LOGINShare
บทที่ 0247
Latest chapter
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0249
หลินจืออี้รู้สึกหนาวไปถึงขั้วหัวใจ รีบหลบสายตาของเขาทันทีเขาคงไม่รู้อะไรหรอกนะ?ไม่หรอกมั้งขณะที่กําลังคิดอยู่ เสียงของเฉินหงเหว่ยก็ดังขึ้นมาจากกลางห้องโถง“ขอบคุณทุกเขาที่มาร่วมงานเลี้ยงฉลองของเฉินกรุ๊ปของเรานะครับ ผมเชื่อว่าเฉินกรุ๊ปของเราจะรุ่งโรจน์มากขึ้นในอนาคต”ทุกคนเงยหน้าขึ้นและเห็นเฉินหงเหว่ยยืนอยู่บนบันไดและมองลงไปที่ทุกคนในขณะนี้ ทุกคนถึงเข้าใจความหมายที่แท้จริงของหอคอยแชมเปญแห่งนี้นี่ไม่ใช่การต้อนรับแขก แต่เป็นการอวดเบ่งอย่างเห็นได้ชัดแขกที่มาร่วมงานส่วนใหญ่เป็นคนในห้างสรรพสินค้า อดทนเป็น มองเฉินหงเหว่ยที่หัวเราะไม่หยุดด้วยสีหน้าเรียบเฉยและที่ใต้บันได คนที่ยืนอยู่เป็นกงเยี่ยน ซึ่งเป็นกุนซือของเฉินกรุ๊ปกงเยี่ยนมองไปรอบๆ ดวงตาของเขาไม่อ่อนโยนอีกต่อไป แต่เต็มไปด้วยความทะเยอทะยานของพ่อค้าบางทีนี่อาจเป็นใบหน้าที่แท้จริงของเขานักธุรกิจที่ไร้ยางอายเพื่อให้บรรลุเป้าหมายอยู่ๆ กงเยี่ยนก็มองหลินจืออี้ผ่านฝูงชนหลินจืออี้ถอนสายตากลับมา ไม่อยากมองเขาอีกหลังจากหอคอยแชมเปญเต็มแล้ว ทุกคนก็ยกแก้วขึ้นหลังจากดื่มไปสองแก้ว เฉินหงเหว่ยก็บอกว่าจะไปห้องน้ำสักหน่อยก่อ
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0248
ในผ้าขนหนูแห้งมีคีย์การ์ดห้องใบหนึ่ง!เสิ่นเยียนหายใจเข้าลึกๆ แต่ไม่ว่าจะหายใจยังไง ก็ไม่สามารถยับยั้งความริษยาที่บ้าคลั่งในใจได้ทําไมผู้ชายทุกคนเห็นหลินจืออี้แล้วเหมือนถูกผีสิง?แม้แต่ผู้ชายอย่างกงเฉินก็ยังอยากได้หลินจืออี้มันมีอะไรดีกันแน่!นังแพศยาอย่างแกคู่ควรแค่ผู้ชายอย่างประธานเฉินเท่านั้น!หลินจืออี้บีบคีย์การ์ดห้อง พูดอย่างกลุ้มใจว่า “คุณชายสามดูเหมือนจะรู้สภาพที่ลําบากของฉัน ผู้ช่วยเฉินบอกว่าไปหาเขาที่ห้อง เขาจะช่วยฉันแก้ไข เธอว่าฉันควรจะเลือกยังไงดี? ดูเหมือนว่าเป็นใครก็คงจะเลือกคุณชายสามใช่ไหม?”“เลือกประธานเฉินอยู่แล้ว”นังสารเลว แกคู่ควรกับคางคกอย่างประธานเฉินเท่านั้นน้ำเสียงของเสิ่นเยียนแหลมสูง ราวกับลูกโป่งที่ถูกแทงทะลุทั้งแสบแก้วหูและไม่น่าฟังหลินจืออี้แกล้งทําเป็นไม่เข้าใจน้ำเสียงของเธอ ถามกลับไปว่า “เสิ่นเยียน ทําไมฉันต้องเลือกประธานเฉินด้วย?”เสิ่นเยียนตัวแข็งไปไม่กี่วินาที ก็เริ่มล้างสมองของเธออีกครั้ง"จืออี้ ฉันหวังดีกับเธอนะ เธอต้องรู้ว่าประธานเฉินเป็นลูกค้าของเรา ถ้าเธอไม่สามารถทําให้เขาหายโกรธได้ แล้วถ้าเขาพูดอะไรเป็นการส่วนตัวล่ะ? นี่จะเป็นอันต
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0247
หลินจืออี้มองเธอแวบหนึ่ง แล้วตอบอืมคําหนึ่งทั้งสองมาแล้วพื้นที่พักผ่อนของห้องโถงและสั่งน้ำผลไม้สองแก้วจากบริกรหลินจืออี้ใช้หลอดคนน้ำผลไม้ในแก้ว เสิ่นเยียนที่อยู่ตรงเธอมพูดเกลี้ยกล่อมไม่หยุด“จืออี้ ยอมรับชะตากรรมเถอะ เราสู้คนรวยเหล่านั้นไม่ได้”“ถ้าเธอหนีไปจริงๆ ด้วยอิทธิพลของตระกูลเฉิน เขาจะต้องไล่ตามเธอไปจนสุดขอบโลกแน่นอน นี่มันหลายสิบล้านนะ ขายเธอไปก็ยังไม่คุ้มกับราคานี้เลย”"ถ้า...... เธอสามารถแก้ไขได้ด้วยตัวเอง จริงๆ แล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไรหรอกนะ”ชาติก่อนเสิ่นเยียนก็เป็นแบบนี้แหละ ปากบอกทำเพื่อหลินจืออี้ แล้วล้างสมองเธอทีละขั้นทีละตอน ทําให้คนที่เก็บตัวอยู่แล้วอย่างเธอยิ่งรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจแต่ตอนนี้......มือของหลินจืออี้หยุดเคลื่อนไหว เงยหน้าขึ้นจ้องมองเสิ่นเยียน“เสิ่นเยียน เธอเองก็คิดว่าต่อให้ต้องยอมจํานนหรือเสียสละตัวเองก็ไม่เป็นไรเหรอ?”“แน่นอน คนเราต้องรู้จักตัวเองนะ เธอยังมีค่ามากกว่าอัญมณีอีกเหรอ? ประธานเฉินรวยขนาดนั้น ถ้าเธอยอมถอยสักก้าว จะเป็นเรื่องที่ดีขนาดไหน คนอื่นมีแต่จะอิจฉา”ตอนที่เสิ่นเยียนพูดคํานี้ น้ำเสียงก็สูงขึ้น แฝงไว้ด้วยความดูถูก
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0246
หลินจืออี้เคาะประตูและเข้าไปในห้องทํางานของเซวียมั่น พอดีเบลล่าก็อยู่ด้วยเธอมองไปที่เบลล่า ไม่ได้พูดอะไรเซวียมั่นพูดกับเบลล่าว่า "เธอออกไปก่อนเถอะ"เบลล่าตะลึงและพูดอย่างสุภาพก่อนที่จะออกไปหลังจากปิดประตูแล้ว หลินจืออี้ก็หมายจะอธิบายสถานการณ์ใครจะรู้ว่า เซวียมั่นใช้แฟ้มในมือตบโต๊ะอย่างแรง"หลินจืออี้! ฉันเกรงว่าคงต้องบอกเธอแล้ว่าเธอต้องรับผิดชอบเรื่องนี้ สตูดิโอจะไม่รับผิดชอบให้เธอเลยแม้แต่น้อย”หลินจืออี้ตกใจกับเสียงอึกทึกครึกโครมนี้ หลังจากมองเซวียมั่นอยู่หลายวินาทีถึงได้สติ รีบอธิบายทันทีว่า “ฉันจะจัดการให้เรียบร้อยแน่นอนค่ะ”“เธอเข้าใจก็ดีแล้ว” เซวียมั่นพูดเสียงดังนอกประตู เบลล่าฟังจบแล้วก็ยิ้มออกไปแม้แต่เซวียมั่นก็ไม่ช่วยหลินจืออี้ ดูเหมือนว่าเธอจนตรอกแล้ว……ณ งานเลี้ยงฉลองของตระกูลเฉิน ภายใต้การคุ้มกันความปลอดภัย หลินจืออี้ถือตู้เซฟ เดินตามเซวียมั่นเข้าไปในห้องพักผ่อนของเฉินหงเหว่ยผู้ติดตามนอกจากหลินจืออี้แล้ว ยังมีเบลล่าและเสิ่นเยียนเสิ่นเยียนเป็นคนที่เบลล่าแนะนํา ไม่จำเป็นต้องคิดให้ถี่ถ้วน หลินจืออี้ก็รู้ว่านี่เป็นความหมายของซ่งหว่านชิววันนี้พวกเธอหมา
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0245
ตอนที่พูด เขาก็มองหลินจืออี้ที่อยู่ข้างๆคําพูดของเขาเต็มไปด้วยการข่มขู่กงเฉินวางชามซุปไว้ตรงหน้าหลินจืออี้ จากนั้นเช็ดมือด้วยผ้าขนหนูอุ่นๆ แล้วถึงหันไปมองเฉินหงเหว่ย“ประธานเฉินพูดถูกแล้ว คนเราหิวมาก ทําได้ทุกอย่างจริงๆ แต่กินของผิด อาจถึงตายก็ได้”“……”สีหน้าของเฉินหงเหว่ยเขียวคล้ำ เข้าใจดีว่ากงเฉินคงไม่ปล่อยคนแล้วตอนนี้เขายังไม่อยากเผชิญหน้ากับกงเฉินโดยตรง ดังนั้นถึงถอยหลังไปหนึ่งก้าว“ขอบคุณคุณชายสามที่เตือน ถ้าอย่างนั้นผมก็ไม่รบกวนพวกคุณกินข้าวแล้ว ขอตัวก่อนนะครับ”พูดจบเขาก็ออกจากห้องหลินจืออี้ถอนหายใจด้วยความโล่งอก กําช้อนในมือ แอบชําเลืองมองกงเฉินที่อยู่ข้างๆ “อาเล็ก มาทําอะไรที่นี่คะ?”“แวะมากินข้าว” กงเฉินกล่าวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์หลินจืออี้หลุบตาลงเห็นบนโต๊ะมีชามกับตะเกียบสองชุดวางอยู่ จึงคิดว่าเขาคงนัดคนไว้แน่ๆ เธอวางชามและตะเกียบลง ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว “งั้นฉันไม่รบกวนอาเล็กแล้ว ฉันจะไปหาบริกรเพื่อเปลี่ยนชามและตะเกียบใหม่ให้ค่ะ”กงเฉินขมวดคิ้ว ดูไม่ค่อยดีใจเท่าไหร่ในขณะนี้ หลินจืออี้ก็ได้ถอดเสื้อนอกออกแล้ว"ใส่ซะ" กงเฉินออกคําสั่งหลินจืออี้นึกถึงเสื้อขอ
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0244
หลังจากหลินจืออี้รู้สึกถึงกลิ่นอายที่คุ้นเคย เธอก็เริ่มดิ้นรนแต่แขนที่เอวยิ่งรัดแน่นขึ้นเรื่อยๆ เกือบจะดึงเธอเข้าไปในหน้าอกของผู้ชาย ทําให้หลังของเธอร้อนไปหมดจนกระทั่งสามารถรู้สึกถึงหน้าอกที่ขึ้นลงระหว่างลมหายใจของผู้ชายได้อย่างชัดเจนทุกครั้งล้วนทําให้เธอหวาดกลัวอย่างอธิบายไม่ถูกทันใดนั้น เสียงกดดันของชายคนนั้นก็ดังขึ้นข้างหู “ใครให้ข้ามาคนเดียวล่ะ? เธอคิดว่าเธอจะออกไปได้จริงๆ เหรอ?หลินจืออี้ดึงแขนที่เอว พูดต่อต้านว่า “อาเล็ก อาว่างขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน? ถึงได้ยุ่งกับฉันขนาดนี้? ปล่อยฉันนะ!”ข้างหลังเธอ ชายหนุ่มหายใจเข้าลึกๆ และไม่ได้โต้แย้งอะไรวินาทีต่อมา ร่างกายของหลินจืออี้ก็ถูกปล่อยออกอย่างกะทันหัน เธออยากจะวิ่งทันที แต่ก็ยังช้าไปหนึ่งก้าวชายคนนั้นดึงเธอและโยนเธอลงบนโซฟาเธอกําลังจะลุกตัว ก็ถูกเขากดไว้แล้วภายใต้ชุดสูทที่เคร่งขรึม กล้ามเนื้อทุกนิ้วของชายคนนั้นแน่นและแข็ง เขากดเธออย่างหนัก ทําให้เธอรู้สึกหายใจลําบากแต่ลมหายใจของเขาล้วนกระทบลงบนใบหน้าของเธอ ก่อให้เกิดความร้อนอบอ้าวเธอขัดขืนยกมือ แต่กลับถูกกงเฉินกดไว้ที่ข้างใบหู เธอดิ้นรน แขนเสื้อที่ฉีกขาดหลุดอ
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0243
“จืออี้ หลายปีมานี้ฉันดีต่อเธอมากเลยนะ เธอขอบคุณผู้อาวุโสอย่างฉันหน่อยจะเป็นไรไป?ของหลายสิบล้านนี่ฉันก็เสียหายเพราะเธอนะ”เฉินหงเหว่ยรีบลุกขึ้นและกระโจนเข้าหาหลินจืออี้ ก่อนจะดึงเสื้อโค้ทของเธอหลินจืออี้ถือโอกาสถอดเสื้อนอกออกเพื่อไม่ให้ถูกเขาจับได้เฉินหงเหว่ยโยนเสื้อโค้ทลงบนพื้นและเริ่มไล่ล่าอีกครั้ง เธอหลบไม่ทันจึงถูกเขากอดอย่างแรงในขณะที่ดึงยื้อกัน แขนเสื้อของหลินจืออี้ก็ถูกเขาฉีกออกเฉินหงเหว่ยมองผิวที่ขาวเนียนของเธอ แล้วสูดลมหายใจเข้าลึกๆ “จืออี้ ตัวเธอหอมจริงๆ ให้ฉันจูบหน่อยนะ”"ปล่อยฉันนะ! ฉันไม่ได้มาทําเรื่องพวกนี้!”หลินจืออี้ดิ้นรนอย่างสุดกําลัง หัวเข่ากระแทกเข้าที่เป้าของเฉินหงเหว่ยอย่างแรงเห็นได้ชัดว่าเฉินหงเหว่ยไม่เหมือนกงเฉินที่ฝึกหนักมาก่อน เขาไม่มีเวลาตอบสนองเลย เจ็บจนหน้าแดงไปหมด ออกแรงผลักหลินจืออี้ออกไป"นังแพศยา!" เขาสบถหลินจืออี้กระแทกโต๊ะจนล้มลงกับพื้นเธอหยิบเศษแก้วชาบนพื้นขึ้นมาอย่างหวาดกลัวและเล็งไปที่เฉินหงเหว่ย"อย่าเข้ามานะ! ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ!”เฉินหงเหว่ยกุมเป้าด้วยใบหน้าที่แดงก่ำและขบเขี้ยวเคี้ยวฟันพูดว่า "ไม่เกรงใจเหรอ? เธอจะไม
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0242
คําพูดของหลินจืออี้เตือนเซวียมั่น ทั้งสองสบตากันแวบหนึ่ง รู้อยู่แก่ใจแต่เซวียมั่นมีความกังวลของตัวเองสิ่งที่เธอพูดมีเหตุผลจริงๆ แต่ไม่มีหลักฐานก็ไม่มีความหมายใดๆ ทั้งนั้น หินราคาหลายสิบล้านถูกสับเปลี่ยนอยู่ใต้จมูกแบบนี้ ถ้าพูดออกไป ใครจะกล้ามาหาเธอเพื่อออกแบบเครื่องประดับอีกล่ะ?“ถึงตอนนั้นต่อให้ฉันอยากจะปกป้องเธอ เกรงว่าคนอื่นก็คงไม่เห็นด้วย ยังไงเสียหนังสือมอบอํานาจก็เซ็นชื่อเธอแล้ว แสดงว่าเธอได้ยืนยันคุณภาพของแซฟไฟร์แล้ว เธอเข้าใจความหมายของฉันไหม?”เซวียมั่นจ้องมองหลินจืออี้อย่างเคร่งขรึมหลินจืออี้พยักหน้าอย่างหนักแน่นเซวียมั่นกําลังเตือนเธออยู่ ถ้าสุดท้ายหาหลักฐานไม่เจอ มีความเป็นไปได้สูงที่เธอจะกลายเป็นแพะรับบาปและรับผลที่ตามมาทั้งหมดหลินจืออี้สูดหายใจเข้าลึกๆ “ฉันเข้าใจค่ะ”เพิ่งสิ้นเสียง โทรศัพท์ของหลินจืออี้ก็ดังขึ้น เธอกวาดตามองเบอร์โทรแวบหนึ่ง ดวงตาฉายแววดีใจ แกว่งโทรศัพท์ไปทางเซวียมั่นดูเหมือนว่าเธอเดาถูกแล้วหลินจืออี้รับโทรศัพท์ เสียงของเฉินหงเหว่ยดังมาจากฝั่งตรงข้าม“จืออี้ ฉันได้ยินว่าเครื่องประดับมีปัญหา เป็นเรื่องจริงหรือเปล่า?”หลินจืออี้คิดแล้วคิดอ
เกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ บทที่ 0241
“ทําไมวันนั้นอยู่ดีๆ เธอถึงคว่ำแก้วชาได้ล่ะ?” เซวียมั่นค่อยๆ หมดความอดทน“ประธานเซวีย ฉันไม่ระวังจริงๆ ค่ะ ฉันแค่ถูกแซฟไฟร์ดึงดูด ก็เลยมองโดยไม่รู้ตัว สุดท้ายมือก็สั่นจนแก้วชาคว่ำแล้ว” เสิ่นเยียนร้องไห้สะอึกสะอื้นพูดจบ หลินจืออี้ก็สัมผัสได้ถึงสายตาที่ไม่เป็นมิตรนั่นก็คือซ่งหว่านชิวเธอเดินไปข้างหน้าและถามอย่างสงสัยว่า "ประธานเซวีย เกิดอะไรขึ้นกับแซฟไฟร์หรือเปล่าคะ?"เซวียมั่นไม่ได้พูดอะไร ถือว่าเป็นการยอมรับโดยปริยายซ่งหว่านชิวกล่าวอย่างลึกซึ้งว่า "ถ้าประธานเซวียมีข้อสงสัย ไม่สู้ดูกล้องวงจรปิดดูดีกว่าค่ะ เสิ่นเยียนขี้ขลาดขนาดนั้น ของราคาหลายสิบล้านแบบนี้ เธอจะกล้าทําตามใจชอบเหรอคะ?”เสิ่นเยียนร้องไห้สะอึกสะอื้น “ค่ะ ค่ะ ประธานเซวีย ขอคุณคืนความบริสุทธิ์ให้ฉันด้วยค่ะ”ทันทีที่เธอพูดจบ เบลล่าก็พูดอย่างประจวบเหมาะว่า "ประธานเซวีย ฉันเอากล้องวงจรปิดในห้องประชุมมาแล้วค่ะ"เมื่อได้ยินคําพูดนี้ สีหน้าของเซวียมั่นก็มืดหม่นลง และเงยหน้าขึ้นมองเบลล่า“เธอกระตือรือร้นจริงๆ เลยนะ”“ฉันก็กลัวจะเกิดเรื่องเหมือนกัน เลยเตรียมไว้ก่อนก่อน” เบลล่าอธิบาย“เปิดกล้องวงจรปิด” เซวียมั่นชี้ไปที่
You may also like
วางใจเถอะ ข้าไม่เห็นอะไรทั้งสิ้น
เพลงมีนา10.2K viewsคลั่งรัก❤️คุณหมอมาเฟีย NC18++
Me'JinJIn23.9K viewsกลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย Love Beginning
MaNIE-STORY14.2K viewsยัยตัวร้ายกับนายแบดบอย NC18++
Me'JinJIn27.8K viewsเพื่อนที่แปลว่าเมีย
ดอกอ้อลู่ลม20 viewsขย้ำรักเลขา NC-20
C113.3K viewsพ่อสามีช่วยข้าที
กาสะลอง615 viewsร้อนรักนักแข่ง
พริมริน1.1K views
