แชร์

ตัวประกอบ02

ผู้เขียน: Melmee
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-06-14 14:00:38

ณ ผับแห่งหนึ่ง

ฉันมาทำอะไรที่นี่? คำถามนี้ดังขึ้นมาในหัวของเขมกร เขมหรือในตอนนี้ก็คือข้าวตัังยืนถอนหายใจอย่างคนหมดอาลัยตายอยากอยู่หน้าทางเข้าผับ 

จะไม่ให้เขาแสดงสีหน้าหมดอาลัยตายอยากได้อย่างไรกัน แทนที่ตอนนี้เขาจะต้องนอนพักอยู่ในโรงพยาบาลแต่เขาต้องขอคุณหมอออกมาก่อนด้วยให้เหตุผลว่าเขามีเหตุจำเป็นต้องไปทำและรีบถ่อสังขารทั้งที่บนหัวยังมีผ้าปิดแผลมาที่นี่ เพื่อจะมาทำภารกิจบ้าบออะไรก็ไม่รู้ที่ไอ้ระบบหน้าหมามันมอบหมายให้เขาทำ

"ไม่ทำได้ไหมวะไอ้ภารกิจบ้า ๆ เนี่ย"เขมสบถพูดกับตัวเองด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย แต่ดูเหมือนว่าไอ้ระบบมันกลัวว่าเขมจะทำอย่างที่พูดจริง ๆ มันถึงได้รีบสวนขึ้นมาทันที

'ไม่ได้ค่ะ ถ้าคุณไม่ทำภารกิจที่ทางเราให้ คุณจะได้รับบทลงโทษ'

"เหี้ยอะไรเนี่ย นี่มันบังคับกันชัด ๆ นี่!"เขมหันขวับไปมองหน้าจอระบบตาเขม็งพร้อมกับพูดขึ้นเสียงดัง จนทำให้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาหันมามองด้วยสีหน้าสงสัย 

ส่วนเขมที่เริ่มรู้สึกถึงสายตาหลายคู่มองมายังตัวเองก็แกล้งยกมือถือในมือขึ้นมาแนบหูทำเหมือนว่าตัวเองกำลังคุยโทรศัพท์อยู่นะ ซึ่งมันก็ได้ผลเมื่อเหล่าคนที่หยุดมองเห็นเขมยกมือถือขึ้นแนบหูก็คลายความสงสัยลงและเดินเข้าไปในผับตามเดิม

"ไอ้ระบบจอมเผด็จการ"เขมเอ่ยปากด่าระบบเฮงซวยอีกครั้ง แต่ถึงเขมจะต่อว่าหรือด่าทอเท่าไหร่ก็ไม่มีเสียงระบบตอบกลับมา

เขมกรที่รู้ว่าด่าไปก็เปล่าประโยชน์ก็ได้แต่จำใจยอมรับและตัดสินใจหมุนตัวเดินเข้าไปด้านใน ทันทีที่สองเท้าของเขมกรเดินเข้าไปยังพื้นที่ของเหล่าผีเสื้อราตรีเสียงเพลงก็ดังกระหึ่มเข้าโซนประสาท 

ช่างภาพอิสระกวาดสายตามองหาเป้าหมายของตัวเอง มองหาไม่นานเขมก็เห็นเป้าหมายแรก อาจจะเพราะเจ้าตัวเป็นพระเอกของเรื่องด้วยละมั้งถึงได้ดูเด่นสะดุดตาใคร ๆ แบบนี้ 

เมื่อเจอเป้าหมายของตัวเองแล้วเขมกรเลือกที่จะเดินไปหาโต๊ะว่างใกล้ ๆ อาทิตย์และมุมอับนั่ง แทนที่จะเลือกเดินเข้าไปทักทายเพื่อนสนิทตัวเองและขอนั่งด้วย 

เมื่อได้โต๊ะนั่งและสั่งเครื่องดื่มอะไรเรียบร้อยแล้วเขมก็นั่งมองพระเอกของเรื่องด้วยแววตาเอือมระอา เพราะในตอนนี้ไอ้พระเอกมันกำลังนั่งหัวเราะเฮฮาอยู่กับเพื่อนนักแข่งหลายคนและมีสาวสวยอีก3ทั้งยังมีหนุ่มน้อยร่างบางอีกหนึ่งนั่งขนาบข้างน่ะสิ หน้าหม้อมากเพื่อนเอ๊ย

ทั้ง ๆ ตอนนี้มันก็กำลังคบหากับน้องวันจันทร์อยู่แต่มันก็ออกมาเที่ยวนั่งดื่มกับคนอื่นโดยไม่นึกถึงแฟนเลย ก็ไม่แปลกที่พระรองอย่างธีโอจะไม่ค่อยชอบขี้หน้าไอ้พระเอกคนนี้ เพราะอีตาอาทิตย์นี้มันไม่รักษาความรู้สึกของน้องวันจันทร์เลย ในความทรงจำของข้าวตังที่เขาเห็นก่อนหน้านี้นะตอนที่ตามจีบน้องวันจันทร์เช้าถึงเย็นถึง แต่พอได้เขามาเป็นแฟนกลับล่ะเลยเขา 

แถมเวลาอาทิตย์ออกเที่ยววันจันทร์ยังคิดว่าข้าวตังเป็นคนชวนอาทิตย์ตลอดทั้งที่แท้จริงแล้วอาทิตย์ต่างหากล่ะที่เป็นคนชวน อีกอย่างเวลาอาทิตย์ไปไหนมาไหนก็มักจะบอกว่าไปกับข้าวตังเพื่อที่วันจันทร์จะได้ไม่คิดมาก และเพราะแบบนี้ไงไอ้คุณพระรองถึงได้พลอยเกลียดข้าวตังไปด้วย ด้วยเห็นว่าข้าวตังชอบชวนเพื่อนไปเที่ยวกลางคืนและมักจะช่วยเพื่อนแก้ตัวอยู่ตลอด

เขมที่กำลังนั่งยุ่งอยู่กับความคิดของตัวเองเป็นต้องหลุดจากภวังค์ความคิด เมื่อสายตาเหลือบไปเห็นผู้มาใหม่2คนที่หน้าตาโดดเด่นจนสะดุดสายตาผู้คน ถึงแม้ธีโอจะสวมแมสปิดปากแต่เจ้าตัวก็ยังโดดเด่นอยู่ดี

นี่ซินะออร่าของตัวละครหลัก สมแล้วที่เป็นพระรองและนายเอกของเรื่อง

ผู้มาใหม่ทั้งสองก้าวเดินแทรกผ่านฝูงชนเหล่าผีเสื้อราตรีทั้งหลาย ธีโอคอยเดินตามหลังวันจันทร์อย่างใกล้ชิดและคอยกันไม่ให้ผู้ชายคนอื่นได้เข้าใกล้วันจันทร์เลย เขานั้นดูแลและเอาใจใส่วันจันทร์เพื่อนข้างบ้านของตัวเองดีตลอด 

วันจันทร์และธีโอนั้นรู้จักและเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กเพราะบ้านของทั้งสองนั้นอยู่ติดกันทำให้เขาทั้งสองคอยเล่นและเข้าเรียนที่เดียวกันมาตลอด เรียกได้ว่าเขาทั้งสองคนนั้นเป็นคนที่รู้ใจและสนิทกันมาก 

ตั้งแต่นั้นเด็กธีโอก็คอยดูแลและปกป้องวันจันทร์ เพราะวันจันทร์นั้นเป็นชายหนุ่มผิวขาวและตัวเล็กใบหน้าจิ้มลิ้มทั้งนิสัยก็ไม่ค่อยจะสู้คนอีก ต่างกับธีโอที่เป็นหนุ่มหน้าคมตัวสูงใหญ่มาตั้งแต่เด็กและนิสัยอีกก็เป็นคนไม่ค่อยจะยอมใคร เลยทำให้ธีโอที่รู้สึกแอบชอบวันจันทร์คอยปกป้องและดูแลวันจันทร์ตลอดมา

แต่แล้วความใกล้ชิดของคนทั้งสองต้องมาห่างกันเมื่ออาทิตย์เริ่มเข้ามาในชีวิตของวันจันทร์และได้หัวใจของวันจันทร์ไป และตั้งแต่ที่วันจันทร์ตอบตกลงคบหากับอาทิตย์บวกกับงานนายแบบของธีโอเองก็เริ่มเยอะขึ้นเรื่อย ๆ เลยยิ่งทำให้ความสนิทของคนทั้งสองน้อยลง แต่ถึงกระนั้นธีโอเองก็ยังคอยถามและให้คำปรึกษาเวลาที่อาทิตย์ล่ะเลยวันจันทร์

อย่างเช่นวันนี้ที่อาทิตย์ทะเลาะกับวันจันทร์และไม่ยอมรับสายเพื่อเคลียร์กันให้รู้เรื่อง ธีโอก็เลยพาวันจันทร์ออกมาเปิดหูเปิดตาเพื่อผ่อนคลายจากความเครียด แต่ใครจะไปรู้ว่าการพาวันจันทร์มาเปิดหูเปิดตาในครั้งนี้พวกเขาจะเจออาทิตย์นั่งดื่มสนุกเฮฮากับคนอื่นอย่างสนิทสนมแบบนี้

___

"วันจันทร์...."อาทิตย์

"ทำไมพี่อาทิตย์ทำกับจันทร์แบบนี้ พี่อาทิตย์ไม่รับสายของจันทร์แล้วมานั่งดื่มกับคนอื่นแบบนี้น่ะเหรอ ฮึก พี่ทิ้งให้วันจันทร์นั่งเครียดแล้วตัวเองมานั่งหัวเราะ ฮึก มีความสุขกับคนอื่นแบบนี้เหรอครับ ฮึก ฮื่อ..."

นายเอกของเรื่องอาทิตย์ครองจันทร์รัวคำพูดใส่พระเอกยาวเหยียดปนไปกับเสียงสะอื้น ก่อนที่ต่อมาจะปล่อยโฮ ด้านธีโอเห็นเพื่อนตัวเล็กของตัวเองร้องไห้แบบนั้นก็รู้สึกเจ็บและเริ่มโทษตัวเองที่พาวันจันทร์มาที่นี่ ถ้าเขาไม่พาวันจันทร์มาที่นี่ตั้งแต่แรกวันจันทร์ก็คงไม่ต้องเจอไอ้หมอนี้ คิดได้ดังนั้นธีโอก็ก้าวเดินเข้าไปใกล้เพื่อนสนิทตัวเองและเอ่ยขึ้น

"ธีขอโทษนะที่ทำให้วันจันทร์ต้องมาเจอภาพที่เจ็บปวดแบบนี้ เรากลับบ้านกันเถอะ"เอ่ยขอโทษพร้อมกับเอื้อมมือไปจับข้อมือเล็กของวันจันทร์และเตรียมที่จะเดินพานายเอกของเรื่องออกจากร้านแต่ทว่า....

"ปล่อยมือออกจากแฟนกูเดี๋ยวนี้"น้ำเสียงทุ้มเข้มของอาทิตย์ดังขึ้นพร้อมกับมือหนาเอื้อมไปจับข้อมือเล็กอีกข้างของวันจันทร์ไว้แน่น ทั้งยังออกแรงกระชากให้วันจันทร์มาหาตัวเอง

"พี่อาทิตย์ จันทร์เจ็บ"

"จันทร์มากับมันได้ยังไง"กดหน้าเอ่ยถามแฟนตัวเล็กของตัวเองเสียงเข้มพลางมือก็ผ่อนแรงบีบที่ข้อมือลงเล็กน้อย ก่อนจะละสายตาไปจ้องมองนายแบบหนุ่มด้วยแววตาแข็งกร้าวพร้อมกับกดเสียงต่ำสั่งอีกครั้งเมื่อเห็นว่าธีโอยังไม่ปล่อยมือจากแฟนตัวเอง"ปล่อยมือจากแฟนกู"

"ไม่ คุณนั่นแหละปล่อยวันจันทร์ ผมจะพาวันจันทร์ไปส่งบ้าน"

"ไม่ต้องมาสะเหล่อ แฟนกู กูไปส่งเองได้ เป็นแค่คนนอกอย่ามายุ่งให้มากถ้าไม่อยากเจ็บตัว"เอ่ยพูดพร้อมกับดึงวันจันทร์เข้าหาตัวเองอีกที

ด้านธีโอที่คิดว่าถ้าตัวเองยังยื้อยุดฉุดกระชากแขนวันจันทร์กับอาทิตย์อยู่แบบนี้คนที่เจ็บก็คงจะเป็นวันจันทร์ เมื่อคิดได้แบบนั้นธีโอจึงยอมปล่อยมือจากแขนวันจันทร์โดยง่ายพร้อมกับต่อว่าอาทิตย์กลับไป

"คิดว่าผมกลัวคำขู่คนอย่างคุณเหรอ คุณอาทิตย์ถ้าคุณไม่รักไม่สนใจวันจันทร์คุณก็ปล่อยวันจันทร์ซะอย่ามาเล่นกับความรู้สึกวันจันทร์แบบนี้ คุณรู้ไหมว่าวันจันทร์เขารู้สึกเสียใจขนาดไหนที่คุณไม่สนใจและทำตัวเสเพลแบบนี้ ถ้าไม่รักวันจันทร์แล้วคุณปล่อยให้วันจันทร์เป็นอิสระเถอะ"

"มึงไม่ต้องเสือกมาสอนกู และกูก็ไม่ได้แค่ขู่มึงด้วยถ้ามึงยังมาสะเหล่อเรื่องของกูกับวันจันทร์อีกกูต่อยมึงแน่"อาทิตย์ตอบกลับไปพร้อมที่จะพุ่งตัวเข้าไปต่อยธีโอจริง ๆ แต่ก็มีวันจันทร์คอยรั้งเอาไว้

"ไม่นะ พี่อาทิตย์อย่าทำร้ายธีเลยนะครับ ที่ธีพูดแบบนั้นเป็นเพราะธีเขาเป็นห่วงจันทร์พี่อาทิตย์อย่าโกรธธีเลยนะ"

"เหอะ จะไม่ให้พี่โกรธมัน? แล้วดูแต่ละคำที่มันว่าให้พี่สิ"

"แล้วมันจริงอย่างที่ผมพูดไหม ก็คุณมันทำตัวเสเพลอย่างที่ผมพูดจริง ๆ "

"แม่งเอ๊ย ชักทนไม่ไหวแล้วขอต่อยหน้าสักหมัดเถอะ"

ด้วยเพราะในกายมีฤทธิ์ของแอลกอฮอล์บวกกับได้ยินคำพูดไม่เข้าหูเลยทำให้อาทิตย์มีน้ำโหง่ายพุ่งตัวง้างหมัดจะเข้าไปต่อยธีโอจริง ๆ แต่ทว่าคนที่โดนหมัดต่อยเข้าหน้ากลับไม่ใช่ธีโอกลับเป็นใครก็ไม่รู้ที่อยู่ ๆ โผล่เข้ามารับหมัดแทน

ตุ๊บ

"โอ๊ย!ไอ้เหี้ยเจ็บ!!!"

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • เกิดใหม่เป็นตัวประกอบที่คุณพระรองสนใจ   ตัวประกอบ05

    "นี่นายได้ชื่อคุณทีไหม"เขมกรเอ่ยถามนายแบบหนุ่มตรงหน้าพลางนัยน์ตาก็มองสบดวงตาคมที่มองมายังตนอยู่ก่อนแล้ว ในใจของเขมภาวนาหวังให้คนตรงหน้าตอบกลับมาว่าใช่เขาชื่อคุณที เป็นคนของโลกปัจจุบันที่บังเอิญเข้ามาอยู่ในนิยายเรื่องนี้เหมือนกันแต่แล้วความหวังของเขมกรต้องพังทลาย เมื่อนายแบบหนุ่มอย่างธีโอขมวดคิ้วมองมายังเขมด้วยสีหน้าที่ไม่เข้าใจพร้อมกับเอ่ยย้ำชื่อของตัวเองอย่างหนักแน่น จนเขมนั้นได้แต่จำยอมเชื่อว่าคนตรงหน้านี้เป็นตัวละครธีโอของนิยายเรื่องนี้จริง ๆ"คุณทีอะไรของคุณ ผมชื่อธีโอคุณเองก็รู้ชื่อของผมอยู่แล้วไม่ใช่เหรอไง หรือว่าโดนเพื่อนต่อยจนความจำเลอะเลือน"ความรู้สึกของเขมที่ในตอนแรกเต็มไปด้วยความสงสัยเป็นต้องเปลี่ยนเป็นความรู้สึกโมโหเมื่อได้ยินคำตอบ แล้วจะไม่ให้เขมรู้สึกโมโหได้อย่างไรก็ดูประโยคคำพูดที่ไอ้หมอนี้มันพูดออกมาสิ น่าตบให้เลือดกบปากซะมัดเลย แต่ก็ได้แต่คิดในใจนั่นแหละเขมกรไม่กล้าที่จะทำให้ใบหน้าอันมีค่าของไอ้นายแบบชื่อดัง

  • เกิดใหม่เป็นตัวประกอบที่คุณพระรองสนใจ   ตัวประกอบ04

    เขมกรหลังจากผมนั่งทนฟังคุณนายแบบชื่อดังอย่างนายธีโอร้องฮัมเพลงมาตลอดเส้นทาง ในที่สุดรถหรูก็เคลื่อนตัวมาหยุดอยู่หน้าบ้าน2ชั้นที่เป็นบ้านของข้าวตังสักที อ่อจริงสิไม่ต้องสงสัยกันนะครับว่าผมบอกทางมาบ้านของข้าวตังให้นายธีโอรู้ได้ยังไง ก็ไม่ยากเลยครับก็รู้มาจากไอ้เหี้ยคุณระบบนั่นแหละบวกกับความทรงจำเจ้าของตัวละครด้วยก็เลยรับรู้ได้อ่ออีกอย่างที่ทุกคนเห็นว่าไอ้คุณนายแบบมันนั่งร้องฮัมเพลงมาตลอดทางแบบนี้ เป็นเพราะผมขี้เกียจจะคุยและตอบคำถามก็เลยนั่งเงียบแม่งเลย คนห่าอะไรพูดมากถามมากฉิบหาย เอะอะ ๆ ถาม เดี๋ยวก็ทำไมถึงกล้าด่าเพื่อนตัวเองเดี๋ยวก็ทำไมถึงมารับหมัดแทนเหรอ แป๊บ ๆ ก็ทำไมอย่างนู้นทำไมอย่างนี้ เป็นเจ้าหนูจำไมหรืออย่างไรก็ไม่รู้แน่นอนเมื่อรถจอดสนิทมีหรือที่ผมจะอยู่บนรถกับคนน่ารำคาญอย่างนี้ต่อ ก็ต้องรีบเผ่นซิครับรออะไรล่ะ และยามที่รถจอดสนิทดีผมก็รีบคว้าข้าวของของตัวเองและเปิดประตูจะก้าวลงจากรถทันทีตามที่คิด แต่แล้วเท้าผ

  • เกิดใหม่เป็นตัวประกอบที่คุณพระรองสนใจ   ตัวประกอบ03

    เขมกรผมที่ยืนซุ่มดูสถานการณ์อย่างเมามันอยู่กับพวกไทยมุงในผับยามที่เห็นคนทะเลาะกัน อยู่ ๆ ร่างกายของผมก็ถูกบังคับให้เคลื่อนไหวเดินแทรกเหล่าผู้คนพุ่งเข้าไปยืนกลางวงอย่างงง ๆ พร้อมกับรับหมัดหนัก ๆ ของไอ้พระเอกที่เป็นเพื่อนของข้าวตังจนใบหน้าสุดแสนหล่อเหล่าของผมสะบัดไปตามทิศทางของแรงหมัด"โอ๊ย!ไอ้เหี้ยเจ็บ!!!"ผมร้องตะโกนออกมาอย่างเจ็บปวดพร้อมกับมือข้างซ้ายยกขึ้นมากุมใบหน้าข้างที่โดนชกตามสัญชาตญาณ'ยินดีด้วยคุณได้ทำภารกิจสำเร็จ'เสียงของระบบดังขึ้นให้ผมได้ยินทำเอาผมนั้นรู้สึกหัวเสียไม่น้อยกับประโยคที่ไอ้เหี้ยคุณระบบมันพูด อยากจะกระทืบไอ้ระบบชะมัด แหม...ยินดีด้วย ยินดีกับผีมึงสิบังคับกูมาเจ็บตัวแบบนี้มายินดีเหี้ยอะไรครับด้านนายอาทิตย์ไอ้พระเอกตัวดีเมื่อเห็นว่าคนที่ตัวเองชกเป็นเพื่อนสนิทของตัวเองอย่างผมก็เบิกตากว้างตกใจไปชั่วขณะ พอ

  • เกิดใหม่เป็นตัวประกอบที่คุณพระรองสนใจ   ตัวประกอบ02

    ณ ผับแห่งหนึ่งฉันมาทำอะไรที่นี่? คำถามนี้ดังขึ้นมาในหัวของเขมกร เขมหรือในตอนนี้ก็คือข้าวตัังยืนถอนหายใจอย่างคนหมดอาลัยตายอยากอยู่หน้าทางเข้าผับ จะไม่ให้เขาแสดงสีหน้าหมดอาลัยตายอยากได้อย่างไรกัน แทนที่ตอนนี้เขาจะต้องนอนพักอยู่ในโรงพยาบาลแต่เขาต้องขอคุณหมอออกมาก่อนด้วยให้เหตุผลว่าเขามีเหตุจำเป็นต้องไปทำและรีบถ่อสังขารทั้งที่บนหัวยังมีผ้าปิดแผลมาที่นี่ เพื่อจะมาทำภารกิจบ้าบออะไรก็ไม่รู้ที่ไอ้ระบบหน้าหมามันมอบหมายให้เขาทำ"ไม่ทำได้ไหมวะไอ้ภารกิจบ้า ๆ เนี่ย"เขมสบถพูดกับตัวเองด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย แต่ดูเหมือนว่าไอ้ระบบมันกลัวว่าเขมจะทำอย่างที่พูดจริง ๆ มันถึงได้รีบสวนขึ้นมาทันที'ไม่ได้ค่ะ ถ้าคุณไม่ทำภารกิจที่ทางเราให้ คุณจะได้รับบทลงโทษ'"เหี้ยอะไรเนี่ย นี่มันบังคับกันชัด ๆ นี่!"เขมหันขวับไปมองหน้าจอระบบตาเขม็งพร้อมกับพูดขึ้นเสียงดัง จนทำให้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาหันมามองด้วยสีหน้าสงสัย ส่วนเขมที่เริ่มรู้สึกถึงสายตาหลายคู่มองมายังตัวเองก็แกล้งยกมือถือในมือขึ้นมาแนบหูทำเหมือนว่าตัวเองกำลังคุยโทรศัพท์อยู่นะ ซึ่งมันก็ได้ผลเมื่อเหล่าคนที่หยุดมองเห็นเขมยกมือถือขึ้นแนบหูก็คลายความสงสัยลงและเ

  • เกิดใหม่เป็นตัวประกอบที่คุณพระรองสนใจ   ตัวประกอบ01

    เขมกรยังไม่ทันได้ตั้งตัวหรือเอ่ยตกลงอะไรกับระบบเลยแม้แต่น้อย หลังจากสิ้นเสียงระบบร่างของเขมกรก็โดนกระชากอย่างแรงอีกครั้งและสติก็ค่อย ๆ ดับไป แต่ทว่าก่อนที่เขมจะหมดสติไปเขาก็ได้ยินเสียงของระบบพูดทิ้งท้ายกับเขาว่า'ทุกอย่างที่พบเจอล้วนเป็นโชคชะตากำหนด' โอ้โห...ทันทีที่เขมกรได้ยินในสิ่งที่ไอ้ระบบเฮงซวยนี้พูด เขาละอยากจะตอกหน้ามันกลับไปจริง ๆ โชคชะตากำหนดบ้านบิดามารดามึงสิครับ กำหมดได้หัวควายสัตว์ ๆ เลยไอ้แม่เย็x.. แต่ก็นั่นแหละบ่นไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว เพราะทันทีที่เขมลืมตาตื่นขึ้นมาอีกทีตัวของเขาก็ได้ฟื้นมาอยู่ในร่างของข้าวตังซะแล้ว มิหนำซ้ำยังตื่นขึ้นมาอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลพร้อมกับความรู้สึกเจ็บจี๊ดที่หัวอีกด้วย "โอ๊ยยยปวดหัวเหี้ย ๆ เลย ก่อนที่กูจะมาเข้าร่างไอ้เจ้าของร่างนี้มันไปทำอะไรมาวะถึงได้มานอนหัวแตกอยู่ในโรงพยาบาลแบบนี้" เขมกรดันตัวลุกขึ้นนั่งอย่างทุลักทุเลมือข้างถนัดก็ยกขึ้นมาแตะหัวบริเวรที่เจ็บซึ่งปรากฏว่ามีผ้าก๊อซปิดอยู่พลางปากก็ไม่วายบ่นให้เจ้าของร่างไปด้วย แต่ทว่านั่งบ่นให้เจ้าของร่างเดิมได้ไม่นานเขมกรก็ต้องหันไปมองยังประตูห้อง เมื่อได้ยินเสียงว่ามีใครบางคนกำลังเป

  • เกิดใหม่เป็นตัวประกอบที่คุณพระรองสนใจ   บทนำ

    ซ่าาาาา ซ่าาาาาเสียงของสายฝนเทกระหน่ำร่วงหล่นลงจากฟ้าสู่พื้นดินที่แห้งให้เปียกชื้น ท้องฟ้าที่เคยโปร่งแสงบัดนี้เต็มไปด้วยเมฆหนาครึ้มเคลื่อนตัวมาบดบังพระอาทิตย์จนไม่เห็นแสง ทั้งไหนจะสายลมเย็นที่สงบอยู่ ๆ ก็พัดกรรโชกเหล่าต้นไม้ให้ไหวเอนไปตามทิศทางของแรงลม เหล่าผู้คนที่เดินพลุ่งพล่านก็ต่างพากันสาวเท้าออกวิ่งหาที่หลบสายฝนจ้าละหวั่นซึ่งหนึ่งในคนที่กำลังวิ่งหาที่หลบสายฝนเทกระหน่ำลงมาอย่างกับฟ้ารั่วก็มีช่างภาพหนุ่มวัย30อย่าง เขม หรือ เขมกร ก้องวัฒนะกุล ที่พึ่งจบงานถ่ายภาพนายแบบชื่อดังอย่าง คุณที ก็กำลังวิ่งเหลียวหาที่หลบฝนเช่นกัน ด้วยกลัวว่ากล้องราคาแพงที่เขาแบกใส่กระเป๋ามาด้วยจะเปียกเอา "จะมาตกทำห่าอะไรตอนนี้วะ...แม่งเอ๊ยยยให้กูถึงบ้านก่อนก็ไม่ได้ ตาย ๆ กล้องกูจะเปียกไหมเนี่ยยย"เขมหรือเขมกรสบถบ่นออกมาอย่างหัวเสียสายตาก็สอดส่องมองหาพื้นที่ที่พอจะบังฝนให้เขาได้ แต่ถึงกระนั้นเขมมองหาจนทั่วแล้วก็ไม่มีตรงไหนเลยที่พอจะเป็นที่หลบฝนให้เขาได้ แต่ทว่าเขมที่กำลังหัวเสียที่หาพื้นที่หลบฝนไม่ได้ สายตาของเขาก็เหลือบไปเห็นร้านคาเฟ่เล็ก ๆ ที่เขาไม่คุ้นตาเอาซะเลยตั้งอยู่ไม่ไกลจากตรงที่เขายืนอยู่"มาเปิดตอ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status