บทที่ 0419

ซางหรั่นมองกงเฉินแล้วส่ายหัวอย่างรวดเร็ว “ฉันไม่ได้ช่วยคุณชายสามเพื่อหวังสิ่งตอบแทนนะคะ ตอนนั้นไม่ว่าใครอยู่ในรถ ฉันเธอช่วยทั้งนั้นค่ะ”

เธอไม่จงใจพูด แต่เธอคิดอย่างนั้นจริงๆ

คุณท่านกงมองเธอแล้วพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ “เสียวหรั่น กงเฉินได้รู้จักเธอ นับเป็นความโชคดีของเขา”

“คุณลุง อย่าพูดแบบนี้เลย ฉันไม่กล้ารับคําแล้วค่ะ”

ซางหรั่นรู้สึกอายเล็กน้อย และหลบไปด้านข้างของกงเฉินโดยไม่รู้ตัว

ทุกคนสามารถเห็นความคิดของเธอได้และทุกคนก็ยอมรับมันด้วยความยินดี

แม้ว่าเธอจะขาหักไปข้างหนึ่ง แต่เธอก็หักเพราะกงเฉิน

แต่งงานกับเธอ แม้ว่าจะให้เธอเป็นเพียงแจกันประดับประดา แต่เธอสามารถสร้างชื่อเสียงให้กับตระกูลกงได้

ไม่ต้องพูดถึงว่าบ้านของเธอเป็นตระกูลดัง การแต่งงานยิ่งเป็นการร่วมมือกัน

ซางหรั่นหันหน้าไปมองใบหน้าด้านข้างที่เย็นชาของชายคนนั้น ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความหวัง หวังว่าเขาจะพูดอะไรบางอย่าง

กงเฉินเพียงแค่ยกจานผลไม้ขึ้นอย่างสุภาพ "กินผลไม้หน่อยนะ"

ซางหรั่นรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่ถึงยังไงทั้งสองคนก็ไม่เจอกันมานานแล้ว และจําเป็นต้องค่อยๆ คุ้นเคยกัน

คิดแล้วเธอเธอก็กินผลไม้ด้วยรอยยิ้มทันที

คุ