Share

บทที่ 4

Author: ลิลิซ
“อะพาร์ตเมนต์ใหม่ของเธอเยี่ยมไปเลย!” พี่สาวของชาร์ลีเอ่ยปากชม

ชาร์ลีพาพี่สาวชมที่พักใหม่แบบเสมือนจริงผ่านวิดีโอคอล

แม้จะเป็นเวลาค่อนข้างดึก แต่เธอยังตื่นเต้นอยู่

เธอยังนอนไม่หลับเลย!

“ใช่ไหมล่ะ! ที่นี่สะอาดแถมยังกว้างขวางอีกด้วย คิดว่าแสนห้าบาทก็คงคุ้มแหละนะ ฮ่าฮ่า!”

“เหอะ” เฟรย่าพี่สาวของเธอแค่นเสียง “ฉันว่านี่ถูกแล้วนะ”

“ไม่สิ! ฮ่าฮ่า” ชาร์ลีหัวเราะอีกครั้ง “ลักซ์ฟอร์ดไม่ได้เจริญเท่าฮัลลิพอร์ตเลยด้วยซ้ำ มันแค่ดังเรื่องมหาลัยเท่านั้นเอง ค่าเช่าที่นี่ถึงไม่น่าจะแพงขนาดนี้ แต่ฉันก็ดีใจที่หาที่อยู่ได้แล้ว”

ชาร์ลียิ้ม ขณะนั่งบนโซฟาเธอก็มองไปรอบ ๆ ลมจากระเบียงห้องนั่งเล่นพัดปะทะใบหน้า เธอเอ่ยขึ้น “ฉันรู้สึกว่า คอนโดกับวิวแบบนี้นี่แหละที่จะทำให้ฉันเรียนที่ลักซ์ฟอร์ดจนจบปีได้เลย”

เธอเหลือแค่ปีเดียว และมันจะลำบากมากถ้าจะเปลี่ยนมหาลัยกลางคัน บางทีเธออาจทนไหวก็ได้

ชาร์ลีเริ่มคุยกับครอบครัวต่อ พวกเขามีคำถามสารพัด โดยเฉพาะเรื่องเพื่อน ๆ ของเธอ แต่ชาร์ลีตอบเพียงว่า “หนูแค่อยากได้วิวสวย ๆ จะได้มีแรงบันดาลใจดี ๆ เพื่อให้ได้ที่หนึ่งในคณะต่อไปเท่านั้นเองค่ะ!”

“เก่งมากลูก!” ไรลีย์ คิง แม่ของเธออุทาน

“พ่อภูมิใจในสิ่งที่ลูกทำได้นะ โดยเฉพาะความเป็นอิสระของลูก” เอเดรียน คิง พ่อของเธอกล่าว “พ่อยังไม่อยากจะเชื่อเลยว่าลูกหาที่อยู่เอง แล้วก็ย้ายของทั้งหมดได้เอง”

ชาร์ลีหัวเราะ และแย้งคำพูดพ่อ “พ่อคะ หนูไม่ใช่เด็กแล้วนะคะ แล้วตั้งแต่มาเรียนที่นี่หนูก็ได้เรียนรู้อะไรเยอะมากเลย”

พี่น้องชายของเธอ เคียนกับแจสเปอร์คอยแกล้งเธออยู่ข้างหลัง พวกเขาพยายามเรียกร้องความสนใจจากเธอทุกทาง มันเลยกลายเป็นวิดีโอคอลครอบครัวสุดฮา

ก่อนจะวางสาย พ่อของเธอก็เตือนว่า “ตั้งใจเรียนนะ และห้ามมีแฟนจนกว่า…”

“จนกว่าหนูจะอายุยี่สิบห้า รู้แล้วค่า รู้แล้ว” ชาร์ลีรีบแทรกพ่อ เธอหัวเราะเบา ๆ กับความหัวโบราณของพ่อ แต่เธอก็เข้าใจว่าพ่อแค่เป็นห่วงเธอ

“ฝันดีนะ ชาร์ลี เรย์ เรารักลูกนะ คิดถึงลูกทุกวันเลย” แม่ของเธอพูด

ชาร์ลีส่งจูบผ่านกล้องให้แม่ “หนูก็คิดถึงแม่เหมือนกัน รักแม่นะคะ รักพ่อ เฟรย่าแล้วก็พี่ชายสุดน่ารำคาญของฉันด้วย!”

“เฮ้ เธอคิดถึงพวกเราก็พูดมาเหอะ!” แจสเปอร์แซว

“ที่นั่นคงไม่มีใครแกล้งเธอแน่เลย” เคียน พี่ชายอีกคนเสริม

สุดท้ายสายก็ตัดไป ชาร์ลีกลับมาอยู่คนเดียวอีกครั้ง เธอคิดถึงบ้านจับใจ หัวใจของเธอยังเจ็บจากการถูกหักหลัง แต่เธอรู้ว่า เธอจะผ่านมันไปได้

ชาร์ลีเริ่มต้น “การเดินหน้าต่อ” ด้วยการนอนหลับให้เต็มอิ่มในอะพาร์ตเมนต์ใหม่ของตัวเอง

เธอนอนอย่างสบายตัวลงบนเตียงใหม่ และดึงผ้าห่มคลุมตัวไว้

ข้อความใหม่เด้งขึ้นมาก่อนที่เธอจะทันได้หลับตาลง

เธออ่านข้อความที่เด้งขึ้นเตือนบนจอ [สวัสดี ฉันคือรูมเมตของเธอ จะมาถึงตอนฟ้าสาง ไม่ต้องห่วง ฉันเปิดประตูเข้าเองได้ ฉันคือ..]

แต่โชคร้ายที่ชาร์ลีหลับไปเสียก่อน

เธอไม่ได้อ่านข้อความจนจบเลยด้วยซ้ำ

……

ในตอนเช้า ชาร์ลีลุกขึ้นมาดื่มน้ำอุ่นหนึ่งแก้ว สิ่งนี้เป็นกิจวัตรที่เธอทำตอนตื่นนอนในทุกวัน ในขณะที่เดินกลับไปทางห้องนอน เธอก็ได้ยินเสียงน้ำจากห้องน้ำที่ใช้ร่วมกัน

“อ้อ คุณดอว์สันกลับมาแล้วเหรอ?” ชาร์ลีถามตัวเอง แล้วเธอก็จำได้ว่า คุณดอว์สันส่งข้อความมาเมื่อคืน!

ตาเธอเป็นประกายขึ้นมาเลย เธอลังเลว่าจะทักไปทางประตูห้องน้ำดีไหม แต่ก็ไม่อยากให้ดูหยาบคาย เลยทักว่า “อรุณสวัสดิ์นะคะ คุณดอว์สัน!”

เสียงน้ำหยุดลงชั่วครู่

ชาร์ลีแนะนำตัวอีกครั้ง “ฉันชาร์ลีนะคะ เดี๋ยวรอให้คุณอาบน้ำเสร็จก่อน แล้วค่อยมาคุยกันนะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”

ชาร์ลียิ้ม แล้วหมุนตัวจะเดินออกไป แต่ทันใดนั้นประตูห้องน้ำรวมก็เปิดออก

เสียงผู้ชายพูดขึ้นมาว่า “เธอเป็นใครเนี่ย? แล้วมาทำอะไรที่นี่?”

หัวใจชาร์ลีเต้นรัวทันที เธอหันขวับไปตามเสียง และเมื่อเห็นหน้าเขา เธอก็ร้องออกมา “โอ้พระเจ้า!”

เขาคือเทย์เลอร์ เวสต์!

“เธอเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?” เทย์เลอร์ถามเสียงแข็ง “ใครให้กุญแจเธอมา?”

“นี่นายหมายความว่ายังไง? นายนั่นแหละมาผิดห้องรึเปล่า? ฉันเพิ่งแบ่งเช่าอะพาร์ตเมนต์นี้นะ!” ชาร์ลีย้อน “แล้วทำไมนายถึงกึ่งเปลือยล่ะ?”

ตอนนั้นเอง เธอถึงได้สังเกตเห็นว่า เทย์เลอร์สวมแค่ผ้าขนหนูผืนเดียว

มีหยดน้ำเกาะอยู่บนกล้ามท้องแน่น ๆ ของเขา ชั่ววูบเดียว เธอก็ลืมทุกอย่างไปหมด!

คนรูปร่างไร้ที่ติแบบนี้มีอยู่จริงด้วยเหรอ?

“นี่! เลิกจ้องหน้าอกฉัน แล้วตอบฉันมาซะ!” เทย์เลอร์เอ่ยลอดไรฟัน และดูเหมือนเขาเพิ่งจะนึกอะไรขึ้นมาได้ในที่สุด เขาถามขึ้นว่า “ฉันจำเธอได้ เธอคือคนที่เดินชนฉันเมื่อวันศุกร์นี่ นี่เธอแอบตามฉันมาหลังจากได้เจอกันวันนั้นใช่ไหม?”

“อะไรนะ?!” ชาร์ลีสวนกลับ “ฉันไม่ได้แอบตามนายมา! ฉันอยู่ที่นี่ต่างหาก ให้ตายเถอะ! ฉันเพิ่งย้ายเข้ามาเมื่อวานนี้เอง!”

“เธอ…ว่าไงนะ? เธอย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่งั้นเหรอ?” เทย์เลอร์พูด แล้วชี้มาทางชาร์ลี

ดวงตาเขาเบิกกว้าง พร้อมถามย้ำว่า “เธอ...ชื่อชาร์ลี คิง งั้นเหรอ?”

ชาร์ลีกลอกตาจากซ้ายไปขวา ก่อนตอบเสียงดัง “ใช่! ฉันเอง! แต่นายรู้จักชื่อฉันได้ยังไง?”

ความเงียบก่อตัวขึ้นพักใหญ่ ทำให้ชาร์ลียิ่งประหม่า เทย์เลอร์เอนตัวไปด้านหลัง มองเธออย่างพินิจ แล้วเขาก็พูดขึ้นว่า “แต่เธอเป็นผู้หญิงนี่”

ชาร์ลีเลิกคิ้ว “ก็ใช่น่ะสิ ฉันเป็นผู้หญิงนายต่างหากที่บุกรุกเข้ามาในอะพาร์ตเมนต์ฉัน นายเข้ามาได้ยังไง?!”

ริมฝีปากล่างของเทย์เลอร์สั่นเล็กน้อย เขากระแอมแล้วถามอีกครั้ง “เธอชื่อชาร์ลี คิงจริง ๆ เหรอ?”

“ต้องให้ฉันบอกอีกกี่รอบ? นายนั่นแหละที่ต้องอธิบายตัวเอง นายเป็นใคร แล้วมาทำอะไรที่นี่?” ชาร์ลีถาม จากนั้นเธอก็นึกออกว่าเขาคือเทย์เลอร์ เวสต์ เขาไม่ใช่แค่แบดบอยธรรมดา แต่ยังมีคนลือกันว่าเขาคบผู้หญิงหลายคนพร้อมกันอีกด้วย “หรือนายกำลังคบกับคุณทันย่า ดอว์สันอยู่?”

“เธอคือชาร์ลี คิงจริง ๆ” เทย์เลอร์พูดซ้ำ พร้อมชี้นิ้วมาทางเธอ

ชาร์ลีรีบวิ่งหนีไปที่ห้องนอนอีกห้อง แล้วถามว่า “คุณดอว์สันอยู่รึเปล่า? เธอจะได้อธิบายให้นายฟังไง”

“คุณดอว์สัน! คุณดอว์สันคะ! ฉันเองค่ะ ชาร์ลี คิง!” ชาร์ลีเคาะประตูเรียก แต่ไม่มีเสียงตอบรับ

“เปล่า คุณดอว์สันไม่ได้อยู่ในนั้นหรอก เพราะทันย่าเป็นลูกพี่ลูกน้องฉัน!” เทย์เลอร์เผย

“จริง ๆ แล้วฉันเช่าอะพาร์ตเมนต์นี้ไว้ทั้งห้อง แล้วก็แค่อยากหาคนมาหารค่าเช่าห้องด้วยก็เท่านั้น! ฉันเป็นคนบอกให้ผู้จัดการอาคารลงประกาศหาผู้เช่าร่วมเอง!” เทย์เลอร์เฉลย “ฉันนี่แหละที่รับเงินค่าเช่าครึ่งหนึ่งกับเงินมัดจำจากเธอ ไม่ใช่ทันย่า!”

ชาร์ลีแทบจะอ้าปากค้าง หัวใจหยุดเต้นไปชั่วขณะ

‘ฉันจะต้องเป็นรูมเมตกับเทย์เลอร์ เวสต์งั้นเหรอ?’

‘ไม่นะ!’
Continue to read this book for free
Scan code to download App

Related chapters

  • เกมหัวใจ…นายรูมเมต   บทที่ 5

    ย้อนเหตุการณ์กลับไปเมื่อสองวันก่อนหน้านี้“ลูกต้องหาวิธีหลีกเลี่ยงปัญหาได้แล้ว! พ่อเบื่อที่มหาวิทยาลัยโทรมาทุกครั้งเลย…” พ่อของเทย์เลอร์บ่นเรื่องที่เขาไปมีเรื่องชกต่อยที่มหาวิทยาลัยครั้งล่าสุด เทย์เลอร์ไม่ค่อยอยู่บ้าน แต่การบ่นนี้ก็เหมือนเป็นคำกล่าวต้อนรับกลับบ้านของเขา เทย์เลอร์แทบไม่สนใจคำพูดพ่อเลย ทันใดนั้นโทรศัพท์เขาก็ดังขึ้น เขาขัดจังหวะพ่อแล้วพูดว่า “พ่อ แป๊บหนึ่ง ทันย่าโทรมา” “ไงทันย่า?” เทย์เลอร์รับสายทั้งที่พ่อยังพูดอยู่ เขาไม่สามารถตั้งสมาธิได้และรีบคุยสายอย่างลวก ๆ “เทย์เลอร์…ชาร์ลี คิง…จะมาเช่าคอนโดร่วมกับนาย” ทันย่าพูดทางสาย “ชาร์ลีเหรอ?” เขาไม่รู้ว่าทำไม แต่คนที่ชื่อชาร์ลีหนึ่งคนที่ผุดขึ้นมาในหัวคือชาร์ลีที่เป็นนักศึกษาวิศวะปีสาม และพวกเขาเรียนวิชาการวิเคราะห์โครงสร้างด้วยกัน แถมยังบังเอิญว่า ชาร์ลีคนนี้เคยถามเขาเกี่ยวกับห้องว่างที่เฟิร์นวูด เรสซิเดนซ์ด้วย เทย์เลอร์เลยเข้าใจไปทันทีว่าเป็นผู้ชายคนนั้น “ใช่ ฉันรู้จักชาร์ลี” เทย์เลอร์พูด ทันย่าอยู่ต่างประเทศสัญญาณโทรศัพท์ของเธอก็เลยขาด ๆ หาย ๆ“นาย…แน่ใจเหรอ? เธอเป็น…” ทันย่าถาม “ใช่ ๆ ไม่ต้องห่วงน่า ฉ

  • เกมหัวใจ…นายรูมเมต   บทที่ 6

    “ยังมีอะไรให้ต้องคิดอีกเหรอ?” ชาร์ลีถาม สีหน้าแดงก่ำด้วยความหงุดหงิด“ไม่รู้สิ แค่อยากให้เราคิดให้รอบคอบน่ะ ชาร์ลีสาวผมบลอนด์” เทย์เลอร์พูด เขาดูนาฬิกาแล้วพูดต่อ “ถ้าไม่ไปตอนนี้ ฉันจะไปเรียนสายแล้ว”เทย์เลอร์ลุกขึ้น สะพายเป้ขึ้นบ่า แล้วพูดว่า “ไว้เราค่อยคุยกันต่อเย็นนี้นะ”ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา เทย์เลอร์ก็เดินเข้าเรียนวิชาการวิเคราะห์โครงสร้างและเห็นชาร์ลีชาร์ลีคนนี้เป็นผู้ชาย ไม่ใช่ชาร์ลีสาวผมบลอนด์ที่เขาเผลอให้แบ่งคอนโดของทันย่าครึ่งหนึ่งให้เช่าโดยไม่ได้ตั้งใจเขาไม่เหมือนชาร์ลี คิงเลย ชาร์ลีคนนี้เป็นผู้ชายแท้ ๆ และเป็นคนอเมริกันเชื้อสายแอฟริกันอีกด้วยเทย์เลอร์เดินเข้าไปหาชาร์ลีแล้วถามว่า “ไง ชาร์ลี ขอโทษทีนะ แต่นายนามสกุลอะไรนะ?”“อ้อ สเลดน่ะเพื่อน” ชาร์ลีตอบพร้อมรอยยิ้ม เขายื่นมือออกมาหาเทย์เลอร์แล้วพูดว่า “ดีใจที่ได้เจอกันอีกนะ”เขาหัวเราะ และเทย์เลอร์ก็หัวเราะเบา ๆ ขณะจับมือกัน“ขอโทษนะ สเลด ฉันจำชื่อคนไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่” เทย์เลอร์สารภาพ “ฉันจำได้ว่านายกำลังหาที่พักใช่ไหม? ตอนนี้ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะปล่อยให้เช่าครึ่งหนึ่งของคอนโดที่ฉันอยู่ นายยังสนใจอยู่ไหม?”“แน่นอนสิ!

  • เกมหัวใจ…นายรูมเมต   บทที่ 7

    ที่คอนโด ชาร์ลีกับเทย์เลอร์นั่งประจำที่ของตัวเอง พลางจ้องหน้ากันทั้งคู่ต่างก็ดูลังเลกับสถานการณ์นี้อย่างเห็นได้ชัด“ฉันยังไม่อยากเชื่อเลยว่าต้องมาเจอเรื่องบ้า ๆ แบบนี้” ชาร์ลีพึมพำ “นายเป็นรูมเมตที่แย่ที่สุดที่ฉันจะมีได้เลย”“จริงเหรอ?” เทย์เลอร์ตอบกลับ “ที่พูดแบบนี้เพราะเธอเคยอยู่กับรูมเมตผู้ชายคนอื่นมารึไง?”“นาย…” ชาร์ลีกัดฟัน ใบหน้าแดงก่ำเพราะความโกรธ“แม่ชาร์ลีผมบลอนด์ ทำไมเธอไม่บอกฉันล่ะ ว่าทำไมเธอถึงหาที่อยู่ใหม่หลังเปิดเทอมแค่ไม่กี่สัปดาห์แบบนี้ ก่อนหน้านี้เธออยู่ที่ไหน?” เทย์เลอร์เย้ยหยันและเอ่ยต่อ “บางทีรูมเมตเก่าเธออาจทนเธอไม่ไหวเลยไล่เธอออกก็ได้นี่เนอะ!”“นายไม่รู้หรอกว่านายกำลังพูดเรื่องอะไร!” ชาร์ลีโต้กลับ “ฉันมีเหตุผลของฉัน และมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับนายด้วย”เทย์เลอร์กระแอมแล้วพูดว่า “เอาเถอะ ยังไงก็ตาม ชาร์ลีผมบลอนด์...”“หยุดเรียกฉันแบบนั้นสักที!” ชาร์ลีตะคอก“ฉันแค่ใช้เรียกเพื่อแยกระหว่างเธอกับชาร์ลี สเลดน่ะ” เทย์เลอร์ตอบ“ใครคือชาร์ลี สเลด?” ชาร์ลีถามเทย์เลอร์ยิ้มมุมปากแล้วตอบ “ไม่ใช่เรื่องของเธอ”ชาร์ลีอ้าปากค้าง แต่ก่อนที่เธอจะทันโต้กลับ เทย์เลอร์ก็พูดว

  • เกมหัวใจ…นายรูมเมต   บทที่ 8

    “ก็ได้” เทย์เลอร์ตอบรับ “ทุกวันฉันจะมีซ้อมรอบเช้า เพราะงั้นฉันจะอาบน้ำตอนหกโมงเช้า”“ฉันไม่ชอบให้ห้องรก เพราะงั้นถ้าใช้อะไรเสร็จก็ช่วยเก็บของให้เรียบร้อยด้วย แล้วฉันก็ไม่ชอบเสียงดัง หวังว่าเราจะรักษาความสงบของที่นี่ไว้หน่อย”ชาร์ลีพูดเสริม “ฉันออกไปข้างนอกบ่อย จะซ้อมบาสหรืออะไรก็แล้วแต่” เทย์เลอร์เผย “เธอคงไม่ค่อยได้เห็นหน้าฉันบ่อยนักหรอก”“นั่นยิ่งดีเข้าไปใหญ่!” ชาร์ลีพูดอย่างตื่นเต้น“ห้ามพาแขกเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาตจากอีกฝ่าย นายต้องเข้าใจนะว่าเพื่อนของนายส่วนใหญ่เป็นผู้ชาย ฉันไม่อยากต้องมาอึดอัด” ชาร์ลีพูดต่อ “ฉันเข้าใจ แต่กฎข้อนี้ก็ใช้กับเธอด้วยนะ” เทย์เลอร์ตอบ“แล้วถ้านายพาเพื่อนมา พวกเขาต้องเคารพของของฉันกับพื้นที่ส่วนตัวของฉันด้วย” ชาร์ลีพูด“ในฐานะเพื่อนร่วมห้อง เธอก็เรียกร้องเยอะเหมือนกันนะ” เทย์เลอร์ว่า “แต่ไม่เป็นไร ฉันก็เคร่งเรื่องขอบเขตเหมือนกัน ซึ่งแปลว่าเธอก็ห้ามเข้าไปในห้องฉันหรือเอาของของฉันไปใช้โดยไม่ได้รับอนุญาตเหมือนกันนะ คุณชาร์ลีผมบลอนด์”“ทำอย่างกับว่าฉันจะต้องการของอะไรจากนายงั้นแหละ” ชาร์ลีกลอกตา“เราจะไม่แบ่งอาหารกันด้วย” ชาร์ลีพูดต่อ“แหม ขี้งกข

  • เกมหัวใจ…นายรูมเมต   บทที่ 9

    ตามที่เทย์เลอร์สัญญาไว้ เขาตื่นเช้าและกำลังจะออกไปซ้อมบาสตอนเจ็ดโมงเช้า เขาใส่ชุดแข่งบาสอยู่แล้ว แต่เพราะอากาศไม่ดี เขาเลยใส่แจ็คเก็ตคลุมไว้ เทย์เลอร์สูงมากถึง 180 ซม. เขาสูงกว่าชาร์ลีมากทีเดียวเทย์เลอร์เห็นชาร์ลีรับอาหารเดลิเวอรี่อีกครั้ง เขาขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “มันไม่ดีต่อสุขภาพนะ เธอน่าจะทำอาหารกินเองได้ มีคลิปในยูทูปเยอะแยะ”ชาร์ลีแกะอาหารของเธอแล้วพูดว่า “โอ้ ฉันทำอาหารเป็นนะ แค่ยังไม่ได้ไปซื้อของเข้าบ้านเท่านั้นเอง”นั่นเป็นคำโกหก ชาร์ลีทำอาหารไม่เก่ง แต่เธอก็รู้ว่าถึงเวลาต้องเรียนรู้แล้ว เธอยอมรับในใจว่าโซเฟียกับแอชลีย์คอยตามใจเธอโดยการทำอาหารให้ตลอด สิ่งที่เธอเคยช่วยในอะพาร์ตเมนต์ที่แล้วส่วนใหญ่คือการทำความสะอาดกับล้างจาน“ยังไงก็เถอะ ฉันต้องไปแล้ว” เทย์เลอร์พูด เสียงเขายังแหบเล็กน้อย “ฉันจะกลับมาตอนเที่ยง”“ฉันจะไม่อยู่นะ” ชาร์ลีบอก“ดีแล้ว!” เทย์เลอร์พูดก่อนจะออกจากห้องอย่างน้อยเธอก็ไม่ตาย ขอบคุณพระเจ้า ชาร์ลีสรุปว่าเธอน่าจะอยู่รอดเทอมนี้ในฐานะรูมเมตของเทย์เลอร์ได้หลังจากกินข้าวเช้า เธอไปอาบน้ำแล้วแต่งตัว จากนั้นเธอก็เช็คกับอาจารย์ว่าสามารถสลับเวลาเรียนบางวิชาได้หรื

  • เกมหัวใจ…นายรูมเมต   บทที่ 10

    “เธอก็รู้นี่ ชาร์ลี มันเป็นความผิดของเธอเองนะ ที่รักษาผู้ชายของตัวเองเอาไว้ไม่ได้” เรจิน่าพูดหลังจากทาลิปสติกเสร็จ เธอหัวเราะเบา ๆ แล้วสะบัดผมสีดำ จากนั้นหันมาทางชาร์ลีพลางพูดต่อว่า “ถามจริงนะ พวกเธอคบกันตั้งสองปี แต่ยังไม่เคยมีอะไรกันเลยเนี่ยนะ?”“ชาร์ลี เขาเป็นผู้ชายนะ! เธอทำให้ลุคเขาอดอยากปากแห้ง!” เรจิน่าพูดอย่างแรงใช่ มันเป็นความจริง ลุคกับชาร์ลีไม่เคยมีอะไรกัน เพราะเธอกลัวพ่อจะรู้! นอกจากนั้นลุคก็ไม่เคยกดดันเธอเรื่องเซ็กซ์เลย“โอ้ งั้นเธอมีอะไรกับลุค แล้วก็ภูมิใจงั้นเหรอ?” ชาร์ลีสวนกลับ “แหม งั้นก็ยินดีด้วยนะ หวังว่ามันจะยืดยาวกว่าตอนเริ่มต้นก็แล้วกัน”“มันต้องเป็นแบบนั้นแน่อยู่แล้ว!” เรจิน่าพูดอย่างมั่นใจ “ลุคไม่ได้อยู่กับฉันแค่เพราะเรื่องเซ็กซ์หรอก”“ฉันหมายถึง ดูสภาพเธอนี่สิ” เรจิน่ากวาดตามองชาร์ลีซ้ำ ๆ แล้วพูดว่า “เธอใส่เสื้อตัวโคร่ง กางเกงยีนส์ แล้วก็รองเท้าบู๊ตเนี่ยนะ”เรจิน่าทำหน้ารังเกียจแล้วเสนอว่า “บางครั้งเธอก็ต้องโชว์เนื้อหนังบ้างสิ!”“ไม่ล่ะ ขอบใจ ตอนนี้ฝนตกน่ะ” ชาร์ลีตอบ “ฉันขอให้ร่างกายอุ่นไว้ก่อนดีกว่า”เรจิน่าหัวเราะออกมาอย่างหงุดหงิด เธอโพล่งออกมาว่า “

  • เกมหัวใจ…นายรูมเมต   บทที่ 11

    “อี๋! แหยะชะมัด…เดี๋ยวนะ! ฉันมีถุงมือนี่นา!” ชาร์ลีร้องขึ้น หลังจากพยายามปั้นเนื้อไก่บดด้วยมือเปล่าชาร์ลีกำลังอยู่ในครัวของอะพาร์ตเมนต์ใหม่ตอนเจ็ดโมงเช้า แต่รูมเมตของเธอยังไม่กลับมาเธอกำลังดูยูทูบเพื่อเรียนรู้วิธีทำโครเกต์ไก่กับชีส ก่อนหน้านั้นเธอทำตามขั้นตอน ผสมเครื่องเทศและเครื่องปรุงลงในเนื้อไก่ ตอนนี้เธอปั้นมันให้เป็นก้อน แล้วใส่ชีสแผ่นใหญ่เข้าไปด้านใน“ชีสน่าอร่อยจัง” ชาร์ลีพูดพร้อมรอยยิ้ม เธอชอบชีสมาก“ชีสคือชีวิต!” เธอยืนยันแบบนั้นหลังจากปั้นโครเกต์ไก่ได้สิบลูก เธอก็เริ่มเตรียมน้ำมันมะกอก ชาร์ลีพึมพำว่า “ฉันเริ่มคล่องแล้ว ฉันเก่งเรื่องนี้ใช้ได้เลยนะเนี่ย”ชาร์ลีทอดโครเกต์ไก่อย่างมีความสุข เธอตื่นเต้นมากจนถ่ายรูปตอนทำอาหารไว้ แล้วส่งเข้าแชทกลุ่มครอบครัวด้วยความดีใจ[ดูสิคะทุกคน! หนูกำลังทำอาหารที่ยากมาก ๆ อยู่ด้วย!]ไรลีย์ สุดยอดคุณแม่ [ลูกทำมีตบอลเหรอ? แม่ภูมิใจในตัวลูกมากเลย ชาร์ลี!]ชาร์ลี [แม่คะ มันคือโครเกต์ไก่ต่างหากล่ะคะ]แจสเปอร์ พี่ชายจอมน่ารำคาญ [โครเกต์ไก่ไม่เห็นยากเลย ฉันเคยช่วยคุณย่าเรเน่ทำมาก่อนแล้ว]ชาร์ลี [มันยากจะตายไป!]เคียน พี่ชายที่น่ารำคาญน้อย

  • เกมหัวใจ…นายรูมเมต   บทที่ 12

    ทำไมชาร์ลีถึงกรี๊ดน่ะเหรอ? ก็เพราะเทย์เลอร์ เวสต์ กำลังโชว์แผ่นหลังที่กล้ามแน่นชวนหลงใหลออกมาให้เห็นเต็ม ๆ! ใช่แล้ว! ชาร์ลีเพิ่งได้เห็นผลงานศิลปะที่เป็นกล้ามเนื้อและความเพอร์เฟกต์แบบเต็มตา และให้ตายเถอะ นี่คือผลงานชิ้นเอก มันแค่แผ่นหลังเอง แต่รู้สึกเหมือนว่าเธอเพิ่งดูหนังโรแมนติกสุดร้อนแรงแบบสโลว์โมชั่นสองชั่วโมงเต็ม แล้วเธอก็ไม่โอเคสักนิด! หัวใจของเธอเต้นระรัว!‘ลุคก็เป็นนักบาสเหมือนกัน แต่ทำไมถึงไม่มีกล้ามแบบนี้ล่ะ?’ ชาร์ลีสงสัยในใจ ‘บางทีแบบนั้นอาจจะดีที่สุดแล้วก็ได้ ขืนเขาเป็นแบบนี้ ฉันคงควบคุมตัวเองไม่อยู่แน่’‘เธอพูดอะไรน่ะ ชาร์ลี?’ เธอต่อว่าตัวเองในใจ ‘หมายความว่าเธอจะควบคุมตัวเองไม่อยู่เพราะเทย์เลอร์ เวสต์เหรอ? หยุดเดี๋ยวนี้! เขาเป็นแบดบอยนะ!’“อะไรก็ตามที่เธอกำลังคิดอยู่ หยุดไปซะ เรามีเรื่องที่สำคัญกว่านะ ชาร์ลีผมบลอนด์” เทย์เลอร์พูดพลางลุกขึ้น แล้วตอนนี้ก็โชว์หน้าท้องแน่น ๆ ให้เห็นเต็มตา ‘บ้าเอ๊ย’ ชาร์ลีจ้องหน้าอกของเขาอย่างพูดอะไรไม่ออก ถ้าแผ่นหลังของเขาเหมือนหนังโรแมนติกสองชั่วโมง แล้วกล้ามอกกับกล้ามท้องของเขาน่ะเหรอ? โอ้โห มันก็เหมือนซีรีส์เกาหลีความยาวห้าสิบสองตอน

Latest chapter

  • เกมหัวใจ…นายรูมเมต   บทที่ 33

    “เธอควรฝึกอีกสักหน่อยนะ” เทย์เลอร์เสนอ ชาร์ลีกะพริบตาค้างพร้อมขมวดคิ้ว “ฉันเหรอ?” “ใช่ จูบนั้นมันก็แค่…พอใช้ได้” เทย์เลอร์ยักไหล่ พลางทำมือที่แปลว่า ก็แค่กลาง ๆ ออกมา “พอใช้ได้?” ชาร์ลีอ้าปากค้าง “นายก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันเท่าไหร่หรอก!” เทย์เลอร์หรี่ตา แล้วอยู่ ๆ ก็เอนตัวไปข้างหลังแล้วยิ้มมุมปาก และนั่นแหละ ที่ชาร์ลีรู้ทันทีว่าเธอกำลังมีปัญหาแล้ว เธออยู่กับเทย์เลอร์มาเกือบสองอาทิตย์แล้ว และสิ่งหนึ่งที่เธอได้เรียนรู้ก็คือรอยยิ้มแบบนั้นของเขาหมายถึงปัญหาแน่นอน “โอเค” เทย์เลอร์พูดด้วยน้ำเสียงนิ่ง ๆ “เรามาตั้งขอบเขตกันดีกว่า” ชาร์ลีกอดอก “ขอบเขตเหรอ?” “ใช่ เรื่องการจูบน่ะ” เทย์เลอร์ตอบ ชาร์ลีพยักหน้าเร็ว ๆ “ถูกต้อง ความชัดเจนน่ะสำคัญ” “กฎต้องมี” เทย์เลอร์เริ่มพูดต่อ “จะได้ชัดเจนกันทั้งสองฝ่าย ว่าควรจูบเมื่อไหร่ ใครเริ่มก่อน และจูบยังไง” ชาร์ลีขยับตัวอย่างอึดอัด อยู่ ๆ ก็รู้สึกใบหน้าร้อนผ่าว “ใช่ ฟังดูมีเหตุผล” “งั้นสิ่งที่ฉันคิดว่าควรทำก็คือ…” เทย์เลอร์โน้มตัวไปข้างหน้า ดูจริงจังมาก เขาพักข้อศอกไว้บนเข่าแล้วพูดว่า “เพื่อให้ลุคหัวเสียต่อไป เราต้องยอมรับว่าการจู

  • เกมหัวใจ…นายรูมเมต   บทที่ 32

    “ว่าแต่ว่าชาร์ลี ถึงเธอจะอยู่กับเทย์เลอร์ ฉันก็แค่อยากบอกให้ชัดนะว่าฉันเห็นเธอก่อน” แอตลาสมองเทย์เลอร์อย่างไม่พอใจ แล้วพูดว่า “เทย์เลอร์ก็แค่ขโมยเธอไปจากฉันเท่านั้นเอง” พวกผู้ชายพากันหัวเราะ รวมถึงแองเจิล น้องสาวของแอตลาสด้วย แองเจิลพูดว่า “ไม่รู้สิ แอตลาส แต่เทย์เลอร์ไม่เคยหวงผู้หญิงแบบนี้มาก่อนเลย ฉันว่าพวกเขาเกิดมาเพื่อกันและกันแน่” พอชาร์ลีได้ยินแบบนั้น ใบหน้าของเธอก็แดงเรื่อขึ้นมา เธอรู้สึกได้ว่าความร้อนลามไปถึงหูแล้ว พลางคิดในใจว่า ‘พระเจ้า ถ้าพวกเขารู้ว่าเรากำลังแกล้งคบกันอยู่ล่ะก็…’ “จริง ๆ แล้ว” เทย์เลอร์เอาแขนที่โอบไหล่ของชาร์ลีออก เขาเอนตัวไปข้างหน้าแล้วพูดว่า “ชาร์ลีอยู่กับฉันแล้ว เราคบกันก่อนที่พวกนายจะเห็นเธอบนเวทีในวันประกาศรางวัลเสียอีก” “อะไรนะ?” แอตลาสพูดขึ้น “ฉันนึกว่านายแค่แกล้งทำให้ลุคหัวเสีย นี่พวกนายอยู่บ้านเดียวกันงั้นเหรอ?” “ใช่!” เทย์เลอร์ตอบ แอตลาส “แล้วไอ้เรื่องบ้า ๆ ที่นายบอกฉันว่าชาร์ลีไม่ใช่สเปคนายก็คือแค่...” “ใช่” เทย์เลอร์ยืนยันอีกครั้ง แอตลาส “แล้วที่นายพูดว่าเธอเป็นแค่...” “ใช่! และใช่!” เทย์เลอร์โอบแขนกลับไปรอบตัวชาร

  • เกมหัวใจ…นายรูมเมต   บทที่ 31

    ชาร์ลีโกรธมาก เธอไม่เข้าใจว่าลุคทำเหมือนเธอยังเป็นของเขาได้ยังไง ‘เขาลืมไปแล้วหรือไงว่าเขาทำร้ายฉันมากแค่ไหน? เขานอกใจแล้วยังโกหกอีก?’ เธอคิดอย่างโกรธจัด ‘แล้วตอนนี้ เขาคิดว่าฉันจะกลับไปหาเขาอีกงั้นเหรอ?’ นั่นเป็นเรื่องที่ไร้สาระมาก แต่ถึงเธอจะโกรธแค่ไหน การมีเทย์เลอร์อยู่ตรงนั้นก็ทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้น แขนของเขาที่โอบเธอไว้ให้ความรู้สึกอบอุ่น เหมือนเป็นเกราะที่กันความหยิ่งผยองของลุคไม่ให้เข้ามาถึงเธอ เธอยังรู้สึกเจ็บอยู่ แต่ความเจ็บมันเบาลงเพราะมีเทย์เลอร์อยู่ข้าง ๆ ตอนที่พวกเขาหันหลังเดินออกมา ชาร์ลียังอยากเอาคืนลุคมากกว่านี้ เธอกระซิบกับเทย์เลอร์ “จูบฉันสิ” “ว่าไงนะ?” เทย์เลอร์ถาม “จูบฉันสิ” เธอพูดย้ำอีกครั้ง เสียงยังคงนุ่มนวล “เดินลงไปอีกสองขั้นก่อน จะได้ดูสมจริง” เทย์เลอร์เสนอ หลังจากเดินลงไปอีกสองขั้น เทย์เลอร์ก็ดึงชาร์ลีเข้ามาใกล้แบบสบาย ๆ เขาหยุดเดินและหันมาเผชิญหน้ากับเธอ เพื่อนร่วมทีมของเขาสังเกตเห็น แต่ก็เข้าใจว่าทั้งคู่ต้องการเวลา จึงเดินนำหน้าไปก่อน “เราทำทีว่าเราคุยกันนะ จะได้ดูเป็นธรรมชาติ” เทย์เลอร์พูดขณะปัดผมปอยหนึ่งของชาร์ลี “เธอไหวนะ?”

  • เกมหัวใจ…นายรูมเมต   บทที่ 30

    เขารีบเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกไป ลุคไม่ได้ไปที่อะพาร์ตเมนต์ของเรจิน่าอีกเลย และหลบหน้าเธอมาหลายวันแล้ว เขาแอบดูชาร์ลีอยู่ห่าง ๆ รวมถึงแอบดูพฤติกรรมของเธอ รวมถึงความสัมพันธ์ของเธอกับเทย์เลอร์ด้วย จบเหตุการณ์ย้อนหลังกลับมายังเหตุการณ์ปัจจุบันหลังจากเฝ้าดูชาร์ลีมาหลายวัน ลุคก็เชื่ออย่างสุดใจว่าความสัมพันธ์ของชาร์ลีกับเทย์เลอร์เป็นเพียงแผนเพื่อทำให้เขาหึง ซึ่งมันก็ได้ผล เพราะชาร์ลียังวนเวียนอยู่ในความคิดของเขาเสมอ แต่พอเขาพยายามจะคุยกับชาร์ลีหลังจบเกม เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะเห็นว่าชาร์ลีกับเทย์เลอร์สนิทกันมากขนาดนั้น เทย์เลอร์ เวสต์ยังพูดเป็นนัยว่าพวกเขามีความสัมพันธ์กันแล้ว โดยยื่นกางเกงในสีแดงของชาร์ลีมาให้ ซึ่งโซเฟียก็จำได้เหมือนกัน ภาพของชาร์ลีที่มีอะไรกับเทย์เลอร์ผุดขึ้นมาในหัวลุค และเขาก็ทนไม่ไหว เขาง้างหมัดแล้วตะโกนว่า “ชาร์ลีเป็นของฉัน!” ลุคพยายามจะชกเทย์เลอร์ แต่เทย์เลอร์จับหมัดของเขาไว้ได้ เทย์เลอร์พูดว่า “ช้าไปว่ะ ซัลลิแวน เดี๋ยวฉันจะสอนให้นายรู้ว่า หมัดจริง ๆ เป็นยังไง” ก่อนที่ลุคจะรู้ตัว หมัดของเทย์เลอร์ก็ชกเข้าที่จมูกเขาจนเลือดไหลออกมา ลุคสบถ ก่อนที่เพื่อน

  • เกมหัวใจ…นายรูมเมต   บทที่ 29

    - ย้อนเหตุการณ์กลับไป โดยมองจากมุมมองของลุค ในเย็นวันศุกร์ ลุคอยู่ที่ห้องของเรจิน่า ห้องเดียวกับที่ชาร์ลีเคยอยู่ เขานอนหงายอยู่ ขณะที่เรจิน่าเป็นคนควบคุมสถานการณ์เรจิน่าสวมชุดชั้นในแบบมีสายรัดขณะกำลังมอบความสุขให้เขา“ลุค ชอบรึเปล่า?” เรจิน่าถาม เธอขยับร่างกาย โอบหน้าอกของตัวเอง และครางออกมาเสียงดัง “อื้อ! ฉันชอบไอ้นั่นของนายมากเลย”จากนั้นเรจิน่าก็โน้มตัวลงมาจูบเขา เธอจงใจถูตัวเองกับหน้าอกเปลือยของเขาแล้วพูดว่า “อย่ามัวคิดถึงชาร์ลีเลยนะ ฉันจะดูแลนายเอง ยายนั่นเทียบฉันไม่ได้หรอก”คำพูดนั้นกระแทกใจลุค ใช่ มันคือความจริง ชาร์ลีไม่มีวันเป็นเหมือนเรจิน่าได้เรจิน่าเก่งเรื่องเซ็กซ์อย่างมาก แต่นั่นก็ทำให้ลุคเริ่มสงสัยว่าเธอมีประสบการณ์มากแค่ไหนกันถึงได้เก่งขนาดนี้ลุคหลับตา พยายามตั้งสมาธิ เขาจำเป็นต้องเสร็จให้ได้เขานึกถึงตอนที่ได้เจอกับเรจิน่าครั้งที่สองที่บ้านพักตากอากาศของครอบครัวเขา ตอนนั้นพ่อของเขามอบหมายให้เขาพาเรจิน่าทัวร์บ้าน หลังจากพาเธอชมพื้นที่ส่วนกลาง เธอก็หันมาหาเขาแล้วพูดว่า “พาฉันไปดูห้องนายหน่อยสิ”พ่อของลุคก็เคยพูดเป็นนัยว่าเขากับเรจิน่าน่าจะเข้ากันได้ดี และเรจิน

  • เกมหัวใจ…นายรูมเมต   บทที่ 28

    ชาร์ลีไม่เคยรู้เลยว่าเธอจะได้จีสตริงคืน ก็ใครจะไปคิดล่ะว่าเทย์เลอร์จะยอมคืนมันที่มหาวิทยาลัยล่ะ?ระหว่างที่ชาร์ลีกำลังเข้าเรียนอยู่ในสองวันต่อมา เทย์เลอร์ก็ส่งข้อความหาเธอเทย์เลอร์พิมพ์มาว่า [ยังโกรธเรื่องที่มัดผมอยู่อีกเหรอ? วันก่อนฉันไม่ได้เจอเธอเลย อย่างน้อยเธอก็ได้กินข้าวใช่ไหม?]ชาร์ลี [ฉันจะไม่คุยกับนายจนกว่านายจะคืนจีสตริงให้ฉัน]เทย์เลอร์ [โอเค คืนนี้เรามีแข่งกับทีมไบโอ ดังเกอร์ส เธอควรมาดูนะ พวกเพื่อนฉันถามหาเธอแน่ะ]เทย์เลอร์ [คิดดูสิ เธอควรจะแสดงบทแฟนฉันให้สมบทบาทหน่อยะ เธอยังไม่เคยมาดูฉันซ้อมเลยด้วยซ้ำ]เทย์เลอร์ [ฉันจะคืนจีสตริงให้ ถ้าเธอมาดูแข่ง ตกลงไหม?]ชาร์ลีทำหน้าบึ้งในห้องเรียน เธอบ่นพึมพำขณะพิมพ์ตอบไป “ก็ได้”คืนนั้นชาร์ลีไปถึงสนามช้า เธอเผลอหลับที่คอนโด และเพิ่งตื่นขึ้นมาตอนหกโมงครึ่ง ซึ่งเกมเริ่มไปแล้วตอนหกโมงเย็น!เธอมาทันเห็นเทย์เลอร์ชู้ตสามแต้มพอดีเสียงเฮดังสนั่น โดยเฉพาะฝั่งคณะวิศวกรรมศาสตร์ ทุกคนกระโดดดีใจและเริ่มโวยวาย ทำให้ชาร์ลีหาที่นั่งได้ลำบาก สุดท้ายเธอก็หาที่นั่งได้ เธอจึงนั่งลงและรอ เธอไม่รู้เลยว่ามีคนที่เธอคุ้นเคยนั่งอยู่ข้างหลังและกำลังจ

  • เกมหัวใจ…นายรูมเมต   บทที่ 27

    “นี่ ชาร์ลี” เทย์เลอร์เรียก พลางเปิดประตูห้องนอนของชาร์ลีโดยไม่เคาะก่อน“ฉันกำลังอ่านหนังสือ พรุ่งนี้มีสอบเก็บคะแนน” ชาร์ลีพูดโดยไม่มองเขา เธอยังคงนั่งอยู่หน้าโต๊ะอ่านหนังสือของเธอ “ฉันหั่นกระเทียมกับหัวหอมตามที่นายสั่งไว้แล้ว แล้วก็เอาเนื้อบดออกมาละลายเรียบร้อยแล้วด้วย”“ใช่ ฉันเห็นแล้ว หัวหอมกับกระเทียมของเธอ ขนาดไม่เท่ากันเลยสักชิ้น” เทย์เลอร์ตอบนั่นแหละที่ทำให้ชาร์ลีหันมาสนใจได้ เธอหันมาหาเขาแล้วพูดว่า “แล้วมันสำคัญตรงไหน?”“มันสำคัญสิ” เทย์เลอร์ตอบ “อัตราการสุกกับการปล่อยรสชาติจะไม่สม่ำเสมอกันไงล่ะ”“ฉันจะจำไว้แล้วกัน” ชาร์ลียิ้มให้เขาแล้วกลับไปอ่านหนังสือต่อเทย์เลอร์ได้แต่ส่ายหัว เขากำลังจะปิดประตูขณะที่พูดออกมาว่า “เธอลืมที่มัดผมไว้ในห้องน้ำ ฉันขอใช้ได้ไหม?”‘ที่มัดผมเหรอ?’ ชาร์ลีนึกไม่ออกว่าเธอลืมมันไว้ แต่เธอก็ตอบโดยไม่หันไปมองว่า “ได้เลย เอาไปใช้ได้เลย นายจะเอาที่มัดผมก็เอาไปเถอะ”ชั่วโมงครึ่งผ่านไป ชาร์ลีก็ได้กลิ่นซอสสปาเก็ตตี้หอมหวานลอยมา ท้องเธอร้องทันที เธอเดินไปห้องครัวอย่างมีความสุขและอาสาจัดโต๊ะอาหารเพราะชาร์ลีหิวมาก เธอจึงเริ่มกินทันที เธอกินไปครึ่งจานแล้ว

  • เกมหัวใจ…นายรูมเมต   บทที่ 26

    “เพื่อนเหรอ?” ทริสตันพูดทวน“จริง ๆ แล้ว ผมก็แอบหวังว่าคุณจะเดตกับผมนะ นักบำบัดของผมกับผมตั้งเป้าหมายไว้สำหรับปีนี้ แล้วการมีแฟนก็เป็นส่วนหนึ่งของเป้าหมายนั้น”ชาร์ลี “...”“พรวด! ฮ่า ๆ!” เทย์เลอร์หัวเราะลั่น เขาชี้ไปที่ทริสตันแล้วพูดว่า “ไม่ได้หรอก เรื่องแบบนั้นจะไม่เกิดขึ้นหรอก เธอเป็นแฟนฉัน”ชาร์ลี “???”“อะไรนะ?” ทริสตันตอบสนอง เขาส่ายหัวและหยิบโทรศัพท์กับปากกาสไตลัสออกมา ดูเหมือนจะขีดฆ่าอะไรบางอย่างออกจากบันทึก “น่าเสียดาย คุณอยู่อันดับต้น ๆ ในลิสต์ผมเลยนะ”ชาร์ลี “...”“โอเค มากินข้าวกันก่อน แล้วก็ไม่ต้องรีบเรื่องเดตนักหรอก” เทย์เลอร์พูด “เดี๋ยวฉันจะคุยกับนักบำบัดนายเรื่องเลื่อนเป้าหมายนั้นออกไปก่อน”พวกเขาคุยกันระหว่างทานอาหารเช้า ส่วนใหญ่เทย์เลอร์จะถามน้องชายเกี่ยวกับเรื่องที่บ้าน ชาร์ลีถึงได้รู้ว่า ที่จริงแล้วทริสตันเคยอยู่กับเทย์เลอร์ที่คอนโด แต่หลังจากเหตุการณ์การทะเลาะวิวาทครั้งล่าสุด พ่อแม่ของพวกเขาก็ตัดสินใจพาทริสตันกลับไปอยู่บ้านพ่อของพวกเขาเป็นคนขับรถพาทริสตันไปมหาวิทยาลัยทุกวันเทย์เลอร์ขับรถพาทริสตันกลับบ้านประมาณสิบโมงเช้า เขากลับมาช่วงเย็น และชาร์ลีก็ได้ม

  • เกมหัวใจ…นายรูมเมต   บทที่ 25

    “อรุณสวัสดิ์ ชาร์ลี!” ชายหนุ่มคนหนึ่งพูด เขายิ้มกว้างมากขณะจ้องมองชาร์ลีชาร์ลีขยี้ตาเพื่อให้แน่ใจว่าเธอมองเห็นถูกต้อง เช้าวันอาทิตย์แบบนี้เธอยังง่วงงุนอยู่ แต่กลิ่นของอาหารปลุกให้เธอตื่น“อรุณสวัสดิ์ ชาร์ลี” เทย์เลอร์พูดจากด้านหลังของชายหนุ่ม พร้อมกับวางจานที่เต็มไปด้วยเนื้อลงบนโต๊ะด้วยรอยยิ้ม “นี่คือน้องชายของฉัน ทริสตัน เวสต์”น่าแปลกใจที่ทริสตันคือนักศึกษารุ่นน้องที่ชาร์ลีเคยเจอเมื่อไม่กี่วันก่อน ตอนที่เธอเจอกับเทย์เลอร์ที่คณะวิศวกรรมศาสตร์ อีกฝ่ายเหมือนกับเทย์เลอร์ เขามีผมสีบลอนด์ แต่รูปร่างของเขาเล็กกว่าและตัวเตี้ยกว่า แต่ดูต่างจากครั้งก่อนเพราะวันนั้นเขาใส่แว่น“นายคือทริสตันงั้นเหรอ?” ชาร์ลีถามก่อนจะหัวเราะเบา ๆเมื่อทริสตันพยักหน้า ชาร์ลีก็ถามว่า “งั้นที่เทย์เลอร์บอกว่าเราเคยเจอกันมาก่อน เขาหมายถึงตอนเราเจอกันที่คณะวิศวะเมื่อไม่กี่วันก่อนสินะ”“ไม่ใช่ครับ” ทริสตันพูด “ครั้งแรกที่เราเจอกันคือเมื่อสองปีก่อน ตอนนั้นผมยังไม่ได้เป็นนักศึกษาที่มหาวิทยาลัยลักซ์ฟอร์ด แต่ผมมาดูพี่ชายของผมแข่งบาส เป็นเกมรอบชิงระหว่างทีมเดอะวอลสตรีท วอริเออร์สกับอะตอมมิกฮีท”“เราเคยเจอกันเหรอ?” ช

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status