Share

บทที่ 6

Penulis: จิ่นหลี่ชีชี
“ขอบใจนะ แต่พี่น้องครับ...”

หลินโจวมองเขาขึ้นๆ ลงๆ “ฉันคิดว่านายต้องลดน้ำหนักนะ!”

หลินชื่อหมิงวัย 18 ปี สูง 1.73 เมตร และหนักแปดสิบกิโลเข้าไปแล้ว

เขาเป็นคนอ้วนที่อ้วนจริงๆ

หลินชื่อหมิงรู้สึกตกใจในขณะนั้น: "นายกำลังพูดอะไร มันไม่ยากเกินไปเหรอ? ทำไมจู่ๆ นายถึงทำตัวเหมือนแม่ของฉัน? ฉันปล่อยโค้ก มันฝรั่งทอด และไอศกรีมไปไม่ได้พวกเราเพื่อนกันหมด !"

เขารีบวิ่งกลับไปที่ที่นั่ง ราวกับว่าเขากลัวว่าหลินโจวจะดึงเขาให้ลดน้ำหนักจริงๆ

หลินโจว: "..."

……

"กระดิ่งกริ๊ง~~"

ระฆังโรงเรียนดังขึ้น

หลินโจวรีบนั่งตัวตรง หลังจากคิดดูแล้ว เขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขารีบคว้าม้วนกระดาษจากโต๊ะของหลิวซือหมิงที่อยู่ฝั่งตรงข้ามทางเดิน และเช็ดโต๊ะและเก้าอี้ข้างๆ อย่างระมัดระวัง

เพราะฉันไม่ตั้งใจฟังในชั้นเรียนเสมอ และชอบสร้างปัญหาชวนคุยไปเรื่อย

คุณครูจึงขอให้หลินโจวนั่งที่โต๊ะคนเดียวและนั่งแถวสุดท้าย

เขาไม่มีเพื่อนร่วมห้อง

เป็นเพราะเหตุนี้สู่เนี่ยนชูจึงถูกจัดให้อยู่ข้างๆเขา

“หลินโจวนายบ้าไปแล้วเหรอ?”

หลินชื่อหมิงรู้สึกงุนงงกับพฤติกรรมของหลินโจววันนี้ เขาไม่ได้บ้าเพียงแค่ครั้งเดียว

"เงียบ!"

หัวหน้าครูหลิ่วชิงเยี่ยนเดินเข้ามาในห้องเรียนโดยสวมเสื้อแจ็คเก็ตตัวสั้น กระโปรงยาว และรองเท้าบูทข้อสั้นส้นสูง

มีเสียงตกอกตกใจอย่างไม่น่าเชื่อจากนักเรียน

หลินโจวก็เงยหน้าขึ้นเช่นกัน

เมื่อเห็นการปรากฏตัวของหลิ่วชิงเยี่ยนเขาก็ตกตะลึงไปชั่วขณะหนึ่ง

ในความทรงจำหลิ่วชิงเยี่ยนมักจะสวมเสื้อเรียบๆ กางเกงยีนส์ และรองเท้าสีขาวเสมอ และไม่เคยแต่งหน้าเลย

วันนี้เธอทาลิปสติกจริงๆ

ในชาติก่อนของเขา หลินโจวดูเหมือนจะเป็นคนที่ส่งเสียง "โห่ร้อง" ที่ดังที่สุด

แต่วันนี้ เขามองไปข้างหลังหลิ่วชิงเยี่ยนอย่างรวดเร็ว

ที่นั่น มีเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ยืนอยู่ซึ่งมีรูปร่างผอมเบางราวกับตุ๊กตากระดาษ

เช่นเดียวกับเมื่อฉันพบเธอครั้งแรกในชาติที่แล้ว เธอสะพายกระเป๋านักเรียนสีเทาอมชมพูและสวมชุดนักเรียนที่ใหญ่โคร่งเกินไปสำหรับเธอ

มือทั้งสองจับกันอย่างประหม่า ลดศีรษะลง และเดินอย่างระมัดระวัง

ผิวของเธอสวย แต่เพราะผอมเกินไปเลยดูเหมือนคนป่วย

เธอสวมแว่นตากรอบดำเส้นใหญ่และมีผมหน้าม้าหนา ทำให้รูปร่างหน้าตาของเธอแทบจะเห็นไม่ชัดเจน

สู่เนียนชู!

หัวใจของหลินโจวเต้นรัวเมื่อเขานึกถึงร่างเล็กๆ ในชาติก่อนของเธอที่ซุกตัวอยู่ที่มุมห้องและร้องไห้อย่างขมขื่นหลังจากที่เธอจัดงานศพให้เขา

ในขณะนั้น เขาอยากจะโอบกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา

อย่างไรก็ดี ในเวลานั้น หลินโจวเป็นเพียงวิญญาณเร่ร่อน

ไม่มีอะไรที่เขาจะสามารถทำได้

และท้ายที่สุดเธอก็กระโดดลงไปในแม่น้ำที่เชี่ยวกรากโดยไม่ลังเล ไม่ว่าเขาจะตะโกนดังแค่ไหนก็ไม่สามารถหยุดเธอไว้ได้

หลินโจวรู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงในใจ

เป็นเวลานานแล้วที่ไม่มีใครใส่ใจมากนัก

หลินโจวลืมไปว่า เดิมทีในโลกนี้ยังคงมีความรักที่เหนียวแน่นและจริงใจแบบนี้อยู่

แม้ว่าไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงชอบเขาขนาดนั้น

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขาอายุเพียงสิบเจ็ดปีครึ่ง และมีเวลาอีกมากที่จะทำความเข้าใจอย่างช้าๆ

“วันนี้ มีนักเรียนย้ายมามาที่ชั้นเรียนของเรา คนข้างๆ ฉันชื่อสู่เนี่ยนชู ทุกคนปรบมือต้อนรับเธอ”

หลิ่วชิงเยี่ยนกระแอมไอเบา ๆ และนั่นดึงสายตาของหลิวโจวให้กลับมา

“เอาล่ะ นักเรียนสู่เนี่ยนชู เธออยากจะแนะนำตัวเองไหม?”

ในชาติก่อนของเขา หลินโจวไม่แม้แต่จะฟังการแนะนำตัวเองของสู่เนี่ยนชูเลยด้วยซ้ำ

เขาจมอยู่กับการเปลี่ยนแปลงของหลิ่วชิงเยี่ยน

แม้ไม่รู้ว่าทำไม แต่คนนี้กับจางซูฉีนั้นเป็นคู่สร้างคู่สม ยิ่งไปกว่านั้นอาจจะเป็นไปได้ที่จางซูฉีจะให้ครูผู้หญิงสืบทอดตำแหน่งคณบดี พลันเริ่มแต่งองค์ทรงเครื่อง ไม่น่าเชื่อจริงๆ

ต่อมาได้ยินว่าให้สู่เนี่ยนชูนั่งข้างหลินโจว เขายังรังเกียจและผิวปากทำให้หลิ่วชิงเยี่ยนโมโหบ่นออกมาชุดใหญ่

ตอนนี้เขาอยากจะได้ยินมัน

"ฉัน……"

สู่เนี่ยนชูยืนด้วยความตื่นตระหนก

หลังจากพูดได้เพียงคำเดียวเธอก็ก้มหัวโค้งลงอย่างสุดตัว

หลินโจวเห็นว่ามือที่กำแน่นของเธอนั้นมักจะขยับหัวแม่มือของเธอไปตามตำแหน่งต่างๆ

นี่คือ……

กำลังกลัว?

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ แม้ว่าเขาจะเป็นเพื่อนร่วมโต๊ะเพียงสองวันในชาติก่อนหน้านี้ หลินโจวแทบไม่ได้ยิน สู่เนี่ยนโจวพูดอะไรแม้ไม่กี่คำ

เธอขี้อายมาก

นักเรียนที่อยู่ข้างๆเริ่มกระซิบกระซาบ:

"เกิดอะไรขึ้น?"

“ทำไมไม่พูดล่ะ”

หลิ่วชิงเยี่ยนก็รู้สึกเหมือนกันว่ามีบางอย่างผิดปกติ:

“นักเรียนสู่เนี่ยนชู? เกิดอะไรขึ้น?”

หลินโจวเห็นร่างเล็กๆ ของสู่เนี่ยนชู สั่นสะท้านอย่างเห็นได้ชัด

เขาเองก็ไม่สามารถนั่งนิ่งได้อีกต่อไป จึงลุกขึ้นยืนตรงๆ

“คุณครูหลิ่ว…”
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ   บทที่ 140

    คนทั้งคนตกตะลึง“พี่ พี่โจว?”หลิวซื่อหมิงตบไปที่บนไหล่ของเขา:“ทำบื้ออะไรอยู่?นี่คือน้ำที่พี่โจวซื้อให้นาย ดูนายสิ โง่แล้วยังทำเป็นอวดฉลาดซื้อมาแค่สี่ขวด ทำให้พี่โจวของฉันไม่ได้ดื่มน้ำเลย!”เซี่ยตงชิง:???เขาพบว่า ทุกอย่างในวันนี้ดูเหมือนว่าจะผิดปกติไปเล็กน้อย“แต่ แต่ว่า พวกนายไม่ได้บอกให้ฉันซื้อห้าขวด…”“นายนับหัวคนไม่เป็นเหรอ?ถ้าอย่างนั้นทำไมพี่โจวถึงไม่ให้นายไปห้าสิบบาท แต่ให้นายไปหนึ่งร้อยบาท?”“เป็นอย่างนี้เหรอ?”เซี่ยตงชิงกลืนน้ำลาย และมองหลินโจวอย่างงุนงงหลินโจว……เป็นอะไรไป?“เอาล่ะ อย่ามัวพูดมากอยู่เลย หลิวซื่อหมิงรีบมากวาดพื้นสิ!”“มาแล้ว!”หลิวซื่อหมิงรีบวิ่งไปแถวสุดท้าย หยิบไม้กวาดขึ้นมาและเริ่มกวาดเฉียนกั๋วกั่วก็กล่าวว่า:“ฉันก็จะช่วยด้วย ไม่ต้องเกรงใจ!”สวี่เนี่ยนชูไม่ได้พูดอะไร แต่เดินไปที่แถวสุดท้ายอย่างเงียบๆทั้งสามต่างก็ถือไม้กวาดกัยคนละด้ามเดิมทีหลิวซื่อหมิงตั้งใจจะกวาดแถวที่สอง แต่ถูกเฉียนกั๋วกั่วรั้งเอาไว้“หลิวซื่อหมิง พวกเราจะไปกวาดสองแถวข้างใน!”“ทำไมเหรอ?”หลิวซื่อหมิงรู้สึกไม่ยินยอมเล็กน้อยเฉียนกั๋วกั่วกลอกตาใส่ และชี้ไปทางหลินโจว ห

  • เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ   บทที่ 139

    สามนาทีต่อมาเซี่ยตงชิงเช็ดปาก เคี้ยวข้าวคำสุดท้ายแบบลวกๆ และลุกขึ้นยืน:“ฉันกินเสร็จแล้ว”คนอื่นๆที่ยังกินได้ไม่ถึงครึ่ง :?หลินโจวเงยหน้าขึ้น: “ทำไมนายต้องกินเร็วขนาดนี้ด้วย?”“เดิม เดิมทีฉันเป็นคนกินข้าวเร็วอยู่แล้ว ฉันกลับห้องเรียนก่อนนะ”"เดี๋ยวก่อน"หลินโจวคว้าแขนเสื้อของเขาเอาไว้อีกครั้ง:“จู่ๆก็รู้สึกกระหายน้ำนิดหน่อย ในเมื่อกินข้าวเสร็จแล้ว ไปซื้อเครื่องดื่มมาให้ทุกคน คนละขวดก็แล้วกัน”ขณะที่พูด หลินโจวก็ควักเงินออกมาจากในกระเป๋า ท่ามกลางสายตาที่ประหลาดใจของเซี่ยตงชิง เขาก็เก็บเงินห้าสิบบาท เอาเงินแบงก์ร้อยออกมา แล้วยัดมันเข้าไปในมือของเซี่ยตงชิง"......"เซี่ยตงชิงมองดูการกระทำของหลินโจวด้วยความสับสน และพูดอย่างร้อนใจว่า:“ฉัน...รอให้พวกนายกินเสร็จก่อนแล้วค่อยไปซื้อเองดีไหม?”“ไม่ได้ จะสำลักตายแล้ว ขอร้องล่ะเพื่อนร่วมชั้นเซี่ย นายช่างเป็นคนดีจริงๆ”คำว่าคนดีทำให้เซี่ยตงชิงยินยอมเขารับเงินพร้อมอุ้มกล่องอาหารแล้ววิ่งไปที่ร้านสะดวกซื้อเล็กๆหลินโจวกล่าวอย่างขบขันว่า:“เอาล่ะ ทุกคนกินต่อเถอะ”คณะกรรมการแรงงานจางจิ่นหงตักข้าวกลับมาเผอิญเห็นภาพเหตุการณ์นี้เข้าเ

  • เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ   บทที่ 138

    มาถึงโรงเรียนตอนหกโมงเช้าของวันรุ่งขึ้นอย่างตรงเวลาหลังจากอ่านหนังสือในตอนเช้าแล้ว หลินโจวก็หยิบกล่องข้าวออกมา และเตรียมจะไปทานข้าวกับเพื่อนร่วมโต๊ะตัวน้อย เฉียนกั๋วกั่ว และหลิวซื่อหมิงแต่กลับถูกจางจิ่นหงสมาชิกคณะกรรมการแรงงานห้ามเอาไว้:“หลินโจว วันนี้กลุ่มนายจะต้องปฏิบัติหน้าที่ นายอย่ามาเล่นลูกไม้นะ หลังจากที่ทานข้าวเสร็จแล้วให้ตั้งใจทำความสะอาดให้ดีๆ อ้อใช่แล้วหวังลี่หยวนที่อยู่ในกลุ่มของพวกนายย้ายไปอยู่กลุ่มอื่นแล้วนะ ส่วนสวี่เนี่ยนชูให้มาอยู่กลุ่มพวกนาย อีกสักพักนายบอกเธอว่าจะต้องทำอะไรบ้าง”ระบบการทำความสะอาดของห้องสองปกติแล้วจะมีกลุ่มละสี่คนคนในกลุ่มของหลินโจว ได้แก่หลิวซื่อหมิง เพื่อนร่วมโต๊ะของหลิวซื่อหมิงเซี่ยตงชิง หวังลี่หยวนและหลินโจวหลินโจวในอดีต พอถึงเวรปฏิบัติหน้าก็จะเลือกที่จะลืม ดีแต่พูดงานไม่ทำหลิวซื่อหมิงก็มักจะเลียนแบบเขาเช่นกันส่งผลให้ มีเพียงแต่หวังลี่หยวนและเซี่ยตงชิงเท่านั้นที่ทำงานในกลุ่มนี้ทั้งสองคนมักจะพร่ำบ่นอยู่เสมอ และขอร้องจางจิ่นหงย้ายตนไปกลุ่มอื่น จางจิ่นหงไม่มีทางเลือก จึงทำได้แค่มาเร่งเร้าเขาด้วยตนเองทุกครั้งถ้าเร่งเร้าไม่ได้จริงๆ ต

  • เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ   บทที่ 137

    ฉินซู่หลานที่กำลังขึ้นไปชั้นบนมองไปที่ฉินอวี่เถียนด้วยความประหลาดใจ“เมื่อก่อนแม่ทำอะไรลูกก็จะกินอันนั้นไม่ใช่เหรอ?”“นั่นมันเมื่อก่อน แต่วันนี้ หนูอยากกินข้าว หนูหิวแล้ว”น้ำเสียงของฉินอวี่เถียนแฝงด้วยความออดอ้อนเล็กน้อย และอดไม่ได้ที่จะแตะท้องของตนเองหิวจริงๆแม้แต่เธอเองก็ยังไม่ทันได้สังเกตว่า ดูเหมือนว่าเธอจะทำตามที่หลินโจวพูด ทีละขั้นตอนเมื่อฉินซู่หลานได้ได้ยินดังนี้ก็รู้สึกเบิกบานใจลูกสาวรู้จักติดแม่แล้ว ดีจริงๆ!“ได้ได้ได้ หนูอยากกินอะไรแม่ก็จะทำอันนั้นให้ ลูกกลับไปพักผ่อนที่ห้องก่อน ทำเสร็จแล้วเดี๋ยวแม่เรียก”"ค่ะ"เปิดประตูห้องพอฉินอวี่เถียนเข้าไปในห้อง ก็เห็นกระต่ายมาร์ชเมลโลว์บนโซฟาเธออยากจะเอื้อมมือไปสัมผัสมันโดยไม่รู้ตัว แต่พอเอื้อมมือไปได้ครึ่งหนึ่ง ก็หยุดอย่างรวดเร็ว แล้วเดินเข้าไปในห้องฉินอวี่เถียนถอดเสื้อผ้าผู้ชายออก แล้วหยิบเสื้อกล้ามกีฬาขึ้นมา เพื่อใช้เป็นชุดนอนแต่หลังจากที่ครุ่นคิดดูแล้ว จับพลัดจับผลูไม่รู้ยังไง เธอก็มาที่หน้าตู้เสื้อผ้าเปิดประตูตู้เล็กๆที่ถูกล็อคไว้ และหยิบชุดนอนหมีของเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆชุดหนึ่งออกมาจากข้างในหลังจากทำท่าต่า

  • เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ   บทที่ 136

    “แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่ทีแรก? ครั้งหน้าถ้ากลับมาดึกให้โทรบอกแม่รู้ไหม หนูกลับบ้านดึกขนาดนี้ แม่เป็นห่วงแทบแย่”น้ำเสียงของฉินซู่หลานอ่อนโยนขึ้น บางครั้งก็ปนกับเสียงสะอื้นไห้เธอยกมือขึ้น แล้วลูบหัวของฉินอวี่เถียนเบา ๆท่าทางที่ใกล้ชิดนี้ ทำให้ฉินอวี่เถียนแสบจมูกเธอพยายามที่จะเติบโตขึ้น พยายามที่แข็งแกร่งขึ้น และใช้วิธีการของตนเองปกป้องแม่อยู่ตลอดเวลาจู่ๆตอนนี้ก็รู้สึกว่า แม่ดูเหมือนว่ากำลังปกป้องตนเองมากกว่า?เธอลูบจมูก:“หนูรู้แล้วค่ะแม่ ครั้งหน้าหนูจะกลับมาให้เร็วกว่านี้”"อืม ดีมาก"หลังจากคุยกับฉินอวี่เถียนแล้ว ฉินซู่หลานก็มองไปที่หลินโจว“เสี่ยวโจว ขอบใจหลานมากนะที่ส่งเสี่ยวเถียนกลับมา คืนนี้หลานพักอยู่ที่นี่ไหม? ป้าจะทำอาหารมื้อดึกให้”“ไม่ต้องครับคุณป้า เห็นท่าทางของป้าแล้วผมก็รู้เลยว่า เฒ่าหลินก็จะต้องรอผมอยู่ที่ประตูบ้านแน่นอน ถ้าผมไม่กลับไป กลัวโดนทุบตีเหมือนกันครับ”ฉินซู่หลานครุ่นคิดดูแล้วมันก็ใช่ลูกคือแก้วตาดวงใจของพ่อแม่ตลอดไป ไม่ว่าพวกเขาจะอายุเท่าไหร่ก็ตาม“เอาล่ะ หลานอยากกินอะไรบอกป้ามาได้เลย ป้าทำเสร็จแล้วจะให้เสี่ยวเถียนเอาไปให้”“งั้นก็ ทำลูกชิ้นทอด

  • เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ   บทที่ 135

    “ฉันรู้จักเธอแน่นอน แต่เธอกลายเป็นเทพแห่งการเรียนรู้ได้อย่างไร?”"อันดับที่หนึ่งของทั้งเมืองยังไม่ใช่เทพแห่งการเรียนรู้อีกเหรอ? เธอเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง ในสายวิทยาศาสตร์ ได้อันดับที่หนึ่งของทั้งเมือง เอาชนะผู้ชายได้ตั้งมากมาย ยอดเยี่ยมมากเลย ตอนนี้เธอเป็นไอดอลของฉัน! และจะเป็นแบบอย่างในการเรียนของฉันด้วย!"พอฉินอวี่เถียนพูดถึงสวี่เนี่ยนชู ก็รู้สึกภูมิใจเป็นอย่างมากหลินโจวกลืนน้ำลายอย่างเงียบๆ พูดอย่างขบขันว่า:“เถียนเถียน เธอยังไม่รู้จักสวี่เนี่ยนชูใช่ไหม?”ไม่เช่นนั้นเมื่อวานนี้ สวี่เนี่ยนชูคงจะยืนข้างตนเองแล้วแถมยังถูกเธอเข้าใจผิดคิดว่าเป็นแฟนของตนอีก ทำไมสาวน้อยคนนี้ถึงไม่ปฎิกิริยาอะไรเลยสักนิด“ใช่แล้ว ฉันไม่รู้จัก ทำไมเหรอ! คงจะมีโอกาสได้รู้จักเองแหละ”“ถ้าไม่เป็นอย่างนัั้นแล้วจะยังไง? ฉันจะแนะนำเธอให้รู้จักเอาไหม? ฉันค่อนข้างจะคุ้นเคยกับเธอดี”“พอเหอะ เทพแห่งการเรียนรู้ของฉันจะมารู้จักมักจี่กับนักเรียนเรียนแย่อย่างนายได้อย่างไร? เธอไม่ได้ตาบอกซะหน่อย! นายไม่ต้องใช้เธอมาเพื่อมาตีสนิทกับฉันหรอก”"......"“อีกอย่าง ตอนนี้ผลการเรียนของฉันยังไม่ดีพอ ไม่คู่ควรที่จะยืนอยู่ก

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status