บทนำ คุณธรรมต้องมาก่อนเป็นอันดับแรก!

บทนำ

คุณธรรมต้องมาก่อนเป็นอันดับแรก!

หญิงสาวที่กำลังกวาดตาอ่านนิยายออนไลน์ที่เพิ่งจบไปได้ไม่นานอย่างตั้งใจ

‘มี่มี่’ ชอบอ่านนิยายเป็นชีวิตจิตใจ จินตนาการเธอเลยมากกว่าเด็กสาวรุ่นเดียวกันอยู่มากโข

เธออ่านรวดเดียวจนไม่ได้หลับไม่ได้นอนมาติดกันหนึ่งคืนแล้ว ในเรื่องนี้มี่มี่คิดว่าพรรคคุณธรรมก็ทำไม่ถูกเสียทีเดียว ทั้งไม่มีสัจจะในวาจาว่าจะไม่ฆ่านางมารหลานเฟยหากนางไม่ได้ทำผิดจริง ในจุดจบของเรื่องนางยังไม่ได้ฆ่าคนของพรรคฝ่ายดีสักคนเดียว ที่นางทำมาตลอดคือการป้องกันตัว แต่สุดท้ายกลับตายในน้ำมือของคนที่นางรักแทนเหตุเพราะนางก็แค่จับตัวคู่หมั้นของเขาไว้เพื่อแลกกับการที่เขาต้องไปอยู่กับนางในโลกปีศาจเท่านั้น...

มี่มี่กลับคิดว่ามันไม่ถูกเลยจริงๆ เหตุใดพรรคคุณธรรมกลับไร้คุณธรรมเช่นนี้ บางทีคนที่ถูกหาว่าร้ายกาจอาจจะไม่ได้ร้ายกาจเพียงนั้น และบางคนที่ถูกขนานนามว่าดีก็อาจจะไม่ได้ดีเพียงนั้น...

เมื่ออ่านจบมี่มี่ก็รีบปิดหน้าจอคอมพิวเตอร์ทันที “จบได้แบบเสียอารมณ์ชะมัดเลย”

จากนั้นร่างเล็กก็สะพายเป้แล้วออกจากห้องไปทันที เธอคว้าจักรยานสีขาวคันโปรดแล้วปั่นแล่นออกไปตามเส้นทางที่ทอดยาวของหมู่บ้านอย่างเคยชิน บรรยากาศที่หอมหวนของดอกหญ้ากับกลิ่นแสงแดดที่สาดลงมากระทบผืนทะเลสาบ จึงทำให้จิตใจเธอสงบมากขึ้นแล้ว

ยามที่มี่มี่จอดจักรยานสีขาวใกล้กับท่าน้ำจนนิ่งสนิทแล้วนั้น เธอก็รีบตรงไปยังท่าน้ำที่มีราวไม้กั้นอยู่บนทันที สาวน้อยบิดขี้เกียจขึ้นเล็กน้อยก่อนจะหยิบสมุดวาดภาพพร้อมกระดานแข็งเพื่อใช้รองกระดาษในกระเป๋าเป้ออกมาแล้วเริ่มใช้พู่กันจุ่มสีแล้ววาดมันลงไปในกระดาษทันที

ยังดีที่ช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอมของเธอจึงทำให้มี่มี่มีอิสระตามที่ใจอยากจะทำ เธอตวัดปลายพู่กันวาดเป็นทิวทัศน์ มีทั้งภูเขา มีทะเลสาบ และมีท่าน้ำที่เธอยืนอยู่

มี่มี่จดจ้องอยู่นานด้วยความภูมิใจ แต่แล้วเสียงเรียกจากหญิงชราอีกฝั่งกลับดึงสติเธอกลับมา

“ใครก็ได้ ช่วยหลานยายด้วย! เสี่ยวฉือมันตกน้ำไปแล้ว!”

มี่มี่ไม่ทันได้คิดแผนการใดๆ จึงไม่รอช้ากระโดดลงไปในทะเลสาบทันที เพราะด้วยคำสอนที่เคยได้ร่ำเรียนมา คุณธรรมย่อมมาก่อนเสมอ และเพราะคุณธรรมที่เธอยึดมั่นมาตลอดนี่เองเธอจึงได้มีจุดจบเช่นนี้...

มี่มี่มองเห็นร่างของเด็กชายที่ถูกอุ้มขึ้นไปเหนือน้ำ ในขณะที่ร่างของเธอดิ่งลงไปใต้ทะเลสาบเรื่อยๆ เธอผิดเองที่ไม่ได้โทรแจ้งหน่วยทางน้ำตั้งแต่แรก เธอมีสติไม่มากพอที่ไม่ยอมมองหาห่วงยางจากข้างท่าน้ำให้ดีเสียก่อน และก็เป็นเธอที่ผิดเองที่จำคำว่าคุณธรรมไว้ในสมองเป็นอันดับแรกโดยไม่คิดเสียก่อนค่อยปฏิบัติ

ใช่...เธอผิดเอง...