บทที่ 6 สาวใช้

เมื่อเห็นว่าไม่มีสิ่งใดให้น่าดูชมแล้ว ไป๋ซู่ฮวาจึงพาเจียงหว่านหนิงเดินตรงมายังเรือนด้านหลัง ไป๋ซู่ฮวาบอกว่าที่นี่คือเรือนของเหล่าสาวใช้ทั้งหลายที่ทำงานอยู่ในจวนตระกูลไป๋ เมื่อเจียงหว่านหนิงมาถึง ก็พบกับหญิงชราผู้หนึ่งที่กำลังยืนสั่งการเหล่าสาวใช้อยู่ในจวน เมื่อนางหันมาเห็นไป๋ซู่ฮวาก็รีบทำความเคารพทันที 

"คุณหนู มีเรื่องใดให้บ่าวรับใช้หรือเจ้าคะ"

ไป๋ซู่ฮวาที่ได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ย

"ป้าเถา ท่านแม่ข้ารับสาวใช้เข้ามาใหม่ นางเป็นคนที่เคยช่วยข้าเอาไว้ จะเรียกว่าเป็นสหายข้าก็ย่อมได้ ท่านแม่ให้ข้าพานางมาพบท่านก่อน ให้ท่านหาเสื้อผ้าให้นางน่ะ ส่วนเรื่องหน้าที่ในจวนท่านแม่จะจัดการเอง ข้าฝากนางด้วยนะป้าเถา อย่างไรหากนางเปลี่ยนเสื้อผ้าแต่งกายเรียบร้อยแล้ว ท่านช่วยพานางไปที่เรือนใหญ่ที ข้าจะรีบไปพบท่านแม่ก่อน"

"ได้เจ้าค่ะคุณหนู"

ป้าเถาพยักหน้ารับอย่างนอบน้อม ก่อนจะหันไปมองเจียงหว่านหนิงคราหนึ่ง 

ไป๋ซู่ฮวาหันมายิ้มให้เจียงหว่านหนิง ก่อนจะเอ่ยกับนางอย่างสนิทสนม 

"หว่านหนิง เจ้าไม่รู้สิ่่งใดก็ถามป้าเถาได้เลยนะ ป้าเถาน่ะใจดี เป็นคนเก่าแก่ที่ติดตามท่านแม่มาตั้งแต่แต่งงาน"

"ขอบใจเจ้ามากนะ"

"อืม ข้าไปก่อนละ"

เจียงหว่านหนิงพยักหน้าให้ไป๋ซู่ฮวาคราหนึ่ง ก่อนจะหันมาทำความเคารพป้าเถา ป้าเถาจ้องมองนางอีกครา ก่อนจะยิ้มให้นางอย่างเอ็นดู

"เจ้าชื่ออะไรหรือ"

"ข้าชื่อเจียงหว่านหนิงเจ้าค่ะ"

"อืม ข้าจะไม่ถามสิ่งใดให้มากความ เพราะเจ้าเป็นคนสำคัญของคุณหนู อะนี่ เสื้อผ้าสำหรับสาวใช้ในจวน เจ้ารีบไปเปลี่ยนเถิด แล้วออกมาพบข้า เร็วๆ เล่า อย่าให้เหล่านายท่านรอนาน"

"เจ้าค่ะ"

เจียงหว่านหนิงรับเสื้อผ้ามาจากป้าเถา ก่อนจะเดินไปตามทางที่ป้าเถาบอก ซึ่งเป็นสถานที่อาบน้ำและผลัดเปลี่ยนอาภรณ์ของเหล่าสาวใช้ ใช้เวลาไม่นานเจียงหว่านหนิงก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อย ก่อนจะออกมาพบป้าเถา ป้าเถาที่เห็นว่านางค่อนข้างสอนง่าย อีกทั้งยังรู้ความก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ 

"ในเมื่อเข้าจวนมาแล้ว จงเรียกเหล่านายท่านอย่างนอบน้อม ก่อนหน้านี้เจ้าอาจจะเป็นผู้มีพระคุณของคุณหนู แต่เมื่อเข้ามาเป็นสาวใช้แล้ว ก็ต้องเรียนรู้กฎระเบียบ ต่อไปเรียกฮูหยินว่า ฮูหยินใหญ่ ส่วนท่านแม่ทัพก็เรียกว่านายท่าน แล้วก็คุณชายใหญ่และคุณหนู เข้าใจหรือไม่"

"เข้าใจแล้วเจ้าค่ะ"

เจียงหว่านหนิงพยักหน้ารับคำ นางพอเข้าใจแล้ว อย่างไรเสียก็เป็นกฎระเบียบที่ไม่ได้มากมายเกินไปนัก 

"เอาละ ไปพบฮูหยินใหญ่ที่เรือนใหญ่เถิด นางจะได้แจกแจงงานให้เจ้า"

"เจ้าค่ะ"

เจียงหว่านหนิงพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินตามป้าเถาไป 

ด้านไป๋จื่อเซียนที่ยามนี้เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว เขาก็รีบตรงมาที่เรือนใหญ่ทันที ก่อนจะพบว่ายามนี้ไป๋ซู่ฮวาก็อยู่ด้วย เขาจ้องมองของบางอย่างที่อยู่ในมือของไป๋ฮูหยินด้วยแววตาที่เรียบเฉย 

"ท่านพ่อเล่าขอรับ"

"ออกจากจวนไปแล้ว เห็นว่าจะไปที่กองทัพน่ะ จื่อเอ๋อร์มานี่เร็วเข้า จวนตระกูลฟางส่งเทียบเชิญมาให้เราน่ะ อีกสามวันทางนั้นจะจัดงานชมดอกเหมยขึ้นภายในจวน จึงส่งเทียบเชิญมาให้ จื่อเอ๋อร์ แม่จะพาพวกเจ้าไป อย่างไรเสียเรากับตระกูลฟางก็มีสัญญาหมั้นหมายกันมาตั้งแต่เด็ก"

"แล้วแต่ท่านแม่จะจัดการเลยขอรับ"

เขาเอ่ยกับมารดาด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย ก่อนจะคิดเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ 

เดิมทีตระกูลไป๋และตระกูลฟางนั้นสนิทสนมกันมานานแล้ว บิดามารดาของทั้งสองตระกูลเป็นสหายรักกัน ตระกูลฟางเป็นตระกูลบัณฑิต นายใหญ่ของจวนรั้งตำแหน่งเสนาบดี ยามนั้นเขายังเด็กมากนัก ท่านแม่พาเขาไปไหว้พระที่นอกจวน แต่ทว่าระหว่างทางมีโจรดักปล้น โชคดีที่เสนาบดีฟางผ่านมาทางนั้นพอดี จึงได้ช่วยเหลือเขาและท่านแม่เอาไว้ได้ทัน ท่านพ่อของเขาจึงทำสัญญาหมั้นหมายกัน ว่าถ้าหากตระกูลฟางให้กำเนิดบุตรสาวจะให้แต่งเข้าจวนตระกูลไป๋ ไม่กี่ปีต่อมาฟางฮูหยินก็ให้กำเนิดบุตรสาวจริงๆ ทุกอย่างดูเหมือนจะราบรื่น จนกระทั่งมีข่าวว่าบุตรสาวภรรยาเอกของจวนตระกูลฟางถูกลักพาตัวไป ยามนี้ยังหาไม่พบเลย เขาเองกระวนกระวายใจไม่น้อย เขาจดจำใบหน้าจิ้มลิ้มน่ารักของเด็กสาวผู้นั้นได้เป็นอย่างดี น่าเสียดายที่นางหายสาบสูญไปแล้ว ตามหาอย่างไรก็หาไม่พบ 

เมื่อไม่มีบุตรสาวจากภรรยาเอก ตระกูลฟางจึงขอส่งบุตรสาวจากภรรยารองให้เข้าจวนมาแต่งเป็นภรรยาเขาแทน ท่านแม่เดิมทีก็ไม่อยากรับบุตรที่เกิดจากภรรยารองเข้ามาเป็นสะใภ้ แต่เมื่อนึกถึงบุญคุณเก่าก่อน ก็รู้สึกเหมือนน้ำท่วมปากไม่อาจปฏิเสธอันใดได้ 

ไป๋ฮูหยินคล้ายจะรับรู้ได้ถึงความอึดอัดใจของบุตรชาย แต่นางก็ไม่อาจเอ่ยสิ่งใดได้ ยามนี้บุตรสาวภรรยารองผู้นั้น ฟางฮูหยินก็รับนางเป็นบุตรภรรยาเอกไปแล้ว เนื่องจากฟางฮูหยินไม่อาจให้กำเนิดบุตรสาวได้อีก นางจึงจำต้องปล่อยเลยตามเลย 

"เอาเถิด แม่ไปด้วย เจ้าไม่ต้องกังวล"

"ขอรับ เช่นนั้นลูกขอตัวไปที่ค่ายทหารก่อน"

"อืม"

ในขณะที่ไป๋จื่อเซียนกำลังจะเดินออกไปจากจวน เขาก็พบว่าเจียงหว่านหนิงกำลังเดินเข้ามาพร้อมป้าเถา เขาเหลือบตามองนางคราหนึ่ง พบว่ายามที่นางแต่งกายสะอาดสะอ้านแล้วก็ดูงดงามไม่น้อย 

เจียงหว่านหนิงคล้ายรู้สึกได้ว่ามีคนแอบมองนาง จึงเงยหน้าขึ้นไปมอง แต่ทว่าไป๋จื่อเซียนในยามนี้นั้นได้เดินออกจากจวนไปเสียแล้ว

ไป๋ฮูหยินที่เห็นว่าเจียงหว่านหนิงมาถึงแล้ว ก็หันมามองคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ย 

"หว่านหนิง ข้าจะให้เจ้าไปคอยรับใช้ข้างกายจื่อเอ๋อร์ก็แล้วกัน ยามนี้สาวใช้ในเรือนของเขาขาดแคลนอยู่ไม่น้อย คนก่อนๆ ก็ทำงานไม่ถูกใจเขาเลยสักคน เจ้าเห็นเป็นอย่างไร?"

เจียงหว่านหนิงแม้จะประหลาดใจอยู่ไม่น้อย แต่นางก็ไม่อยากโต้แย้งให้มากความ นางมาที่นี่เพราะต้องการทำงานเก็บเงินเพื่อตามหาบิดามารดา ยามนี้มีงานอะไรให้ทำก็ต้องทำไปก่อน อีกอย่างไป๋จื่อเซียนผู้นั้นก็ดูจะเป็นคนที่รับมือได้ง่าย ดูแล้วไม่มีพิษภัยใดๆ แม้แต่น้อย อีกทั้งเขายังช่วยพานางไปหาท่านหมอเพื่อรักษาพิษให้นางอีกด้วย จึงนับว่าเขามีบุญคุณที่ช่วยนางเช่นกัน เมื่อคิดได้เช่นนั้นเจียงหว่านหนิงจึงตกปากรับคำทันที 

"ยามกลางวันจื่อเอ๋อร์จะไม่ค่อยอยู่จวน เจ้าก็มารับใช้ข้ากับซู่เอ๋อร์ที่เรือนใหญ่ได้ หรือไม่ก็ช่วยป้าเถาที่โรงครัวได้เช่นกัน ที่นี่ไม่ได้มีกฎระเบียบเคร่งครัดมากนัก เจ้าไม่ต้องเป็นกังวล เมื่อจื่อเอ๋อร์กลับจวนเจ้าก็ค่อยไปอยู่รับใช้เขา ส่วนค่าแรงข้าจะให้ตามสมควร ไม่เอาเปรียบเจ้าแน่นอน"

"ขอบพระคุณฮูหยินใหญ่มากเจ้าค่ะ"

"อืม ป้าเถา เจ้าสอนกฎระเบียบของสาวใช้ให้นางด้วย"

"เจ้าค่ะ"

เมื่อไม่มีสิ่งใดให้ต้องจัดการแล้ว ไป๋ฮูหยินจึงให้ไป๋ซู่ฮวาพานางเข้าไปพักในห้อง ส่วนเจียงหว่านหนิงก็ตามป้าเถาไปเรียนรู้งานต่างๆ ในจวน 

ที่จวนแม่ทัพแห่งนี้มีเรือนใหญ่และเรือนย่อยหลายเรือน เรือนใหญ่เป็นที่อยู่ของแม่ทัพใหญ่และไป๋ฮูหยิน ส่วนเรือนปีกซ้ายเป็นห้องของไป๋จื่อเซียน ส่วนเรือนปีกขวาเป็นที่อยู่ของไป๋ซู่ฮวา และเรือนย่อยด้านหลังจะเป็นที่พักของเหล่าสาวใช้ภายในจวน ถัดไปเป็นโรงครัวและโรงเก็บฟืน 

เจียงหว่านหนิงมองดูโดยรอบ ก่อนจะพบกับเรือนเล็กหลังหนึ่ง ที่มีเหล่าสตรีแต่งหน้าแต้มชาดทาปากอย่างจัดจ้านอยู่หลายนาง ดูแล้วไม่คล้ายกับสาวใช้นางอื่นๆ ในจวนเลยแม้แต่น้อย 

ป้าเถาคล้ายมองเห็นว่าเจียงหว่านหนิงกำลังมองไปที่สตรีเหล่านั้น จึงเอ่ยขึ้นมาทันที 

"นั่นน่ะ เป็นเหล่าสตรีอุ่นเตียงของคุณชายใหญ่"

สตรีอุ่นเตียง!!!

เจียงหว่านหนิงค่อนข้างแปลกใจไม่น้อย ก่อนจะเข้าใจได้ในทันที แต่ก่อนยามที่อยู่แคว้นฉางอัน นางก็เห็นว่าเหล่าจวนของขุนนางหลายๆ จวนก็มักจะมีสตรีอุ่นเตียงเอาไว้คอยปรนนิบัติ แต่นางยังไม่เคยเห็นกับตาตนเอง ได้มาเห็นวันนี้ถือว่าเปิดหูเปิดตาไม่น้อย 

ไป๋จื่อเซียน เห็นนิ่งๆ เขาก็ร้ายกาจไม่เบาเหมือนกันนะ ได้ยินว่าเขายังไม่แต่งภรรยาเอก แต่สาวใช้อุ่นเตียงกลับมีไม่น้อยเลย

"ไปเถิด ข้าจะสอนเจ้าเรื่องกฎระเบียบในจวนให้เจ้า ไว้รอคุณชายใหญ่กลับมาเจ้าค่อยไปคอยอยู่รับใช้"

"เจ้าค่ะ"

"ส่วนที่พักของเจ้าก็พักห้องใกล้ๆ ข้าไปก่อนก็แล้วกัน"

เจียงหว่านหนิงพยักหน้ารับคำ ป้าเถาเองก็ยิ้มให้นางเล็กน้อย วันนั้นทั้งวัน ป้าเถาสอนกฎระเบียบและการปรนนิบัติรับใช้เหล่านายท่านในจวนให้แก่เจียงหว่านหนิงอย่างใจเย็น