ณ ผับแห่งหนึ่ง
ฉันมาทำอะไรที่นี่? คำถามนี้ดังขึ้นมาในหัวของเขมกร เขมหรือในตอนนี้ก็คือข้าวตัังยืนถอนหายใจอย่างคนหมดอาลัยตายอยากอยู่หน้าทางเข้าผับ
จะไม่ให้เขาแสดงสีหน้าหมดอาลัยตายอยากได้อย่างไรกัน แทนที่ตอนนี้เขาจะต้องนอนพักอยู่ในโรงพยาบาลแต่เขาต้องขอคุณหมอออกมาก่อนด้วยให้เหตุผลว่าเขามีเหตุจำเป็นต้องไปทำและรีบถ่อสังขารทั้งที่บนหัวยังมีผ้าปิดแผลมาที่นี่ เพื่อจะมาทำภารกิจบ้าบออะไรก็ไม่รู้ที่ไอ้ระบบหน้าหมามันมอบหมายให้เขาทำ
"ไม่ทำได้ไหมวะไอ้ภารกิจบ้า ๆ เนี่ย"เขมสบถพูดกับตัวเองด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย แต่ดูเหมือนว่าไอ้ระบบมันกลัวว่าเขมจะทำอย่างที่พูดจริง ๆ มันถึงได้รีบสวนขึ้นมาทันที
'ไม่ได้ค่ะ ถ้าคุณไม่ทำภารกิจที่ทางเราให้ คุณจะได้รับบทลงโทษ'
"เหี้ยอะไรเนี่ย นี่มันบังคับกันชัด ๆ นี่!"เขมหันขวับไปมองหน้าจอระบบตาเขม็งพร้อมกับพูดขึ้นเสียงดัง จนทำให้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาหันมามองด้วยสีหน้าสงสัย
ส่วนเขมที่เริ่มรู้สึกถึงสายตาหลายคู่มองมายังตัวเองก็แกล้งยกมือถือในมือขึ้นมาแนบหูทำเหมือนว่าตัวเองกำลังคุยโทรศัพท์อยู่นะ ซึ่งมันก็ได้ผลเมื่อเหล่าคนที่หยุดมองเห็นเขมยกมือถือขึ้นแนบหูก็คลายความสงสัยลงและเดินเข้าไปในผับตามเดิม
"ไอ้ระบบจอมเผด็จการ"เขมเอ่ยปากด่าระบบเฮงซวยอีกครั้ง แต่ถึงเขมจะต่อว่าหรือด่าทอเท่าไหร่ก็ไม่มีเสียงระบบตอบกลับมา
เขมกรที่รู้ว่าด่าไปก็เปล่าประโยชน์ก็ได้แต่จำใจยอมรับและตัดสินใจหมุนตัวเดินเข้าไปด้านใน ทันทีที่สองเท้าของเขมกรเดินเข้าไปยังพื้นที่ของเหล่าผีเสื้อราตรีเสียงเพลงก็ดังกระหึ่มเข้าโซนประสาท
ช่างภาพอิสระกวาดสายตามองหาเป้าหมายของตัวเอง มองหาไม่นานเขมก็เห็นเป้าหมายแรก อาจจะเพราะเจ้าตัวเป็นพระเอกของเรื่องด้วยละมั้งถึงได้ดูเด่นสะดุดตาใคร ๆ แบบนี้
เมื่อเจอเป้าหมายของตัวเองแล้วเขมกรเลือกที่จะเดินไปหาโต๊ะว่างใกล้ ๆ อาทิตย์และมุมอับนั่ง แทนที่จะเลือกเดินเข้าไปทักทายเพื่อนสนิทตัวเองและขอนั่งด้วย
เมื่อได้โต๊ะนั่งและสั่งเครื่องดื่มอะไรเรียบร้อยแล้วเขมก็นั่งมองพระเอกของเรื่องด้วยแววตาเอือมระอา เพราะในตอนนี้ไอ้พระเอกมันกำลังนั่งหัวเราะเฮฮาอยู่กับเพื่อนนักแข่งหลายคนและมีสาวสวยอีก3ทั้งยังมีหนุ่มน้อยร่างบางอีกหนึ่งนั่งขนาบข้างน่ะสิ หน้าหม้อมากเพื่อนเอ๊ย
ทั้ง ๆ ตอนนี้มันก็กำลังคบหากับน้องวันจันทร์อยู่แต่มันก็ออกมาเที่ยวนั่งดื่มกับคนอื่นโดยไม่นึกถึงแฟนเลย ก็ไม่แปลกที่พระรองอย่างธีโอจะไม่ค่อยชอบขี้หน้าไอ้พระเอกคนนี้ เพราะอีตาอาทิตย์นี้มันไม่รักษาความรู้สึกของน้องวันจันทร์เลย ในความทรงจำของข้าวตังที่เขาเห็นก่อนหน้านี้นะตอนที่ตามจีบน้องวันจันทร์เช้าถึงเย็นถึง แต่พอได้เขามาเป็นแฟนกลับล่ะเลยเขา
แถมเวลาอาทิตย์ออกเที่ยววันจันทร์ยังคิดว่าข้าวตังเป็นคนชวนอาทิตย์ตลอดทั้งที่แท้จริงแล้วอาทิตย์ต่างหากล่ะที่เป็นคนชวน อีกอย่างเวลาอาทิตย์ไปไหนมาไหนก็มักจะบอกว่าไปกับข้าวตังเพื่อที่วันจันทร์จะได้ไม่คิดมาก และเพราะแบบนี้ไงไอ้คุณพระรองถึงได้พลอยเกลียดข้าวตังไปด้วย ด้วยเห็นว่าข้าวตังชอบชวนเพื่อนไปเที่ยวกลางคืนและมักจะช่วยเพื่อนแก้ตัวอยู่ตลอด
เขมที่กำลังนั่งยุ่งอยู่กับความคิดของตัวเองเป็นต้องหลุดจากภวังค์ความคิด เมื่อสายตาเหลือบไปเห็นผู้มาใหม่2คนที่หน้าตาโดดเด่นจนสะดุดสายตาผู้คน ถึงแม้ธีโอจะสวมแมสปิดปากแต่เจ้าตัวก็ยังโดดเด่นอยู่ดี
นี่ซินะออร่าของตัวละครหลัก สมแล้วที่เป็นพระรองและนายเอกของเรื่อง
ผู้มาใหม่ทั้งสองก้าวเดินแทรกผ่านฝูงชนเหล่าผีเสื้อราตรีทั้งหลาย ธีโอคอยเดินตามหลังวันจันทร์อย่างใกล้ชิดและคอยกันไม่ให้ผู้ชายคนอื่นได้เข้าใกล้วันจันทร์เลย เขานั้นดูแลและเอาใจใส่วันจันทร์เพื่อนข้างบ้านของตัวเองดีตลอด
วันจันทร์และธีโอนั้นรู้จักและเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กเพราะบ้านของทั้งสองนั้นอยู่ติดกันทำให้เขาทั้งสองคอยเล่นและเข้าเรียนที่เดียวกันมาตลอด เรียกได้ว่าเขาทั้งสองคนนั้นเป็นคนที่รู้ใจและสนิทกันมาก
ตั้งแต่นั้นเด็กธีโอก็คอยดูแลและปกป้องวันจันทร์ เพราะวันจันทร์นั้นเป็นชายหนุ่มผิวขาวและตัวเล็กใบหน้าจิ้มลิ้มทั้งนิสัยก็ไม่ค่อยจะสู้คนอีก ต่างกับธีโอที่เป็นหนุ่มหน้าคมตัวสูงใหญ่มาตั้งแต่เด็กและนิสัยอีกก็เป็นคนไม่ค่อยจะยอมใคร เลยทำให้ธีโอที่รู้สึกแอบชอบวันจันทร์คอยปกป้องและดูแลวันจันทร์ตลอดมา
แต่แล้วความใกล้ชิดของคนทั้งสองต้องมาห่างกันเมื่ออาทิตย์เริ่มเข้ามาในชีวิตของวันจันทร์และได้หัวใจของวันจันทร์ไป และตั้งแต่ที่วันจันทร์ตอบตกลงคบหากับอาทิตย์บวกกับงานนายแบบของธีโอเองก็เริ่มเยอะขึ้นเรื่อย ๆ เลยยิ่งทำให้ความสนิทของคนทั้งสองน้อยลง แต่ถึงกระนั้นธีโอเองก็ยังคอยถามและให้คำปรึกษาเวลาที่อาทิตย์ล่ะเลยวันจันทร์
อย่างเช่นวันนี้ที่อาทิตย์ทะเลาะกับวันจันทร์และไม่ยอมรับสายเพื่อเคลียร์กันให้รู้เรื่อง ธีโอก็เลยพาวันจันทร์ออกมาเปิดหูเปิดตาเพื่อผ่อนคลายจากความเครียด แต่ใครจะไปรู้ว่าการพาวันจันทร์มาเปิดหูเปิดตาในครั้งนี้พวกเขาจะเจออาทิตย์นั่งดื่มสนุกเฮฮากับคนอื่นอย่างสนิทสนมแบบนี้
___
"วันจันทร์...."อาทิตย์
"ทำไมพี่อาทิตย์ทำกับจันทร์แบบนี้ พี่อาทิตย์ไม่รับสายของจันทร์แล้วมานั่งดื่มกับคนอื่นแบบนี้น่ะเหรอ ฮึก พี่ทิ้งให้วันจันทร์นั่งเครียดแล้วตัวเองมานั่งหัวเราะ ฮึก มีความสุขกับคนอื่นแบบนี้เหรอครับ ฮึก ฮื่อ..."
นายเอกของเรื่องอาทิตย์ครองจันทร์รัวคำพูดใส่พระเอกยาวเหยียดปนไปกับเสียงสะอื้น ก่อนที่ต่อมาจะปล่อยโฮ ด้านธีโอเห็นเพื่อนตัวเล็กของตัวเองร้องไห้แบบนั้นก็รู้สึกเจ็บและเริ่มโทษตัวเองที่พาวันจันทร์มาที่นี่ ถ้าเขาไม่พาวันจันทร์มาที่นี่ตั้งแต่แรกวันจันทร์ก็คงไม่ต้องเจอไอ้หมอนี้ คิดได้ดังนั้นธีโอก็ก้าวเดินเข้าไปใกล้เพื่อนสนิทตัวเองและเอ่ยขึ้น
"ธีขอโทษนะที่ทำให้วันจันทร์ต้องมาเจอภาพที่เจ็บปวดแบบนี้ เรากลับบ้านกันเถอะ"เอ่ยขอโทษพร้อมกับเอื้อมมือไปจับข้อมือเล็กของวันจันทร์และเตรียมที่จะเดินพานายเอกของเรื่องออกจากร้านแต่ทว่า....
"ปล่อยมือออกจากแฟนกูเดี๋ยวนี้"น้ำเสียงทุ้มเข้มของอาทิตย์ดังขึ้นพร้อมกับมือหนาเอื้อมไปจับข้อมือเล็กอีกข้างของวันจันทร์ไว้แน่น ทั้งยังออกแรงกระชากให้วันจันทร์มาหาตัวเอง
"พี่อาทิตย์ จันทร์เจ็บ"
"จันทร์มากับมันได้ยังไง"กดหน้าเอ่ยถามแฟนตัวเล็กของตัวเองเสียงเข้มพลางมือก็ผ่อนแรงบีบที่ข้อมือลงเล็กน้อย ก่อนจะละสายตาไปจ้องมองนายแบบหนุ่มด้วยแววตาแข็งกร้าวพร้อมกับกดเสียงต่ำสั่งอีกครั้งเมื่อเห็นว่าธีโอยังไม่ปล่อยมือจากแฟนตัวเอง"ปล่อยมือจากแฟนกู"
"ไม่ คุณนั่นแหละปล่อยวันจันทร์ ผมจะพาวันจันทร์ไปส่งบ้าน"
"ไม่ต้องมาสะเหล่อ แฟนกู กูไปส่งเองได้ เป็นแค่คนนอกอย่ามายุ่งให้มากถ้าไม่อยากเจ็บตัว"เอ่ยพูดพร้อมกับดึงวันจันทร์เข้าหาตัวเองอีกที
ด้านธีโอที่คิดว่าถ้าตัวเองยังยื้อยุดฉุดกระชากแขนวันจันทร์กับอาทิตย์อยู่แบบนี้คนที่เจ็บก็คงจะเป็นวันจันทร์ เมื่อคิดได้แบบนั้นธีโอจึงยอมปล่อยมือจากแขนวันจันทร์โดยง่ายพร้อมกับต่อว่าอาทิตย์กลับไป
"คิดว่าผมกลัวคำขู่คนอย่างคุณเหรอ คุณอาทิตย์ถ้าคุณไม่รักไม่สนใจวันจันทร์คุณก็ปล่อยวันจันทร์ซะอย่ามาเล่นกับความรู้สึกวันจันทร์แบบนี้ คุณรู้ไหมว่าวันจันทร์เขารู้สึกเสียใจขนาดไหนที่คุณไม่สนใจและทำตัวเสเพลแบบนี้ ถ้าไม่รักวันจันทร์แล้วคุณปล่อยให้วันจันทร์เป็นอิสระเถอะ"
"มึงไม่ต้องเสือกมาสอนกู และกูก็ไม่ได้แค่ขู่มึงด้วยถ้ามึงยังมาสะเหล่อเรื่องของกูกับวันจันทร์อีกกูต่อยมึงแน่"อาทิตย์ตอบกลับไปพร้อมที่จะพุ่งตัวเข้าไปต่อยธีโอจริง ๆ แต่ก็มีวันจันทร์คอยรั้งเอาไว้
"ไม่นะ พี่อาทิตย์อย่าทำร้ายธีเลยนะครับ ที่ธีพูดแบบนั้นเป็นเพราะธีเขาเป็นห่วงจันทร์พี่อาทิตย์อย่าโกรธธีเลยนะ"
"เหอะ จะไม่ให้พี่โกรธมัน? แล้วดูแต่ละคำที่มันว่าให้พี่สิ"
"แล้วมันจริงอย่างที่ผมพูดไหม ก็คุณมันทำตัวเสเพลอย่างที่ผมพูดจริง ๆ "
"แม่งเอ๊ย ชักทนไม่ไหวแล้วขอต่อยหน้าสักหมัดเถอะ"
ด้วยเพราะในกายมีฤทธิ์ของแอลกอฮอล์บวกกับได้ยินคำพูดไม่เข้าหูเลยทำให้อาทิตย์มีน้ำโหง่ายพุ่งตัวง้างหมัดจะเข้าไปต่อยธีโอจริง ๆ แต่ทว่าคนที่โดนหมัดต่อยเข้าหน้ากลับไม่ใช่ธีโอกลับเป็นใครก็ไม่รู้ที่อยู่ ๆ โผล่เข้ามารับหมัดแทน
ตุ๊บ
"โอ๊ย!ไอ้เหี้ยเจ็บ!!!"
"นี่มัน..."ทันทีที่รถคันหรูจอดเทียบข้างรั้วบ้าน2ชั้นแถบชานเมือง ดวงตาของเขมกรก็จ้องมองอย่างตกตะลึงพลางริมฝีปากก็สบถออกมาเสียงเบา ก่อนจะเงียบไปไม่ได้เอ่ยความคิดในหัวออกมา นี่มันเหมือนกับบ้านของข้าวตังในโลกนิยายเปี๊ยบเลยนัยน์ตากลมทอดมองออกไปนอกกระจกรถ คิ้วเรียงสวยทั้งสองขมวดมุ่นเข้าหากันอย่างนึกสงสัยว่าทำไมบ้านหลังนี้ถึงได้เหมือนบ้านของข้าวตังตัวประกอบในนิยายได้ขนาดนี้ แล้วคุณทีรู้จักบ้านหลังนี้ได้อย่างไรแล้วทำไมถึงได้พาเขามาที่นี่กัน หรือว่าคุณทีจะจำเรื่องทุกอย่างได้แล้วจริง ๆในหัวของเขมกรเกิดคำถามขึ้นมามากมายพลางความทรงของเขากับธีโอที่เคยใช้ชีวิตในบ้านของข้าวตังตอนอยู่ในโลกนิยายก็ผลุดแล่นขึ้นมาในหัวไม่หยุดหย่อน ยามเมื่อสอดสายตามองเข้าไปในบ้านหลังนี้ที่คล้ายคลึงกับบ้านในนิยายเหลือเกิน"เข้าไปดูข้างในบ้านกันเถอะครับ"เสียงทุ้มนุ่มดังขึ้นเรียกสติให้เขมกรหลุดจากภวั
ภายในร้านคาเฟ่อาทิตย์ครองจันทร์เขมกรนั่งเหม่อลอยทอดสายตามองออกไปด้านนอกอย่างไร้จุดหมาย ในหัวก็คิดถึงเรื่องที่รับรู้แน่ชัดแล้วว่าคุณทีและธีโอนั้นเป็นคนเดียวกัน เพราะเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนหน้าอเดลได้เล่าให้เขาฟังว่าคุณทีเองก็ได้เข้าไปสวมบทบาทเป็นธีโอในนิยายอย่างที่เขาสงสัยแต่ทว่ากรณีของคุณทีเป็นเพียงเหมือนการโดนดึงจิตเข้าไปสวมบทเป็นตัวตนนั้นจริง ๆ ไม่เหมือนกับเขาที่โดนดึงเข้าไปทั้งตัวตน จึงทำให้เมื่อนิยายจบบริบูรณ์เจ้าตัวจะไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับโลกนิยาย จะจำเรื่องราวได้เพียงเลือนรางเหมือนกับว่าตัวเองนอนแล้วฝันไป ต่างกับตัวเขาที่จำได้แล้วก็รับรู้หมดทุกอย่าง"เฮ่อ..."เขมกรถอนหายใจเฮือกใหญ่ในหัวก็ยังคิดไม่ตกกับเรื่องราวมากมายที่เกิดขึ้น รวมไปถึงเรื่องเจ้าของร้านคาเฟ่แห่งนี้ ที่ในตอนนี้ยังคงทำตัวเฉยเมยอย่างกับเรื่องที่ตัวเองต้องพบเจอเป็นเพียงเรื่องธรรมดาทั่วไป ทั้งที่เรื่องที่ตัวเองต้องกลายเป็นมนุษย์นั้นมันเรื่องใหญ่ฉิบหายเขมกรหันมามองอเดลที่เก็
กรุ๊ง กริ๊งเสียงกระดิ่งประตูร้านคาเฟ่ดังขึ้นในช่วงหัวค่ำ เป็นสัญญาณให้เจ้าของร้านรับรู้ได้ว่ามีบุคคลใหม่มาเยือน อเดลวางเศษเสี้ยวของบางสิ่งบางอย่างในมือลงบนโต๊ะแล้วยืนหลังตรงหันหน้าไปมองชายร่างโปร่งผมยาวมีดวงตาและผมสีม่วงเช่นเดียวกับเขาในเมื่อก่อนใช่อ่านไม่ผิดหรอกในตอนนี้สีผมและดวงตาของอเดลได้เปลี่ยนแปลงไปแล้ว เปลี่ยนไปเกือบจะเหมือนมนุษย์โลกทั่ว ๆ ไป นัยน์ตาสีดำอมม่วงเล็กน้อยทอดมองเพื่อน? เรียกว่าเพื่อนได้ไหมนะ เพราะที่โลกระบบของพวกเขานั้นต่างก็พากันไร้ความรู้สึกนึกคิด ไม่ได้รู้สึกยินดียินร้ายกับอะไรเลยแม้แต่น้อย จะให้มามีความผูกพันฉันมิตรก็ยิ่งแล้วใหญ่ 10ปี100ปีนี่พูดคุยกันแทบจะครั้งสองครั้งเองแต่ว่ากับ ชินะ รวม ๆ เกือบ50ปีมานี้อเดลได้พูดคุยกับเขาเกือบสิบครั้งได้ ด้วยชินะนั้นเป็นน้องใหม่ที่พึ่งกำเนิดตัวตนขึ้นมาได้ไม่ถึง50ปีดีด้วยซ้ำ ชินะก็เลยมาถามไถ่ปรึกษาเรื่องระบบกับอเดลอยู่บ่อยครั้ง (บ่อย?) ก็เลยทำให้เขาจำหน้าค่าตาชินะได้ และที
กลับมายังปัจจุบันเขมกรยืนหอบหายใจแรงภายในหัวก็ยังคงงงงวยกับสถานการณ์ที่พึ่งจะเกิดขึ้นเมื่อกี้ เขมยังงงกับตัวเองว่าทำไมตัวเขาถึงได้ตอบตกลงให้คนตัวสูงที่ในตอนนี้ยืนทิ้งหัวพิงอยู่กับลาดไหล่ของเขาได้จูบแลกลิ้นกันแบบนี้นะ และยิ่งไม่เข้าใจกว่าคือทำไมอยู่ ๆ ทีปกรถึงมาขอจูบเขาทั้งที่ในโลกแห่งนี้เราพึ่งรู้จักกันได้ไม่นานและไม่ได้สนิทสนมกันเลยแท้ ๆหรือเป็นเพราะเจ้าตัวเมาหรือเปล่านะ แต่ว่าถึงจะเมามากยังไงก็ไม่ควรจะขอจูบกับใครมั่ว ๆ แบบนี้ไหมวะ ตัวเองเป็นถึงนายแบบชื่อดังมีชื่อเสียงทั่วทั้งประเทศ เกิดว่าคนที่ขอจูบไม่ใช่ตัวเขาแต่เป็นคนไม่ดี คนคนนั้นจะไม่ฉวยโอกาสเอาเรื่องนี้มาแบล็กเมล์รีดไถตังค์หรือขู่จะเอาไปแพร่ข่าวให้ชื่อเสียงเสียหายหรือไง ทำไมถึงไม่ระวังตัวเอาซะเลย"อ่ะ! คุณทีทำอะไร?"เขมกรที่กำลังง่วนอยู่ในภวังค์ความคิดเป็นต้องสะดุ้งถามคนตัวสูงกว่าอย่างตกใจ เมื่ออยู่ ๆ คนที่ยืนนิ่งพิงหัวไว้ยังลาดไหล่
ทีปกรไม่รู้เวลาผ่านไปกี่นาทีหรือกี่ชั่วโมงแล้วที่ตัวของผมยืนอารมณ์เสียไม่ขยับไปจากมุมเดิมที่ตรงนี้ และผมก็ไม่รู้อีกนั่นแหละว่าทำไมตัวเองถึงได้รู้สึกหงุดหงิดเวลาเห็นเขาคนนั้นเดินเข้างานมาพร้อมกับผู้ชายคนอื่น จนทำให้ผู้คนในงานต่างก็พูดว่าพวกเขาสองคนนั้นกำลังศึกษาดูใจกัน ซึ่งแน่นอนว่าเหล่าพวกนักข่าวหน้างานต้องไม่พลาดโอกาสที่จะเอาเรื่องสองคนนี้ไปเล่นข่าวลงหน้าเพจพรุ่งนี้แน่ ๆเหอะ! อยากจะหัวเราะให้ฟังหัก ศึกษาดูใจกันอย่างนั้นเหรอ ทั้งที่ตลอดหลายปีที่ผ่านมาไอ้บ้านั้นมันตามจีบพี่ชายเขาแท้ ๆ แต่มาวันนี้กับทำให้ผู้คนต่างพูดว่ามันกำลังศึกษาดูใจกับอีกคน แถมรู้ทั้งรู้ว่าถ้าเดินเข้างานมากับคนอื่นที่ไม่ใช่ครอบครัวตัวเองต้องโดนเล่นข่าวแน่ ๆ แต่ก็ยังกล้าควงคนอื่นเข้างานให้เป็นข่าวไอ้คนปลิ้นปล้อนเอ๊ยยยย ปากบอกว่าชอบพี่วันจันทร์ แต่ที่ผ่านมาหลายเดือนผมกับเห็นมันตามติดช่างภาพอย่างเขมกร ไหนจะตอนที่อยู่ทะเลไหนจะตอนอื่น ๆ ที่ผมเห็นมันเอาแต่ไปขลุ
ร่างของเขมกรถูกดันถอยหลังติดกำแพงทันทีที่ก้าวเท้าเข้ามาภายในห้องพักชั้นบนของโรงแรมที่ใช้จัดงานฉลองวันเกิดของนายนิรุตติ์เจ้าของค้ายดัง เขมกรยังไม่ทันได้ปริปากพูดโต้แย้งอะไร เจ้าของความสูงร้อยเก้าสิบเซนติเมตรก็กรู่เข้ามาประกบริมฝีปากจูบปิดปากเขาในทันทีริมฝีปากเปียกชุ่มขยับบดเบียดเข้าหาปากอิ่ม ลิ้นร้อนค่อย ๆ แลบเลียตามแนวปากนุ่มอย่างรีบร้อน ก่อนจะสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากไล่เกี่ยวตวัดแลกลิ้นหยอกล้อกับเขมกร นัยน์ตาสีน้ำตาลหยาดเยิ้มจ้องมองอีกฝ่ายเหมือนจะกลืนกินจูบแลกลิ้นกันอยู่นานนายแบบตัวสูงก็ปล่อยริมฝีปากของเขมกรให้เป็นอิสระพลางใบหน้าหล่อที่แก้มทั้งสองขึ้นสีแดงระเรื่อชัดเจนก็ค่อย ๆ โน้มเข้ามาใกล้ใช้หน้าผากตัวเองแตะหน้าผากมนของเขมเบา ๆ ครั้นเมื่อระยะห่างของใบหน้าทั้งสองนั้นน้อยนิดทำให้เขมกรที่ถูกกักอยู่ในอ้อมแขนรับรู้ถึงลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดถูกใบหน้าของตัวเองจนได้กลิ่นเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ พลันในหัวก็งงงวยกับสถานการณ์ในตอนนี้เป็นอย่างมากเขมกรไม่เข้