แชร์

บทที่ 6

ผู้เขียน: จิ่นหลี่ชีชี
“ขอบใจนะ แต่พี่น้องครับ...”

หลินโจวมองเขาขึ้นๆ ลงๆ “ฉันคิดว่านายต้องลดน้ำหนักนะ!”

หลินชื่อหมิงวัย 18 ปี สูง 1.73 เมตร และหนักแปดสิบกิโลเข้าไปแล้ว

เขาเป็นคนอ้วนที่อ้วนจริงๆ

หลินชื่อหมิงรู้สึกตกใจในขณะนั้น: "นายกำลังพูดอะไร มันไม่ยากเกินไปเหรอ? ทำไมจู่ๆ นายถึงทำตัวเหมือนแม่ของฉัน? ฉันปล่อยโค้ก มันฝรั่งทอด และไอศกรีมไปไม่ได้พวกเราเพื่อนกันหมด !"

เขารีบวิ่งกลับไปที่ที่นั่ง ราวกับว่าเขากลัวว่าหลินโจวจะดึงเขาให้ลดน้ำหนักจริงๆ

หลินโจว: "..."

……

"กระดิ่งกริ๊ง~~"

ระฆังโรงเรียนดังขึ้น

หลินโจวรีบนั่งตัวตรง หลังจากคิดดูแล้ว เขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขารีบคว้าม้วนกระดาษจากโต๊ะของหลิวซือหมิงที่อยู่ฝั่งตรงข้ามทางเดิน และเช็ดโต๊ะและเก้าอี้ข้างๆ อย่างระมัดระวัง

เพราะฉันไม่ตั้งใจฟังในชั้นเรียนเสมอ และชอบสร้างปัญหาชวนคุยไปเรื่อย

คุณครูจึงขอให้หลินโจวนั่งที่โต๊ะคนเดียวและนั่งแถวสุดท้าย

เขาไม่มีเพื่อนร่วมห้อง

เป็นเพราะเหตุนี้สู่เนี่ยนชูจึงถูกจัดให้อยู่ข้างๆเขา

“หลินโจวนายบ้าไปแล้วเหรอ?”

หลินชื่อหมิงรู้สึกงุนงงกับพฤติกรรมของหลินโจววันนี้ เขาไม่ได้บ้าเพียงแค่ครั้งเดียว

"เงียบ!"

หัวหน้าครูหลิ่วชิงเยี่ยนเดินเข้ามาในห้องเรียนโดยสวมเสื้อแจ็คเก็ตตัวสั้น กระโปรงยาว และรองเท้าบูทข้อสั้นส้นสูง

มีเสียงตกอกตกใจอย่างไม่น่าเชื่อจากนักเรียน

หลินโจวก็เงยหน้าขึ้นเช่นกัน

เมื่อเห็นการปรากฏตัวของหลิ่วชิงเยี่ยนเขาก็ตกตะลึงไปชั่วขณะหนึ่ง

ในความทรงจำหลิ่วชิงเยี่ยนมักจะสวมเสื้อเรียบๆ กางเกงยีนส์ และรองเท้าสีขาวเสมอ และไม่เคยแต่งหน้าเลย

วันนี้เธอทาลิปสติกจริงๆ

ในชาติก่อนของเขา หลินโจวดูเหมือนจะเป็นคนที่ส่งเสียง "โห่ร้อง" ที่ดังที่สุด

แต่วันนี้ เขามองไปข้างหลังหลิ่วชิงเยี่ยนอย่างรวดเร็ว

ที่นั่น มีเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ยืนอยู่ซึ่งมีรูปร่างผอมเบางราวกับตุ๊กตากระดาษ

เช่นเดียวกับเมื่อฉันพบเธอครั้งแรกในชาติที่แล้ว เธอสะพายกระเป๋านักเรียนสีเทาอมชมพูและสวมชุดนักเรียนที่ใหญ่โคร่งเกินไปสำหรับเธอ

มือทั้งสองจับกันอย่างประหม่า ลดศีรษะลง และเดินอย่างระมัดระวัง

ผิวของเธอสวย แต่เพราะผอมเกินไปเลยดูเหมือนคนป่วย

เธอสวมแว่นตากรอบดำเส้นใหญ่และมีผมหน้าม้าหนา ทำให้รูปร่างหน้าตาของเธอแทบจะเห็นไม่ชัดเจน

สู่เนียนชู!

หัวใจของหลินโจวเต้นรัวเมื่อเขานึกถึงร่างเล็กๆ ในชาติก่อนของเธอที่ซุกตัวอยู่ที่มุมห้องและร้องไห้อย่างขมขื่นหลังจากที่เธอจัดงานศพให้เขา

ในขณะนั้น เขาอยากจะโอบกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา

อย่างไรก็ดี ในเวลานั้น หลินโจวเป็นเพียงวิญญาณเร่ร่อน

ไม่มีอะไรที่เขาจะสามารถทำได้

และท้ายที่สุดเธอก็กระโดดลงไปในแม่น้ำที่เชี่ยวกรากโดยไม่ลังเล ไม่ว่าเขาจะตะโกนดังแค่ไหนก็ไม่สามารถหยุดเธอไว้ได้

หลินโจวรู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงในใจ

เป็นเวลานานแล้วที่ไม่มีใครใส่ใจมากนัก

หลินโจวลืมไปว่า เดิมทีในโลกนี้ยังคงมีความรักที่เหนียวแน่นและจริงใจแบบนี้อยู่

แม้ว่าไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงชอบเขาขนาดนั้น

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขาอายุเพียงสิบเจ็ดปีครึ่ง และมีเวลาอีกมากที่จะทำความเข้าใจอย่างช้าๆ

“วันนี้ มีนักเรียนย้ายมามาที่ชั้นเรียนของเรา คนข้างๆ ฉันชื่อสู่เนี่ยนชู ทุกคนปรบมือต้อนรับเธอ”

หลิ่วชิงเยี่ยนกระแอมไอเบา ๆ และนั่นดึงสายตาของหลิวโจวให้กลับมา

“เอาล่ะ นักเรียนสู่เนี่ยนชู เธออยากจะแนะนำตัวเองไหม?”

ในชาติก่อนของเขา หลินโจวไม่แม้แต่จะฟังการแนะนำตัวเองของสู่เนี่ยนชูเลยด้วยซ้ำ

เขาจมอยู่กับการเปลี่ยนแปลงของหลิ่วชิงเยี่ยน

แม้ไม่รู้ว่าทำไม แต่คนนี้กับจางซูฉีนั้นเป็นคู่สร้างคู่สม ยิ่งไปกว่านั้นอาจจะเป็นไปได้ที่จางซูฉีจะให้ครูผู้หญิงสืบทอดตำแหน่งคณบดี พลันเริ่มแต่งองค์ทรงเครื่อง ไม่น่าเชื่อจริงๆ

ต่อมาได้ยินว่าให้สู่เนี่ยนชูนั่งข้างหลินโจว เขายังรังเกียจและผิวปากทำให้หลิ่วชิงเยี่ยนโมโหบ่นออกมาชุดใหญ่

ตอนนี้เขาอยากจะได้ยินมัน

"ฉัน……"

สู่เนี่ยนชูยืนด้วยความตื่นตระหนก

หลังจากพูดได้เพียงคำเดียวเธอก็ก้มหัวโค้งลงอย่างสุดตัว

หลินโจวเห็นว่ามือที่กำแน่นของเธอนั้นมักจะขยับหัวแม่มือของเธอไปตามตำแหน่งต่างๆ

นี่คือ……

กำลังกลัว?

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ แม้ว่าเขาจะเป็นเพื่อนร่วมโต๊ะเพียงสองวันในชาติก่อนหน้านี้ หลินโจวแทบไม่ได้ยิน สู่เนี่ยนโจวพูดอะไรแม้ไม่กี่คำ

เธอขี้อายมาก

นักเรียนที่อยู่ข้างๆเริ่มกระซิบกระซาบ:

"เกิดอะไรขึ้น?"

“ทำไมไม่พูดล่ะ”

หลิ่วชิงเยี่ยนก็รู้สึกเหมือนกันว่ามีบางอย่างผิดปกติ:

“นักเรียนสู่เนี่ยนชู? เกิดอะไรขึ้น?”

หลินโจวเห็นร่างเล็กๆ ของสู่เนี่ยนชู สั่นสะท้านอย่างเห็นได้ชัด

เขาเองก็ไม่สามารถนั่งนิ่งได้อีกต่อไป จึงลุกขึ้นยืนตรงๆ

“คุณครูหลิ่ว…”
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ   บทที่ 140

    คนทั้งคนตกตะลึง“พี่ พี่โจว?”หลิวซื่อหมิงตบไปที่บนไหล่ของเขา:“ทำบื้ออะไรอยู่?นี่คือน้ำที่พี่โจวซื้อให้นาย ดูนายสิ โง่แล้วยังทำเป็นอวดฉลาดซื้อมาแค่สี่ขวด ทำให้พี่โจวของฉันไม่ได้ดื่มน้ำเลย!”เซี่ยตงชิง:???เขาพบว่า ทุกอย่างในวันนี้ดูเหมือนว่าจะผิดปกติไปเล็กน้อย“แต่ แต่ว่า พวกนายไม่ได้บอกให้ฉันซื้อห้าขวด…”“นายนับหัวคนไม่เป็นเหรอ?ถ้าอย่างนั้นทำไมพี่โจวถึงไม่ให้นายไปห้าสิบบาท แต่ให้นายไปหนึ่งร้อยบาท?”“เป็นอย่างนี้เหรอ?”เซี่ยตงชิงกลืนน้ำลาย และมองหลินโจวอย่างงุนงงหลินโจว……เป็นอะไรไป?“เอาล่ะ อย่ามัวพูดมากอยู่เลย หลิวซื่อหมิงรีบมากวาดพื้นสิ!”“มาแล้ว!”หลิวซื่อหมิงรีบวิ่งไปแถวสุดท้าย หยิบไม้กวาดขึ้นมาและเริ่มกวาดเฉียนกั๋วกั่วก็กล่าวว่า:“ฉันก็จะช่วยด้วย ไม่ต้องเกรงใจ!”สวี่เนี่ยนชูไม่ได้พูดอะไร แต่เดินไปที่แถวสุดท้ายอย่างเงียบๆทั้งสามต่างก็ถือไม้กวาดกัยคนละด้ามเดิมทีหลิวซื่อหมิงตั้งใจจะกวาดแถวที่สอง แต่ถูกเฉียนกั๋วกั่วรั้งเอาไว้“หลิวซื่อหมิง พวกเราจะไปกวาดสองแถวข้างใน!”“ทำไมเหรอ?”หลิวซื่อหมิงรู้สึกไม่ยินยอมเล็กน้อยเฉียนกั๋วกั่วกลอกตาใส่ และชี้ไปทางหลินโจว ห

  • เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ   บทที่ 139

    สามนาทีต่อมาเซี่ยตงชิงเช็ดปาก เคี้ยวข้าวคำสุดท้ายแบบลวกๆ และลุกขึ้นยืน:“ฉันกินเสร็จแล้ว”คนอื่นๆที่ยังกินได้ไม่ถึงครึ่ง :?หลินโจวเงยหน้าขึ้น: “ทำไมนายต้องกินเร็วขนาดนี้ด้วย?”“เดิม เดิมทีฉันเป็นคนกินข้าวเร็วอยู่แล้ว ฉันกลับห้องเรียนก่อนนะ”"เดี๋ยวก่อน"หลินโจวคว้าแขนเสื้อของเขาเอาไว้อีกครั้ง:“จู่ๆก็รู้สึกกระหายน้ำนิดหน่อย ในเมื่อกินข้าวเสร็จแล้ว ไปซื้อเครื่องดื่มมาให้ทุกคน คนละขวดก็แล้วกัน”ขณะที่พูด หลินโจวก็ควักเงินออกมาจากในกระเป๋า ท่ามกลางสายตาที่ประหลาดใจของเซี่ยตงชิง เขาก็เก็บเงินห้าสิบบาท เอาเงินแบงก์ร้อยออกมา แล้วยัดมันเข้าไปในมือของเซี่ยตงชิง"......"เซี่ยตงชิงมองดูการกระทำของหลินโจวด้วยความสับสน และพูดอย่างร้อนใจว่า:“ฉัน...รอให้พวกนายกินเสร็จก่อนแล้วค่อยไปซื้อเองดีไหม?”“ไม่ได้ จะสำลักตายแล้ว ขอร้องล่ะเพื่อนร่วมชั้นเซี่ย นายช่างเป็นคนดีจริงๆ”คำว่าคนดีทำให้เซี่ยตงชิงยินยอมเขารับเงินพร้อมอุ้มกล่องอาหารแล้ววิ่งไปที่ร้านสะดวกซื้อเล็กๆหลินโจวกล่าวอย่างขบขันว่า:“เอาล่ะ ทุกคนกินต่อเถอะ”คณะกรรมการแรงงานจางจิ่นหงตักข้าวกลับมาเผอิญเห็นภาพเหตุการณ์นี้เข้าเ

  • เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ   บทที่ 138

    มาถึงโรงเรียนตอนหกโมงเช้าของวันรุ่งขึ้นอย่างตรงเวลาหลังจากอ่านหนังสือในตอนเช้าแล้ว หลินโจวก็หยิบกล่องข้าวออกมา และเตรียมจะไปทานข้าวกับเพื่อนร่วมโต๊ะตัวน้อย เฉียนกั๋วกั่ว และหลิวซื่อหมิงแต่กลับถูกจางจิ่นหงสมาชิกคณะกรรมการแรงงานห้ามเอาไว้:“หลินโจว วันนี้กลุ่มนายจะต้องปฏิบัติหน้าที่ นายอย่ามาเล่นลูกไม้นะ หลังจากที่ทานข้าวเสร็จแล้วให้ตั้งใจทำความสะอาดให้ดีๆ อ้อใช่แล้วหวังลี่หยวนที่อยู่ในกลุ่มของพวกนายย้ายไปอยู่กลุ่มอื่นแล้วนะ ส่วนสวี่เนี่ยนชูให้มาอยู่กลุ่มพวกนาย อีกสักพักนายบอกเธอว่าจะต้องทำอะไรบ้าง”ระบบการทำความสะอาดของห้องสองปกติแล้วจะมีกลุ่มละสี่คนคนในกลุ่มของหลินโจว ได้แก่หลิวซื่อหมิง เพื่อนร่วมโต๊ะของหลิวซื่อหมิงเซี่ยตงชิง หวังลี่หยวนและหลินโจวหลินโจวในอดีต พอถึงเวรปฏิบัติหน้าก็จะเลือกที่จะลืม ดีแต่พูดงานไม่ทำหลิวซื่อหมิงก็มักจะเลียนแบบเขาเช่นกันส่งผลให้ มีเพียงแต่หวังลี่หยวนและเซี่ยตงชิงเท่านั้นที่ทำงานในกลุ่มนี้ทั้งสองคนมักจะพร่ำบ่นอยู่เสมอ และขอร้องจางจิ่นหงย้ายตนไปกลุ่มอื่น จางจิ่นหงไม่มีทางเลือก จึงทำได้แค่มาเร่งเร้าเขาด้วยตนเองทุกครั้งถ้าเร่งเร้าไม่ได้จริงๆ ต

  • เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ   บทที่ 137

    ฉินซู่หลานที่กำลังขึ้นไปชั้นบนมองไปที่ฉินอวี่เถียนด้วยความประหลาดใจ“เมื่อก่อนแม่ทำอะไรลูกก็จะกินอันนั้นไม่ใช่เหรอ?”“นั่นมันเมื่อก่อน แต่วันนี้ หนูอยากกินข้าว หนูหิวแล้ว”น้ำเสียงของฉินอวี่เถียนแฝงด้วยความออดอ้อนเล็กน้อย และอดไม่ได้ที่จะแตะท้องของตนเองหิวจริงๆแม้แต่เธอเองก็ยังไม่ทันได้สังเกตว่า ดูเหมือนว่าเธอจะทำตามที่หลินโจวพูด ทีละขั้นตอนเมื่อฉินซู่หลานได้ได้ยินดังนี้ก็รู้สึกเบิกบานใจลูกสาวรู้จักติดแม่แล้ว ดีจริงๆ!“ได้ได้ได้ หนูอยากกินอะไรแม่ก็จะทำอันนั้นให้ ลูกกลับไปพักผ่อนที่ห้องก่อน ทำเสร็จแล้วเดี๋ยวแม่เรียก”"ค่ะ"เปิดประตูห้องพอฉินอวี่เถียนเข้าไปในห้อง ก็เห็นกระต่ายมาร์ชเมลโลว์บนโซฟาเธออยากจะเอื้อมมือไปสัมผัสมันโดยไม่รู้ตัว แต่พอเอื้อมมือไปได้ครึ่งหนึ่ง ก็หยุดอย่างรวดเร็ว แล้วเดินเข้าไปในห้องฉินอวี่เถียนถอดเสื้อผ้าผู้ชายออก แล้วหยิบเสื้อกล้ามกีฬาขึ้นมา เพื่อใช้เป็นชุดนอนแต่หลังจากที่ครุ่นคิดดูแล้ว จับพลัดจับผลูไม่รู้ยังไง เธอก็มาที่หน้าตู้เสื้อผ้าเปิดประตูตู้เล็กๆที่ถูกล็อคไว้ และหยิบชุดนอนหมีของเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆชุดหนึ่งออกมาจากข้างในหลังจากทำท่าต่า

  • เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ   บทที่ 136

    “แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่ทีแรก? ครั้งหน้าถ้ากลับมาดึกให้โทรบอกแม่รู้ไหม หนูกลับบ้านดึกขนาดนี้ แม่เป็นห่วงแทบแย่”น้ำเสียงของฉินซู่หลานอ่อนโยนขึ้น บางครั้งก็ปนกับเสียงสะอื้นไห้เธอยกมือขึ้น แล้วลูบหัวของฉินอวี่เถียนเบา ๆท่าทางที่ใกล้ชิดนี้ ทำให้ฉินอวี่เถียนแสบจมูกเธอพยายามที่จะเติบโตขึ้น พยายามที่แข็งแกร่งขึ้น และใช้วิธีการของตนเองปกป้องแม่อยู่ตลอดเวลาจู่ๆตอนนี้ก็รู้สึกว่า แม่ดูเหมือนว่ากำลังปกป้องตนเองมากกว่า?เธอลูบจมูก:“หนูรู้แล้วค่ะแม่ ครั้งหน้าหนูจะกลับมาให้เร็วกว่านี้”"อืม ดีมาก"หลังจากคุยกับฉินอวี่เถียนแล้ว ฉินซู่หลานก็มองไปที่หลินโจว“เสี่ยวโจว ขอบใจหลานมากนะที่ส่งเสี่ยวเถียนกลับมา คืนนี้หลานพักอยู่ที่นี่ไหม? ป้าจะทำอาหารมื้อดึกให้”“ไม่ต้องครับคุณป้า เห็นท่าทางของป้าแล้วผมก็รู้เลยว่า เฒ่าหลินก็จะต้องรอผมอยู่ที่ประตูบ้านแน่นอน ถ้าผมไม่กลับไป กลัวโดนทุบตีเหมือนกันครับ”ฉินซู่หลานครุ่นคิดดูแล้วมันก็ใช่ลูกคือแก้วตาดวงใจของพ่อแม่ตลอดไป ไม่ว่าพวกเขาจะอายุเท่าไหร่ก็ตาม“เอาล่ะ หลานอยากกินอะไรบอกป้ามาได้เลย ป้าทำเสร็จแล้วจะให้เสี่ยวเถียนเอาไปให้”“งั้นก็ ทำลูกชิ้นทอด

  • เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ   บทที่ 135

    “ฉันรู้จักเธอแน่นอน แต่เธอกลายเป็นเทพแห่งการเรียนรู้ได้อย่างไร?”"อันดับที่หนึ่งของทั้งเมืองยังไม่ใช่เทพแห่งการเรียนรู้อีกเหรอ? เธอเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง ในสายวิทยาศาสตร์ ได้อันดับที่หนึ่งของทั้งเมือง เอาชนะผู้ชายได้ตั้งมากมาย ยอดเยี่ยมมากเลย ตอนนี้เธอเป็นไอดอลของฉัน! และจะเป็นแบบอย่างในการเรียนของฉันด้วย!"พอฉินอวี่เถียนพูดถึงสวี่เนี่ยนชู ก็รู้สึกภูมิใจเป็นอย่างมากหลินโจวกลืนน้ำลายอย่างเงียบๆ พูดอย่างขบขันว่า:“เถียนเถียน เธอยังไม่รู้จักสวี่เนี่ยนชูใช่ไหม?”ไม่เช่นนั้นเมื่อวานนี้ สวี่เนี่ยนชูคงจะยืนข้างตนเองแล้วแถมยังถูกเธอเข้าใจผิดคิดว่าเป็นแฟนของตนอีก ทำไมสาวน้อยคนนี้ถึงไม่ปฎิกิริยาอะไรเลยสักนิด“ใช่แล้ว ฉันไม่รู้จัก ทำไมเหรอ! คงจะมีโอกาสได้รู้จักเองแหละ”“ถ้าไม่เป็นอย่างนัั้นแล้วจะยังไง? ฉันจะแนะนำเธอให้รู้จักเอาไหม? ฉันค่อนข้างจะคุ้นเคยกับเธอดี”“พอเหอะ เทพแห่งการเรียนรู้ของฉันจะมารู้จักมักจี่กับนักเรียนเรียนแย่อย่างนายได้อย่างไร? เธอไม่ได้ตาบอกซะหน่อย! นายไม่ต้องใช้เธอมาเพื่อมาตีสนิทกับฉันหรอก”"......"“อีกอย่าง ตอนนี้ผลการเรียนของฉันยังไม่ดีพอ ไม่คู่ควรที่จะยืนอยู่ก

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status