Semua Bab เกิดใหม่อีกครา ข้ากลายเป็นนางมาร!: Bab 1 - Bab 10

บทนำคุณธรรมต้องมาก่อนเป็นอันดับแรก!หญิงสาวที่กำลังกวาดตาอ่านนิยายออนไลน์ที่เพิ่งจบไปได้ไม่นานอย่างตั้งใจ‘มี่มี่’ ชอบอ่านนิยายเป็นชีวิตจิตใจ จินตนาการเธอเลยมากกว่าเด็กสาวรุ่นเดียวกันอยู่มากโขเธออ่านรวดเดียวจนไม่ได้หลับไม่ได้นอนมาติดกันหนึ่งคืนแล้ว ในเรื่องนี้มี่มี่คิดว่าพรรคคุณธรรมก็ทำไม่ถูกเสียทีเดียว ทั้งไม่มีสัจจะในวาจาว่าจะไม่ฆ่านางมารหลานเฟยหากนางไม่ได้ทำผิดจริง ในจุดจบของเรื่องนางยังไม่ได้ฆ่าคนของพรรคฝ่ายดีสักคนเดียว ที่นางทำมาตลอดคือการป้องกันตัว แต่สุดท้ายกลับตายในน้ำมือของคนที่นางรักแทนเหตุเพราะนางก็แค่จับตัวคู่หมั้นของเขาไว้เพื่อแลกกับการที่เขาต้องไปอยู่กับนางในโลกปีศาจเท่านั้น...มี่มี่กลับคิดว่ามันไม่ถูกเลยจริงๆ เหตุใดพรรคคุณธรรมกลับไร้คุณธรรมเช่นนี้ บางทีคนที่ถูกหาว่าร้ายกาจอาจจะไม่ได้ร้ายกาจเพียงนั้น และบางคนที่ถูกขนานนามว่าดีก็อาจจะไม่ได้ดีเพียงนั้น...เมื่ออ่านจบมี่มี่ก็รีบปิดหน้าจอคอมพิวเตอร์ทันที “จบได้แบบเสียอารมณ์ชะมัดเลย”จากนั้นร่างเล็กก็สะพายเป้แล้วออกจากห้องไปทันที เธอคว้าจักรยานสีขาวคันโปรดแล้วปั่นแล่นออกไปตามเส้นทางที่ทอดยาวของหมู่บ้านอย่างเคยชิน บรรยากาศท

ตอนที่ 2พวกเด็กดื้อของมี่มี่มี่มี่เติบโตขึ้นมาในโลกของปีศาจที่เรียกว่า ดินแดนเว่ยต้า นางโตขึ้นมาอย่างสมบูรณ์และได้รับความรักจากบิดามารดามาอย่างเต็มเปี่ยม และ...โตขึ้นมาท่ามกลางความริษยาของอนุทั้งสามของบิดากับพี่น้องของนางเองยามที่นางสองขวบเปลือกหอยที่ห่อหุ้มนางมาเป็นเวลาสองปีได้อ้าออกเป็นคนแรกนางเลยได้ชื่อว่าเป็นพี่ใหญ่ของบรรดาบุตรที่เหลือแห่งจอมมารหลานต้าหรือบิดาของนางนั่นเองหลังจากที่บิดาใช้พลังของปีศาจดึงนางขึ้นมาจากน้ำ เขาก็วางนางบนพื้นหญ้าใกล้ทะเลที่พวกนางหลับใหลอยู่ พอเท้าอันเล็กบางของทารกอย่างนางแตะลงบนผืนหญ้า นางก็ก้าวเดินได้อย่างคล่องแคล่วแล้ว แต่ความจริงนางอยากจะหนีออกไปจากโลกปีศาจต่างหาก!แต่! ไม่ว่าจะไปทางใดก็ถูกคนจับกลับมาได้เช่นเดิมซ้ำๆ เสมอ...“ฮ่าๆๆ ดูสิอีอีลูกของเราวิ่งได้ไวเพียงนี้เชียว ใบหน้าผุดผ่องอ่อนหวาน ทั้งยังซน แถมยังน่ารักน่าชังเช่นนาง ข้าจะให้นามรองนางว่า เฟยมี่มี่ ก็แล้วกัน!”“เฟยมี่มี่ เป็นชื่อที่ดีเจ้าค่ะท่านพี่” หลงอีอีก็พอใจกับชื่อรองที่สามีตั้งให้ลูกเช่นกันจึงพยักหน้าตอบต่อมาบุตรที่อนุจางอุ้มท้องก็ได้ถือกำเนิดขึ้น นามว่า หลานไห่ เป็นเด็กชาย นามรอง

ตอนที่ 4มี่มี่แฝงตัวเข้าสำนักสิงซู่!ไช่ลี่เฉินเริ่มกระจ่างขึ้นมาบ้างแล้ว หากเขาเอ่ยถ้อยคำทำร้ายจิตใจเถ้าแก่เนี้ยเข้า อาจจะเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นเป็นแน่ เช่นนั้นก็ต้องขอบคุณแม่นางน้อยผู้นี้จริงๆหลังจากพากันทานอาหารจนอิ่มแล้วนั้น มี่มี่ก็ขอบคุณเถ้าแก่เนี้ยยกใหญ่ ก่อนที่จะขอตัวออกมา“แม่นาง...ประเดี๋ยวก่อน” ไช่ลี่เฉินกลัวจะไม่ทันการณ์จึงรีบวางเงินไว้สองตำลึงแล้ววิ่งออกมาตามหลังมี่มี่ทันทีมี่มี่เดิมทีไม่อยากให้สถานการณ์เป็นเช่นนี้ แต่ก็ต้องทำใจแข็งหันหน้ามาหาเขาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม“คุณชายมีอะไรรึเจ้าคะ”ไช่ลี่เฉินพบว่ายิ่งได้มองดูสตรีผู้นี้ใกล้นางก็ยิ่งงดงามมากขึ้นราวกับเซียนดอกไม้ในภาพวาด“คือ...เมื่อครู่ขอบคุณเจ้ามาก”“ขอบคุณอันใดกันเจ้าคะ ข้าไม่ได้ทำอะไรเลยด้วยซ้ำ”ไช่ลี่เฉินพบว่าตนกล่าวโดยไร้เหตุผล “หากเมื่อครู่เจ้าไม่พูดแทรกขึ้นมา ข้าอาจกล่าวหาเถ้าแก่เนี้ยด้วยถ้อยคำโหดร้าย ดังนั้นขอบคุณเจ้ามาก เจ้าพูดขึ้นมาจึงได้เตือนสติข้า”มี่มี่ร้องอ้อออกมาทันที “หากเป็นเรื่องนั้นไม่เป็นไรหรอกเจ้าค่ะ ข้าเองก็แค่ชื่นชมนางด้วยใจจริงเท่านั้น”หาได้หวังสิ่งตอบแทนที่เป็นอาหารโดยไม่ได้รับการคิดเงินเสียหน

ตอนที่ 6จอมมารหลานเฟย!ความจริงแล้วไช่ลี่เฉินเดินตามนางมาโดยตลอด คราแรกเขาแค่นึกว่านางจะไปรายงานตัวกับเจ้าสำนักเลยจะเดินตามไปด้วยเพราะเรือนของเหอตี้ก็อยู่ข้างๆ กัน แต่นางกลับเดินออกนอกลู่ไปเรื่อยๆ ...ไช่ลี่เฉินเดินไปได้สักพักก็รู้สึกไม่สบายใจ ก่อนจะหันไปมองก็พบว่าเป็นเหอตี้กับตงขงอวี่และศิษย์ในสำนักอีกสามคนตามมาด้วยเขากำลังจะตกใจก็เห็นเหอตี้ยกนิ้วเรียวยาวขึ้นมาทาบไว้กับริมฝีปากเสียก่อนเลยไม่ส่งเสียงใดๆ ออกมาจากนั้นเหอตี้ก็ชี้ไปยังมี่มี่ที่คุยกับดอกไม้อยู่ ความจริงนางคุยกับดอกไม้ได้จริงๆ อาจจะบอกว่าเป็นความสามารถพิเศษโดยเฉพาะของบิดาก็ได้ เนื่องจากนางได้พลังสืบทอดมาจากเขา เลยทำได้เหมือนเขาเกือบทุกอย่างอยู่ๆ ศิษย์ด้านหลังก็กระซิบกระซาบแผ่วเบา “นั่นเฟยรั่วทำอะไร นางกำลังพูดคนเดียว...”จากนั้นอีกคนก็กระซิบ “นางหัวเราะคิกคักด้วย ขนลุกชะมัด”ไช่ลี่เฉินกลับได้ยินแล้วไม่พอใจ การกระทำของนางเช่นนี้เปรียบเหมือนสตรีจิตใจงดงามต่างหาก นางน่าขนลุกตรงที่ใด จากนั้นเขาก็ตั้งใจตามนางไปอย่างช้าๆ ไม่แสดงตัวให้สตรีตัวน้อยตกใจ“นั่นๆ นางยืนคิดสิ่งใด” ศิษย์อีกคนก็กระซิบเพียงลมออกมาอีกครั้งจนถึงตอนนี้ทุก

ตอนที่ 8ผีหลอก!หลังเฟยมี่มี่กล่าวคำขู่เสร็จสิ้น เด็กชายจึงไม่ปริปากใดๆ ออกมาอีกเหมือนเคย นางจึงยัดเขาลงไปในเปลือกหอยอีกหน แล้วส่งเขาไปยังปราสาทหลังหนึ่งทันทียามเปลือกหอยหยุดลง เด็กชายในเปลือกหอยจึงก้าวขาออกมา มองเข้าไปยังปราสาทหลังที่นางมารส่งเขามา นับเป็นปราสาทแยก ที่ดูหลังใหญ่ไม่น้อยมองเข้าไปในปราสาทเขาเห็นเพียงเด็กหนุ่มอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเฟยมี่มี่แอบมองเขาอยู่ข้างประตูเด็กชายนับว่าทำตัวไม่ถูก จึงเอ่ยเสียงเบาราวกับไม่มั่นใจ “เสี่ยวโจวหรือ?”เด็กหนุ่มพยักหน้ารัวๆ แล้วคลี่ยิ้มเดินออกมาจากมุมประตูทันที เผยให้เห็นใบหน้าหมดจด ผู้ใดเห็นก็นึกเอ็นดูโจวเฉินเห็นผู้มาเยือนเป็นเด็กอีกทั้งยังรู้จักชื่อเขา เขาเลยตั้งใจจะมาต้อนรับ ‘แขกคนพิเศษ’ ด้วยตนเองยามโจวเฉินเดินมาถึงร่างของผู้มาเยือนจึงดึงแขนเขาเพื่อจะพาเข้าไปในปราสาทของตนทันทีขณะนั้นเฟยมี่มี่นึกได้อยู่เรื่องหนึ่งเข้าพอดี ในนิยายเรื่องนี้มีตัวละครพิเศษที่จะทำให้คู่เอกคู่ที่สองได้อภัยโทษจากฮ่องเต้นั่นก็คือทั้งสองเจอรัชทายาทวัยยี่สิบเจ็ดปีที่หายสาบสูญหลังมีผู้ก่อกบฏจากเสื้อผ้าอาภรณ์ของเด็กน้อยที่นางเก็บกลับมา ถ้าไม่เกี่ยวข้องเป็นสา