บทที่ 7 จวนตระกูลฟาง

จวนตระกูลฟาง

"เร็วๆ เข้าสิ เร่งมือหน่อย อีกไม่กี่วันที่จวนจะมีงาน ดี!!! ทำความสะอาดตรงนั้นให้ดี"

เสียงของหญิงชราผู้หนึ่งเอ่ยกับสาวใช้ พลางส่ายหน้าไปมองที่เหล่าสาวใช้ตัวน้อยที่ทำงานได้ชักช้าไม่ทันใจ ก่อนจะหันไปมองสตรีวัยกลางคนตรงหน้าที่ยามนี้กำลังส่งเสียงไอออกมาเบาๆ 

"ฮูหยินใหญ่ ท่านไปพักเถิดเจ้าค่ะ ทางนี้บ่าวจะดูแลเอง"

สตรีวัยกลางคนผู้นั้นส่ายหน้าพร้อมกับยิ้มออกมาเล็กน้อย 

"ข้าจะอยู่ดูตรงนี้แหละ อีกไม่กี่วันจะมีจวนขุนนางมากมายมาร่วมงานชมดอกเหมยในจวนของเรา จะให้ขาดตกบกพร่องไม่ได้เด็ดขาด"

"เจ้าค่ะฮูหยินใหญ่" 

สตรีวัยกลางคนผู้นี้ก็คือฟางฮูหยิน เป็นภรรยาเอกของเสนาบดีฟาง นางมีบุตรชายหนึ่งคนมีนามว่าฟางไฉหรง ส่วนบุตรสาวนั้นหายสาบสูญไปอย่างไร้ร่องรอย นางตามหาเท่าใดก็ไม่พบ ทำได้เพียงเศร้าเสียใจจนป่วยเรื้อรังมาหลายสิบปี 

ในจวนตระกูลฟาง นอกจากมีนางเป็นฮูหยินใหญ่แล้ว ยังมีฮูหยินรองอีกนางหนึ่งนามว่า หยวนชิง นางมีลูกแฝดชายหญิงนามว่า ฟางเหมยลี่และฟางอวี้เฉวียน ปีนี้มีอายุสิบหกปีเต็มแล้ว 

"พี่หญิง ได้ยินว่าช่วงนี้ร่างกายของท่านไม่สู้ดี เหตุใดจึงไม่พักเล่าเจ้าคะ งานนี้ให้ข้าช่วยทำแทนก็ได้ ข้ายินดี"

เมื่อได้ยินเสียงแหลมเล็กที่แฝงไปด้วยความเสแสร้ง ทำให้ฮูหยินใหญ่ฟางถอนหายใจออกมาคราหนึ่งก่อนจะหันไปมองและยิ้มให้ผู้มาเยือน 

หยวนชิง

"ไม่รบกวนน้องสาวให้ต้องลำบากดีกว่า เดิมทีงานนี้ก็เป็นหน้าที่ของภรรยาเอกเช่นข้าอยู่แล้ว ภรรยารองเช่นเจ้าอย่าได้ลำบากเลย"

ฟางฮูหยินเน้นหนักตรงคำว่าภรรยาเอกและภรรยารอง ฮูหยินรองหยวนชิงที่ได้ยินเช่นนั้นก็ชะงักไปในทันที นางลอบกำมือแน่น แต่ทว่าใบหน้ายังประดับไปด้วยรอยยิ้ม

"พี่สาว น้องเพียงอยากช่วยแบ่งเบาภาระในจวนเพียงเท่านั้นเจ้าค่ะ"

"เช่นนั้นเจ้าก็ไปดูในโรงครัวเถิด งานหยาบๆ เช่นนั้นเหมาะกับเจ้าที่สุด"

"ฮูหยินใหญ่!!!"

ฮูหยินรองหยวนชิงหมดความอดทนแล้ว จากใบหน้าที่เปื้อนยิ้มในคราแรก บัดนี้แปรเปลี่ยนเป็นถมึงทึงบึ้งตึงในทันที ฮูหยินใหญ่ฟางจ้องมองฮูหยินรองหยวนชิงด้วยแววตาที่เย็นชา ก่อนจะเอ่ย 

"เอาเวลาไปอบรมบุตรสาวของเจ้าเถิด อย่าให้อับอายขายหน้าตระกูลอื่นก็พอ"

ฮูหยินรองหยวนชิงที่ได้ยินเช่นนั้นก็ยกยิ้มมุมปากคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยตอบ 

"ข้าอบรมถิงเอ๋อร์เป็นอย่างดีอยู่แล้ว วันหน้านางต้องแต่งเข้าจวนแม่ทัพ พี่หญิงจะให้ข้าอบรมนางเพียงคนเดียวก็ไม่ถูก ยามนี้ท่านรับนางเป็นบุตรสาวภรรยาเอกแล้ว หากนางขายหน้า ท่านก็จะขายหน้าไปด้วยมิใช่หรือ?"

ฮูหยินใหญ่ฟางกัดฟันกรอด นางโมโหยิ่งนัก เพราะบุตรสาวของนางหายไป อีกทั้งนางก็ร่างกายไม่ค่อยสู้ดีนัก จึงไม่อาจให้กำเนิดบุตรสาวได้อีก ทำให้คนที่ต้องแต่งเข้าจวนตระกูลไป๋ก็คือฟางถิงถิง บุตรสาวของหยวนชิง ที่น่าเจ็บใจยิ่งกว่าก็คือสามีของนางเกรงว่าตระกูลไป๋จะรังเกียจที่ฟางถิงถิงเป็นบุตรสาวของภรรยารอง จึงให้นางรับเด็กผู้นั้นเป็นบุตรภรรยาเอกเสีย นางเองก็ไม่อยากทำให้มากเรื่อง เพราะอย่างไรเสียยามนี้สถานการณ์ก็ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว นางจำต้องตกปากรับคำให้สามีของตนสบายใจ ไหนจะต้องทนเห็นหน้าฟางอวี้เฉวียนบุตรชายของนังแพศยานั่นอีกคน นางต้องระวังตัวเป็นอย่างมาก เพราะเกรงว่าหยวนชิงจะคิดไม่ซื่อหวังแย่งชิงตำแหน่งคุณชายผู้สืบทอดไปจากฟางไฉหรงบุตรชายของนาง เมื่อคิดได้เช่นนั้นไป๋ฮูหยินจึงเอ่ยกับฮูหยินรองหยวนชิงด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

"ไสหัวไป"

"เจ้าค่ะพี่หญิง น้องจะไสหัวไปเดี๋ยวนี้"

ฮูหยินรองหยวนชิงเอ่ยอย่างลอยหน้าลอยตา ก่อนจะเดินจากไป ทิ้งให้ฮูหยินใหญ่ฟางกักเก็บความโมโหเอาไว้ จนนางไอออกมาอย่างรุนแรง 

"ฮูหยินใหญ่ เป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ บ่าวบอกแล้ว ว่าท่านอย่าไปเถียงกับคนเช่นนางเลย สตรีเช่นนั้นหน้าด้านหน้าทนจะตายไป"

"ข้าเกลียดนางยิ่งนัก แม่นม"

"ใจเย็นๆ ก่อนนะเจ้าค่ะ"

แม่นมหลิวลูบแผ่นหลังของนางอย่างแผ่วเบา นางเป็นแม่นมและคนรับใช้เก่าแก่ที่ติดตามฮูหยินใหญ่ฟางมาจากบ้านเดิม 

"พาข้ากลับเรือน ข้าอยากพัก"

"เจ้าค่ะ"

ด้านฮูหยินรองหยวนชิงนั้น ยามนี้นางเดินมาหาฟางถิงถิงบุตรสาวของตนที่ยามนี้กำลังสั่งให้เหล่าสาวใช้เลือกชุดสวยๆ มาให้ตนได้ลองสวมใส่อยู่ เมื่อเห็นว่ามารดามาหา ก็รีบยิ้มแย้มเบิกบานพลางเอ่ยถาม

"ท่านแม่ มีแต่ชุดงามๆ ทั้งนั้นเลยเจ้าค่ะ ลูกเลือกสวมใส่ไม่ถูกเลย"

ฮูหยินรองหยวนที่ได้ยินเช่นนั้นก็เอ่ยกับบุตรสาวด้วยความรักใคร่เอ็นดู

"งานชมดอกเหมย เจ้าก็สวมชุดสีชมพูที่ปักลวดลายดอกเหมยนั่นสิ ชุดนั้นน่ะ ท่านพ่อเจ้าสั่งให้คนมาตัดให้เจ้าใหม่มิใช่หรือ ชุดนั้นเหมาะกับเจ้าที่สุดแล้ว เจ้าจะต้องงดงามอ่อนหวานกว่าคุณหนูจวนอื่น ถิงเอ๋อร์ของแม่น่ะ งดงามที่สุดไม่อาจมีคุณหนูตระกูลใดเทียบได้เลยด้วยซ้ำ"

"ท่านแม่ ลูกอยากเจอพี่จื่อเซียนเร็วๆ ยิ่งนัก"

"หืม สำรวมกิริยาบ้างสิลูกแม่ แม่รับรอง หากไป๋จื่อเซียนได้พบเจ้าในวันงานชมดอกเหมยจะต้องตกตะลึงในความงามของเจ้าแน่นอน"

"ท่านแม่ ลูกไม่พูดกับท่านแล้ว"

ฮูหยินรองหยวนชิงมองบุตรสาวที่มีท่าทีเขินอายก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ 

นับตั้งแต่นางแต่งเข้ามาเสนาบดีฟางก็ดีต่อนางไม่น้อย อีกทั้งสวรรค์ยังเข้าข้างนาง ในปีนั้นบุตรสาวของฮูหยินใหญ่ฟางหายตัวไป ทำให้ฟางถิงถิงของนางตกเป็นบุตรสาวที่เสนาบดีฟางรักและทะนุถนอมที่สุด อีกทั้งยังจะได้แต่งข้าจวนตระกูลไป๋ จวนแม่ทัพที่มีหน้ามีตาไม่ต้องอับอายผู้คน

ขอบใจเจ้ามากนะฟางเหมยลี่ ที่หายตัวไป 

ในเมื่อไปแล้วก็ไปลับเถิด อย่าได้เสนอหน้ากลับมาเป็นมารขัดขวางความสุขสบายของพวกข้าสองแม่ลูกอีกเลย!!!