บทที่27 ท่านรู้จักท่านอ๋องแปดด้วยหรือ

ผ่านไปครึ่งเดือนครอบครัวหวนก็เริ่มชินกับงานที่ทำ แม่หวนลงมือเข้าครัวเตรียมมื้อเช้า เพราะเจอเยียนบอกบ้านเขากินข้าวสามมื้อผิดกับชาวบ้านที่กินวันละแค่สองมื้้อคือมื้อกลางวันกับมื้อเย็น ส่วนมื้อเช้าเว้นไว้ แต่เจอเยียนผู้มาจากอีกมิติมีหรือจะยอมอดมือเช้า ยิ่งมีเด็กน้อยอย่างไป๋หย่างที่ต้องการสารอาหารมากยิ่งขาดไม่ได้ ขนาดหนูน้อยไม่ยอมเลิกนมเขาก็ไม่ว่าแถมยังสนับสนุน

"นมวัวมีประโยชน์ให้นางกินเถอะ จริงมั้ยหยางหย่าง"ไป๋หย่างเมื่อพี่เขยให้นางกินนมต่อไม่คิดห้ามนางก็หัวเราะชอบใจ

"ช่ายยย"

"ท่านก็ให้ท้ายนาง"ไปเฟิ่งเลยหมดคำพูด แม่ลูกหวนยืนฟังอยู่ข้างๆก็คิดว่า ครอบครัวนี้ช่างเรียบง่าย ครอบครัวพวกเขาคงไม่ถูกเจ้านายรังแก

เมื่อไป๋หย่างกินนมแล้วก็ยิ้มอย่งอารมณ์ดี ชนางจะกินนมช่วงเช้าและก่อนนอนนับเป็นสามเวลา ไม่ถือว่ามาก

เมื่อกินข้าวเช้าอิ่มเจอเยียนเลยเดินออกไปที่ทุ่งหลังบ้านเพื่อดูพ่อหวนที่เลี้ยงพวกสัตว์อยู่ ไปถึงก็เห็นพ่อหวนกำลังถางหญ้าแห้งที่ขึ้นรกรอบๆแปลงผักของไป๋เสวียน ส่วนเจ้าเสี่ยวจินก็คุ้ยเขี่ยหญ้าเล่นด้วยความซน

ด้วยอากาศที่ยังหนาวทำให้พ่อหวนทำงานเพลิน เจอเยียนเลยเข้าไปช่วยถางอีกแรง เพราะถึงยังไงก็ไม