บทที่ 8 สุมไฟเพิ่ม

 

บทที่ 8

สุมไฟเพิ่ม

 

เช้าตรู่วันถัดมา แสงอาทิตย์ลอดผ่านบานประตู และขอบหน้าต่างที่ปิดไม่สนิทดี ปลุกคนที่อยู่ในห้วงนิทราให้ตื่นขึ้น

“โอ๊ะ โอย” เขาตื่นขึ้นมาก็รู้สึกได้ถึงความตึง ๆ ที่หน้าสองฝั่ง คิดว่าคงจะเป็นรอยมือแน่นอน แอบปวดนิด ๆ เหมือนกันนะเนี่ย

ตอนนี้ยังไม่สายมาก สิ่งที่เขาต้องทำวันนี้คือการเข้าไปซื้อของในตลาดให้คนเห็นหน้ากันสักหน่อย แต่ก่อนอื่นเขาต้องไปเตรียมน้ำให้สามแม่ลูกไว้ก่อน ไม่งั้นจะมีประเด็นเพิ่มอีก ไม่เข้าใจจริง ๆ คนงานมีแต่อยากที่จะใช้ให้เขาทำงาน จะว่าเก็บกดก็ไม่ใช่ เพราะแม้ว่าพ่อของเอลจะไม่ได้มีความสัมพันธ์เชิงชู้สาวกับแอนนา แต่ก็ดูแลทั้งสามคนมาอย่างดี เชิดหน้าชูตา ไม่เคยเอาเปรียบเลยสักนิด ทำไมสามแม่ลูกถึงเลือกที่จะเกลียดเอล

เขาขึ้นมาเตรียมน้ำและชุดให้กับสามแม่ลูกเสร็จเรียบร้อยแล้วก็เตรียมตัวไปตลาด วันนี้เขาจะอาสาไปซื้อของมาทำกับข้าวที่บ้านเอง เขาอยู่ในร่างนี้มานานเป็นเดือน ความทรงจำของเอลคนเก่ามักจะแวบเข้ามาให้หัวเขาเป็นบางช่วงบางตอน บางทีก็จะมาในรูปแบบความฝันบ้าง

ตอนนี้ทำให้เขาได้รู้เกี่ยวกับเอลในอดีตมาบ้าง ไม่ว่าจะเป็นสามแม่ลูกไล่แม่บ้านเก่าแก่ของที่บ้านออกแล้วจ้างคนใหม่เข้ามา ทำให้เขารู้ว่าทำไมถึงไม่มีใครช่วยเอลเวลาที่โดนโขกสับ และเรื่องที่พ่อเขารับแม่เลี้ยงเข้ามาเพื่อดูแลเขาในตอนที่แม่ของเขาเสียแลกกับการที่จะดูแลครอบครัวอีกฝ่ายอย่างดี

แต่คนที่เหลือแม้ไม่ช่วยแต่คนเหล่านั้นก็ไม่ได้เข้ามาซ้ำเติม บางครั้งก็มีแอบเอาของกินเล็กน้อยแอบมาให้เหมือนกัน แต่ก็นั่นแหละ เข้าใจได้ว่าปากท้องก็สำคัญ ตอนนี้คนบ้ามันเป็นใหญ่ในบ้านใครจะกล้าขัด

เขาเดินทางมาตลาดใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมง ของที่ต้องการจะซื้อแม่บ้านได้เขียนลิสต์ไว้แล้ว ปกติเขาจะเป็นคนทำกับข้าวแต่ไม่ได้มาซื้อของเองแม่บ้านจะมาซื้อ เพราะเอลเลอร์คนเก่าไม่ได้รับอนุญาตให้ออกจากบ้าน แต่ตั้งแต่เขามาอยู่ที่นี่ สามแม่ลูกนั้นตื่นค่อนข้างที่จะสาย การออกมาตอนเช้าจึงไม่มีทางรู้แน่นอน แต่เอลคนเก่าหัวอ่อนขนาดนั้น คงไม่กล้าแหกกฎ

“สวัสดีค่ะคุณหนูเอลเลอร์ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ รับอะไรดีคะ” เขามาถึงร้านของสด ก็เจอแม่ค้าเข้ามาทัก แสดงว่าการเปิดตัวเมื่อวานก็โอเคเลยนะ ถึงกับมีคนจำได้

“เอาตามนี้เลยครับ เอลไม่เคยมาที่ร้านไม่ค่อยรู้เลยว่าอะไรอยู่ตรงไหน”

“ไม่เป็นไรเลยค่ะคุณหนูเดี๋ยวป้าจะให้เด็กจัดของให้นะคะ”

“ขอบคุณครับคุณป้า คุณป้าไม่ต้องเรียกคุณหนูก็ได้ครับ เรียกเอลเฉย ๆ ก็ได้” เขายกมือไหว้ขอบคุณป้าร้านขายของ

“ได้ค่ะ งั้นป้าเรียกหนูเอลแล้วกันนะคะ”

“ครับ คุณป้าพอทราบไหมครับว่าร้านผลไม้ไปทางไหนต่อ เอลไม่ค่อยรู้ทางเลย” เขาพูดพลางเอาผมทัดหู

“หนูเอล! หน้าหนูไปโดนอะไรมาคะ ไหนขอป้าดูหน่อย” สาวใหญ่ตกใจเป็นอย่างมากที่เห็นรอยมือบนหน้าของชายหนุ่มตัวเล็ก

“เอ่อ ไม่มีอะไรครับ ไม่ ไม่เป็นอะไร” คนตัวเล็กรีบเอาผมมาบังหน้าไว้ไม่ให้สาวใหญ่ตรงหน้ามองเห็น

“ของได้แล้วค่ะ คุณนาย” พนักงานยื่นของให้ป้าเจ้าของร้าน

“นี่เงินครับ เอล เอลไปก่อนนะครับ ขอบคุณครับ” เอลเลอร์รีบเดินออกจากร้าน อย่างมีพิรุธ พิรุธสุด ๆ กันไปเลยสิคะ อิอิ

เขาเดินมาจนถึงร้านผลไม้แล้วก็เหมือนเดิม ก็ให้มันรู้ไปสิคะว่าการเจ็บตัวของเขาครั้งนี้มันจะคุ้มขนาดไหน เมื่อวานโดนด่ากลางงานเทศกาล วันถัดมาก็หน้าช้ำมาเดินตลาด แต่จากที่เห็นว่าวันนี้มีคนมองเขาเยอะ อีกทั้งยังจำได้อีกก็ทำให้รู้ว่าปากคนไวกว่าไฟลามทุ่งน่ะจะเป็นจริงได้ขนาดไหน

หลังจากนั้น เขาก็ทำแบบนี้อยู่เรื่อย ๆ ใส่ชุดเก่าๆ ออกมาซื้อของแค่ตอนเช้า จนคนเริ่มตั้งคำถามว่าจริง ๆ แล้วเอลเลอร์ที่เป็นลูกแท้ ๆ คนเดียวของเศรษฐีอัลเบิร์ด ถูกดูแลยังไงในบ้านที่สิ้นบุญท่านอัลเบิร์ดไปแล้ว

แต่นอกจากที่เขาจะทำภารกิจค่อย ๆ เล่นกับความสงสัยของคน เขาก็ยังเอาเวลาที่มีวันละเล็กละน้อยแอบเข้าไปตัดชุดในห้องเก็บของไปด้วย เพราะวันงานใกล้เข้ามาแล้ว

ตอนนี้มีข่าวลือมาว่าวันเกิดครบรอบ 29 ปีของเกรย์ฟาจะมีการจัดงานเต้นรำเลือกคู่ขึ้น ทำให้สาว ๆ หนุ่ม ๆ ในเมืองลุกฮือขึ้นมาหาชุด เสริมสวยกันทั้งเมือง เกรย์ฟาเป็นชายหนุ่มที่เป็นที่หมายปองจากหนุ่มสาวทั่วทั้งเมือง เพราะเป็นชายหนุ่มที่ไม่มีข่าวชู้สาว ทำงานเก่งเป็นถึงลูกเจ้าเมือง อีกทั้งหน้าตายังหล่อเหลา งานที่จะมาถึงนี้จึงเหมือนเป็นการประกาศสงครามของเหล่าบุปผาทั้งหลาย

หลังจากมีข่าวลือมาได้หนึ่งอาทิตย์ก็มีการประกาศออกมาว่างานวันเกิดของลูกชายเจ้าเมืองจะมีการจัดงานเต้นรำหน้ากากขึ้นในอีกสามสัปดาห์ ซึ่งขอเชิญชวนทุกคนมาที่งาน แต่ไม่ได้มีการประกาศอย่างเป็นทางการว่าจะเป็นงานเลือกคู่

ที่น่าสนใจคือตั้งแต่งานวันเกิดครบรอบ 20 ปีของเกรย์ฟาหลังจากนั้นก็ไม่มีการจัดงานวันเกิดขึ้นอีกเลย ปีนี้จึงเป็นที่จับตามองว่าอาจจะเป็นงานเลือกคู่จริง ๆ

เอลเลอร์นั้นรู้อยู่แล้วว่างานนี้เป็นงานเลือกคู่ เพราะในนิทานว่ามาอย่างงั้น เขาซึ่งเตรียมชุดไว้อยู่แล้ว ก็ไม่ต้องมาร้อนรนรีบหาชุด แต่มาเสียเวลาวุ่นวายกับการหาชุดของพี่น้อง รวมไปถึงตัวแม่ด้วย

ดูท่าว่าคนแม่น่าจะอยากได้คุณลุงจาฟาร์มาเป็นที่เกาะที่ใหม่ ตอนนี้เปลี่ยนร้านเสื้อผ้ามาสามร้านแล้วก็ยังไม่เป็นที่พอใจสำหรับครอบครัวนี้สักที เป็นตัวเขาที่ต้องเหนื่อยไปตามหาร้านเสื้อผ้าเพื่อติดต่อให้มาที่บ้าน สามคนนั้นแค่รอลองชุดเฉย ๆ ยังเรื่องมากไม่หยุด

“อ้าว หาชุดกันอยู่เหรอครับ ขอโทษที่มารบกวนโดยพลการนะแอนนา”

“อุ้ยไม่เป็นไรค่ะ พี่จาฟาร์ รบกวนอะไรกัน”

“พอดีวันนี้พี่เข้ามาเป็นธุระให้เกรย์ฟาน่ะ เขาไม่ว่างมาเชิญด้วยตัวเอง นี่บัตรเชิญครับ” จาฟาร์ยื่นบัตรเชิญให้กับแอนนา

“อ้อที่สำคัญ เขาฝากชุดมาให้ทุกคนด้วย แต่ถ้ามีชุดกันอยู่แล้วใส่ไปได้เลยนะครับไม่ต้องเกรงใจ” จาฟาร์ให้ลูกน้องยกกล่องชุดเข้ามาสี่ชุด

“มีของทุกคนเลยครับ ชื่อติดอยู่หน้ากล่องนะ เดี๋ยวผมขอตัวก่อนนะครับเจอกันวันงาน” ว่าจบเกรย์ฟาก็เดินออกไป

หลังจากที่จาฟาร์และลูกน้องออกไปจากบ้าน สามแม่ลูกก็เดินไปเปิดกล่องเสื้อผ้าดูรวมถึงกล่องของเขาด้วย ทุกชุดถูกเลือกมาอย่างดีดูเข้ากับแต่ละคน แต่ดูแล้วจากสายตาของอลันชุดที่มีชื่อเขาคงตกเป็นของอีกคนแน่

“ชุดนี้สวยจังนะครับ น้องเอลว่าไหม”

“ครับ”

“ถ้าพี่ขอน้องเอลจะว่าอะไรรึเปล่า น้องเอลก็เอาชุดพี่ไป”

“แกก็เอาไปเลยสิอลันจะไปสนใจทำไม วันนั้นมันจะไปรึเปล่าก็ยังไม่รู้เลย”

“งั้นตามนี้นะครับ ขอโทษด้วยนะครับที่เราไม่ได้เลือกชุดของร้านคุณ ช่วยเอาชุดนี้ไปแก้ขนาดให้เหมาะกับตัวผมด้วยนะครับ” อลันหันไปยื่นชุดของเอลเลอร์ให้กับเจ้าของร้านล่าสุดที่เรียกมาให้เลือกชุด

“เอ่อ จะดีเหรอครับ ผมขอแนะนำนิดหน่อยได้ไหมครับ ชุดที่มีขนาดใหญ่ทำให้มันเข้ากับคุณอลันได้ แต่แก้ขนาดเล็กและสั้นให้คุณเอลเลอร์ที่รูปร่างสูงโปร่งกว่าน่าจะไม่ได้นะครับ เพราะผ้าที่ตัดชุดน่าจะเป็นผ้าจากเมืองอื่นร้านในเมืองนี้ไม่มีผ้าต่อเติมด้วยครับ” เจ้าของร้านแนะนำตามสมควร อีกทั้งตัวเขายังสงสารคุณเอลเลอร์ตั้งแต่มีข่าวการเลี้ยงดูที่ไม่ดีออกไปเขาเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งตอนนี้ดูท่าจะเป็นความจริงเสียแล้ว

“ไม่มีปัญหาอะไรหรอกครับ เอลเลอร์เขามีชุดของเขาอยู่แล้ว จริงไหมเอลเลอร์”

“ครับ” เอลเลอร์ตอบเสียงอ่อยพลางก้มหน้าไม่กล้าสบตาใคร

ถึงเขาจะเสียดายอยู่หน่อย ๆ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เขามีชุดอยู่จริง โดยที่คนที่บ้านนี้ไม่รู้ อลันคงตั้งใจให้เขาไม่มีชุดใส่ไป

หลังจากการวัดตัวเสร็จเจ้าของร้านเสื้อผ้าก็เก็บของและออกจากบ้านไป พร้อมกับข่าวการแย่งชุดกันก็ออกไปพร้อมกันด้วย

ตอนนี้ในเมืองมีข่าวงานวันเกิดของเกรย์ฟาแพร่ไปทั่วตีคู่มาด้วยข่าวของความใจร้ายของสามแม่ลูกบุญธรรมที่กระทำต่อเอลเอร์กระจายไปพร้อมกัน เพราะร้านเสื้อผ้าที่ได้นำชุดเข้าไปให้เลือกที่บ้านสามร้านแรกที่เห็นกับตาตัวเองแล้วออกมาเล่า อีกทั้งร้านสุดท้ายยิ่งได้สัมผัสความใจดำของคุณหนูอลันที่เคยมีภาพลักษณ์คุณหนูเรียบร้อยพูดเพราะทำตัวดีมาตลอด เขาไม่คิดเลยว่าทุกคนจะเห็นดีเห็นงามกับความเอาเปรียบคนอื่นแบบนี้