ตาหวาน....
ฉันถูกพี่คีย์อุ้มเข้ามาในห้องนอน และเป็นครั้งแรกที่ได้เข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวของพี่คีย์เพราะปรกติเวลาฉันมาที่ห้องเขาฉันก็จะอยู่แต่ด้านนอกตรงห้องรับแขกค่ะ
เขาโยนฉันลงมาบนเตียง
"อ๊ะ หวานเจ็บนะพี่คีย์"
"มันจะเจ็บกว่านี้ถ้าหวานยังไม่เปลี่ยนใจ"
"เปลี่ยนใจอะไรหวานไม่เข้าใจ"
"ไหนบอกอยากจะเป็นผู้หญิงของพี่"
"เอ่อออ ก็ใช่ไง"
"จะไม่เปลี่ยนใจ?? "
"อื้มมมม" ฉันพยักหน้าอีกครั้ง
"งั้นก็ถอดเสื้อผ้า" ห๊า?? เจ็บที่ว่าคือการมีอะไรกันสินะ
"เอ่อออ คือออ หวานนน" ฉันเริ่มกลัวขึ้นมาแล้วค่ะ ความกล้าความแรดเมื่อกี้หายไปไหนหมด ><
"ว่าไง ถ้าอยากก็ถอดถ้าไม่อยากก็เชิญออกไปจากห้องพี่"
"ถ้าหวานยอมเป็นของพี่ พี่จะยอมคบกับหวานใช่มั้ย" ต้องมีข้อต่อรองค่ะก่อนที่ฉันจะเป็นของเขาทั้งตัวและหัวใจ
"อืมม"
ฉันหลับตาลงนับหนึ่งถึงสิบในใจก่อนจะค่อยๆ ถอดชุดของตัวเองออกทีละชิ้นด้วยมือที่สั่นเทาเพราะอายที่เขายืนกอดอกจ้องมองมาที่ฉันอย่างไม่ละสายตา
ฉันคิดถูกใช่ไหมที่จะยอมเป็นของพี่คีย์ ผู้ชายที่ฉันหลงรักมาหลายปี
"พี่ให้หวานตัดสินใจอีกที"
"หวานตัดสินใจดีแล้ว หวานรักพี่คีย์หวานยอมพี่คีย์"
"พี่อาจจะได้เป็นคนแรกของหวานแต่หวานไม่ใช่คนแรกและคนเดียวของพี่ เข้าใจใช่มั้ย ถ้าหวานเจอใครที่จริงจังกับหวานๆ ก็ไปได้เลย เพราะพี่ไม่ชอบผูกมัดใครพี่คบกับใครไม่เคยนานหวานก็น่าจะรู้ เพราะฉะนั้นหวานอย่าคิดว่าพี่จะหยุดอยู่ที่หวานได้แค่คนเดียว ถ้าหวานรับได้ก็ถอดเสื้อผ้านอนรอพี่บนเตียงได้เลย"
พูดจบเขาก็เดินออกไปยืนรออยู่นอกระเบียงระหว่างที่เขาให้ฉันตัดสินใจ
และสุดท้ายฉันก็ยอมที่จะเป็นของพี่คีย์ ครั้งแรกของฉันกับคนที่ฉันรักแม้จะรู้ว่าเขายังไม่ได้รักตอบ แต่ฉันสัญญากับตัวเองว่าฉันจะทำให้เขารักให้ได้
หลังจากวันนั้นที่ฉันตกเป็นของพี่คีย์ฉันก็ได้มาที่ห้องเขาบ่อยขึ้นแต่ก็ไม่ได้มาทุกวัน มีบ้างที่ฉันมานอนค้างที่ห้องของพี่คีย์โดยอ้างกับแม่ว่ามาค้างบ้านเพื่อน ฉันกะว่าจะบอกเรื่องนี้กับแม่หลังจากที่ฉันเรียนจบมอหกแล้วถ้าบอกตอนนี้แม่อาจตกใจจนเป็นลมที่ลูกสาวเพียงคนเดียวมีแฟนและแฟนของฉันก็คือพี่คีย์ แม่มักจะพูดเสมอว่าเป็นไปไม่ได้หรอกที่พี่คีย์จะมาสนใจฉันเพราะเรารู้จักกันตั้งแต่เด็ก เขาเห็นฉันเป็นแค่น้องเป็นแค่เด็กข้างบ้าน ฉันลืมบอก เขากับฉันอายุห่างกันสองปี ตอนนี้เขาเรียนอยู่ปีสองส่วนฉันอยู่มอหก แต่ไม่นานฉันจะไปเรียนที่เดียวกับเขา เราคงได้เจอกันบ่อยขึ้นมากกว่านี้
เราตกลงเป็นแฟนกันหลายเดือนแล้วค่ะแต่ไม่สามารถบอกให้ใครรู้ได้เพราะมันเป็นคำสั่งของเขา เขาบอกยังไม่อยากให้ใครรู้เขาบอกฉันยังอยู่มอหกมันดูไม่ดีที่จะมีแฟน ฉันก็เข้าใจค่ะ เขาว่ายังไงก็ว่าตามกัน ขอแค่ได้อยู่กับเขาแบบนี้ฉันก็พอใจแล้ว
แต่ช่วงหลังๆ มานี้เขาดูเปลี่ยนไป ฉันโทรหาเขาก็ไม่ค่อยรับสายจะไปหาที่ห้องก็บอกไม่ต้องมาเพราะเพื่อนเขามากินเหล้าที่ห้อง ฉันเริ่มรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงนี้แต่ก็ไม่อยากถาม เพราะกลัว กลัวว่าเขาจะเบื่อและขอเลิก นิสัยพี่คีย์เป็นคนเบื่อง่ายค่ะ เป็นมาตั้งแต่ไหนแต่ไร คบใครก็ไม่นาน จะมีแค่คนเดียวที่พี่คีย์คบนานที่สุดนั่นคือพี่สายไหม พี่สายไหมเป็นเพื่อนพี่คีย์ตั้งแต่สมัยประถมจนถึงมัธยม ทั้งคู่เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันและเพิ่งจะมาคบกันก็ตอนขึ้นปีหนึ่งด้วยกัน แต่เพราะความเจ้าชู้ของพี่คีย์พี่สายไหมก็เลยขอเลิก พี่คีย์ก็เหมือนไม่แคร์แต่ฉันรู้ค่ะว่าเขาเสียใจมากที่ต้องสูญเสียความเป็นเพื่อนและแฟนไปพร้อมกัน พี่สายไหมตัดขาดกับพี่คีย์อย่างเด็ดขาดโดยการย้ายไปเรียนต่อต่างประเทศ ฉันจึงเข้ามาในจังหวะที่เขากำลังเสียใจเพราะเลิกกับพี่สายไหม
ย้อนกลับมาในวันฉันกับพี่คีย์ทะเลาะกัน
หลังจากที่เขาออกไปจากห้องแล้วทิ้งให้ฉันอยู่คนเดียว ฉันตัดสินใจกลับบ้านค่ะ เจอแม่กำลังจะไปทำงานพอดี
"อ้าววหวานไหนบอกจะนอนค้างบ้านเพื่อนไงลูก"
"หวานปวดหัวน่ะค่ะเลยอยากกลับมานอนที่บ้าน"
"งั้นก็ขึ้นไปนอนพักนะลูก แม่ไปเข้าเวรก่อน ปิดบ้านล็อคประตูให้เรียบร้อยนะ"
"ค่ะแม่"
แม่ฉันเป็นพยาบาลค่ะ กำลังจะไปเข้าเวรกลับมาก็คงตอนเช้า ฉันหอมแก้มแม่ก่อนจะเดินเข้าบ้านและจัดการปิดประตูลงกลอน
ฉันเข้าห้องมาก็โทรหาเขาก็ไม่รับสาย พอโทรย้ำไปหลายรอบเขาก็ปิดเครื่อง ฉันนอนร้องไห้จนหลับไป พอตื่นเช้ามาก็รู้สึกคลื่นไส้อยากอาเจียนเลยรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำ ฉันเป็นแบบนี้มาสักพักแล้วค่ะ แต่คิดว่าคงเครียดหลายเรื่องทั้งเรื่องเรียนเรื่องพี่คีย์ พออาเจียนออกมาก็รู้สึกดีขึ้น เลยรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าไปโรงเรียน
ขณะทีฉันกำลังนั่งใส่รองเท้านักเรียนอยู่ตรงหน้าบ้านป้าคริสก็ตะโกนเรียกเพราะรั้วบ้านเราติดกันค่ะ
"ตาหวาน ตาหวานลูก"
"อ้าววป้าคริส สวัสดีตอนเช้าค่ะ"
"ไมค่อยได้เจอกันเลยนะจ๊ะพักนี้ เรียนหนักเหรอลูก"
"ค่ะป้าคริส แล้วนี่ป้าคริสจะไปไหนคะ"
"ไปหาตาคีย์น่ะสิ เมื่อคืนตาคีย์ไปนอนที่ห้องหนูไหม พอตอนเช้าก็ไม่สบายให้ไปหาหมอก็ไม่ยอมไปหนูไหมเลยโทรหาแม่ขอแม่ไปดูอาการตาคีย์ให้หน่อย"
ฉันแทบล้มทั้งยืนเมื่อได้ยินสิ่งที่แม่พี่คีย์พูด พี่สายไหมกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วเมื่อคืนที่โทรหาแล้วปิดเครื่องเพราะไปอยู่กับแฟนเก่า??
"น้องเจแปนจะมาแล้ว^^""ใครคะน้องเจแปน?? ""ก็ลูกในท้องไงพี่ตั้งชื่อเตรียมไว้แล้ว""ตั้งชื่อ?? ตั้งแต่เมื่อไหร่คะ พี่คีย์เพิ่งรู้วันนี้เองนะคะว่าหวานท้อง""พี่เตรียมชื่อลูกตั้งแต่เราไปทำภารกิจที่ญี่ปุ่น ตอนแรกมีสองชื่อเพราะคิดว่าจะได้แฝด แต่ตอนนี้มีคนเดียวพี่เลยให้ชื่อ เจแปน""โห มั่นใจมากเลยนะคะว่าครั้งนั้นยังไงก็ติด""พี่จัดหนักขนาดนั้นหวานไม่ท้องก็ให้มันรู้ไปสิ แต่ไม่คิดว่าจะติดเร็วขนาดนี้ แต่เสียดายไม่ได้แฝด เฮ้อ แต่มาแค่คนเดียวพี่ก็พอใจละ ไม่เสียแรงที่เสียน้ำไปตั้งเยอะ""พี่คีย์พูดอะไรน่าเกลียด>ว่าแต่เรายังไม่รู้เพศใช่ป่ะ""ค่ะตอนนี้ยังบอกเพศลูกไม่ได้ พี่คีย์จะผิดหวังมั้ยถ้าเกิดลูกคนนี้เป็นผู้หญิง""ไม่ล่ะ พี่แค่คาดหวังไว้เท่านั้นจะชายรึหญิงก็ลูกเราไม่ใช่เหรอ""รักพี่คีย์จังค่ะ จุ๊บ จุ๊บ""เฮ้อออ...นี่พี่ต้องไว้หนวดไปจนแก่เลยใช่ไหมถ้าลูกคนสุดท้องของเราคนนี้เป็นผู้หญิง มีลูกสาวเยอะก็เครียดนะเนี้ยต้องมีหนุ่มๆ มาวุ่นวายแน่ๆ "ยังไม่ทันไรก็เครียดแล้วค่ะคุณพ่อลูกดก"ทำไมคะ กลัวอะไร""หวานก็รู้ว่าเมื่อก่อนพี่เป็นยังไง""อ่อ กลัวลูกเจอคนแบบตัวเองว่างั้น""ก็...." พูดไม่ออกแบบนี้คงใช่
คีย์....ผมดูดเลียน้ำหวานที่เธอปลอดปล่อยออกมาจนหมด จากนั้นผมก็รีบยืนขึ้นและดึงเธอมาจูบทันที กลิ่นน้ำรักทั้งของเธอและผมตอนนี้มันคละคลุ้งไปทั้งปากมันทำให้เรากระหายที่จะร่วมรักกันโดยเร็วที่สุด"พี่คีย์ขาาา หวานอยากรักพี่คีย์แล้วววว" เธอโอบรอบคอผมและใช้ขาข้างนึงเกี่ยวมาที่เอวผม ผมรีบจัดการจับท่อนเอ็นมาจดจ่อที่ร่องรักและดันมันเข้าไปทันทีไม่ต้องรอเวลา"อ๊ะ อ๊ะ เสียวค่ะ ของพี่คีย์มันใหญ่มาก มันแน่นไปหมดเลยค่ะพี่คีย์ หื้มมมมม หวานเสียว" เธอพูดพร้อมกับกัดลงมาที่คอผมเพื่อระบาย ผมจัดการจับขาของเธอขึ้นมาเกี่ยวเอวอีกข้างก่อนจะอุ้มเธอขึ้นมาในท่าลิงอุ้มแตง จากนั้นก็เริ่มกระแทกใส่เธอไม่ยั้ง ผมเดินไปกระแทกไปไม่หยุด"อ๊ะ อ๊ะ มันจุกพี่คีย์ มันเสียวด้วย มันลึกมากกอ๊ะ อ๊ะ อ๊าาาา""ของหวานก็ตอดรัดพี่ไม่หยุดเลยครับ พี่ก็จะไม่ไหวเหมือนกัน"ปั่ก!! ปั่ก!! ปั่ก!! ปั่ก!!เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังไปทั่วบริเวณห้องนอนใหญ่โดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงง่ายๆ ผมพาเธอทัวร์ไปทั่วห้องและสุดท้ายก็มาจบลงบนเตียงกว่าสงครามรักจะสงบลงก็กินเวลาไปหลายชั่วโมง ผมกับเธอได้นอนก็เกือบสว่างละครับ ทั้งเหนื่อยทั้งเพลียแต่ก็ฟินนนนนคืนนี้ผมได้ล
ตาหวาน...ตอนนี้เรากลับมาถึงบ้านกันแล้วค่ะ เด็กๆ หลับมาตลอดทางเลย แม่ฉันกับป้าคริสก็มาช่วยอุ้มเด็กๆ เข้าไปนอนในบ้านค่ะ พี่คีย์ก็หิ้วของเข้าบ้านส่วนฉันก็ไปหาน้องคินน้องครีมเพราะไม่ได้เจอหน้ากันทั้งวันคิดถึงสุดๆ เลยค่ะไปเที่ยวเห็นอะไรที่ลูกๆ ชอบก็จะซื้อมาอย่างไม่ลังเลใจเลย แม้ตอนนี้ฉันจะต้องดูแลแฝดเล็กมากกว่าเพราะยังเล็กช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แต่ฉันก็ต้องไม่ทำให้น้องคินน้องครีมรู้สึกขาดคิดว่าพ่อแม่ไม่สนใจ ฉันต้องใส่ใจลูกๆ ทุกคนให้เท่าเทียมกัน พี่คีย์ก็เหมือนกันค่ะ แม้จะงานเยอะงานยุ่งแค่ไหนก็ต้องไปรับไปส่งเด็กๆ ที่โรงเรียนด้วยตัวเองพี่คีย์กลัวเด็กๆ น้อยใจ แต่ฉันก็โชคดีนะคะที่น้องคินน้องครีมเป็นเด็กดีไม่เคยทำให้ฉันกับพี่คีย์ต้องทุกข์ใจเลยวันหยุดก็จะมาช่วยฉันดูแลน้องๆ เพราะฉันไม่ได้จ้างแม่บ้านประจำเพราะชอบความเป็นส่วนตัว ฉันจะจ้างแม่บ้านบริษัทให้เข้ามาแค่อาทิตย์ละวันเท่านั้น"ทำอะไรกันอยู่คะเด็กๆ ""แม่กลับมาแล้วววว""คิดถึงแม่จังครับ""แม่ชวนไปพวกหนูไม่ไปนี่นา"สักพักพี่คีย์ก็ถือของพะรุลพะรังข้ามาในห้อง พอเห็นพ่อถือของมาเด็กๆ ก็วิ่งหาทันที"ถุงนี้ของน้องครีมนะคะถุงนี้ของน้องคินนะครับ" พี่ค
ตาหวาน....ผ่านมาหกเดือนน้องเค้กน้องเนยก็ครบหนึ่งขวบแล้วค่ะ พี่คีย์เลยพาพวกเรามาเที่ยวและพักผ่อนกันที่ญี่ปุ่นตอนนี้เราอยู่กันที่ดิสนีย์แลนด์โตเกียว น้องคินน้องครีมไม่มาบอกมาจนเบื่อแล้วขออยู่บ้านกับคุณย่าคุณยายที่อาสามาช่วยเลี้ยงเด็กๆเพราะคิดว่าฉันกับพี่คีย์คงดูแลไม่ไหว ยิ่งตอนนี้แฝดเล็กเดินได้ยิ่งต้องตามติดทุกฝีก้าวเพราะวิ่งเร็วกันมากเผลอแป๊บเดียวก็ไปไกลแล้ว เฮ้อออ เหนื่อยนะคะ แต่มีความสุข ตอนนี้พี่คีย์วางแผนจะมีลูกอีกแล้วซึ่งฉันปฎิเสธไม่ได้ด้วยเพราะเคยสัญญากับพี่คีย์ถ้าแฝดเล็กครบหนึ่งขวบฉันจะเลิกทานยาคุม มาญี่ปุ่นครั้งนี้ก็เพื่อมาทำภารกิจนี้โดยเฉพาะค่ะ "หวาน...""อ้าวววพี่นาย""ไม่คิดว่าจะเจอพี่นายที่นี่ เห็นยัยนัตบอกพี่นายไปเรียนต่อเมริกาแล้วก็ทำงานที่โน่นทำไมมาโผล่ที่ญี่ปุ่นได้คะ""แฟนพี่เป็นคนญี่ปุ่นน่ะช่วงวันหยุดยาวก็เลยพาลูกๆมาเยี่ยมตากับยาย แล้วนี่หวานมาเที่ยวเหรอ""พี่นายมีลูกแล้วเหรอคะ ไหนคะอยากเห็นจัง""แม่เค้าพาไปซื้อขนมน่ะแล้วนี่หวานมากับใคร""หวานมากับพี่คีย์กับลูกๆ พี่คีย์ตอนนี้ไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยวคงมา""น้องคินน้องครีมคงโตมากแล้วสินะ""จะ8ขวบแล้วค่ะ""แมะ แม่ แม่ /แมะ
คีย์....ผมจัดการป้อนนมที่หวานปั้มไว้ให้เด็กๆเพราะได้เวลานอนแล้ว พอเด็กหลับสนิทผมก็พาสองแสบไปนอนเตียงเด็กที่ตั้งไว้ริมห้อง ผมยังไม่อยากแยกห้องเพราะเด็กๆยังเล็กอยู่มาก ผมจะลุกขึ้นมาดูลูกกลางดึกเวลาต้องเปลี่ยนแพมเพิส ผมจะไม่ให้หวานต้องตื่นมาดูเพราะเธอเลี้ยงมาทั้งวันแล้ว ควรให้เธอพักผ่อนบ้าง แต่.....คืนนี้ผมคงให้เธอพักไม่ได้ เพราะวันนี้เป็นวันของผมพรุ่งนี้เป็นวันหยุดค่อยให้เธอพักผ่อนยาวไปจนถึงสายๆก็ได้"เด็กๆหลับกันหมดแล้วเหรอคะพี่คีย์" ตาหวานเดินออกมาจากห้องน้ำ ผมจึงรีบเดินไปหาเธอทันที"ครับ หลับหมดแล้ว ตอนนี้ก็เป็นเวลาของเราบ้าง" ผมพูดพร้อมกับคลอเคลียไปที่ซอกคอหอมกรุ่นของเธออย่างหลงไหล ผมกอดเธอและค่อยๆล้วงมือเข้าไปภายในเสื้อคลุมที่เธอสวมอยู่ เธอโนบราครับเพราะเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ผมลูบไล้ไปที่หน้าอกคู่โตที่มันใหญ่มากกว่าแต่ก่อนเพราะมีลูกและกำลังอยู่ในช่วงให้นมลูกอยู่ ก่อนที่มืออีกข้างจะค่อยๆดึงเชือกที่ผูกไว้ด้านหน้าออกและจัดการถอดมันออกจนมันลงไปกองอยู่ที่พื้น ผมเดินไปยืนหยุดอยู่ตรงหน้าของตาหวาน และมองไปที่หน้าอกทั้งสองข้างด้วยสายตาหิวกระหาย"พี่ขอชิมหน่อยได้มั้ยครับอยากรู้จะอร่อยมั้ย""พี่ค
ตาหวาน....เราออกมาจากบริษัทแล้วกำลังจะไปรับเด็กๆที่โรงเรียนเพราะได้เวลาเลิกเรียนพอดีค่ะ ระหว่าทางพี่คีย์ก็จะคอยกุมมือฉันตลอดเวลา"หวานนนน""คะ?? ""หวานยังคิดมากอยู่รึเปล่า" พี่คีย์ยังมีสีหน้ากังลใจอยู่ค่ะ ตั้งแต่อยู่ที่บริษัทแล้ว"ถ้าบอกว่าคิดล่ะคะ" ฉันลองหยั่งเชิงถามพี่คีย์ดูค่ะเพราะเอาจริงๆฉันก็ยังมีติดค้างอยู่ในใจนิดหน่อยแต่เพราะฉันเชื่อใจพี่คีย์ฉันเลยไม่อยากพูดอะไรอีก แต่ในเมื่อพี่คีย์พูดฉันก็เลยอยากพูดในสิ่งที่ฉันคิด"พี่ขอโทษ พี่ผิดเอง ต่อไปพี่จะไม่อะไรกับใครแล้วนะครับ""พี่คีย์ช่วยเพราะเธอน่าสงสารอันนี้หวานเข้าใจนะคะ แต่เค้าใช้ความสงสารที่พี่คีย์มีให้มาทำให้เราผิดใจกัน พี่คีย์คิดว่าไงล่ะคะ""พี่ไม่คิดว่าแก้มเค้ายังคิดอะไรกับพี่อยู่เพราะที่ผ่านมาพี่ไม่เคยสนใจอะไรเลยเห็นเค้าเป็นแค่พนักงานคนนึง""พี่คีย์ไม่คิดอะไรได้จริงๆเหรอคะ พี่คีย์เคยมีอะไรกับเค้ามาก่อนนะ""หวานก็รู้ว่าพี่ผ่านผู้หญิงมาตั้งเท่าไหร่ ถ้าพี่คิดกับแก้มพี่ก็คงต้องคิดกับทุกคนแล้วล่ะ แต่พี่ไม่เคยคิดอะไรกับใครเลยจริงๆนะ เลิกคือเลิก จะให้พี่สาบานที่ไหนก็ได้นะครับ ตอนนี้และต่อไปจนวันตายพี่จะมีแค่หวานคนเดียว หวาน....พี่