LOGINShare
บทที่ 1125
Related chapters
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1126
“เฮ้อ เขาเพียงล้อเล่นเท่านั้น พวกท่านอย่าเก็บมาใส่ใจ!” เฉินฝานรีบปลอบผู้ป่วยที่เวลานี้หวาดกลัวและไม่สบายใจ พวกเขาเชื่อคำพูดของฉินเย่ว์เหมย ลำพังหวงหวั่นเอ๋อร์เพียงคนเดียว ทำให้พวกเขาเชื่อว่าคนข้างกายเฉินฝานล้วนไม่ธรรมดาหวงหวั่นเอ๋อร์อายุเพียงสิบหกสิบเจ็ด รูปโฉมงดงาม ทว่าเมื่อนางออกโรง ไม่เพียงทำให้ทุกคนตกตะลึง แต่ยังฆ่าสังหารจะตายราบเป็นหน้ากลองพวกชายชุดดำที่บุกเข้าศูนย์บรรเทาทุกข์ในวันนี้ คนใดบ้างที่ไม่ใช่ยอดฝีมือเวลานั้น พวกเขามองไม่ออกเลยว่าหวงหวั่นเอ๋อร์ลงมืออย่างไร ตัวของหวงหวั่นเอ๋อร์และดาบของนางรวดเร็วยิ่งนัก พวกเขาเห็นเพียงปุยเมฆสีน้ำเงินลอยล่องไปมา เห็นเพียงลำแสงสีเงินเคลื่อนไหวด้วยความรวดเร็ว เวลาไม่นาน พวกชายชุดดำโอดครวญด้วยความเจ็บปวด ตอนทุกอย่างจบลง หวงหวั่นเอ๋อร์ไว้ชีวิตชายชุดดำสองคน ทว่าชายชุดดำทั้งสองกินยาปลิดชีพตนในทันทีเวลานี้บุรุษหน้าตาสะอาดสะอ้าน มองดูแล้วน่ากลัวยิ่งกว่าหวงหวั่นเอ๋อร์“ใต้เท้า ท่านทำให้เขาโมโห รีบไปส่งเขาเถอะขอรับ แล้วกล่าวลากันให้ดี”คนในศูนย์บรรเทาทุกข์หลายคนต่างพากันเกลี้ยกล่อมเฉินฝานให้รีบไปง้อฉินเย่ว์เหมย“พวกรักตัวกลัวตาย” เฉินฝานเบ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1127
“ไม่ได้ ไม่ได้!”เสียงที่ร้องตะโกนดังขึ้นดึงอารมณ์ของเฉินฝานและฉินเย่ว์เหมยกลับมาเฉินฝานมองไปตามสัญชาตญาณหมอหลี่กำลังพาหมออีกหลายคนตากสมุนไพรเปียกชื้นไว้ที่กระท่อมนอกศูนย์บรรเทาทุกข์“กระจายๆ หน่อย บุ้งกี๋หนึ่งอันไม่อาจบรรจุเยอะมากได้ สมุนไพรเหล่านี้ต้องตากให้แห้งก่อนฟ้าสว่าง”หมอหลี่นำสมุนไพรออกมาจากบุ้งกี๋ เพราะกับบอกหมอทั้งหลาย“หมอหลี่ ตอนต้มยาก็ต้องใส่น้ำ แม้ตอนนี้สมุนไพรจะเปียกทว่าก็ใช้ได้กระมัง” หมอคนหนึ่งถามขึ้น“นั่นไม่เหมือนกัน ก่อนเทสมุนไพรลงบนกระทะ สมุนไพรต้องแห้ง สมุนไพรแห้งมีพิษชื้นน้อย”พิษชื้น?เฉินฝานพูดในใจ เดินไปที่กระท่อม ฉินเย่ว์เหมยก็เดินตามไปเช่นเดียวกัน“ใต้เท้า ท่านมาแล้ว” หมอหลี่เป็นคนตรงไปตรงมา ไม่ชอบประจบประแจง ดังนั้นเพียงเงยหน้าขึ้นพูด จากนั้นก็ก้มหน้าทำงานต่อเฉินฝานชอบคนแบบหมอหลี่ ดังนั้นจึงให้เขาอยู่ที่ศูนย์บรรเทาทุกข์ต่อตั้งแต่ตัวตนของเฉินฝานเปิดเผย เมื่อก่อนไม่มีหมอคนใดยอมมาศูนย์บรรเทาทุกข์ ตอนนี้พวกเขาต่างก็แย่งกันมาที่ศูนย์บรรเทาทุกข์ไม่เพียงแย่งกันมา ทั้งยังยินดีที่จะเปิดเผยเคล็ดลับการรักษาที่สืบทอดกันมาจากบรรพบุรุษแม้กระทั่งเฉิน
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1128
“หมอชั้นต่ำ ตากสมุนไพรของเจ้าไปเถอะ หากพรุ่งนี้ไม่อาจต้มยาได้ทันเวลา ข้าจะประหารเจ้า!”เฉินฝานทิ้งท้ายด้วยคำพูดหยาบคายหมอหลี่เงียบ เขาก้มหน้าก้มตากลับไปตากสมุนไพรต่อตอนตากสมุนไพร เขาบ่นไม่หยุดทั้งหมดนี้เป็นเพียงการแสดงของหมอหลี่เท่านั้น เขาเข้าใจคำใบ้ที่เฉินฝานบอกแล้ว เรื่องนี้ไม่อาจเปิดเผยได้ ต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้ เดิมทีทำสิ่งใดเวลานี้ก็ต้องทำสิ่งนั้นต่อ...“อากาศร้อน ระวังฟืนไฟ!”เสียงด้านนอกดังเข้ามาในศูนย์บรรเทาทุกข์อีกครั้งเฉินฝานหาว พร้อมกับบิดขี้เกียจ “ดึกดื่นค่ำขืน หมอหลี่หยุดทำงานได้แล้ว กลับไปพักผ่อนเถอะ!”พูดจบ เฉินฝานลุกขึ้นเดินไปที่ห้องพัก“อ๊าก!”ตอนเปิดประตูห้องพัก เฉินฝานตกใจจนถึงกับอุทานเสียงดัง“ใต้เท้า!”ทหารรักษาพระองค์ที่เฝ้าอยู่ข้างๆ พุ่งตัวเข้ามา“ไม่มีอะไรๆ ตกใจเพราะหนูเท่านั้น” เฉินฝานรีบส่ายมือพร้อมกับพูด“หนู? เป็นไปไม่ได้กระมัง”สีหน้าของเหล่าทหารรักษาพระองค์ฉายความฉงน พวกเขาได้รับคำสั่งจากฉินเย่ว์เหมย คอยคุ้มกันความปลอดภัยของเฉินฝานเป็นประจำ เฉินฝานไม่ใช่คนที่จะตกใจเพราะหนูตัวหนึ่งได้เฉินฝานไม่สบอารมณ์ ไล่พวกเขาออกไป “ข้าบอกว่าใช่ก็ใช
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1129
“ไม่ทำให้ข้าสะดุ้งจนหัวใจวายตาย เจ้าคงไม่สาแก่ใจใช่หรือไม่?” เฉินฝานกุมหน้าอกแล้วลุกขึ้นนั่ง“คนเมื่อครู่คือฝ่าบาทหรือ?” หวงหวั่นเอ๋อร์ตอบไม่ตรงคำถาม“ใช่ คือฝ่าบาท!” เฉินฝานพยักหน้า เขาไม่มีความจำเป็นใดต้องปิดบังหวงหวั่นเอ๋อร์“ฝ่าบาทชอบท่าน” ดวงตาของหวงหวั่นเอ๋อร์ทอประกาย“ฝ่าบาทชอบข้าเป็นเรื่องปกติไม่ใช่หรือ?” เฉินฝานนึกสงสัย“ชอบที่ข้าหมายถึงคือความรักของชายหญิง หรือข่าวลือจะเป็นความจริง ฝ่าบาทชมชอบพันธุ์ไม้เดียวกัน?”“เป็น...ไปได้กระมัง”วันหนึ่ง ฉินเย่ว์เหมยกลับมาเป็นสตรีได้ เช่นนั้นก็จะรักเขาอย่างเปิดเผย เขาพยายามเต็มกำลังเพื่อให้วันนั้นรีบมาถึง“แต่ว่า สายตาของท่านยามมองฝ่าบาท...ท่านก็ชอบฝ่าบาท?” หวงหวั่นเอ๋อร์พูด“แน่นอนว่าข้าชอบฝ่าบาท” เฉินฝานพูดด้วยความหนักแน่น ฉินเย่ว์เหมยเป็นภรรยาของเขา เขาจะไม่ชอบได้อย่างไร“ท่านไม่อาจชอบฝ่าบาท!”เฉินฝานเพิ่งพูดจบ หวงหวั่นเอ๋อร์ตะโกนเสียงดัง ทำให้เฉินฝานตกใจ“เจ้าจะเสียงดังเช่นนั้นทำไม?”“ท่านเป็นบุรุษ ท่านจะชอบฝ่าบาทได้อย่างไร!”“ฝ่าบาทชอบข้าได้ เหตุใดข้าจึงไม่อาจชอบ...” เฉินฝานหยุดพูดกะทันหัน จับจ้องหวงหวั่นเอ๋อร์แล้วเอ่ยถ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1130
“ครืน ครืน ครืน!”เฉินฝานสะดุ้งตื่นเพราะเสียง เขาเด้งตัวตื่นอย่างไม่มีเงื่อนไข“ฟ้าผ่าแล้ว ฝนตกลง รีบเก็บเสื้อผ้าเร็วเข้า!”“ปั้ง!”ประตูห้องพักถูกคนเปิดจากด้านนอกอย่างแรงร่างใหญ่ปรากฏตัวตรงหน้าเฉินฝาน “ฟ้าผ่าอะไรกัน ข้าเอง ข้ากลับมาแล้ว!”จากนั้น เฉินฝานก็รู้สึกตัวเบาหวิว ร่างใหญ่ยื่นมือข้างหนึ่งออกมา คว้าตัวเฉินฝานขึ้น“เขยรักของข้า เจอข้าแล้วเจ้าดีใจหรือไม่?”“...” เฉินฝานพูดไม่ออก “ขืนท่านยังไม่ปล่อย คอของเขยรักท่านจะหักแล้ว”“อ๊า! ข้าลืมไปเสียสนิท!” อ๋องตวนวางเฉินฝานลงทันที“...” เฉินฝานที่ล้มก้มกระแทกพื้นยิ่งหมดคำจะพูด“เขยรักของข้า เจ้าเป็นอะไรหรือไม่” ใบหน้าขนาดใหญ่อวัยวะทั้งหน้าชัดเจนของอ๋องตวน ยื่นมาตรงหน้าเฉินฝาน ห่างกับใบหน้าของเฉินฝานไม่ถึงหนึ่งมิลลิเมตรเขานิ่งงันเช่นนี้ ทำให้เฉินฝานตกใจจนวิญญาณแทบออกจากร่าง“อ๊าก!”เฉินฝานผลักอ๋องตวนอย่างแรงให้ตายสิ ไม่ช้าก็เร็วเขาคงตายด้วยน้ำมือของพ่อตา“อยากให้ข้าตาย บอกตั้งแต่แรกสิขอรับ ข้าหาเชือกมาแขวนคอตัวเองได้” เฉินฝานพูดอย่างไม่สบอารมณ์“ไม่เอาๆๆ ลูกเขยของข้าอายุยืนยาว จะตายได้อย่างไร”“ไม่อยากให้ข้าตาย เช่นนั
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1131
“ข้าขอเตือนเจ้า อย่ามั่นใจเกินตัว วันก่อนเจ้าเองก็เห็นแล้วว่าเฉินฝานช่วยคนตายเหล่านั้นให้รอดชีวิตได้ หากเฉินฝานถอนพิษหญ้าไส้ขาดได้แล้ว ข้าสามารถสร้างหุบเขาร้อยบุปผาให้เจ้าได้ ก็เผาหุบเขาร้อยบุปผาของเจ้าได้เช่นกัน”เสิ่นหมิงหยวนทำสีหน้าอำมหิตและเฉียบคม ไป่ชงซานรีบเอ่ยสาบานทันทีว่า “ใต้เท้า ท่านวางใจได้ขอรับ พิษหญ้าไส้ขาดของหุบเขาร้อยบุปผาของข้า ต่อให้เป็นบัวหิมะภูผาสวรรค์หรือโสมพันปีก็ไม่มีประโยชน์” เมื่อเห็นท่าทีสาบานอย่างหนักแน่นของไป่ชงซาน สีหน้าของเสิ่นหมิงหยวนก็ดูดีขึ้นเล็กน้อย เขาหันหน้าไปถามหลี่ชิ่งที่อยู่อีกด้านหนึ่ง“ข้าเคยบอกแล้วไม่ใช่หรือว่าอย่าให้พวกเขาขนตัวยากลับมาได้อย่างราบรื่น? เหตุใดหงอิงกับอ๋องตวนถึงเข้าเมืองได้ง่ายดายถึงเพียงนั้น?” หลี่ชิ่งรีบตอบกลับว่า “ลูกน้องรายงานมาว่า สิ่งที่หงอิงกับอ๋องตวนนำกลับมาจากแคว้นหลู่ไม่ใช่ตัวยา ดังนั้นพวกเขาเลยไม่ได้ลงมือขอรับ” เสิ่นหมิงหยวนอึ้งไป “สิ่งที่ขนกลับมาไม่ใช่ตัวยา?”เสิ่นหยวนเลี่ยงเองก็รู้สึกประหลาดใจมาก “ไม่ขนตัวยากลับมา เช่นนั้นพวกเขาขนสิ่งใดกลับมา?”หลี่ชิ่งกำลังคิดจะตอบกลับ ฉินเย่ว์เหมยก็เดินเข้ามาจากปลายถนนอี
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1132
เฉินฝานยิ้มบาง ๆ “ไม่มีสิ่งใดที่ไม่อาจให้เห็นได้ ฝ่าบาทกับใต้เท้าเสิ่นอยากดู เช่นนั้นก็ดูเถิด”เสิ่นหมิงหยวนก็รอคำพูดประโยคนี้ของเฉินฝาน เสียงพูดของเฉินฝานยังไม่ทันจบ หลี่ชิ่งก็แหวกม่านบนรถม้าออกภายใต้การบอกเป็นนัยของเขา ???!!!เมื่อผ้าม่านเปิดออก ผู้คนมากมายล้วนตะลึงงัน“ของพวกนี้ถือเป็นตัวยาอันใดกัน?”“ใต้เท้าเฉิน มีผู้ได้รับพิษมากมายถึงเพียงนั้น เรื่องนี้เกี่ยวพันถึงชีวิต ท่านไม่อาจทำเป็นเล่นได้นะ” มุมปากของเสิ่นหมิงหยวนจะฉีกยิ้มถึงหูแล้วครั้งนี้เขาอยากดูว่าเฉินฝานจะอธิบายอย่างไรของที่อยู่บนรถม้าไม่ใช่ตัวยาทั่วไปจริง ๆ แต่เป็นนมวัวและถั่วเขียวจำนวนมาก รวมถึงดอกพลับพลึงแมงมุมที่มีพิษไม่น้อยด้วย“นำของพวกนี้กลับมา ไม่ใช่ว่าจะให้ผู้ได้รับพิษรอความตายหรือไร?”“ก่อนหน้านี้เห็นว่าเขาช่วยชีวิตคนมากมายถึงเพียงนั้น อีกทั้งยังเฝ้าอยู่ที่ศูนย์บรรเทาทุกข์ทั้งวันทั้งคืน ยังนึกว่าเขาตั้งใจช่วยเหลือคนจริง ๆ”“ข้ารู้ว่ามันต้องเป็นแบบนี้ หากเขาอยากช่วยเหลือคนจริง ๆ ก็คงไม่วางยาพิษหรอก”“โชคดีที่ท่านอัครเสนาบดีเบื้องขวาคอยยืนกรานจะดูของบนรถ ไม่เช่นนั้นพวกเราก็คงโดนเขาหลอกลวงเช่นนี้ไ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1133
“แต่ว่า...” ฉินเย่ว์เหมยยังคงทำสีหน้ากังวลใจ “อาหารอย่างถั่วเขียวกับนมพวกนี้จะเป็นยาได้อย่างไรแถมยังมีดอกพลับพลึงแมงมุมนั้นอีก...”“ดอกพลับพลึงแมงมุม นั่นมันดอกพลับพลึงแมงมุม!” คำพูดของฉินเย่ว์เหมยถูกเสียงตะโกนแหลมสูงกลบไว้ มีคนในหมู่ชาวบ้านจำดอกพลับพลึงแมงมุมได้ เมื่อเสียงของคนผู้นั้นดังขึ้นก็ทำให้เกิดความตื่นตระหนกขึ้นมาทันที“ดอกพลับพลึงแมงมุม?” “ดอกพลับพลึงแมงมุม!”“นั่นมันดอกไม้พิษไม่ใช่หรือ? ได้ยินว่าพิษร้ายแรงมาก หลังจากเผลอทานเข้าไปจะอาเจียนหนักไม่หยุดเป็นเวลานาน เจ้าแน่ใจนะว่าเจ้าไม่ได้ดูผิดไป?”“ไม่มีทางดูผิดอย่างแน่นอน ข้าไปแคว้นหลู่บ่อย ๆ แคว้นหลู่มีดอกพลับพลึงแมงมุมมากที่สุด”“ตอนแรกก็หญ้าไส้ขาด ตอนนี้ก็เป็นดอกพลับพลึงแมงมุม เฉินฝานยังไม่ยอมรับอีกหรือว่าเขาสมคบคิดกับแคว้นหลู่ทำร้ายต้าชิ่งของพวกเรา”“เขาอยากจะยกแคว้นต้าชิ่งของเราให้แคว้นหลู่! เขาคือคนขายชาติ!”“คนขายชาติเช่นนี้ ฝ่าบาทยังจะปกป้องเขาอีกหรือ?”ประชาชนเดือดดาล ไม่ว่าคำพูดอะไรล้วนมีหมด แน่นอนว่าคนที่ตะโกนเสียงดังเหล่านั้น ส่วนมากล้วนจงใจปลุกปั่น พวกเขาถึงขนาดที่ชี้ปลายหอกไปยังฉินเย่ว์เหมยด้วยชาวบ้า
Latest chapter
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1315
“อะไรนะ!?”“ตอนนี้องค์หญิงเสี่ยวฉู่พาฝ่าบาทไปที่ประตูอู่แล้วขอรับ เจ้าสิ่งนั้น ปะ ปะ...”“ปืนไรเฟิล”“ใช่ ๆ ปืนไรเฟิล ปากกระบอกปืนไรเฟิลจ่อพระเศียรของฝ่าบาทอยู่เลยขอรับ!”“หา นี่เป็นเพราะอะไรกัน?”บรรดาพี่สาวน้องสาวตระกูลฉินได้ยินข่าวขึ้นมา“กราบทูลบรรดาองค์หญิง ข้อเรียกร้องขององค์หญิงเสี่ยวฉู่คืออยากให้ท่านอัครเสนาบดีกับฝ่าบาทอภิเษกสมรสกันเดี๋ยวนี้เลยพ่ะย่ะค่ะ”“เหลวไหล!”เฉินฝานพุ่งตัวออกไปราวกับพายุเวลานี้บรรดาพี่น้องตระกูลฉินที่เพิ่งแสดงท่าทีรีบร้อนทำหน้าร้อนใจกลับมีสีหน้าแจ่มใส ถึงขนาดที่นั่งลงปรึกษาหารือกันฉินเย่ว์โหรว “พี่หญิงรอง ท่านมีฝีมือดี ท่านรีบไปขวางอยู่ที่หอด้านบนประตูอู่ อย่าให้นายท่านลงมา” ฉินเย่ว์เจียว “ไม่มีปัญหา พอถึงเวลานั้นข้าจะเรียกน้องหวั่นเอ๋อร์ นายท่านหนีไม่รอดแน่”ฉินเย่ว์ฉิน “เช่นนั้นข้าจะให้พี่น้องในวังเซียวเหยาก่อนหน้านี้ไปเดินเล่นแถว ๆ ประตูอู่ให้หมดเลย จะต้องครึกครื้นเป็นแน่ รับรองว่าพี่น้องทหารองครักษ์พวกนั้นจะต้องมองสาวงามอย่างไม่หวาดไม่ไหว”สามพี่น้อง “ความปรารถนาของเสี่ยวฉู่ พวกเราในฐานะพี่สาวจะต้องช่วยอย่างเต็มที่!”เมื่อมองถนนละแวกป
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1314
“ข้าไม่ได้ขัดขืนจริง ๆ” เย่ลวี่เลี่ยก้มหน้าลง ชายสูงแปดฉื่อทำสีหน้าที่เต็มไปด้วยความท้อแท้ใจ เขาอยากขัดขืนอยู่แล้ว แต่ฉินเย่ว์ฉู่ไม่ได้ให้โอกาสนั้นกับเขาเลยตอนที่ฉินเย่ว์ฉู่บุกเข้ามาในกระโจมใหญ่ของเย่ลวี่เลี่ย ก็ยิงปืนกำจัดองครักษ์ของเย่ลวี่เลี่ยก่อนพูดแล้วก็น่าอับอาย เย่ลวี่เลี่ยที่เคยผ่านศึกมาอย่างโชกโชนตกใจกลัวรูเลือดตรงกลางหน้าผากขององครักษ์ เขาไม่เคยเห็นอาวุธที่รวดเร็วขนาดนี้มาก่อนเลยได้ยินแค่เสียงดังปัง หน้าผากขององครักษ์ก็มีรูเลือดใหญ่ขนาดนี้แล้ว ความเร็วที่แม้แต่เทพเซียนก็ทำไม่ได้ ความแม่นยำที่แม้แต่เทพเซียนก็ยังทำไม่ได้ในตอนที่ฉินเย่ว์ฉู่ยกปืนขึ้นแล้วลั่นไกอีกครั้ง เมื่อเย่ลวี่เลี่ยได้ยินเสียง เขาก็ตกใจจนสลบไปทันที หลับไปตื่นหนึ่งถึงค่อยพบว่าฉินเย่ว์ฉินยิงใส่หมวกเล็กของเขาเท่านั้นตกใจสาวน้อยจนสลบไป ไม่ว่าสือจิ่งซานผู้นี้จะถามอย่างไร เย่ลวี่เลี่ยก็ไม่บอกเขา .....ในคืนที่เย่ลวี่เลี่ยถูกจับ ข่าวก็ไปถึงเมืองหลวงแล้ว “เครื่องอัดเสียงพลังงานแสงอาทิตย์ เครื่องเสียง...” ขณะที่ฉินเย่ว์เหมยอ่านคำเหล่านี้ก็ถามเฉินฝานด้วยความมึนงงว่า “จดหมายของเสี่ยวฉู่บอกว่า นางแค่อาศ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1313
“นางไม่รู้หรือว่าพวกเราไม่อยากลงมือจริงจัง?” “พอไปถึงค่ายทหารของชาวหู ไม่ใช่แค่โดนฆ่าธรรมดาแบบนั้นหรอกนะ” ชาวหูไม่มีทางปล่อยสตรีชาวต้าชิ่งใด ๆ ที่ตกอยู่ในมือพวกเขา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสตรีชาวต้าชิ่งที่หน้าตางดงามฐานะสูงศักดิ์อย่างฉินเย่ว์ฉู่ พฤติกรรมของพวกเขาใช้คำว่าเดรัจฉานมาอธิบายยังไม่พอเลย สือจิ่งซานสะบัดแขนเสื้อ “พอได้แล้ว สตรีนางเดียวไม่มีค่าพอให้เราต้องใส่ใจหรอก นางอยากตายก็ปล่อยนางไปเถิด โจวจวี่ เจ้าส่งคนไปบอกเยลวี่เลี่ยว่าให้พวกเขาเหลือศพไว้ครบถ้วน ข้าจะซื้อศพไว้ใช้ประโยชน์” ไม่ต้องให้สือจิ่งซานรอนานเกินไป วันรุ่งขึ้นทหารลาดตระเวนก็มารายงาน “ว่าไงนะ? เยลวี่เลี่ยมาด้วยตนเอง?”“ท่านแม่ทัพใหญ่ หากพูดให้ตรงคือเยลวี่เลี่ยโดนฮูหยินเล็กของท่านอัครเสนาบดีจับกุมมาขอรับ”“เจ้าพูดอีกทีสิ?”ทหารลาดตระเวนพูดซ้ำถึงสามรอบเต็ม ๆ สือจิ่งซานก็ยังไม่เชื่อไม่ใช่แค่สือจิ่งซานที่ไม่เชื่อ ต่อให้เป็นผู้ถูกจับกุมอย่างเยลวี่เลี่ยก็ไม่เชื่อเช่นกัน เขาจะโดนสตรีนางเดียวจับกุมได้อย่างไรยิ่งไปกว่านั้นสตรีผู้นี้ยังอายุน้อย พาทหารหญิงรุ่นราวคราวเดียวกันมาแค่ร้อยกว่าคนเมื่อฉินเย่ว์ฉู่พาเยลวี่เล
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1312
สือจิ่งซานยกมุมปากยิ้มคลุมเครือ “แปรพักตร์อันใดกัน ฝ่าบาทกับท่านอัครเสนาบดีเห็นอกเห็นใจกองทัพหมาป่าเรา จึงส่งสะใภ้คนเล็กมา เช่นนั้นกองทัพหมาป่าเราย่อมต้องต้อนรับสะใภ้ท่านนี้ให้ดี ๆ”“แม่ทัพใหญ่กล่าวถูกต้อง พวกเราต้อง ‘ต้อนรับ’ ให้ดี ๆ!” โจวจวี่พูดคล้อยตามทันที ไม่นานนักก็มีคำสั่งจากในกระโจมใหญ่ ให้ทหารแม่ทัพทั้งหมดของกองทัพหมาป่าเปลือยท่อนบนยุคโบราณที่จารีตเคร่งครัดอย่างยิ่ง การเปลือยท่อนบนเช่นนี้เป็นพฤติกรรมดูหมิ่นไม่ให้ความกียรติสตรีอย่างรุนแรงยิ่งกว่านั้นฉินเย่ว์ฉู่เป็นภรรยาเอกของอัครเสนาบดีขั้นหนึ่ง องค์หญิงแห่งต้าชิ่ง พระขนิษฐาแท้ๆ ของฮ่องเต้หญิงหากฉินเย่ว์ฉู่เป็นเพียงสตรีทั่วไปในยุคนี้ เกรงว่ามีแต่จะตกใจจนมือไม้อ่อนไปหมดทหารแม่ทัพทั้งหมดของกองทัพหมาป่าเปลือยท่อนบนออกจากกระโจม รอดูท่าทางตกใจกลัวจนร้องไห้โฮยกใหญ่ของฉินเย่ว์ฉู่“ผู้ชายมากมายถึงเพียงนี้ข่มขู่เด็กสาวคนเดียวจะไม่เกินไปหน่อยหรือ” มีบางคนรู้สึกว่าแบบนี้ไม่ค่อยดีนัก แต่คำพูดของเขาก็โดนคนอื่นสวนกลับทันที “เกินไปอันใดเล่า เฉินฝานเป็นคนส่งมา ให้เขาหยามพวกเราได้เท่านั้น แต่ไม่ยอมให้พวกเราตอบโต้คืนหรือ? เปลือย
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1311
เย่ว์หนูได้รับบาดเจ็บในระหว่างที่ปกป้องเฉินฝานครั้งหนึ่ง ร่างกายของนางตอนนี้จึงไม่แข็งแรงเหมือนเมื่อก่อน เดิมทีเฉินฝานอยากให้หวงหวั่นเอ๋อร์ตามฉินเย่ว์ฉู่ไป มีหวงหวั่นเอ๋อร์อยู่ อย่างน้อยที่สุดก็ไม่มีปัญหาเรื่องความปลอดภัยของฉินเย่ว์ฉู่ ผลปรากฏว่าฉินเย่ว์ฉู่ปฏิเสธแม้กระทั่งหวงหวั่นเอ๋อร์ด้วยฉินเย่ว์ฉู่พาทหารหญิงไปหนึ่งร้อยกว่าคน มุ่งตรงสู่ทางเหนือ บุกไปยังกองทัพหมาป่าอย่างกล้าหาญ “เจ้าปล่อยให้นางไปเช่นนี้หรือ?” คนที่ตำหนิเฉินฝาน ไม่ใช่แค่พี่น้องตระกูลฉินทั้งสามคนในจวนสกุลเฉิน แม้แต่ฉินเย่ว์เหมยที่อยู่ในวังหลวงก็รีบออกมาเช่นกันนางคิดว่าไม่ว่าอย่างไร อย่างน้อยที่สุดเฉินฝานต้องให้ฉินเย่ว์ฉู่นำกองพลมือปืนไป“เย่ว์ฉู่เป็นน้องเล็กของพวกเจ้า น้องเล็กของพวกเจ้ามีนิสับแบบไหน พวกเจ้าไม่รู้เลยหรือไร?” คำพูดประโยคเดียวของเฉินฝานทำให้พวกนางสำลักแล้วแม้ว่าฉินเย่ว์ฉู่จะเป็นน้องเล็กสุดในตระกูลฉิน ทว่าตั้งแต่เด็กจนโต นางมีความคิดของตัวเองมากที่สุด ขอเพียงเป็นเรื่องที่นางตัดสินใจแล้ว ไม่มีใครสามารถทำให้นางเปลี่ยนใจได้“แต่ว่า...” ฉินเย่ว์โหรวที่เป็นคนกังวลใจมากที่สุด ขมวดคิ้วมุ่น ดูกลัดกล
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1310
การปรากฏตัวของนาง ทำให้ทุกคนรู้สึกปีติยินดีกันมากแต่ฉินเย่ว์เจียวกลับถลึงมองสตรีผู้นั้น “พอได้แล้ว เสี่ยวฉู่เจ้าเด็กตัวแสบ แสร้งทำตัวเป็นผู้ใหญ่อันใด ยังไม่รีบเข้ามาอีก?” ฉินเย่ว์ฉู่ขี่ม้าเข้ามา ขณะที่นางผ่านฉินเย่ว์เจียวยังไม่ลืมเถียงกลับว่า “พี่หญิงรอง ข้าอายุยี่สิบแล้ว เป็นผู้ใหญ่ตั้งนานแล้วนะ”ฉินเย่ว์เจียวเชิดหน้าขึ้นสูง “ไม่ว่าเจ้าจะอายุเท่าไหร่ ถึงอย่างไรในสายตาข้า เจ้าก็เป็นเด็กตลอดกาล” ฉินเย่ว์ฉู่ควบม้าตรงมาหาเฉินฝาน แล้วฟ้องเขาว่า “นายท่านดูสิเจ้าคะ พี่หญิงรองรังแกข้าอีกแล้ว นางรังแกข้ามาตลอด ท่านไม่จัดการนางบ้างหรือ?”เฉินฝานมองฉินเย่ว์ฉู่ที่สดใสมั่นใจในตัวเองตรงหน้า ภาพที่เขาเห็นฉินเย่ว์ฉู่ครั้งแรกเมื่อสิบปีก่อนฉายขึ้นมาในสมอง เกิดความรู้สึกราวกับว่าเวลาผ่านไปชาติหนึ่งเด็กสาวที่ขี้กลัวในวันวาน บัดนี้กลายเป็นโฉมสะคราญที่มีสง่าราศี เฉินฝานรู้สึกภาคภูมิใจเล็กน้อย“เหตุใดที่กลับมาตอนนี้ ไม่ต้องเข้าเรียนแล้วหรือ?” เฉินฝานถามตั้งแต่ฉินเย่ว์ฉู่อายุสิบห้า เฉินฝานก็ส่งนางไปเรียนที่โรงเรียนสตรีในเมืองเซียนตู“นายท่าน ข้าน้อยเรียนจบแล้วเจ้าค่ะ”“เรียนจบแล้ว?”“ข้าน้อยเ
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1309
วันนี้เป็นวันหยุดพักผ่อน ซึ่งทั้งเดือนจะมีเพียงวันเดียวเท่านั้น นี่เป็นวันที่หาได้ยาก ในฐานะที่ฉินเย่ว์โหรวเป็นภรรยาเอกที่ดูแลบ้านย่อมไม่ปล่อยให้หลุดมือไปง่าย ๆ นางได้เตรียมการไว้ล่วงหน้าหลายวันแล้วว่าวันนี้พวกเขาจะไปเที่ยวเล่นกินอาหารที่ชานเมืองกันทั้งครอบครัวนี่เป็นสิ่งที่เฉินฝานเสนอขึ้นเมื่อหลายปีก่อน หลังจากครั้งนั้น ฉินเย่ว์โหรวก็หลงใหลอยู่สุดซึ้ง ขอเพียงเฉินฝานมีวันหยุด นางจะต้องออกไปให้ได้สถานที่เที่ยวเล่นกินอาหารกันในครั้งนี้มีทิวทัศน์งดงามราวกับภาพวาดเหมือนเช่นเคยเฉินฝานนั่งอยู่บนเก้าอี้พนักพิง กินผลไม้มองบุตรชายบุตรสาวเล่นกันอย่างสนุกสนานบนทุ่งหญ้า ส่วนบรรดาภรรยาก็ยุ่งอยู่กับการเตรียมอาหารกลางวันกลิ่นอาหารที่เฉินฝานชอบลอยอยู่ในอากาศอาหารของพวกเขาทั้งหมดเป็นรูปแบบยุคปัจจุบัน เนื้อแกะย่างทั้งตัว สเต๊กซี่โครงย่าง หมูสามชั้นย่าง ปีกไก่ย่าง กระดูกอ่อนย่าง... ยังมีหม้อไฟทะเล และผลไม้แช่เย็นต่าง ๆ นานา“อืม~” เฉินฝานสูดจมูก แล้วแค่นเสียงเบา ๆ ด้วยความพึงพอใจ เขาหลับตาพักผ่อน พักผ่อนสักพักก็เริ่มกินได้แล้ว“ฮี่!”เฉินฝานเพิ่งจะนอนหลับก็ตกใจตื่นกับเสียงร้องฮี่ของม้า “
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1308
หลังจากสือจิ่งซานควบคุมกองทัพหมาป่า เขาก็เปลี่ยนตัวแม่ทัพก่อนหน้านี้ทั้งหมด ตอนนี้ทหารเหล่านี้ล้วนเชื่อฟังสือจิ่งซานเท่านั้น“ใครบังอาจวิจารณ์ฝ่าบาทและท่านอัครเสนาบดีที่นี่?”สือจิ่งซานตวาดอย่างเย็นชา เขาเดินแหวกแม่ทัพเหล่านั้นพร้อมกับเอ่ยวาจา หลังจากนั้นก็หันกาย สายตากวาดมองไปบนร่างแม่ทัพเหล่านั้นห“ข้าน้อยไม่บังอาจวิจารณ์ เดิมทีสิ่งที่ข้าน้อยพูดก็เป็นความจริง หากไม่มีกองทัพหมาป่าของเรา ไม่มีท่านแม่ทัพใหญ่ ต้าชิ่งจะสงบสุขเหมือนทุกวันนี้ได้อย่างไร เวลานี้กลับให้เฉินฝานผู้นั้นยึดความดีความชอบทั้งหมดไว้เพียงผู้เดียว” “ถูกต้อง พวกเรารู้สึกว่าไม่ยุติธรรมกับท่านแม่ทัพใหญ่เลย”แม้ว่าเสียงของพวกแม่ทัพจะเบาลงแล้ว แต่ความโกรธเกรี้ยวและความไม่พอใจในคำพูดกลับยิ่งรุนแรงขึ้น “เหลวไหล เดิมทีความสงบสุขของต้าชิ่งก็เป็นหน้าที่ของกองทัพหมาป่าเรา ในฐานะที่ข้าเป็นแม่ทัพใหญ่ของกองทัพหมาป่ายิ่งต้องทำเช่นเดียว ต่อไปหากมีใครกล้าบังอาจวิจารณ์ฝ่าบาทกับอัครเสนาบดีอีก ลงโทษโบยด้วยไม้พลองทหาร!”“ท่านแม่ทัพใหญ่...”“ทหาร!” สือจิ่งซานตัดบทคนผู้นั้น “นำตัวสวี่ต๋าออกไปโบยด้วยไม้พลองทหารห้าสิบที!” ไม่นานนัก
เขยอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ บทที่ 1307
ตอนนี้น่าจะถือว่ารักษาสัญญาแล้วกระมังฉินเย่ว์เหมยรับประทานอาหารค่ำที่จวนสกุลเฉิน พี่น้องทั้งห้าคุยเล่นกันในห้องจนดึกดื่น หลี่เต๋อฉวนเร่งอยู่หลายครั้ง ฉินเย่ว์เหมยถึงค่อยอำลาบรรดาน้องสาวของตนด้วยความอาลัยอาวรณ์“พี่หญิงใหญ่ ท่านถอนรับสั่งได้หรือไม่?”เมื่อเห็นฉินเย่ว์เหมยกำลังจะจากไป ฉินเย่ว์ฉินก็รีบเอ่ยขึ้นมา“รับสั่งใดเล่า?” ฉินเย่ว์เหมยหันหน้ากลับมาถาม“ก็เรื่อง ก็เรื่อง...” เสียงของฉินเย่ว์ฉินแผ่วเบา หน้าแดงเล็กน้อย “เข้าหอในวันนี้”แม้ยามนี้ฉินเย่ว์ฉินไม่รังเกียจเฉินฝานแล้ว แต่นางยังไม่ได้เตรียมใจแต่งงานกับเฉินฝาน “เหตุใดต้องถอนคืนด้วย เจ้าเองก็อายุไม่น้อยแล้ว ควรจะมีทายาทให้สามีของเจ้าได้แล้ว เช้านี้ข้าตรวจดูปฏิทินโหรแล้ว วันนี้เป็นวันดี ไม่อนุญาตให้ปฏิเสธอีก”นี่ก็คือการปราบปรามโดยสายเลือด ก่อนที่ฉินเย่ว์เหมยจะมา พวกฉินเย่ว์เจียวไม่อาจเอ่ยถึงเรื่องเข้าหอได้เลย เวลานี้เมื่อฉินเย่ว์เหมยเอ่ย ฉินเย่ว์ฉินไม่อาจโต้แย้งได้แม้แต่คำเดียว “ยังจะว่าข้าอีก ท่านก็เหมือนกันไม่ใช่หรือ ไม่ใช่ว่าท่านเองก็หาเหตุผลต่าง ๆ เพื่อหนีนายท่านหรือไร” ขณะที่ฉินเย่ว์เหมยหันกายเดินจากไป ฉินเย่ว์ฉ
