ภาค ๒ เจ้าจันทร์เมียยักษ์ ๒๒ ทวงคืนเจ้า (๓)

อินทร์มุกรีบผละมือออก พระสนมสำลักอากาศครู่ใหญ่ ด้ามกริชที่ยังคงคาบนแผงอกถูกกระชากออกเพียงแรงไม่ถึงครึ่ง และเขวี้ยงมันทิ้งไปทางอื่นจนเกิดเสียงเหล็กกระทบพื้น พระสนมพยายามดิ้นรนจะคลานหนี หากแต่ถูกรั้งข้อเท้าเอาไว้

“แค่ก! ปะ... ปล่อยข้า ข้าจัก... ไปหาคุณพี่” นางในตอนนี้ราวกับคนโง่งมที่หวนนึกถึงพระสุวรรณราพณ์อยู่ดีแม้ว่าจักโดนไล่เหมือนหมูเหมือนหมา พระองค์เป็นคนรับสั่งให้นางถูกจองจำในคุกหลวงข้อหาเล่นชู้กับบุตรชายของตนเอง หากกลับไปคุกเข่ายอมสิโรราบ ยอมรับความผิดทั้งหมด อาจจักพอมีหนทางที่พระองค์จะพิจารณาโทษทัณฑ์นี้ใหม่

“หากหมายถึงท่านพ่อแล้วล่ะก็ เจ้าคงรู้ดีอยู่แก่ใจว่าพระองค์ไม่มีวันรักเจ้า เช่นนั้นถึงซมซานมาอยู่บนอกข้ามิใช่หรือ เพื่อหวังให้ข้าชิงราชบัลลังก์ของพ่อ แลเจ้าจักได้เป็นราชินี”

“...!!” ดวงตาของพระสนมเบิกกว้าง เหลียวกลับไปมองอีกฝ่าย ดวงตาสีชาดของพระโอรสราวกับพร้อมตอกย้ำทุกอย่างที่หล่อนคิดกระทำลงไป รวมถึงหลอกใช้เขาเป็นเครื่องมือในการขึ้นเป็นใหญ่ ท้ายที่สุดแล้วคนที่โง่เง่าหลงมัวเมาจนเสียร่างกายให้กับชายผู้มากเล่ห์กลที่สุดในตอนนี้ก็คือนาง พระโอรสผู้เหลวแหลกนั้นรับรู้ทุกอย่างอยู่แล้วอย่า