LOGINShare
บทที่ 0017
Latest chapter
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0329
โชคดีที่หลินจืออี้สังเกตเห็นการกระทําของซ่งหว่านชิวจากในกระจกฝั่งตรงข้าม จึงเบี่ยงตัวหลบได้ทันเวลาแต่ซ่งหว่านชิวก็ฉวยโอกาสคว้าสายสะพายไหล่ของเธอแล้วกรีดอย่างแรงกริ๊ง กริ๊ง......เด็กปัดที่เชิ่อมต่อกันกระจัดกระจายไปทั่วพื้นชุดเดรสที่รองรับโดยสายสะพายไหล่ก็เลื่อนตกลงมาเช่นกันหลินจืออี้ทําได้แค่เอื้อมมือไปกุมหน้าอก แล้วรีบถอยหลังไปสองสามก้าวซ่งหว่านชิวยกคอที่หยิ่งผยองและโยนมีดเขียนคิ้วลงในถังขยะด้วยรอยยิ้มที่เย็นชา จากนั้นดวงตาของเธอก็เปลี่ยนไปและแสดงสีหน้าประหลาดใจ"โอ๊ย! จืออี้ ทําไมเธอถึงไม่ระวังขนาดนี้? แบบนี้จะไปเจอคนอื่นได้ยังไง? เธอพักผ่อนให้สบายเถอะ อย่าทําให้ประธานเซวียขายหน้าเลย ฉันจะยืนอยู่ข้างผู้จัดการหลี่แทนเธอเอง”พูดจบเธอก็เลิกคิ้ว ยิ้มแล้วออกจากห้องน้ำไปหลินจืออี้ยึดชุดราตรีบนร่างกายไว้แน่น ตอนนี้เธอถึงเข้าใจว่าซ่งหว่านชิวไม่ได้ตั้งใจจะทําร้ายเธอตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แค่อยากทําลายชุดราตรีของเธอเพื่อให้เธอไม่มีหน้าไปพบคนอื่นเท่านั้นเองไม่มีเวลาให้คิดมาก เธอรีบย่อตัวลงเพื่อเก็บเด็กปัดทันที คิดว่าจะแก้ไขได้แต่อาคารหลังนี้เป็นโบราณวัตถุทางวัฒนธรรม แม้แต่ห้องน้ำ
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0328
ตลอดทางมานี้ หลินจืออี้รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าด้านหลังมีดวงตาคู่หนึ่งที่กําลังจ้องมองตนอยู่หายไปแล้ว ทั้งตัวก็รู้สึกผ่อนคลายขึ้นไม่น้อยนิทรรศการอัญมณีตั้งอยู่ในศูนย์วัฒนธรรมแห่งชาติในพิพิธภัณฑ์นอกชานเมือง มีประวัติศาสตร์หลายร้อยปีและได้รับการอนุรักษ์ไว้เป็นอย่างดีทั้งภายในและภายนอกเพื่อไม่ให้ความโบราณของคุณคารถูกทําลาย ครั้งนี้จึงไม่ได้ปูพรมแดง แม้แต่งานแถลงข่าวก็จัดอยู่นอกคุณคารทุกคนต่างก็หนาวจนตัวสั่น แต่ใบหน้ายังคงประดับด้วยรอยยิ้มที่สง่างามเซวียมั่นพูดติดตลกว่านี่เรียกว่าการอุทิศตนเพื่อศิลปะ แต่ใครจะรู้ว่าภายใต้ชุดแปะแผ่นให้ความอุ่นไปกี่แผ่นกันหลังจากงานแถลงข่าวจบลง ทุกคนก็เดินเข้าไปในคุณคารที่อบอุ่นหัวข้อครั้งนี้เป็นวัฒนธรรมและธรรมชาติตั้งแต่เข้าประตูมาก็เป็นสินค้าที่จัดแสดงอย่างแยบยลหลากหลายประเภทนอกจากเครื่องประดับหรูหราที่ปักหมุดไว้ในตู้โชว์แล้ว ยังมีเครื่องประดับที่จัดแสดงในรูปแบบต่างๆใบไม้และดอกไม้ที่ทําจากอัญมณีที่ไล่ระดับสี สร้อยคอดอกไม้ไฟเพชรสีน้ำเงินและสีขาวขนาดใหญ่ภายใต้แสงดาว ผีเสื้อและเครื่องประดับต่างๆ ที่แขวนด้วยเส้นตกปลาขณะที่หลินจืออี้กําลังชื่
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0327
“จืออี้ ตลาดกลางคืนก็อยู่ใกล้โรงแรม ฉันแนะนําให้เธอลองชิมก๋วยเตี๋ยวท้องถิ่นหน่อย”ได้ยินดังนั้น หลินจืออี้ก็หมดความอยากอาหารโดยสิ้นเชิงดังนั้นเมื่อคืนที่ผ่านมา กงเฉินออกไปตอนกลางดึกเพื่อหาอาหารว่างให้ซ่งหว่านชิวหรอกเหรอ?มานอนอยู่ในห้องของเธอ เพราะเกรงว่าตัวเองจะเป็นหวัดและแพร่เชื้อไปยังซ่งหว่านชิวผู้บอบบางเหรอ?หลินจืออี้รู้สึกน่าขันมาก แต่นี่เป็นสิ่งที่กงเฉินทําเพื่อซ่งหว่านชิวในชาติก่อนจริงๆเธอวางขนมปังปิ้งลงครึ่งหนึ่งและเทนมครึ่งแก้วอย่างแรง“ประธานเซวีย ฉันอิ่มแล้ว ฉันกลับห้องไปเตรียมตัวก่อนนะคะ”"อืม ฉันก็จะกลับห้องแล้ว เดี๋ยวสไตลิสต์จะมา”เซวียมั่นก็ไม่อยากฟังคําพูดไร้สาระของซ่งหว่านชิวเหมือนกันทั้งสองลุกขึ้นและจากไป ซ่งหว่านชิวถือถ้วยกาแฟและยิ้มที่มุมปากเมื่อหลินจืออี้เดินไปที่ประตูห้องอาหาร กงเฉินก็เดินเข้ามาพอดี ข้างกายยังมีชายวัยกลางคนสองคนตามมาด้วยทั้งสองเผชิญหน้ากัน หลินจืออี้ก็หันหลังเดินจากไป ไม่มองเขาเลยน้ำเสียงนุ่มนวลของซ่งหว่านชิวดังมาจากด้านหลังทันที“คุณชายสาม คุณมาแล้ว ฉันไม่ค่อยหิว ให้ฉันไปกินข้าวเช้าเป็นเพื่อนคุณไหมคะ?”“อืม”กงเฉินโอบซ่งหว่า
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0326
กงเฉินมองหลินจืออี้ด้วยสายตาลึกล้ำ เหมือนสัตว์ร้ายที่พร้อมจะโจมตีเธอหายใจถี่ขึ้น ผิวขาวของเธอเป็นสีชมพูอ่อนเพราะอาบน้ำร้อนมาเมื่อครู่ดวงตาที่เปียกโชกไปด้วยละอองน้ำ ช่างพร่ามัวและดึงดูดผู้คนยิ่งนักเขาค่อยๆ โน้มตัวลง ลดความเผด็จการลงหลายส่วน คาดไม่ถึงว่าจะค่อนข้างระมัดระวังหลินจืออี้มองเขา สมองพลันว่างเปล่า ลืมดิ้นรนไปเลยเพียงแต่เมื่อกงเฉินใกล้จะเข้าใกล้ จมูกของเธอพลันรู้สึกไม่สบายเล็กน้อย สติสัมปชัญญะพลันกลับมาเธอผลักเขาออกทันทีและพลิกตัวแล้วจาม“ฮัดเช้ย”จามเสร็จ หลินจืออี้ก็หยิบทิชชู่จากหัวเตียงมาเช็ดพอโยนกระดาษทิชชู่ทิ้ง เธอก็รู้สึกอบอุ่นไปทั้งตัว ก้มหน้าลงก็พบว่าตัวเองมีผ้าห่มคลุมอยู่กงเฉินผิงนอนหลับตา เอ่ยเสียงทุ้มต่ำแหบแห้ง “นอนเถอะ”หลินจืออี้ถูจมูก ขดตัวอยู่ที่มุมเตียงอย่างระมัดระวังพักก่อนก่อนเถอะ วันนี้วุ่นวายทั้งวัน เธอไม่มีแรงแล้วจริงๆปกติหลินจืออี้หัวถึงหมอนก็หลับ แต่มันหนาวเกินไปจริงๆโดยเฉพาะอย่างยิ่งเธอสามารถรู้สึกถึงแหล่งความร้อนที่ด้านหลังของเธอ แต่ร่างกายของเธอกลับรู้สึกเย็นความแตกต่างที่ชัดเจนทําให้เธอนอนกระสับกระส่ายมากในขณะที่เธอกําลังทร
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0325
น้ำอุ่นตกลงบนไหล่กว้างของชายคนนั้น น้ำสาดกระเซ็นไปทั่วทั้งตัวเต็มไปด้วยละอองน้ำเส้นผมที่ยุ่งเหยิงเล็กน้อยมีหยดน้ำหยดลงมา บนขนตายาวมีหยดน้ำเกาะอยู่ เขาเพียงแค่หรี่ตามอง ดวงตาสีดําคู่นั้นก็ยิ่งดูอันตรายมากขึ้นกล้ามท้องที่เป็นร่องลึกชัดเจน แม้แต่กระแสน้ำที่ลื่นไหลก็เปลี่ยนเป็นคดเคี้ยว แล้ว...... หายไปผ้าเช็ดตัวบนร่างกายดูเหมือนจะปกปิดได้เพียงเล็กน้อยหลินจืออี้ถอยหลังโดยไม่รู้ตัว แต่ก็ไม่มีทางให้ถอยแล้วฝ่ามือที่เย็นเล็กน้อยทะลุผ่านกระแสน้ำและแนบกับหน้าอกของชายคนนั้นฝ่ามือของเธอเหมือนถูกอะไรลวกเล็กน้อย เมื่อเธออยากจะหดมือกลับ กลับถูกเขากุมไว้“ทําไมเย็นจัง?”“เครื่องปรับอากาศข้างนอกดูเหมือนจะเสียน่ะ” หลินจืออี้พูดเรียบๆซ่งหว่านชิวเป็นคนจัดห้องให้ ตอนกลางวันพอเข้าประตูมา เธอก็พบว่ามีบางอย่างผิดปกติห้องดูเยือกเย็นมาก เครื่องปรับอากาศเดี๋ยวเย็นเดี๋ยวร้อนโทรไปที่แผนกต้อนรับและบอกว่าไม่มีห้องว่างแล้ว และยินดีเพียงส่งคูปองส่วนลด 200 ให้เท่านั้นเมืองซานเฉิงหนาวกว่าเมืองหลวง ไม่มีเครื่องปรับอากาศเธอก็ต้องนอนด้วยเสื้อนวมปุยฝ้ายบอกส่าซ่งหว่านชิวไม่ได้ตั้งใจ ใครจะเชื่อล่ะ?แต่
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0324
หลินจืออี้เหม่อลอยไปพักหนึ่ง ตอนที่คิดจะปิดประตูอีกครั้ง กงเฉินก็เข้าประตูมาแล้วเมื่อได้ยินเสียงปิดประตู เธอก็ได้สติกลับมาและขวางกงเฉินไว้“ห้องที่ฉันอยู่เป็นห้องเตียงใหญ่ธรรมดา ไม่มีที่ให้อานอนได้”“ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่นอนด้วยกันสักหน่อย”กงเฉินขยับแขนของหลินจืออี้อย่างไม่ใส่ใจ แล้วเดินเข้าไปในห้องแก้มของหลินจืออี้ร้อนผ่าวขึ้นมา ทันใดนั้นก็นึกขึ้นได้ว่าเสื้อผ้าของตัวเองยังกระจัดกระจายอยู่บนเตียง จึงรีบวิ่งไปเอาผ้าห่มมาคลุมอย่างลวกๆเธอกดตัวลงบนผ้าห่ม ชี้ไปรอบๆ “อาเล็ก อาก็เห็นแล้ว ห้องมาตรฐานค่อนข้างเรียบง่าย อากลับไปละกัน อ้อมกอดที่อ่อนโยนกําลังรออาอยู่”"อ้อมกอดที่อ่อนโยน? เธอนี่ช่างจืออี้เสียจริงนะ”กงเฉินพิงตู้ทีวี สองมือล้วงกระเป๋า น้ำเสียงไม่ร้อนไม่หนาวหลินจืออี้กําผ้าห่มที่อยู่ใต้ร่างไว้ แล้วชี้นิ้วไปที่ประตู “อาเล็ก เดินช้าๆ ไม่ส่งนะ”บรรยากาศในห้องนิ่งไปพักหนึ่ง วินาทีต่อมา ปลายเตียงก็ยุบลง ส่งเสียงแฟ่บๆหลินจืออี้เงยหน้าขึ้น กลิ่นอายร้อนผ่าวปะทะใบหน้าหัวเข่าของชายคนนั้นแนบกับที่นอนและโน้มตัวลงเล็กน้อยตอนที่หลินจืออี้ยันตัวเพื่อหลบก็ไม่ทันแล้ว มือทั้งสองถูกกํ
You may also like
เศรษฐีสาวขอเอาคืน
เกาลัดไม่หวาน65.8K viewsพวกเจ้าระวังให้ดีเกิดใหม่ครั้งนี้เพื่อแก้แค้นแทนไต้ซือ
จันทร์ส่องแสง14.9K viewsท่านอ๋องไร้หัวใจ
จันทร์ส่องแสง13.7K viewsบ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
ฉี แม่น้ำสายเก่า153.0K viewsไวรัสรักหัวใจพยาบาท
ธันยวีร์127 viewsเกมรักร้อนซ่อนใจยัยตัวร้าย
สิบสามธันวา / กวีสีรุ้ง66 viewsขังรักเมียลับ
แอดมินตัวกลม198 viewsเพลงมาร-กันยามาส
นาวิกา31 views
