บทที่ 9 ขอดูชุดหน่อย

 

บทที่ 9

ขอดูชุดหน่อย

 

“น้องซิน ใกล้ถึงวันงานแล้ว พี่ขอดูชุดที่น้องซินจะใส่ไปหน่อยสิครับ”

เขาคิดไว้อยู่แล้วว่าต้องมีวันนี้ เพราะชุดที่เกรย์ฟาให้มานั้นถูกอลันเอาไป อีกทั้งชุดที่เป็นของอลันเองเอลเลอร์ก็ใส่ไม่ได้ เนื่องด้วยเอลนั้นสูงกว่า และตัวใหญ่กว่านิดหน่อย อลันนั้นเป็นนิยามของตัวเล็กตัวน้อยที่แท้จริง ส่วนเอลเลอร์นั้นรูปร่างสูงโปร่งและมีกล้ามเนื้อเล็กน้อยจากการทำงานหนัก

“เอ่อคือชุดของผมไม่น่าดูหรอกครับ” ทำเป็นปฏิเสธนิดหน่อยพอเป็นพิธี

“แหม มันจะไม่น่าดูได้ไง พี่เห็นว่าเราเอาไปไว้ในห้องไม่ใช่เหรอ เอามาดูหน่อยสิว่าจะสวยแค่ไหน ขอโทษด้วยนะ ชุดพี่เราใส่ไม่ได้เลยต้องหาเอง” ถ้าขอโทษแต่ยิ้มชอบใจขนาดนั้นก็อย่าขอโทษเลยค่ะพี่สาว รำคาญ

“ได้ครับ” แม้ในใจจะไม่อยากเอาชุดออกมาก็ตาม เขาเดินไปเอาชุดที่เตรียมไว้ที่ห้องใต้หลังคา

ชุดของเขานั้นเตรียมไว้สองชุดก็จริง แต่ใครจะชอบที่ผลงานของตัวเองที่ทำออกมาถูกทำลาย อยากจิกหัวอลันมันจริง ๆ ยังไงชุดเขาเนี่ยโดนแน่ ๆ ดูจากรอยยิ้มแล้วไม่น่ารอด

เขาเอาชุดที่เตรียมไว้ลงมาให้อลันดูที่ห้องโถงข้างล่าง เขาจำไม่ได้ว่าชุดของซินเดอเรลล่าในนิทานนั้นถูกทำลายไปตอนไหน ก่อนงานหรือวันไปงาน แต่เขาก็เตรียมตัวไว้แล้ว

“มาแล้วเหรอน้องซิน ว้าวชุดดูดีมากเลยซิน ไปเอามาจากไหนเหรอ” ว่าแล้วก็รับชุดที่เอลเลอร์ส่งมาให้

ดูแล้วสีหน้าของอลันไม่ดีเท่าไหร่เพราะแม้ว่าเป็นชุดที่เอลเตรียมมาสำหรับที่จะต้องโดนทำลาย แต่เขาก็ทำสุดฝีมือ ชุดที่ออกมาคือถ้าไม่ถูกทำอะไรเขาก็คิดที่จะเก็บไว้ใส่ออกงานใดงานหนึ่งอยู่ดี

“ว้าว แต่ว่าพวกของที่มีอยู่ในชุดนี่มันเหมือนของพี่ที่อยู่ในห้องเก็บของเลยนะ ถึงพี่จะไม่ใส่แล้ว แต่พี่ขอคืนละกันเนอะ” พูดจบก็ทำการเอากรรไกรมาตัดทั้งผ้า ไข่มุก สิ่งที่ใช้ตกแต่ง เริ่มตัดไปทั้งตัวเสื้อและกางเกง จนแทบไม่เหลือเคล้าเดิม ปวดใจเหมือนกันนะ ใครที่เห็นสิ่งที่เราตั้งใจทำพังลงตรงหน้า แม้รู้ว่าสร้างมาเพื่อสิ่งนี้ แต่ก็ปวดใจอยู่ดี

“อุ้ยพี่ขอโทษนะน้องซิน พอพี่เอาของตัวเองออกแล้ว ชุดมันไม่น่าจะใช้ได้เลยนะ ว้าอย่างนี้เราจะทำยังไงล่ะ”

“แต่พี่ไม่ได้ใส่แล้วไม่ใช่เหรอครับ ทำไมต้องทำขนาดนี้ด้วยนะครับ ฮึก” น้ำตาจะไหลจริง ไม่ได้เสียใจที่ไม่มีชุดใส่ เสียใจที่ชุดพัง ขนาดทำใจมาแล้วนะ

“พี่ไม่ใส่แล้วยังไงเหรอ ในเมื่อพี่ไม่ให้ มันก็ยังเป็นของพี่ น้องซินก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะแตะมันแหละครับ มันยังไม่เก่าพอที่จะถึงมือน้องซินน่ะครับ พี่เลยขอคืนก่อน”

“ครับ ขอโทษครับที่ไม่ได้ขอก่อนนะครับ”

“ไม่เป็นไรหรอกไม่รู้ย่อมไม่ผิด ถ้าหีบไหนมันถึงเวลา พี่ก็เอาออกมาให้เองนั่นแหละ แล้วทีนี้ทำยังไงดี เสื้อผ้าเราก็ไม่มีใส่ไปงานเต้นรำแล้วสิ แย่จังเลยนะ”

ถ้าตั้งใจตัดก็ไม่ต้องขอโทษค่า

“งั้น งั้นผมไม่ไปก็ได้ครับ” ไม่ไปอะไรล่ะ เดี๋ยวเจอความสวยที่ไอ้เอกซ่อนไว้ก่อนค่ะ นังอลัน

“จะไม่ไปได้ไงล่ะครับ คุณลุงมาเชิญด้วยตัวเอง เดี๋ยวเอาชุดที่พี่มีมาเลือกแล้วกัน เราลองไปดูสิ ในหีบข้างเตาผิงน่ะ พี่ให้คนยกมาไว้ให้ เราเลือกได้เลย อีกสองวันก็ถึงวันงาน พี่เลยเอามาให้เลือกหลายชุดเลย”

หีบเสื้อผ้าที่อลันว่าคือหีบเสื้อผ้าที่ผ้าทั้งเก่า บางตัวสีซีด บางตัวก็ความด่างดวงสีตก ซึ่งจะให้พูดก็คือออกงานไม่ได้เลย แต่เขาคิดว่าเขาจัดการได้ อีกอย่างถ้าจะให้พูดเรื่องเอาของมาใช้โดยพลการมันก็ผิดอยู่ งั้นเขาจะเอาของในหีบนี่แหละทำใหม่ให้มันเป๊ะปัง ฝีมือระดับเขาสองวันเหลือเฟือ

“ขอบคุณนะครับ”

“ไม่เป็นไร เลือกเอาได้เลยนะ ในนั้นมีทั้งเสื้อผ้าเครื่องประดับ ใช้ได้หมดเลย”

“ครับ งั้นผมเอาไปเลือกที่ห้องนะครับ”

เอลเลอร์ขนหีบนั้นขึ้นไปไว้ห้องใต้หลังคาเพื่อจัดเตรียมการตัดชุดใหม่อย่างเร่งด่วน โดยไม่ได้รู้เลยว่า อีกสามคนเห็นชุดที่สองที่เก็บเอาไว้และวางแผนที่จะทำให้เอลเลอร์ไม่สามารถไปงานเต้นรำได้

“ทำไมคุณแม่ต้องให้อลันเอาของมันไปตัดชุดด้วยล่ะครับ”

“บางทีถ้ามันล้มตอนนี้อาจไม่เจ็บเท่ามันล้มตอนที่มันคิดว่าทุกอย่างสำเร็จก็ได้นะ เดี๋ยวก็รอดูว่าวันนั้นมันจะมีชุดใส่ไปงานรึเปล่า”

“แต่อลิสแอบเห็นชุดที่มันเก็บไว้ มันสวยมากนะคะเราจะทำยังไงดีคะ”

“ไม่ต้องคิดมากหรอกลูกสาวแม่ เดี๋ยวแม่จัดการเอง” แอนนาลูบหน้าลูกสาวตัวเองเบา ๆ ไม่ต้องคิดมากเลยการจัดการกับซินเดอเรลล่าไม่ใช่เรื่องยาก

ด้านเอลเลอร์ก็ขะมักเขม้นในการเตรียมชุดใหม่จากผ้าและเครื่องประดับเก่า ๆ การเป็นดีไซเนอร์สำหรับเขานั้น คือการที่เราสามารถหยิบจับอะไรก็ตามที่มีมามิกซ์แอนด์แมทช์ได้ แม้เสื้อผ้าที่มีมันจะเก่าก็จริง แต่ว่ามันก็มีหลายสีและเนื้อผ้าหลากหลาย บางทีความซีดของผ้าก็นำมาเป็นแฟชั่นได้เหมือนกัน

เวลาผ่านไปหนึ่งวันโดยที่เอลเลอร์ตั้งใจตัดเสื้อผ้าอย่างสุดความสามารถโดยคิดว่าตัวเองนั้นได้ทำตามเนื้อเรื่องตอนที่ชุดถูกทำลายไปแล้ว ไม่ได้สงสัยว่าทำไมไม่ถูกเรียกให้ไปทำงาน เสื้อผ้าที่กำลังตัดก็ดำเนินมาเกือบแปดสิบเปอร์เซ็นต์ เหลือเวลาอีกหนึ่งวันเต็ม ๆ ยังไงชุดก็เสร็จทันแน่นอน

เวลาอีกหนึ่งวันผ่านไปอย่างรวดเร็วเย็นวันพรุ่งนี้ก็จะถึงงานเต้นรำแล้ว เขาก็พึ่งมานึกขึ้นได้ว่าสองวันที่ผ่านมาเขาไม่ถูกเรียกจิกหัวใช้อย่างทุกวัน

สามแม่ลูกนั่นวางแผนอะไรไว้รึเปล่านะ แต่ชุดก็พังไปแล้ว ก่อนไปงานเต้นรำมีเหตุอะไรอีกรึเปล่าเขาจำไม่ได้จริง ๆ แต่ช่วงนี้เงียบแปลก ๆ แต่ก็ดีตรงที่เขาจะได้มีเวลาออกแบบแล้วก็ตัดชุดเยอะ ๆ แต่ก็นั่นแหละถ้าไม่เสร็จเขาก็มีชุดสำรองอยู่ แอบเก็บเอาไว้อย่างดี

และแล้ววันงานก็มาถึง วันนี่สามแม่ลูกลุกขึ้นมาเตรียมตัวกันตั้งแต่เช้า ทุกคนดูเร่งรีบกันเรียกเอลเลอร์ลงมาช่วยดูอยู่นานสองนาน

อีกทั้งยังใช้เอลเลอร์ทำความสะอาดบ้านใหม่ บอกว่าเพื่อเอาฤกษ์เอาชัยรับวันมงคลที่ลูกคนใดคนหนึ่งอาจถูกเลือกให้เป็นภรรยาของเกรย์ฟา มาเอาอะไรคะ ดูก็รู้ว่าอยากกลั่นแกล้ง เขาทำความสะอาดไล่จากชั้นบนลงมาชั้นล่าง ตอนนี้เวลาเกือบเที่ยงเขาก็ทำจนมาถึงชั้นล่างสุด ที่เป็นห้องโถงใหญ่ ห้องอาหาร และห้องรับแขก

บ้านหลังนี้หรือจะเรียกว่าคฤหาสน์ก็ได้ เก่าก่อนเคยเป็นบ้านของมหาเศรษฐีประจำเมือง แม้จะเสื่อมโทรมลงไปบ้างเพราะไม่ได้รับบำรุงรักษาอย่างดีเนื่องจากสามแม่ลูกเอาเงินไปใช้ส่วนตัวอย่างฟุ่มเฟือย ไม่ได้สนใจอย่างอื่น

พอมาถึงห้องครัวเขาก็ต้องตกใจกับกองจานชามหม้อไหแก้วน้ำที่มีมากกว่าปกติ หรือจะเรียกว่าขนทั้งบ้านมา หรือว่าวางแผนที่จะให้เขาทำความสะอาดบ้านจนไม่ได้ไป แหม เขาจะแกล้ง ๆ ไปไม่ทันรถที่บ้านให้ก็ได้ การเดินทางไปที่บ้านเจ้าเมืองไม่ใช่เรื่องยากอะไรอยู่แล้ว

หลังจากนั้นเขาก็เริ่มทำงานบ้านช้าลง ทำชิว ๆ ไม่รีบร้อนเพราะแม่ลูกนั่นคงไม่อยากให้เขาทันรถ มุกเก่าๆ เขาเล่นด้วยก็ได้ จนเวลาผ่านไปจนเย็นย่ำ ใกล้เวลาที่จะต้องออกไปงานเต้นรำเต็มที

ระหว่างที่เอลเลอร์กำลังทำความสะอาดอยู่นั้นเขาก็ไม่ได้สังเกตว่ามีคนหิ้วกรงขนาดใหญ่ที่มีผ้าปิดเอาไว้อย่างมิดชิดขึ้นไปด้านบน

“อร้ายย!!!!”

“ว้ายยยย ตายแล้วววว”

“ว้ายยยยยยยย”

เสียงร้องโวยวายดังขึ้นจากชั้นบนที่สามแม่ลูกอยู่ ทำให้ทั้งคนในบ้านและตัวเขารีบวิ่งขึ้นไปดูอย่างรวดเร็ว แต่สิ่งที่เขาเห็นกลับทำให้เขาตกใจกับสิ่งที่คาดไม่ถึง

แม่งเอ๊ย!!!

อีฉิบหายพวกนี้นี่มัน อีเว๊รรรรรรรรรร