แชร์

บทที่ 5

ผู้เขียน: จิ่นหลี่ชีชี
“จริงสิ ฉันจะโกหกต่อหน้าธารกำนัลได้อย่างไรกัน?”

คำพูดของหลินโจวทำลายความหวังของหยุนรั่วซี

เธอหันศีรษะและมองหลินโจวด้วยความไม่อยากเชื่อ

หลินโจวหมายถึงอะไร?

ดอกไม้นี้ไม่ได้ให้เธอจริงๆเหรอ?

วันนี้เขาไม่ได้วางแผนที่จะสารภาพรักกับเธอเหรอ?

เป็นไปได้ยังไง?

หลินโจวสารภาพรักเกือบทุกเดือนตั้งแต่เขาอยู่มัธยมปลาย และเมื่อถึงปีสุดท้ายก็สารภาพรักสัปดาห์ละครั้งด้วยซ้ำ

ครั้งสุดท้ายที่เขาสารภาพคือเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ซึ่งก็ผ่านมาสองสัปดาห์แล้วเธอคิดว่าเขาได้เตรียมการเป็นพิเศษเพื่อเตรียมสารภาพในพิธีสาบานตนทำไมจู่ๆเขาก็ไม่สารภาพแล้วล่ะ?

หลิวชื่อหมิงก็สับสนเช่นกัน

เขาอดไม่ได้ที่จะก้าวไปข้างหน้าและแตะหน้าผากของหลินโจวด้วยมือที่ใช้สาบาน:

“ไม่มีไข้นี่”

“ออกไป! อยากจะโดนดุก็อย่าลากฉันไปด้วย”

หลินโจวหัวเราะและสบถตามมาด้วยเสียงของจางถลกหนัง:

"เฮ้ นักเรียนห้องสองสาบานตนให้ตั้งใจหน่อย ถ้ายังหัวร่อต่อกระซึกฉันจะหักคะแนนเกียรติยศห้องพวกเธอซะ!"

หลิวชื่อหมิงรีบยืนกลับไปยังตำแหน่งเดิมอย่างรวดเร็วและกล่าวคำสาบาน!

พิธีสาบานตนหนึ่งร้อยวันจบลงด้วยความกระตือรือร้นของนักเรียนนับพันคน "สู้ สู้ สู้!"

ต่อไปมีเวลาว่างสิบนาที

อีกสิบนาทีก็ถึงเวลาเข้าเรียน

หลินโจว จำได้ว่า สู่เนี่ยนชูถูกพามาที่ห้องเรียนระหว่างชั้นเรียนนี้และนั่งข้างเขา

เขาหันหลังและเดินกลับห้องเรียน

ผู้หญิงที่ชอบเขามาหลายปี เด็กผู้หญิงที่ยอมตายตามเขา เขาไม่อยากจะพลาดไปอีกแล้ว

“เฮ้ หลินโจว รอฉันด้วย”

หลิวชื่อหมิงก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและกอดคอของเขา ลดเสียงกล่าว:

“หยุนรัวซีอยู่ข้างหลังนาย เดินช้าลงหน่อย”

“เดินช้าๆ ทำไมกัน”

หลิวชื่อหมิงมองไปที่หลินโจวด้วยความไม่อยากจะเชื่อ:

“พี่น้องนายไม่ได้มีอะไรใช่ไหม? ไม่รอเธอเหรอ? วิธีนี้นายสามารถเกินเคียงไปกับเธอได้อ่ะสิ”

นี่คือสิ่งที่หลินโจวมักทำมาก่อน

ทุกครั้งที่ฉันเห็นหยุนรัวซีอยู่ใกล้ ๆ จะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้มีโอกาสได้เจอหน้า

แม้จะไม่ได้อยู่ใกล้ๆ ก็จะพยายามอยู่ใกล้ๆ

ในฐานะเพื่อนสนิทของหลินโจว หลิวชื่อหมิงมักจะช่วยหลินโจวปกปิดอยู่เสมอ

หลินโจวส่ายหัว: "ไม่ล่ะ"

“แต่ก่อนนาย...”

“นั่นมันเมื่อก่อน เจ้าอ้วนหลิว ถึงเวลาที่เราจะกลับไปเรียนแล้ว”

“อา? นาย...นายกับหยุนรั่วซี…”

หลินโจวตบหลังศีรษะเขา:

"ไปกันเถอะ!"

สิ่งที่หลินโจวไม่รู้คือหลังจากที่เขาจากไป

หยุนรั่วซีจ้องมองไปที่แผ่นหลังของเขาและกัดริมฝีปากล่างของเธอ

“หลัวซี เกิดอะไรขึ้น? เฮ้ นั่นหลินโจวไม่ใช่เหรอ? ทำไมเขาไม่รอเธอล่ะ?”

เพื่อนสนิทหลีเสี่ยวหวั่นหน้าตาสงสัย

ต้องรู้ก่อนว่า ก่อนหน้านี้หลินโจวเพื่อที่จะได้"พบโดยบังเอิญ" กับหยุนรั่วซี สร้างเรื่องขายหน้ากี่ครั้ง

ทักษะการแสดงที่ไม่ดีทำให้คนที่พบเห็นเกร็งเท้าหน้าม้านไปตามๆ กัน

และยังทำให้เขากลายเป็นตัวตลกในหมู่พวกนั้นอีกด้วย

ในช่วงปีสุดท้ายของมัธยมปลาย ใครไม่รู้ว่าหลินโจวชอบหยุนรั่วซี?

“เปล่า ไม่มีอะไร เรารีบกลับห้องเรียนกันเถอะ”

หยุนรั่วซียิ้มแห้งๆ และคว้าแขนของหลีเสี่ยวหวัน

ระหว่างทางกลับห้องเรียน เธอมองไปในทิศทางของหลินโจวด้วยท่าทางเหมือนจะไม่ตั้งใจ

เขาไม่หันกลับมามองเธอเลย

วันนี้หลินโจวดูแตกต่างออกไปเล็กน้อย

……

“หลินโจว เกิดอะไรขึ้น? หยุนรั่วซีทำให้นายโกรธหรือเปล่า?”

ทันทีที่หลิวชื่อหมิงมาถึงห้องเรียน เขาก็เกาะที่นั่งข้างหลินโจว

หลินโจวผลักเขา: "อย่านั่ง ลุกขึ้น!"

นี่คือที่นั่งที่สงวนไว้สำหรับสู่เนี่ยนชู

จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเธอเห็นคนนั่งอยู่ที่นี่และไม่ยอมนั่งตรงนี้ล่ะ?

ท้ายที่สุดแล้ว การเกิดใหม่ของเขาได้กลายเป็นความจริงแล้ว

หลินโจวกลัวว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้น

หลิวชื่อหมิงไม่ฟังเขาเลยและนั่งไป:

“บอกฉันก่อนว่าเกิดอะไรขึ้น? นายต้องการให้ฉันช่วยขอโทษหยุนรั่วซีไหม?”

หลินโจวกลอกตามองเขาด้วยความโกรธ: "หลิวซื่อหมิง นายไม่คิดว่าการที่ฉันตามหยุนรั่วซีอยู่ทุกวันนั้น เหมือนสัตว์อะไรสักอย่างนึงหรือไง

“หือ? สัตว์อะไร?”

หลินโจวแลบลิ้นออกมา

ยุคนี้ยังไม่มีคำว่า "สุนัขขี้ประจบ"เลย

"สุนัข?"

หลิวชื่อหมิงเกาหัว คิดถึงความเอาใจใส่ของหลินโจวทุกวัน

"จะไปก็ดูคล้ายกันมาก"

“เอาล่ะ ฉันไม่วางแผนที่จะไล่ตามหยุนรั่วซีอีกต่อไป”

"อา?"

“ฉันไม่อยากเป็นหมานะ”

ในชีวิตนี้ หลินโจวแค่อยากเป็นคนตรงไปตรงมา มีความสัมพันธ์ที่จริงใจ และครอบครัวที่มีความสุข

นี่คือความปรารถนาของหลินโจว

“สุนัขขี้ประจบเป็นคำที่ดี พี่โจว มันเหมาะกับนายมาก…”

หลิวชื่อหมิงยกนิ้วให้ และเมื่อเขาเห็นหลินโจวมองเขาด้วยท่าทางอยากจะฆ่าเขา เขาก็ยิ้มอย่างรวดเร็ว:

“แต่พี่โจว แม้ว่าฉันจะไม่เข้าใจว่านายกำลังพูดถึงอะไร แต่ฉันคิดว่าสิ่งที่นายพูดนั้นสมเหตุสมผล ฉันสนับสนุนนายนะพี่ชาย!”
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ   บทที่ 140

    คนทั้งคนตกตะลึง“พี่ พี่โจว?”หลิวซื่อหมิงตบไปที่บนไหล่ของเขา:“ทำบื้ออะไรอยู่?นี่คือน้ำที่พี่โจวซื้อให้นาย ดูนายสิ โง่แล้วยังทำเป็นอวดฉลาดซื้อมาแค่สี่ขวด ทำให้พี่โจวของฉันไม่ได้ดื่มน้ำเลย!”เซี่ยตงชิง:???เขาพบว่า ทุกอย่างในวันนี้ดูเหมือนว่าจะผิดปกติไปเล็กน้อย“แต่ แต่ว่า พวกนายไม่ได้บอกให้ฉันซื้อห้าขวด…”“นายนับหัวคนไม่เป็นเหรอ?ถ้าอย่างนั้นทำไมพี่โจวถึงไม่ให้นายไปห้าสิบบาท แต่ให้นายไปหนึ่งร้อยบาท?”“เป็นอย่างนี้เหรอ?”เซี่ยตงชิงกลืนน้ำลาย และมองหลินโจวอย่างงุนงงหลินโจว……เป็นอะไรไป?“เอาล่ะ อย่ามัวพูดมากอยู่เลย หลิวซื่อหมิงรีบมากวาดพื้นสิ!”“มาแล้ว!”หลิวซื่อหมิงรีบวิ่งไปแถวสุดท้าย หยิบไม้กวาดขึ้นมาและเริ่มกวาดเฉียนกั๋วกั่วก็กล่าวว่า:“ฉันก็จะช่วยด้วย ไม่ต้องเกรงใจ!”สวี่เนี่ยนชูไม่ได้พูดอะไร แต่เดินไปที่แถวสุดท้ายอย่างเงียบๆทั้งสามต่างก็ถือไม้กวาดกัยคนละด้ามเดิมทีหลิวซื่อหมิงตั้งใจจะกวาดแถวที่สอง แต่ถูกเฉียนกั๋วกั่วรั้งเอาไว้“หลิวซื่อหมิง พวกเราจะไปกวาดสองแถวข้างใน!”“ทำไมเหรอ?”หลิวซื่อหมิงรู้สึกไม่ยินยอมเล็กน้อยเฉียนกั๋วกั่วกลอกตาใส่ และชี้ไปทางหลินโจว ห

  • เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ   บทที่ 139

    สามนาทีต่อมาเซี่ยตงชิงเช็ดปาก เคี้ยวข้าวคำสุดท้ายแบบลวกๆ และลุกขึ้นยืน:“ฉันกินเสร็จแล้ว”คนอื่นๆที่ยังกินได้ไม่ถึงครึ่ง :?หลินโจวเงยหน้าขึ้น: “ทำไมนายต้องกินเร็วขนาดนี้ด้วย?”“เดิม เดิมทีฉันเป็นคนกินข้าวเร็วอยู่แล้ว ฉันกลับห้องเรียนก่อนนะ”"เดี๋ยวก่อน"หลินโจวคว้าแขนเสื้อของเขาเอาไว้อีกครั้ง:“จู่ๆก็รู้สึกกระหายน้ำนิดหน่อย ในเมื่อกินข้าวเสร็จแล้ว ไปซื้อเครื่องดื่มมาให้ทุกคน คนละขวดก็แล้วกัน”ขณะที่พูด หลินโจวก็ควักเงินออกมาจากในกระเป๋า ท่ามกลางสายตาที่ประหลาดใจของเซี่ยตงชิง เขาก็เก็บเงินห้าสิบบาท เอาเงินแบงก์ร้อยออกมา แล้วยัดมันเข้าไปในมือของเซี่ยตงชิง"......"เซี่ยตงชิงมองดูการกระทำของหลินโจวด้วยความสับสน และพูดอย่างร้อนใจว่า:“ฉัน...รอให้พวกนายกินเสร็จก่อนแล้วค่อยไปซื้อเองดีไหม?”“ไม่ได้ จะสำลักตายแล้ว ขอร้องล่ะเพื่อนร่วมชั้นเซี่ย นายช่างเป็นคนดีจริงๆ”คำว่าคนดีทำให้เซี่ยตงชิงยินยอมเขารับเงินพร้อมอุ้มกล่องอาหารแล้ววิ่งไปที่ร้านสะดวกซื้อเล็กๆหลินโจวกล่าวอย่างขบขันว่า:“เอาล่ะ ทุกคนกินต่อเถอะ”คณะกรรมการแรงงานจางจิ่นหงตักข้าวกลับมาเผอิญเห็นภาพเหตุการณ์นี้เข้าเ

  • เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ   บทที่ 138

    มาถึงโรงเรียนตอนหกโมงเช้าของวันรุ่งขึ้นอย่างตรงเวลาหลังจากอ่านหนังสือในตอนเช้าแล้ว หลินโจวก็หยิบกล่องข้าวออกมา และเตรียมจะไปทานข้าวกับเพื่อนร่วมโต๊ะตัวน้อย เฉียนกั๋วกั่ว และหลิวซื่อหมิงแต่กลับถูกจางจิ่นหงสมาชิกคณะกรรมการแรงงานห้ามเอาไว้:“หลินโจว วันนี้กลุ่มนายจะต้องปฏิบัติหน้าที่ นายอย่ามาเล่นลูกไม้นะ หลังจากที่ทานข้าวเสร็จแล้วให้ตั้งใจทำความสะอาดให้ดีๆ อ้อใช่แล้วหวังลี่หยวนที่อยู่ในกลุ่มของพวกนายย้ายไปอยู่กลุ่มอื่นแล้วนะ ส่วนสวี่เนี่ยนชูให้มาอยู่กลุ่มพวกนาย อีกสักพักนายบอกเธอว่าจะต้องทำอะไรบ้าง”ระบบการทำความสะอาดของห้องสองปกติแล้วจะมีกลุ่มละสี่คนคนในกลุ่มของหลินโจว ได้แก่หลิวซื่อหมิง เพื่อนร่วมโต๊ะของหลิวซื่อหมิงเซี่ยตงชิง หวังลี่หยวนและหลินโจวหลินโจวในอดีต พอถึงเวรปฏิบัติหน้าก็จะเลือกที่จะลืม ดีแต่พูดงานไม่ทำหลิวซื่อหมิงก็มักจะเลียนแบบเขาเช่นกันส่งผลให้ มีเพียงแต่หวังลี่หยวนและเซี่ยตงชิงเท่านั้นที่ทำงานในกลุ่มนี้ทั้งสองคนมักจะพร่ำบ่นอยู่เสมอ และขอร้องจางจิ่นหงย้ายตนไปกลุ่มอื่น จางจิ่นหงไม่มีทางเลือก จึงทำได้แค่มาเร่งเร้าเขาด้วยตนเองทุกครั้งถ้าเร่งเร้าไม่ได้จริงๆ ต

  • เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ   บทที่ 137

    ฉินซู่หลานที่กำลังขึ้นไปชั้นบนมองไปที่ฉินอวี่เถียนด้วยความประหลาดใจ“เมื่อก่อนแม่ทำอะไรลูกก็จะกินอันนั้นไม่ใช่เหรอ?”“นั่นมันเมื่อก่อน แต่วันนี้ หนูอยากกินข้าว หนูหิวแล้ว”น้ำเสียงของฉินอวี่เถียนแฝงด้วยความออดอ้อนเล็กน้อย และอดไม่ได้ที่จะแตะท้องของตนเองหิวจริงๆแม้แต่เธอเองก็ยังไม่ทันได้สังเกตว่า ดูเหมือนว่าเธอจะทำตามที่หลินโจวพูด ทีละขั้นตอนเมื่อฉินซู่หลานได้ได้ยินดังนี้ก็รู้สึกเบิกบานใจลูกสาวรู้จักติดแม่แล้ว ดีจริงๆ!“ได้ได้ได้ หนูอยากกินอะไรแม่ก็จะทำอันนั้นให้ ลูกกลับไปพักผ่อนที่ห้องก่อน ทำเสร็จแล้วเดี๋ยวแม่เรียก”"ค่ะ"เปิดประตูห้องพอฉินอวี่เถียนเข้าไปในห้อง ก็เห็นกระต่ายมาร์ชเมลโลว์บนโซฟาเธออยากจะเอื้อมมือไปสัมผัสมันโดยไม่รู้ตัว แต่พอเอื้อมมือไปได้ครึ่งหนึ่ง ก็หยุดอย่างรวดเร็ว แล้วเดินเข้าไปในห้องฉินอวี่เถียนถอดเสื้อผ้าผู้ชายออก แล้วหยิบเสื้อกล้ามกีฬาขึ้นมา เพื่อใช้เป็นชุดนอนแต่หลังจากที่ครุ่นคิดดูแล้ว จับพลัดจับผลูไม่รู้ยังไง เธอก็มาที่หน้าตู้เสื้อผ้าเปิดประตูตู้เล็กๆที่ถูกล็อคไว้ และหยิบชุดนอนหมีของเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆชุดหนึ่งออกมาจากข้างในหลังจากทำท่าต่า

  • เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ   บทที่ 136

    “แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่ทีแรก? ครั้งหน้าถ้ากลับมาดึกให้โทรบอกแม่รู้ไหม หนูกลับบ้านดึกขนาดนี้ แม่เป็นห่วงแทบแย่”น้ำเสียงของฉินซู่หลานอ่อนโยนขึ้น บางครั้งก็ปนกับเสียงสะอื้นไห้เธอยกมือขึ้น แล้วลูบหัวของฉินอวี่เถียนเบา ๆท่าทางที่ใกล้ชิดนี้ ทำให้ฉินอวี่เถียนแสบจมูกเธอพยายามที่จะเติบโตขึ้น พยายามที่แข็งแกร่งขึ้น และใช้วิธีการของตนเองปกป้องแม่อยู่ตลอดเวลาจู่ๆตอนนี้ก็รู้สึกว่า แม่ดูเหมือนว่ากำลังปกป้องตนเองมากกว่า?เธอลูบจมูก:“หนูรู้แล้วค่ะแม่ ครั้งหน้าหนูจะกลับมาให้เร็วกว่านี้”"อืม ดีมาก"หลังจากคุยกับฉินอวี่เถียนแล้ว ฉินซู่หลานก็มองไปที่หลินโจว“เสี่ยวโจว ขอบใจหลานมากนะที่ส่งเสี่ยวเถียนกลับมา คืนนี้หลานพักอยู่ที่นี่ไหม? ป้าจะทำอาหารมื้อดึกให้”“ไม่ต้องครับคุณป้า เห็นท่าทางของป้าแล้วผมก็รู้เลยว่า เฒ่าหลินก็จะต้องรอผมอยู่ที่ประตูบ้านแน่นอน ถ้าผมไม่กลับไป กลัวโดนทุบตีเหมือนกันครับ”ฉินซู่หลานครุ่นคิดดูแล้วมันก็ใช่ลูกคือแก้วตาดวงใจของพ่อแม่ตลอดไป ไม่ว่าพวกเขาจะอายุเท่าไหร่ก็ตาม“เอาล่ะ หลานอยากกินอะไรบอกป้ามาได้เลย ป้าทำเสร็จแล้วจะให้เสี่ยวเถียนเอาไปให้”“งั้นก็ ทำลูกชิ้นทอด

  • เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ   บทที่ 135

    “ฉันรู้จักเธอแน่นอน แต่เธอกลายเป็นเทพแห่งการเรียนรู้ได้อย่างไร?”"อันดับที่หนึ่งของทั้งเมืองยังไม่ใช่เทพแห่งการเรียนรู้อีกเหรอ? เธอเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง ในสายวิทยาศาสตร์ ได้อันดับที่หนึ่งของทั้งเมือง เอาชนะผู้ชายได้ตั้งมากมาย ยอดเยี่ยมมากเลย ตอนนี้เธอเป็นไอดอลของฉัน! และจะเป็นแบบอย่างในการเรียนของฉันด้วย!"พอฉินอวี่เถียนพูดถึงสวี่เนี่ยนชู ก็รู้สึกภูมิใจเป็นอย่างมากหลินโจวกลืนน้ำลายอย่างเงียบๆ พูดอย่างขบขันว่า:“เถียนเถียน เธอยังไม่รู้จักสวี่เนี่ยนชูใช่ไหม?”ไม่เช่นนั้นเมื่อวานนี้ สวี่เนี่ยนชูคงจะยืนข้างตนเองแล้วแถมยังถูกเธอเข้าใจผิดคิดว่าเป็นแฟนของตนอีก ทำไมสาวน้อยคนนี้ถึงไม่ปฎิกิริยาอะไรเลยสักนิด“ใช่แล้ว ฉันไม่รู้จัก ทำไมเหรอ! คงจะมีโอกาสได้รู้จักเองแหละ”“ถ้าไม่เป็นอย่างนัั้นแล้วจะยังไง? ฉันจะแนะนำเธอให้รู้จักเอาไหม? ฉันค่อนข้างจะคุ้นเคยกับเธอดี”“พอเหอะ เทพแห่งการเรียนรู้ของฉันจะมารู้จักมักจี่กับนักเรียนเรียนแย่อย่างนายได้อย่างไร? เธอไม่ได้ตาบอกซะหน่อย! นายไม่ต้องใช้เธอมาเพื่อมาตีสนิทกับฉันหรอก”"......"“อีกอย่าง ตอนนี้ผลการเรียนของฉันยังไม่ดีพอ ไม่คู่ควรที่จะยืนอยู่ก

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status