บทที่ 0058

เธอไม่จําเป็นต้องวิ่งไปที่กงเฉิน แค่สามารถยืนอยู่ข้างกงเฉินและถ่ายรูปได้ รูปถ่ายนี้จะต้องแพร่กระจายบนอินเทอร์เน็ตอย่างแน่นอน และเธอก็จะสามารถมีชื่อเสียงได้

ไม่มีใครที่ไม่ทําเพื่อตัวเองหรอก

เฉินฮวนไม่ผิด

หลินจืออี้หลีกทางให้ ยิ้มให้เธอ "เธอไปเถอะ กระโปรงที่เธอใส่วันนี้เป็นสีหมึก ยืนถ่ายรูปกับคุณชายสามกำลังสวยพอดีเลย”

เธอหาเหตุผลให้เรียบร้อยแล้วด้วยซ้ำ

เฉินฮวนอึ้งไปเล็กน้อย กล่าวขอบคุณแล้วเดินไปอีกฟากหนึ่งของกงเฉิน

ส่วนหลินจืออี้ก็ยืนอยู่ข้างสุด

เมื่อทุกคนโพสท่าถ่ายรูป กงเฉินก็ยกมือขึ้นบังกล้อง

เขาพูดอย่างเคร่งขรึมว่า "ควรให้ผู้เข้าแข่งขันยืนตรงกลาง"

พูดจบ เขาก็ปัดมือของซ่งหว่านชิวออกไปและเดินไปที่ขอบสุดอย่างเงียบๆ

ซึ่งก็คือข้างกายของหลินจืออี้

หลินจืออี้หมายจะหลบกงเฉินโดยอัตโนมัติ แต่กลับถูกมือข้างหนึ่งแนบบนหลังขัดขวางเอาไว้

ฝ่ามือที่อ่อนโยนสัมผัสผิวของเธอผ่านเสื้อผ้าบางๆ ทําให้เธอตื่นตระหนก

เธอเอื้อมมือไปดึงมือเขาออกอย่างเบาๆ แต่กลับถูกเขากุมข้อมือและกดไว้ที่เอวด้านหลัง นิ้วหัวแม่มือที่สวมหยกแดงลูบไล้เนื้อแขนของเธอ

หลังของเธอสั่นเล็กน้อย ทํายังไงก็ดิ้นไม่หลุดจากมือของเขา