้าหงึก ๆ ราวกับเด็กน้อยวัยใสช่างดูน่ารักน่าเอ็นดู และยิ่งเธอใส่แว่นหนาเตอะก็ยิ่งดูเหมือนเด็กน้อยเข้าไปอีก จากนั้นปลายฝันก็เดินมานั่งบนเก้าอี้ที่เธอนั่งอยู่คนเดียวก่อนหน้านี้ ทว่าไม่วายมีคนตัวสูงเดินติดตามมาด้วยราวกับเป็นเจ้ากรรมนายเวรตามติดตัวของเธอ "พี่ขอนั่งอ่านด้วยได้ไหม?" อคิราห์เอ่ยขออนุญาตด้วยความสุภาพ "เอ่อ ได้ค่ะ" อันที่จริงปลายฝันอยากนั่งอ่านหนังสืออยู่เงียบ ๆ คนเดียว แต่ว่าเธอไม่อยากเสียมารยาทกับรุ่นพี่หนุ่มคนละคณะเลยอนุญาตให้เขานั่งด้วย "ขอบคุณครับ" อคิราห์เปล่งวาจาขอบคุณด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน แต่อันที่จริงแฝงไปด้วยยาพิษที่ดื่มเข้าไปแล้วถึงตายหากรักษาไม่ทัน เขาเดินอ้อมมานั่งลงบนเก้าอี้ข้างร่างบางทำเอาปลายฝันชะงักไม่น้อย เพราะเธอคิดว่าเขาจะนั่งฝั่งตรงข้ามซะอีก "เอ่อ พี่ซันไม่มีเรียนเหรอคะ?" ปลายฝันพยายามพูดทำลายบรรยากาศที่น่าอึดอัดนี้เมื่อต้องนั่งใกล้ผู้ชายอยู่สองต่อสองไม่มีใครเห็น ใกล้ขนาดที่ว่าได้กลิ่นน้ำหอมสะอาดจากตัวหนาอย่างชัดเจนเต็มรูจมูก และบางครั้งเส้นผมนุ่มสลวยเงางามของเธอก็ปลิวไสวยามเมื่อคนข้างกายหายใจเข้าออกอยู่ใกล้ ๆ ราวกับต้องการทำให้ใจเธอหวั่นไหวไปกับเขา ปลายฝันนั่งตัวเกร็งไม่กล้าขยับซ้ายขยับขวากลัวว่าลำตัวจะไปสัมผัสอีกคนมันจะดูไม่ดี ยิ่งที่นี่คือสถานที่ศึกษายิ่งไม่เหมาะสมที่ชายหญิงจะทำอะไรแบบนั้น "ไม่มีครับ วันนี้พี่มีเรียนเเค่ช่วงเช้านะ" แน่นอนว่าประโยคเมื่อกี่นี้จากอคิราห์คือคำโกหกหลอกลวงฉบับคนเลว อันที่จริงแล้วเขามีเรียนช่วงบ่าย แต่เขาเลือกที่จะไม่เข้าเรียนพร้อมเพื่อน ๆ เพราะจุดประสงค์ของบ่ายวันนี้คือ มาเล่นละครน้ำเน่าเอาชนะใจของหญิงสาวให้ตกหลุมพรางอันมืดมิดที่เขาเป็นคนขุดเอาไว้ "อ๋อค่ะ" คนที่ตามคนไม่ค่อยทันพยักหน้าเชื่อทุกคำพูดของรุ่นพี่หนุ่ม ท่าทางไร้เดียงสาพวกนั้นทำให้อคิราห์พอใจเป็นอย่างมากก่อนจะเล่นละครน้ำเน่ากับคนซื่อบื้อต่อ "พี่ก็ชอบอ่านอะไรเเบบนี้เหมือนกันนะ" "จริงเหรอคะ?" คนตัวเล็กไม่อยากจะเชื่อว่าคนสไตล์ท่าทางดูเหมือนผู้ชายเเบดบอยอย่างรุ่นพี่หนุ่มนะเหรอจะชอบอ่านอะไรเเบบนี้ เเต่ก็นะ คนเรานิสัยไม่ได้เหมือนบุคลิกท่าทางเสมอไป "ครับ" อคิราห์ส่งยิ้มอย่างอ่อนโยนตอบกลับ "พี่ซันอยากไปประเทศไหนที่สุดคะ?" คนขี้ประหม่าเวลาต้องอยู่ใกล้เพศตรงข้ามหาเรื่องชวนคุยไม่ให้ตัวเองรู้สึกทำตัวไม่ถูกพลางเปิดหนังสือการท่องเที่ยวในทวีปยุโรปอ่าน "ลองเดาดูสิครับ" คนมีเล่ห์เหลี่ยมจัดไม่อยากตอบคำถามไปตรง ๆ เลยให้อีกคนลองเดาใจของเขาดูเผื่อเธอจะเดาถูก "อืม ฝันเดาไม่ถูกหรอกค่ะ" เธอจะเดาใจเขาถูกได้ยังไง นิสัยใจคอก็ไม่รู้จักเลยสักนิดเพราะเพิ่งเคยเจอกันเป็นครั้งแรกเอง ใครมันจะไปเก่งขนาดนั้น ศีรษะทุยเลยส่ายหน้าเป็นพัลวันไม่รู้เรื่อง อคิราห์จึงเเสร้งเป็นยิ้มเอ็นดูก่อนจะตั้งใจโน้มใบหน้าหล่อเหลาราวกับฟ้าประทานมาใกล้ ๆ กับรุ่นน้องสาวพลางเอ่ยกระซิบข้าง ๆ ใบหูที่อ่อนไหวต่อความรู้สึกเบา ๆ "พี่อยากไปประเทศที่น้องฝันอยากไปครับ" คำพูดเหมือนอาบยาพิษชนิดที่กระตุ้นให้หัวใจดวงน้อยต้องเต้นแรงโครมครามไม่ต่างจากกลองชุด ปลายฝันนั่งตัวแข็งทื่อเมื่อได้รับคำตอบที่ทำให้หัวใจสั่นคลอนไปหมดทั้งดวง "0_0" ตึกตักๆๆ~ หัวใจดวงน้อยของเธอเต้นเเรงมาก เมื่อเห็นรุ่นน้องสาวนั่งตัวเเข็งตกใจไม่ขยับไปไหน คนมีเเผนการร้ายเลยยกมือหนาขึ้นมาลูบศีรษะทุยเบา ๆ ราวกับปลอบโยนให้คนตัวเล็กหายตกใจ "ตกใจอะไรเหรอครับ?" เสียงอ่อนโยนที่ไม่ได้มาจากหัวใจจริง ๆ เอื้อนเอ่ยถามรุ่นน้องสาวทั้งที่ตัวของเขาก็รู้ดีว่าเธอกำลังเป็นอะไร "ปะ เปล่าค่ะ" ปลายฝันหลุดออกจากภวังค์รีบตั้งสติอันน้อยนิดให้มั่นก่อนจะตอบคำถามของรุ่นพี่หนุ่มโดยที่เธอนั้นไม่ได้สบตากับเขา เธอเอาเเต่ก้มหน้าลงเพื่อดับอารมณ์ความรู้สึกเเปลก ๆ ที่เกิดขึ้นในใจ "หึ น้องฝันตกใจได้น่ารักดีนะครับ" ยิ่งเห็นรุ่นน้องสาวทำตัวไม่ถูก อคิราห์ก็ยิ่งได้ใจเลยเพิ่มสกิลการหว่านเสน่ห์ใส่รุ่นน้องสาวไม่หยุดด้วยการพูดจาหวานล้อมหลอกล่อให้ติดหลุมพรางที่เขาวางเอาไว้ ">.<" ปลายฝันถึงกับเขินอายเป็นอย่างมาก ใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นสีเเดงซ่านจนอีกคนเห็นได้ชัดเลยเเสยะยิ้มร้ายอย่างสบอารมณ์กับภาพที่เห็น ดูเหมือนว่าเกมลวงรักจากคนเลวอย่างเขาจะสำเร็จเร็วกว่าที่คิดเอาไว้ "น้องฝันไม่มีเรียนต่อเเล้วใช่ไหมครับ?" "ชะ ใช่ค่ะ ทำไมเหรอคะ?"Ep.5 ชวนไปเที่ยว"น้องฝันไม่มีเรียนต่อเเล้วใช่ไหมครับ?""ใช่ค่ะ ทำไมเหรอคะ?""เสร็จจากตรงนี้ไปเที่ยวสวนสัตว์กับพี่ไหมครับ พี่ไม่มีเพื่อนไปเลย เพื่อนเเก๊งพี่ไม่ว่างไปด้วยสักคนเดียว และถือว่าเป็นการไถ่โทษด้วยที่พี่เกือบขับรถชนน้องฝัน ไปเที่ยวสวนสัตว์กับพี่นะครับ" เล่ห์เหลี่ยมร้ายจากคนเลวกำลังพูดจาหว่านล้อมคนตัวเล็กด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนไพเราะเพราะพริ้งแบบปลอม ๆ ตอแหล และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เขาเอ่ยปากชวนผู้หญิงไปเที่ยวด้วยเพียงแค่เพราะอยากจะแก้เเค้นเพื่อนเก่า"มีสวนสัตว์อยู่ใกล้กับมหาลัยฯด้วยเหรอคะ?" ปลายฝันรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมากที่รุ่นพี่หนุ่มเอ่ยปากชวนไปเที่ยวสวนสัตว์ด้วยกันทั้งที่เพิ่งจะรู้จักกันได้ไม่ถึงวันเลยด้วยซ้ำ"มีสิครับ ห่างจากนี่เเค่สิบโลเอง อยากไปด้วยกันไหม ที่นั่นมีฮิปโปเหมือนเจ้าหมูเด้งด้วยนะครับ" รุ่นพี่หนุ่มเอาเจ้าหมูเด้งมาหลอกล่อเผื่อจะทำให้รุ่นน้องสาวอยากไปกับเขาจนตัวสั่น เพราะใคร ๆ ก็ชื่นชอบเจ้าหมูเด้งกันทั้งนั้น และมันก็เป็นไปตามแผนที่เขาวางไว้"มีหมูเด้งด้วยเหรอคะ0_0" ดวงตากลมโตบ๊องแบ๊วน่ารักน่าเอ็นดูเบิกกว้างด้วยความตื่นเต้นเป็นที่สุดจนรุ่นพี่หนุ่มที่มองผ่านแว่
Ep.4 หัวใจเต้นเเรง"เรียกพี่ซันก็ได้นะครับ" น้ำเสียงนุ่มละมุนกล่าวออกมารดใบหน้านวลเบา ๆ พอให้ใจของคนฟังเต้นผิดจังหวะอย่างห้ามไม่อยู่ ทว่าคนตัวเล็กไม่แม้แต่จะรู้เลยว่าการกระทำพวกนั้นจากคนตัวสูงคือความจอมปลอม เพราะมันไม่ได้มาจากหัวใจของเขาจริง ๆ"อ๋อค่ะ พี่ซัน" คนตัวเล็กเรียกชื่อคนตรงหน้าเสียงแผ่วเบา เพราะเธอยังประหม่าเขาไม่หายเลย เมื่อเห็นเหยื่อทำตัวไม่ถูกจนต้องเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น อคิราห์จึงกระตุกยิ้มร้ายออกมาอย่างพึงพอใจไม่ให้อีกคนเห็นก่อนจะยอมถอยออกห่างจากเธอ"ชอบอ่านการท่องเที่ยวเหรอครับ?" สายตาคมกริบมองไปที่ชื่อหนังสือพักหนึ่งก่อนจะเงยใบหน้ามาสบตากับอีกคนพร้อมคำถาม"ใช่ค่ะ" ศีรษะทุยพยักหน้าหงึก ๆ ราวกับเด็กน้อยวัยใสช่างดูน่ารักน่าเอ็นดู และยิ่งเธอใส่แว่นหนาเตอะก็ยิ่งดูเหมือนเด็กน้อยเข้าไปอีกจากนั้นปลายฝันก็เดินมานั่งบนเก้าอี้ที่เธอนั่งอยู่คนเดียวก่อนหน้านี้ ทว่าไม่วายมีคนตัวสูงเดินติดตามมาด้วยราวกับเป็นเจ้ากรรมนายเวรตามติดตัวของเธอ"พี่ขอนั่งอ่านด้วยได้ไหม?" อคิราห์เอ่ยขออนุญาตด้วยความสุภาพ"เอ่อ ได้ค่ะ" อันที่จริงปลายฝันอยากนั่งอ่านหนังสืออยู่เงียบ ๆ คนเดียว แต่ว่าเธอไม่อยา
Ep.3 เล่นละครน้ำเน่าตรงโต๊ะหินอ่อนที่ประจำของเเก๊ง Dragons ควันบุหรี่สีขาวปนเทาจาง ๆ ลอยคละคลุ้งไปตามสายลม ยามเมื่อทั้งสี่หนุ่มพ่นควันของมันออกมาจากปากระหว่างสนทนากันเกี่ยวกับน้องสาวศัตรูของเพื่อน"วันนี้มึงได้เจอน้องสาวมันเเล้วใช่ไหมวะ?" เพลิงกัลป์ หรือเพลิง คนใจร้อนไม่ต่างจากนามเจ้าของคำถามยกขาขึ้นไขว้ห่างอย่างสง่างามก่อนจะเอ่ยถามเพื่อนรักพร้อมกับจ้องมองใบหน้าหล่อไม่ละไปไหน"หึ ไร้เดียงสา ซื่อบื้อขนาดนั้น อีกไม่นานก็ต้องตกหลุมที่กูวางเอาไว้" อคิราห์กระตุกยิ้มร้ายอย่างพึงพอใจที่น้องสาวของศัตรูเป็นคนที่ไม่ทันต่อโลกเอาซะเลย อีกไม่นานคงตกหลุมพลางที่เขาได้วางเอาไว้อย่างเเน่นอน เมื่อถึงวันนั้นเขาจะดื่มฉลองสามวันสามคืน"กูขอหน่อยถามเถอะ""ขอถามหน่อยเถอะ" ทั้งสามหนุ่มพร้อมใจกันเเก้คำผิดให้กับเพื่อนรักก่อนจะส่ายหน้าด้วยความเอือมระอาคนที่ภาษาไทยไม่เเข็งเเรง"เออ นั่นเเหละ เเค้นพี่เเล้วทำไมไปลงที่น้องวะ?" คำถามจากคนเจ้าเล่ห์สุดในกลุ่มหนุ่มลูกครึ่งไทย-อังกฤษ ลูคัส หรือลุค ซึ่งเป็นคนที่พูดไทยไม่ค่อยชัด เพราะเกือบทั้งชีวิตอาศัยอยู่ที่อังกฤษกับบิดามารดา เขาเพิ่งย้ายกลับมาอยู่ไทยเมื่อปีก่อนนี้เองเ
Ep.2 เริ่มเกม@มหาวิทยาลัยเอสเมอร์ตัน"ว้าาาว! วิวในมหาลัยฯสวยมากเลย บรรยากาศก็ดีมากด้วย ต้องขอบคุณตัวเองที่เลือกมาเรียนที่นี่ เเละขอบคุณโชคชะตาที่นำพามานะคะ" เสียงหวานอันไพเราะเพราะพริ้งเอ่ยปากชื่นชมมหาวิทยาลัยที่เธอเพิ่งเข้ามาศึกษาเป็นวันเเรกด้วยใบหน้าที่ประดับไปด้วยรอยยิ้มน่ารักสดใสเปรียบดั่งอาวุธร้ายประจำกาย ใครเห็นเป็นต้องหยุดชะงักมองมาอย่างไม่ละสายตาไปจากเธอนันทิชา พิทักธาดา (ปลายฝัน) คณะครุศาสตร์เอกภาษาอังกฤษ ปี 1 อายุ 19 ปี ส่วนสูง 163 น้ำหนัก 43 ขนาดหน้าอก คัพซี 36 เธอคือ สาวเเว่นน่ารักสดใส ไร้เดียงสาตามคนไม่ทัน อ่อนนอกเเต่เเข็งในขณะที่ปลายฝันมัวเเต่กวาดสายตามองสภาพเเวดล้อมของสถานที่ศึกษาเเห่งใหม่ของเธอ เท้าบางที่กำลังจะเดินข้ามถนน ทว่า...บรืนนน~ บรืนนนน~เอี๊ยด!"กรี๊ดดดด!!!" เสียงหวานกรี๊ดเสียงดังลั่นจนนกกานา ๆ พันธุ์ที่อยู่บริเวณเเถวนั้นสะดุ้งตกใจพากันบินหนีเอาชีวิตรอดเเทบไม่ทัน ก่อนที่ร่างบางจะล้มลงบนพื้นกลางถนน เเน่นอนว่าเมื่อกี่นี้ได้เกิดอุบัติเหตุกับนักศึกษาใหม่ที่ค่อนข้างจะซุ่มซ่ามอย่างเธอ"ฮือ~ พ่อจ๋าเเม่จ๋าช่วยลูกด้วย!" ด้วยความที่ตกใจมาก ปลายฝันหลับตาปี๋ยกมือขึ้
Ep.1 จุดเริ่มต้น@ตึกคณะวิศวะ"มึงมันไอ้สารเลว เเย่งได้เเม้เเต่ผู้หญิงของเพื่อนเก่า" ชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาราวกับฟ้าประทานมากำลังอยู่ในโหมดโกรธจัดจนใบหน้าเเละใบหูขึ้นสีเเดงก่ำเพราะคิดว่าโดนเพื่อนเก่าหักหลังเเย่งผู้หญิงที่ตนอยากได้ เเต่มันดันชิ่งเอาไปทำเมียก่อน"มึงถามเทียร์หรือยังว่าเขาเลือกมึงหรือเปล่า? เขาไม่ได้เป็นผู้หญิงของมึงตั้งเเต่เเรกเว้ย เเต่เทียร์เป็นของกู เทียร์รักกู ไม่ใช่มึง" มาวิน ชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาไม่ต่างกันเถียงกลับสุดกำลังอย่างไม่ยอมเเพ้เพื่อนเก่าที่เคยเรียนโรงเรียนด้วยกันตอนสมัยมัธยมปลายจากนั้นก็เเยกย้ายกันไปเติบโตสอบเข้าเรียนคนละมหาลัยฯ ทว่าคณะวิศวกรรมศาสตร์เหมือนกัน อีกคนคือลูกชายเจ้าของมหาวิทยาลัยชื่อดังของที่นี่ ส่วนอีกคนมาจากต่างจังหวัดทางภาคเหนือมาเรียนอยู่อีกมหาวิทยาลัยหนึ่งที่ห่างจากที่นี่ประมาณสิบห้ากิโลเมตร"ไอ้ฉิบหาย! มึงกับกูต้องตายกันไปข้างหนึ่ง" คนที่มีเลือดร้อนกว่าสุดจะทนเลยสาดหมัดหนัก ๆ เข้าหาอีกคนก่อนที่เสียงจะดัง ตุบ! ทำเอาใบหน้าหล่อเหลาหันไปตามเเรงต่อยจนชายหนุ่มโซเซเกือบล้มทั้งยืน"อ้าาก!" เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของมาวินทำอีกคนกระตุกยิ้มร้ายด