로그인ด้านรองแม่ทัพชื่อถ่านหย่งรู้สึกขัดใจ ฮวนจือถานทำไมถึงดวงแข็งไม่ตายง่ายแบบผู้เป็นบิดา ที่แค่ใส่ยาพิษให้กินทุกวันก็ตายภายใน3เดือนพอให้เขาหายแค้นไปได้บ้าง แต่ทายาทอย่างฮวนจือถานยังอยู่แถมหน้าที่การงานยังมีทีท่าว่าจะไปได้ดีด้วย เขารู้สึกไม่ยินยอม ตอนที่ฮูหยิงอยากให้บุตรสาวคนเล็กแต่งงานกับฮวนจือถานดด้วยเห็นเป็นคนหนุ่มอนาคตไกล ในใจตอนนั้นก็คิดจะปฏิเสธ แต่ก็นึกแผ่นร้ายได้เลยให้บุตรสาวหมั้นหมายไปก่อน สมบัติสกุลฮวนมีไม่ใช้น้อยด้วยนายท่านฮวนเป็นถึงเสนาบดีการคลัง และฮูหยินเป็นถึงบุตรสาวเศรษฐีทางใต้ทีมีกิจเดินเรือมากมาย ทำให้นายท่านเสนาบดีฮวนเหมือนหนูตกถังข้าวสาร ยิ่งสร้างแรงแค้นให้รองแม่ทัพเพราะฮวนหมิงหลางได้ทั้งภรรยางามแถมร่ำำรวยผิดกับตนเองที่ได้ภรรยาเป็นบุตรของราชครูของฮองเต้องค์ก่อน คิดว่าจะสามารถช่วยส่งเสริมตนเองได้ แต่ภรรยากลับเป็นแค่สตรีอ่อนแอไม่สามารถช่วยเหลืออะไรเขาได้ แถมแม่ยายยังไม่ชอบหน้าเขาอีก ผิดกับหลิงเยียที่แม่ยายรักและเอ็นดูนางมาก เลยรับหลิงเยียไปเลี้ยงแต่เล็กจนแม่ยายเสียชีวิตหลิงเยียถึงกลับมาอยู่สกุลชื่อเขาที่ไม่เคยเลี้ยงดูบุตรสาวคนนี้เคยไม่มีความผูกพัน ตอนให้นางแต่งกับแม่ทัพเ
มือสังหารพยายามจะลงมือกับสองพ่อลูก แต่ก็ถูกเจ้าลูกหมาป่าตัวเขื่องทั้ง2สกัดไว้ และด้วยเสียงเห่าของเจ้าหมาป่าสองตัวและการต่อสู้ จือถานที่หลับอยู่ในห้องจึงได้ยินแล้วออกมาเข้าช่วยเหลือสองพ่อลูกหารเขาใส่ดาบที่ได้จากเจอเยียนเข้าต่อสู้ผู้บุกรุกด้วยงานที่ต้องสอบสวนสืบคดีบ่อยๆทำให้เขาต้องฝึกร่างกายและมีวิชาการต่อสู้ แต่ด้วยมือสังหารมีกันหลายคนทำให้ฝั่งจือถานเสียเปรียบจือถานหยิบดินขึ้นมาซัดใส่คนร้ายก่อนที่จะใช้ดาบฟันอีกครั้งจนคนร้ายล้มบาดเจ็บไปหนึ่ง แต่ก็ยังมีอีกคนเข้ามาโจมตีส่วนพ่อลูกหารก็ต่อสู้กับคนร้าย แต่ด้วยคนร้ายมีมากเกินไป พ่อหารจึงพลาดท่าถูกคนร้ายแทงจนบาดเจ็บล้มลง หลงฝูที่เห็นบิดาได้รับบาดเจ็บก็จะเข้าไปช่วยเหลือ แต่ไม่ไม่อาจสลัดคนที่ตนเองต่อสู้ได้ แต่เจ้าลูกหมาป่าก็เข้าไปช่วยพ่อหารไว้ทัน มันใช้ขนาดตัวที่ไวเข้ากัดคนร้ายจนเขี้ยว"อ๊า.."มือสังหารที่โดนเจ้าเสี่ยวเจียกัดขาจมเขี้ยวก็ร้องเสียงหลงก่อนจะล้มลง เจ้าเสี่ยวเจียไม่ปล่อยโอกาส มันกัดและสบัดจนเหยื่อนอนจมกองเลือดไม่อาจต่อสู้กลับได้ เจ้าเสี่ยวจูจะคอยช่วยจือถานไม่ให้พวกที่คิดทำร้ายเจ้านายได้เข้าใกล้เจ้านายมันได้แต่ก็ไม่อาจโจมตีกลับ
สุดท้ายไป๋เสวียนก็ต้องจำใจเข้าไปในบ้านชายหนุ่ม ไป๋หย่างผู้ไม่รู้สิ่งใดก็ตื่นเต้นที่ได้จะได้ดูวัวแล้วไหนจะเจ้าหมาป่าสองตัวที่จำเจ้านายได้ก็กระดิกหางรับหน้าอย่างดีใจจือถานพาสองพี่น้องเข้าไปคารวะมารดาที่ห้องนั้งเล่น"ท่านแม่มีคนที่ลูกอยากให้ท่านแม่รู้จักขอรับ"แม่ฮวนที่นั้งปักชุดคุมให้บุตรชายก็เงยหน้าขึ้นมาจากงานในมือนางเห็นหญิงสาวหน้าตาไม่ถึงกับงานแบบสาวเมืองหลวง แต่ก็ถือว่าหน้าตาหมดจดชวนมองไม่ใช่น้อย"คารวะท่านป้าฮวนเจ้าคะ ข้าไป๋เสวียนเป็นพี่สาวคู่หมั้นของเจอเยียนสหายของพี่จือถานเจ้าคะ"ถึงจะไม่อยากเรียกพี่ แต่อยู่ต่อหน้าผู้อาวุโสยังไงก็ต้องไว้หน้าชายหนุ่มบ้าง โดยไม่รู้เลยว่าชายหนุ่มยิ้มอย่างพอใจที่หญิงสาวรู้ความ"เช่นนั้นก็คนกันเอง...มานั้งใกล้ๆป้า แล้วซาลาปาน้อยนั้นใครหรือถึงอ้วนกลมขนาดนี้"นางเห็นหญิงสาวผูกหนูน้อยน่าหน้าน่าเอ็นดูเลยสอบถาม"น้องสาวคนเล็กข้าเองเจ้าคะท่านป้า""ป้ามีขนม พานางมานั้งข้างๆนี้ ช่างน่าเอ็นดูนัก"แม่ฮวนเห็นไป๋หย่างก็นึกเอ็นดู เด็กน้อยอ้วนกลม แต่งตัวสะอาดสะอาดบ่งบอกให้รู้ว่าได้รับการเลี้ยงดูเป็นอย่างดี"หย่างเอ๋อคารวะท่านป้าสิลูก""จ้า.."หนูน้อยทำมือประสานก้มหัว
ฮวนจือถานย้ายมาอยู่ที่หมู่บ้านอิ้นถังได้หนึ่งเดือนหนึ่ง เขาเห็นสหายทำนาก็นึกอยากทำบ้าง เขาลงทุนซื้อวัวมาเพื่อเตรียมทำนา "เดี๋ยวตอนเจ้าเกี่ยวข้าวข้าจะมาช่วย"จือถานบอกกับสหายเมื่อทั้งคู่ชวนกันเข้าป่าไปล่าสัตว์ ด้วยทั้งสองเป็นคนหนุ่มมีกำลังมาก ทำให้ทั้งคู่ได้สัตว์ใหญ่อยู่บ่อยครั้งจือถานจึงยิ่งเป็นที่หมายตาของเหล่าสาวๆในหมู่บ้านโดยเฉพาะหลิงฉี แต่ด้วยตนเองมีประวัติไม่ดี นางจึงไม่กล้าทำอะไรมาก "พี่จือถานคนเดียวจะทำไหวหรือขอรับ ?""ข้ามีคนงานช่วย น่าจะไม่มีปัญหาอะไร ถึงตอนนั้นเจ้าต้องชวยแนะนำข้าด้วยนะ""ย่อมได้ เงียบก่อน..เหมือนได้ยินเสียงเคลื่อนไหว"เจอเยียนฟังเสียงเคลื่อนไหวรอบๆก่อนจะพากันหลบ กลุ่มชายฉกรรจ์ประมาณเกือบ20คนก็มาหยุดห่างจากสองหนุ่มเพียงไม่เกิน10จั้ง ซึ่งใกล้มาก"เจ้าสืบมาแนชัดแล้วใช้มั้ยว่าสองแม่ลูกฮวนอยู่หมู่บ้านนี้""ขอรับ พวกเขามาสร้างบ้านอยู่ในหมู่บ้านนี้มากว่าเดือนแล้ว ถ้าเราจะลงมือย่อมสะดวกขอรับ เพราะที่หมู่บ้านเป็นแค่ชาวบ้าน "ลูกน้องรายงานตามที่ไปสืบมา"ท่านรองแม่ทัพให้สังหารให้หมดไม่ให้ไว้ชีวิตผู้ใด"หัวหน้ามือสังหารได้รับงานที่ไม่ยากเย็นอะไร แค่สังหารแม่ลูกฮวนแล้ว
ฮวนจือถานตอนนี้กำลังเผชิญปัญหาหนัก นั้นก็คือรองแม่ทัพชื่อถ่านหย่งพยายามให้เขาสู่ขอชื่อหลิวหลูแต่เขากลับขอถอนหมั้นกับนางแทน โดยให้เหตุผลว่าเขามีปัญหาสุขจนไม่สามารถมีบุตรได้ เขาสืบจนรู้มาว่าชื่อถ่านหย่งเคยรักอยู่กับฮวนฝูฉิวท่านอาของเขา แต่เพราะชื่อถ่านหย่งมีภรรยาอยู่แล้วบิดาเขาจึงกีดกันโดยให้ท่านอาของเขาแต่งไปกับผู้อื่น รองแม่ทัพชื่อก็พยายามที่จะไปดักปล้นเกี่ยวเจ้าสาว แต่สุดท้ายฮวนฝูฉิวก็ไม่ยอมกลับไปกับเขา ด้วยเชื่อคำพี่ชายว่าแต่งงานควรแต่งให้คนที่แต่งไปเป็นฮูหยินไม่ใช้อนุ ชื่อถ่านหย่งเมื่อรู้ว่าต้นเหตุที่ท่านอาเขาไม่ยอมแต่งเป็นอนุเป็นเพราะบิดาเขาจึงผูกใจเจ็บมาตลอด ยิ่งเห็นว่าเขามีหน้าที่การงานที่ดีก็ยิ่งรู้สึกไม่ยินยอม จึงมีความคิดจะทำลายครอบครัวเขาขึ้นมา ความฝันที่เหมือนเตือนภัยเขาล่วงหน้าทำให้เขาสามารถระวังตัวได้ หลายครั้งที่ชื่อฝูฉิวพยายามจะเข้าหาเขา แต่ชายหนุ่มก็ระวังตัวตลอด จนเขาฝันเห็นหญิงผู้นั้น นางที่เขาเจอฉุยหลาง มันแปลกมากที่เขาจำนางได้ แต่อยู่ๆใบหน้านางก็เปลี่ยนเป็นอีกคน 'ชื่อเยียหลิน'หรือ เขาเคยเห็นนางอยู่สองหรือสามครั้งในงานเลี้ยงที่นางออกงานกับสามีแม่ทัพเชียนหลงเฟิง เขา
และด้วยลูกหมาป่ายังเล็กอยู่มาก พวกมันร้องกินนมบ่อยมาก ไป๋เฟิ่งจึงรับหน้าที่ป้อนนมกันและเอาพวกมันเข้าไปนอนในห้องด้วยเพราะต้องป้อนนมให้พวกมันยามดึก ส่วนตอนนอนก็มีไป๋หย่างนั้งเฝ้าไม่ห่าง นางถูกพี่สาวบอกว่าห้ามจับเจ้าพวกนี้แรงไม่เช่นนั้นพวกมันจะเจ็บ นางจึงค่อยๆเอามือลูกลูบพวกมันอย่างเบามือแล้วก็หัวเราะและด้วยเจอเยียนเห็นว่าคู่หมั้นต้องอดนอนคอยป้อนนมเจ้าลูกหมาป่าเขาเลยไม่ให้นางเดินเอาข้าวไปส่งแต่เขาจะเดินกลับมากินเอง ผ้านไป10วันลูกหมาป่าก็ค่อยๆลืมตา พอไป๋หย่างเห็นตาน้อยๆของลูกหมาป่าลืมก็ดีใจ และด้วยพวกลูกหมากินนมเก่งพวกมันจึงตัวกลมขนนิ่มน่ากอด ส่วนงานในนาก็เป็นเจอเยียนทำตัวเดียว ด้วยอากาศที่ร้อนเขาจึงไม่ยอมให้ไป๋เฟิ่งตามไปที่นาไม่ว่านางงอแงเช่่นไรเขาก็ไม่ใจอ่อน "เจ้าเจอเยียนนี้ก็เป็นจริง ถือว่าข้ายกเจ้าให้เขาดูแลเป็นการตัดสินใจที่ถูก""เขาจะเหนื่อยนะสิเจ้าคะ"ไป๋เฟิ่งบ่นอย่างแงงอน"แต่เขาห่วงเจ้ามากกว่า เขาเห็นเจ้าอดนอนเพราะต้องคอยป้อนนมเจ้าสามตัวนี้เลยไม่อยากให้เจ้าไปเป็นลมกลางแดดร้อน"ไป๋เสวียนเข้าใจน้องเขย นางเห็นคู่นี้มีความสุขก็เหมือนได้ชดเชยความทุกข์ในใจเมื่อชาติที่แล้ว ไป๋ฟิ่งเ






![ภรรยาเช่นข้าหาได้ยากยิ่ง [ตัวประกอบ]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)
