บทที่ 4 สงสัย

 

บทที่ 4

สงสัย

 

ในวันนั้นก็จบกันไปด้วยการตกลงที่จะให้เอลเลอร์ไปเรียนรู้การทำงานของเกรย์ฟา แม้จะมีเสียงคัดค้านจากแม่และพี่น้องปลอม ๆ ของ

เอลเลอร์ แต่ก็มิได้นำพา เพราะดูเหมือนว่าเกรย์ฟาจะเต็มใจเสนอตัวสอนซะเหลือเกิน

หลังจากนั้นไม่กี่วันเอลเลอร์ก็ไปเรียนรู้งานกับเกรย์ฟาจึงได้รู้ว่าบ้านของเอลเลอร์นั้นทำธุรกิจค้าขาย ขายของแทบทุกอย่างเป็นทั้งขายส่งและขายปลีก ซึ่งก็ไม่แปลกที่จะรวย ที่สำคัญพ่อของเขายังเปิดโอกาสให้ชาวบ้านในเมืองทำของมาส่งขาย เพื่อที่จะนำไปขายต่อให้กับคนอื่นที่ต่างเมือง ทำให้เป็นที่รักของชาวบ้าน เพราะของที่รับมาจากชาวบ้านพ่อของเขาแทบไม่ได้เอากำไรจากตรงนั้น

พอมาตอนนี้ที่อัลเบิร์ดพ่อของเอลได้เสียไปแล้วธุรกิจตกอยู่ในมือของแม่เลี้ยง ทำให้ธุรกิจตกต่ำลงจริง ๆ เพราะสามแม่ลูกมุ่งเอาแต่กำไรเข้าตัวเอง กดราคาของที่ชาวบ้านเอามาขาย เอาของไปขายในราคาที่สูงเกินความเป็นจริง ตอนนี้เขาอยากจะใช้คำว่าธุรกิจใกล้จะล้มของจริงที่สำคัญสามแม่ลูกยังเอาเงินในส่วนที่ต้องเป็นของธุรกิจมาใช้ส่วนตัวอีกต่างหาก เจริญกันจริง ๆ

จากนี้เขาคงต้องหาโอกาสให้ตัวเองเข้าไปในธุรกิจให้ได้มากที่สุด เพื่อดึงธุรกิจทุกอย่างให้กลับมาเป็นของเขา ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นลูกแท้ ๆ แต่ดูเหมือนเอลคนเก่าจะไม่ได้เข้าไปยุ่งในงานครอบครัวเลยที่สำคัญก็ยังแทบไม่ได้ออกจากบ้าน คนแทบจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าอัลเบิร์ดมีลูกแท้ ๆ คือเอลเลอร์ ต่อไปเขาต้องออกไปข้างนอกให้คนเห็นบ้าง เพื่อประโยชน์ในอนาคต

“เอลครับ... เอล เอลเลอร์!”

“ห้ะ ครับ ว่าไงครับพี่เกรย์ เรียกเสียงดังเลย แหะ ๆ” เอลเลอร์หันไปยิ้มแห้ง ๆ ให้กับเกรย์ เขาลืมไปเลยว่าตอนนี้เขาอยู่ที่บ้านท่านเจ้าเมืองมัวแต่คิดเรื่องธุรกิจจนไม่ได้ฟังอีกฝ่ายพูด

“เอลก็มาเรียนกับพี่หลายวันแล้ว พี่มีเรื่องจะถามเราอยู่นะ”

“อะไรเหรอครับ”

“ตอนเด็ก ๆ เราเคยเล่นด้วยกันเราจำได้ไหม”

“เอ่อ... จำไม่ค่อยได้เท่าไหร่นะครับ” เขาจะไปจำได้ยังไง ก็เขาไม่ใช่เอลคนเดิมนี่นา

“นั่นสินะครับ พี่มีเรื่องสงสัยนิดหน่อย พอเราบอกว่าจำไม่ค่อยได้พี่ก็พอจะเดาได้แล้วว่าเรานิสัยไม่ค่อยเหมือนเดิมเลยนะครับ ตอนนั้นน่ะ เราดู อืมมม เรียบร้อยกว่านี้จะว่ายังไงดี นิ่ง ๆ เงียบ ๆ ไม่ต่อปากต่อคำ” เกรย์ฟาทักขึ้นมายิ้มๆ แต่เกรย์ฟาชอบตอนนี้มากกว่า ตอนนั้นเอลเลอร์ดูไม่สู้คน แต่ก็ไม่ใช่ว่าตอนนั้นไม่ดี แต่เขาไม่ชอบใจที่เอลเลอร์ดูจะเสียสละให้พี่น้องต่างสายเลือดมากเกินไป ตอนนี้เหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคน แต่ก็นั่นแหละเขาไม่ได้เจอน้องนาน คนเรามันเปลี่ยนแปลงกันได้ ถึงจะเปลี่ยนไปมากเลยก็เถอะนะ

“อะไรครับ เอลว่าเอลก็เหมือนเดิมเลยไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลยนะครับ นี่พี่เกรย์ดูหน้าเอลสิ เหมือนเดิมเลย โห้ยยย พี่นี่สงสัยอะไรก็ไม่รู้” เอกในร่างเอลเลอร์พูดรัว ๆ

“ฮ่าๆ ฮ่าฮ่าๆๆ ลนอะไรเนี่ยเรา พี่ยังไม่ได้ว่าอะไรเราเลย แต่แบบนี้ก็น่ารักดี ดูเป็นตัวแสบดีครับ”

“แหะแหะครับ ผมก็ว่าดีครับ”

“พี่เห็นนะวันที่พี่ไปกินข้าวที่บ้านเรา เราแอบยิ้มชอบใจตอนพ่อพี่ว่าแม่เลี้ยงเราน่ะ เขาไม่ได้ดีกับเราแบบที่แสดงออกใช่ไหมล่ะ บอกพี่กับพ่อพี่ได้ตลอดนะ พวกเราช่วยได้ ที่ผ่านมาเราไม่เห็นต้องทนเลย” ตัวเอลเลอร์คนเก่าคงไม่อยากเอาปัญหาของตัวเองไปทำให้คนอื่นเดือดร้อนเลยเลือกที่จะเก็บเงียบยอมถูกโขกสับสินะ

“พี่จะช่วยจริงนะ” แต่ไม่ใช่กับเขาไง มีคนยื่นมือมาช่วยเราก็ต้องรับสิ จะเหนื่อยหาทางคนเดียวทำไมกัน

“จริงสิ มีอะไรให้ช่วยก็บอก หรือจะให้เอาธุรกิจกลับมาให้เราตอนนี้ยังได้เลย” เขาก็ไม่ใช่ว่าเห็นวันเดียวแล้วจะตัดสินเลย เขาให้คนไปสืบมาแล้วว่าแม่และพี่ของเอลเลอร์ดูแลเอลเลอร์มายังไง และก่อนหน้านี้เอลเลอร์เป็นคนยังไง