Share

บทที่ 5

Penulis: จิ่นหลี่ชีชี
“จริงสิ ฉันจะโกหกต่อหน้าธารกำนัลได้อย่างไรกัน?”

คำพูดของหลินโจวทำลายความหวังของหยุนรั่วซี

เธอหันศีรษะและมองหลินโจวด้วยความไม่อยากเชื่อ

หลินโจวหมายถึงอะไร?

ดอกไม้นี้ไม่ได้ให้เธอจริงๆเหรอ?

วันนี้เขาไม่ได้วางแผนที่จะสารภาพรักกับเธอเหรอ?

เป็นไปได้ยังไง?

หลินโจวสารภาพรักเกือบทุกเดือนตั้งแต่เขาอยู่มัธยมปลาย และเมื่อถึงปีสุดท้ายก็สารภาพรักสัปดาห์ละครั้งด้วยซ้ำ

ครั้งสุดท้ายที่เขาสารภาพคือเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ซึ่งก็ผ่านมาสองสัปดาห์แล้วเธอคิดว่าเขาได้เตรียมการเป็นพิเศษเพื่อเตรียมสารภาพในพิธีสาบานตนทำไมจู่ๆเขาก็ไม่สารภาพแล้วล่ะ?

หลิวชื่อหมิงก็สับสนเช่นกัน

เขาอดไม่ได้ที่จะก้าวไปข้างหน้าและแตะหน้าผากของหลินโจวด้วยมือที่ใช้สาบาน:

“ไม่มีไข้นี่”

“ออกไป! อยากจะโดนดุก็อย่าลากฉันไปด้วย”

หลินโจวหัวเราะและสบถตามมาด้วยเสียงของจางถลกหนัง:

"เฮ้ นักเรียนห้องสองสาบานตนให้ตั้งใจหน่อย ถ้ายังหัวร่อต่อกระซึกฉันจะหักคะแนนเกียรติยศห้องพวกเธอซะ!"

หลิวชื่อหมิงรีบยืนกลับไปยังตำแหน่งเดิมอย่างรวดเร็วและกล่าวคำสาบาน!

พิธีสาบานตนหนึ่งร้อยวันจบลงด้วยความกระตือรือร้นของนักเรียนนับพันคน "สู้ สู้ สู้!"

ต่อไปมีเวลาว่างสิบนาที

อีกสิบนาทีก็ถึงเวลาเข้าเรียน

หลินโจว จำได้ว่า สู่เนี่ยนชูถูกพามาที่ห้องเรียนระหว่างชั้นเรียนนี้และนั่งข้างเขา

เขาหันหลังและเดินกลับห้องเรียน

ผู้หญิงที่ชอบเขามาหลายปี เด็กผู้หญิงที่ยอมตายตามเขา เขาไม่อยากจะพลาดไปอีกแล้ว

“เฮ้ หลินโจว รอฉันด้วย”

หลิวชื่อหมิงก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและกอดคอของเขา ลดเสียงกล่าว:

“หยุนรัวซีอยู่ข้างหลังนาย เดินช้าลงหน่อย”

“เดินช้าๆ ทำไมกัน”

หลิวชื่อหมิงมองไปที่หลินโจวด้วยความไม่อยากจะเชื่อ:

“พี่น้องนายไม่ได้มีอะไรใช่ไหม? ไม่รอเธอเหรอ? วิธีนี้นายสามารถเกินเคียงไปกับเธอได้อ่ะสิ”

นี่คือสิ่งที่หลินโจวมักทำมาก่อน

ทุกครั้งที่ฉันเห็นหยุนรัวซีอยู่ใกล้ ๆ จะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้มีโอกาสได้เจอหน้า

แม้จะไม่ได้อยู่ใกล้ๆ ก็จะพยายามอยู่ใกล้ๆ

ในฐานะเพื่อนสนิทของหลินโจว หลิวชื่อหมิงมักจะช่วยหลินโจวปกปิดอยู่เสมอ

หลินโจวส่ายหัว: "ไม่ล่ะ"

“แต่ก่อนนาย...”

“นั่นมันเมื่อก่อน เจ้าอ้วนหลิว ถึงเวลาที่เราจะกลับไปเรียนแล้ว”

“อา? นาย...นายกับหยุนรั่วซี…”

หลินโจวตบหลังศีรษะเขา:

"ไปกันเถอะ!"

สิ่งที่หลินโจวไม่รู้คือหลังจากที่เขาจากไป

หยุนรั่วซีจ้องมองไปที่แผ่นหลังของเขาและกัดริมฝีปากล่างของเธอ

“หลัวซี เกิดอะไรขึ้น? เฮ้ นั่นหลินโจวไม่ใช่เหรอ? ทำไมเขาไม่รอเธอล่ะ?”

เพื่อนสนิทหลีเสี่ยวหวั่นหน้าตาสงสัย

ต้องรู้ก่อนว่า ก่อนหน้านี้หลินโจวเพื่อที่จะได้"พบโดยบังเอิญ" กับหยุนรั่วซี สร้างเรื่องขายหน้ากี่ครั้ง

ทักษะการแสดงที่ไม่ดีทำให้คนที่พบเห็นเกร็งเท้าหน้าม้านไปตามๆ กัน

และยังทำให้เขากลายเป็นตัวตลกในหมู่พวกนั้นอีกด้วย

ในช่วงปีสุดท้ายของมัธยมปลาย ใครไม่รู้ว่าหลินโจวชอบหยุนรั่วซี?

“เปล่า ไม่มีอะไร เรารีบกลับห้องเรียนกันเถอะ”

หยุนรั่วซียิ้มแห้งๆ และคว้าแขนของหลีเสี่ยวหวัน

ระหว่างทางกลับห้องเรียน เธอมองไปในทิศทางของหลินโจวด้วยท่าทางเหมือนจะไม่ตั้งใจ

เขาไม่หันกลับมามองเธอเลย

วันนี้หลินโจวดูแตกต่างออกไปเล็กน้อย

……

“หลินโจว เกิดอะไรขึ้น? หยุนรั่วซีทำให้นายโกรธหรือเปล่า?”

ทันทีที่หลิวชื่อหมิงมาถึงห้องเรียน เขาก็เกาะที่นั่งข้างหลินโจว

หลินโจวผลักเขา: "อย่านั่ง ลุกขึ้น!"

นี่คือที่นั่งที่สงวนไว้สำหรับสู่เนี่ยนชู

จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเธอเห็นคนนั่งอยู่ที่นี่และไม่ยอมนั่งตรงนี้ล่ะ?

ท้ายที่สุดแล้ว การเกิดใหม่ของเขาได้กลายเป็นความจริงแล้ว

หลินโจวกลัวว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้น

หลิวชื่อหมิงไม่ฟังเขาเลยและนั่งไป:

“บอกฉันก่อนว่าเกิดอะไรขึ้น? นายต้องการให้ฉันช่วยขอโทษหยุนรั่วซีไหม?”

หลินโจวกลอกตามองเขาด้วยความโกรธ: "หลิวซื่อหมิง นายไม่คิดว่าการที่ฉันตามหยุนรั่วซีอยู่ทุกวันนั้น เหมือนสัตว์อะไรสักอย่างนึงหรือไง

“หือ? สัตว์อะไร?”

หลินโจวแลบลิ้นออกมา

ยุคนี้ยังไม่มีคำว่า "สุนัขขี้ประจบ"เลย

"สุนัข?"

หลิวชื่อหมิงเกาหัว คิดถึงความเอาใจใส่ของหลินโจวทุกวัน

"จะไปก็ดูคล้ายกันมาก"

“เอาล่ะ ฉันไม่วางแผนที่จะไล่ตามหยุนรั่วซีอีกต่อไป”

"อา?"

“ฉันไม่อยากเป็นหมานะ”

ในชีวิตนี้ หลินโจวแค่อยากเป็นคนตรงไปตรงมา มีความสัมพันธ์ที่จริงใจ และครอบครัวที่มีความสุข

นี่คือความปรารถนาของหลินโจว

“สุนัขขี้ประจบเป็นคำที่ดี พี่โจว มันเหมาะกับนายมาก…”

หลิวชื่อหมิงยกนิ้วให้ และเมื่อเขาเห็นหลินโจวมองเขาด้วยท่าทางอยากจะฆ่าเขา เขาก็ยิ้มอย่างรวดเร็ว:

“แต่พี่โจว แม้ว่าฉันจะไม่เข้าใจว่านายกำลังพูดถึงอะไร แต่ฉันคิดว่าสิ่งที่นายพูดนั้นสมเหตุสมผล ฉันสนับสนุนนายนะพี่ชาย!”
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ   บทที่ 140

    คนทั้งคนตกตะลึง“พี่ พี่โจว?”หลิวซื่อหมิงตบไปที่บนไหล่ของเขา:“ทำบื้ออะไรอยู่?นี่คือน้ำที่พี่โจวซื้อให้นาย ดูนายสิ โง่แล้วยังทำเป็นอวดฉลาดซื้อมาแค่สี่ขวด ทำให้พี่โจวของฉันไม่ได้ดื่มน้ำเลย!”เซี่ยตงชิง:???เขาพบว่า ทุกอย่างในวันนี้ดูเหมือนว่าจะผิดปกติไปเล็กน้อย“แต่ แต่ว่า พวกนายไม่ได้บอกให้ฉันซื้อห้าขวด…”“นายนับหัวคนไม่เป็นเหรอ?ถ้าอย่างนั้นทำไมพี่โจวถึงไม่ให้นายไปห้าสิบบาท แต่ให้นายไปหนึ่งร้อยบาท?”“เป็นอย่างนี้เหรอ?”เซี่ยตงชิงกลืนน้ำลาย และมองหลินโจวอย่างงุนงงหลินโจว……เป็นอะไรไป?“เอาล่ะ อย่ามัวพูดมากอยู่เลย หลิวซื่อหมิงรีบมากวาดพื้นสิ!”“มาแล้ว!”หลิวซื่อหมิงรีบวิ่งไปแถวสุดท้าย หยิบไม้กวาดขึ้นมาและเริ่มกวาดเฉียนกั๋วกั่วก็กล่าวว่า:“ฉันก็จะช่วยด้วย ไม่ต้องเกรงใจ!”สวี่เนี่ยนชูไม่ได้พูดอะไร แต่เดินไปที่แถวสุดท้ายอย่างเงียบๆทั้งสามต่างก็ถือไม้กวาดกัยคนละด้ามเดิมทีหลิวซื่อหมิงตั้งใจจะกวาดแถวที่สอง แต่ถูกเฉียนกั๋วกั่วรั้งเอาไว้“หลิวซื่อหมิง พวกเราจะไปกวาดสองแถวข้างใน!”“ทำไมเหรอ?”หลิวซื่อหมิงรู้สึกไม่ยินยอมเล็กน้อยเฉียนกั๋วกั่วกลอกตาใส่ และชี้ไปทางหลินโจว ห

  • เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ   บทที่ 139

    สามนาทีต่อมาเซี่ยตงชิงเช็ดปาก เคี้ยวข้าวคำสุดท้ายแบบลวกๆ และลุกขึ้นยืน:“ฉันกินเสร็จแล้ว”คนอื่นๆที่ยังกินได้ไม่ถึงครึ่ง :?หลินโจวเงยหน้าขึ้น: “ทำไมนายต้องกินเร็วขนาดนี้ด้วย?”“เดิม เดิมทีฉันเป็นคนกินข้าวเร็วอยู่แล้ว ฉันกลับห้องเรียนก่อนนะ”"เดี๋ยวก่อน"หลินโจวคว้าแขนเสื้อของเขาเอาไว้อีกครั้ง:“จู่ๆก็รู้สึกกระหายน้ำนิดหน่อย ในเมื่อกินข้าวเสร็จแล้ว ไปซื้อเครื่องดื่มมาให้ทุกคน คนละขวดก็แล้วกัน”ขณะที่พูด หลินโจวก็ควักเงินออกมาจากในกระเป๋า ท่ามกลางสายตาที่ประหลาดใจของเซี่ยตงชิง เขาก็เก็บเงินห้าสิบบาท เอาเงินแบงก์ร้อยออกมา แล้วยัดมันเข้าไปในมือของเซี่ยตงชิง"......"เซี่ยตงชิงมองดูการกระทำของหลินโจวด้วยความสับสน และพูดอย่างร้อนใจว่า:“ฉัน...รอให้พวกนายกินเสร็จก่อนแล้วค่อยไปซื้อเองดีไหม?”“ไม่ได้ จะสำลักตายแล้ว ขอร้องล่ะเพื่อนร่วมชั้นเซี่ย นายช่างเป็นคนดีจริงๆ”คำว่าคนดีทำให้เซี่ยตงชิงยินยอมเขารับเงินพร้อมอุ้มกล่องอาหารแล้ววิ่งไปที่ร้านสะดวกซื้อเล็กๆหลินโจวกล่าวอย่างขบขันว่า:“เอาล่ะ ทุกคนกินต่อเถอะ”คณะกรรมการแรงงานจางจิ่นหงตักข้าวกลับมาเผอิญเห็นภาพเหตุการณ์นี้เข้าเ

  • เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ   บทที่ 138

    มาถึงโรงเรียนตอนหกโมงเช้าของวันรุ่งขึ้นอย่างตรงเวลาหลังจากอ่านหนังสือในตอนเช้าแล้ว หลินโจวก็หยิบกล่องข้าวออกมา และเตรียมจะไปทานข้าวกับเพื่อนร่วมโต๊ะตัวน้อย เฉียนกั๋วกั่ว และหลิวซื่อหมิงแต่กลับถูกจางจิ่นหงสมาชิกคณะกรรมการแรงงานห้ามเอาไว้:“หลินโจว วันนี้กลุ่มนายจะต้องปฏิบัติหน้าที่ นายอย่ามาเล่นลูกไม้นะ หลังจากที่ทานข้าวเสร็จแล้วให้ตั้งใจทำความสะอาดให้ดีๆ อ้อใช่แล้วหวังลี่หยวนที่อยู่ในกลุ่มของพวกนายย้ายไปอยู่กลุ่มอื่นแล้วนะ ส่วนสวี่เนี่ยนชูให้มาอยู่กลุ่มพวกนาย อีกสักพักนายบอกเธอว่าจะต้องทำอะไรบ้าง”ระบบการทำความสะอาดของห้องสองปกติแล้วจะมีกลุ่มละสี่คนคนในกลุ่มของหลินโจว ได้แก่หลิวซื่อหมิง เพื่อนร่วมโต๊ะของหลิวซื่อหมิงเซี่ยตงชิง หวังลี่หยวนและหลินโจวหลินโจวในอดีต พอถึงเวรปฏิบัติหน้าก็จะเลือกที่จะลืม ดีแต่พูดงานไม่ทำหลิวซื่อหมิงก็มักจะเลียนแบบเขาเช่นกันส่งผลให้ มีเพียงแต่หวังลี่หยวนและเซี่ยตงชิงเท่านั้นที่ทำงานในกลุ่มนี้ทั้งสองคนมักจะพร่ำบ่นอยู่เสมอ และขอร้องจางจิ่นหงย้ายตนไปกลุ่มอื่น จางจิ่นหงไม่มีทางเลือก จึงทำได้แค่มาเร่งเร้าเขาด้วยตนเองทุกครั้งถ้าเร่งเร้าไม่ได้จริงๆ ต

  • เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ   บทที่ 137

    ฉินซู่หลานที่กำลังขึ้นไปชั้นบนมองไปที่ฉินอวี่เถียนด้วยความประหลาดใจ“เมื่อก่อนแม่ทำอะไรลูกก็จะกินอันนั้นไม่ใช่เหรอ?”“นั่นมันเมื่อก่อน แต่วันนี้ หนูอยากกินข้าว หนูหิวแล้ว”น้ำเสียงของฉินอวี่เถียนแฝงด้วยความออดอ้อนเล็กน้อย และอดไม่ได้ที่จะแตะท้องของตนเองหิวจริงๆแม้แต่เธอเองก็ยังไม่ทันได้สังเกตว่า ดูเหมือนว่าเธอจะทำตามที่หลินโจวพูด ทีละขั้นตอนเมื่อฉินซู่หลานได้ได้ยินดังนี้ก็รู้สึกเบิกบานใจลูกสาวรู้จักติดแม่แล้ว ดีจริงๆ!“ได้ได้ได้ หนูอยากกินอะไรแม่ก็จะทำอันนั้นให้ ลูกกลับไปพักผ่อนที่ห้องก่อน ทำเสร็จแล้วเดี๋ยวแม่เรียก”"ค่ะ"เปิดประตูห้องพอฉินอวี่เถียนเข้าไปในห้อง ก็เห็นกระต่ายมาร์ชเมลโลว์บนโซฟาเธออยากจะเอื้อมมือไปสัมผัสมันโดยไม่รู้ตัว แต่พอเอื้อมมือไปได้ครึ่งหนึ่ง ก็หยุดอย่างรวดเร็ว แล้วเดินเข้าไปในห้องฉินอวี่เถียนถอดเสื้อผ้าผู้ชายออก แล้วหยิบเสื้อกล้ามกีฬาขึ้นมา เพื่อใช้เป็นชุดนอนแต่หลังจากที่ครุ่นคิดดูแล้ว จับพลัดจับผลูไม่รู้ยังไง เธอก็มาที่หน้าตู้เสื้อผ้าเปิดประตูตู้เล็กๆที่ถูกล็อคไว้ และหยิบชุดนอนหมีของเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆชุดหนึ่งออกมาจากข้างในหลังจากทำท่าต่า

  • เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ   บทที่ 136

    “แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่ทีแรก? ครั้งหน้าถ้ากลับมาดึกให้โทรบอกแม่รู้ไหม หนูกลับบ้านดึกขนาดนี้ แม่เป็นห่วงแทบแย่”น้ำเสียงของฉินซู่หลานอ่อนโยนขึ้น บางครั้งก็ปนกับเสียงสะอื้นไห้เธอยกมือขึ้น แล้วลูบหัวของฉินอวี่เถียนเบา ๆท่าทางที่ใกล้ชิดนี้ ทำให้ฉินอวี่เถียนแสบจมูกเธอพยายามที่จะเติบโตขึ้น พยายามที่แข็งแกร่งขึ้น และใช้วิธีการของตนเองปกป้องแม่อยู่ตลอดเวลาจู่ๆตอนนี้ก็รู้สึกว่า แม่ดูเหมือนว่ากำลังปกป้องตนเองมากกว่า?เธอลูบจมูก:“หนูรู้แล้วค่ะแม่ ครั้งหน้าหนูจะกลับมาให้เร็วกว่านี้”"อืม ดีมาก"หลังจากคุยกับฉินอวี่เถียนแล้ว ฉินซู่หลานก็มองไปที่หลินโจว“เสี่ยวโจว ขอบใจหลานมากนะที่ส่งเสี่ยวเถียนกลับมา คืนนี้หลานพักอยู่ที่นี่ไหม? ป้าจะทำอาหารมื้อดึกให้”“ไม่ต้องครับคุณป้า เห็นท่าทางของป้าแล้วผมก็รู้เลยว่า เฒ่าหลินก็จะต้องรอผมอยู่ที่ประตูบ้านแน่นอน ถ้าผมไม่กลับไป กลัวโดนทุบตีเหมือนกันครับ”ฉินซู่หลานครุ่นคิดดูแล้วมันก็ใช่ลูกคือแก้วตาดวงใจของพ่อแม่ตลอดไป ไม่ว่าพวกเขาจะอายุเท่าไหร่ก็ตาม“เอาล่ะ หลานอยากกินอะไรบอกป้ามาได้เลย ป้าทำเสร็จแล้วจะให้เสี่ยวเถียนเอาไปให้”“งั้นก็ ทำลูกชิ้นทอด

  • เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ   บทที่ 135

    “ฉันรู้จักเธอแน่นอน แต่เธอกลายเป็นเทพแห่งการเรียนรู้ได้อย่างไร?”"อันดับที่หนึ่งของทั้งเมืองยังไม่ใช่เทพแห่งการเรียนรู้อีกเหรอ? เธอเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง ในสายวิทยาศาสตร์ ได้อันดับที่หนึ่งของทั้งเมือง เอาชนะผู้ชายได้ตั้งมากมาย ยอดเยี่ยมมากเลย ตอนนี้เธอเป็นไอดอลของฉัน! และจะเป็นแบบอย่างในการเรียนของฉันด้วย!"พอฉินอวี่เถียนพูดถึงสวี่เนี่ยนชู ก็รู้สึกภูมิใจเป็นอย่างมากหลินโจวกลืนน้ำลายอย่างเงียบๆ พูดอย่างขบขันว่า:“เถียนเถียน เธอยังไม่รู้จักสวี่เนี่ยนชูใช่ไหม?”ไม่เช่นนั้นเมื่อวานนี้ สวี่เนี่ยนชูคงจะยืนข้างตนเองแล้วแถมยังถูกเธอเข้าใจผิดคิดว่าเป็นแฟนของตนอีก ทำไมสาวน้อยคนนี้ถึงไม่ปฎิกิริยาอะไรเลยสักนิด“ใช่แล้ว ฉันไม่รู้จัก ทำไมเหรอ! คงจะมีโอกาสได้รู้จักเองแหละ”“ถ้าไม่เป็นอย่างนัั้นแล้วจะยังไง? ฉันจะแนะนำเธอให้รู้จักเอาไหม? ฉันค่อนข้างจะคุ้นเคยกับเธอดี”“พอเหอะ เทพแห่งการเรียนรู้ของฉันจะมารู้จักมักจี่กับนักเรียนเรียนแย่อย่างนายได้อย่างไร? เธอไม่ได้ตาบอกซะหน่อย! นายไม่ต้องใช้เธอมาเพื่อมาตีสนิทกับฉันหรอก”"......"“อีกอย่าง ตอนนี้ผลการเรียนของฉันยังไม่ดีพอ ไม่คู่ควรที่จะยืนอยู่ก

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status