บทที่ 64 บอกคุณตาของเธอ

“ตอนนี้ผมอยู่ในห้องพัก ริชชี่อยู่ในห้องทำงานของผม ผมเปิดผ้าม่านให้กล้องวงจรปิดฝั่งลานจอดรถส่องมา เธอฉีกเสื้อผ้าของตัวเองด้วยนะอา” ชายหนุ่มรีบบอกพลางถอนหายใจแรง ๆ

‘โทรบอกให้มัดหมี่กลับไปก่อน เอกสารแก้วันหลัง’

“มาตอนนี้ก็เข้าใจผิดไปใหญ่สิครับ ผู้หญิงเขาก็ต้องเชื่อผู้หญิงด้วยกันทั้งนั้นแหละ” ชายหนุ่มสวนขึ้นพลางถอนหายใจ *มาก็บรรลัยเท่านั้นสิ...* ชายหนุ่มคิดในใจ

‘งั้นก็นอนรอไอ้ชาติ’

“ผมมีนัดนะครับ แล้วเอกสารโครงการร่วมทุนทำใยผ้าจากขนสัตว์ของอาก็อยู่บนโต๊ะนะ” ชายหนุ่มรีบพูดขึ้นเพราะกลัวว่าสุรชาติจะไม่มาเร็วและเอกสารสำคัญของบริษัทบางอย่างก็วางอยู่บนโต๊ะ ถ้าริชชี่ทำลายหรือนำข้อมูลออกไปขายรับรองว่าบริษัทเสียหายมากแน่ ๆ

‘เออ...อีก 15 นาทีถึง กูไปเอง’ ว่าจบคุณอาก็กดวางสายลุกขึ้นยืนหันไปมองหน้าคุณแม่ที่นั่งก้มหน้าร้องไห้เบา ๆ เมื่อคิดว่าตัวเองเป็นสาเหตุที่ทำให้เป็นแบบนี้ ท่านดอกเตอร์ก้มลงหอมแก้มคุณแม่เบา ๆ แล้วคุกเข่าลงเช็ดน้ำตาให้ท่าน

“แม่ชักศึกมาหาลูกหลาน” คุณหญิงว่าขึ