LOGINShare
บทที่ 6
Last Updated:
2025-10-28 08:04:06บทที่ 6
“ทำไมสีหน้าดูไม่ดีเลยเทียน ลูกไม่สบายหรือเปล่า”
“เปล่าจ้ะแม่ พอดีทำงานเหนื่อยนิดหน่อยจ้า”
ฉันเลือกที่จะโกหกแม่ออกไป แล้วเดินไปหย่อนสะโพกลงบนเก้าอี้ข้างเตียง
“ขอโทษนะลูก ที่แม่มาป่วยแบบนี้ ช่วยอะไรหนูไม่ได้เลย แถมยังทำหนูลำบากอีก”
“แม่อย่าพูดแบบนั้นสิคะ หนูไม่เคยรู้สึกลำบากอะไรเลยน้า ^__^ เทียนไปจัดข้าวให้แม่ทานดีกว่า ดูสิเทียนซื้อของมาเยอะแยะเลย”
ฉันปรับสีหน้าตัวเองให้เป็นปกติ เมื่อรู้ตัวว่าเผลอแสดงออกถึงความกังวลใจกับเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้ แล้วรีบลุกขึ้นไปหาจานมาจัดกับข้าว ผลไม้ ที่ซื้อมาทันที
เรื่องงานฉันก็คงต้องลาออก ยอมรับนะว่ากลัวมากที่ต้องไปอยู่กับองค์กรชิเลี่ยน พูดถึงชิเลี่ยนไม่มีใครไม่รู้จักชื่อนี้
ชิเลี่ยนเป็นชื่อที่เอาไว้เรียกองค์กรแก๊งมาเฟียที่โหดป่าเถื่อนที่สุด ฉันรู้เพียงเท่านี้จากการเปิดทีวีดูข่าว องค์กรชิเลี่ยนลึกลับมาก ไม่มีใครรู้ข้อมูลเกี่ยวกับพวกเขาเลย รู้เพียงแค่เป็นแก๊งมาเฟียใหญ่ก็เท่านั้น
แต่ก็มีสัญลักษณ์ให้พอสังเกตด้วยว่าเป็นคนจากแก๊งนี้คือลายสักตัวอักษรคำว่า Omerta โดยจะถูกสักอยู่บนเพดานในช่องปาก ฉันคนนึงละที่ไม่กล้าไปขอดูลายสักพวกนี้หรอก ส่วนผู้นำองค์กรก็เป็นความลับสุดยอดไม่มีใครรู้ว่าเขาคือใคร แต่เหมือนเคยเห็นสื่อออกมาบอกพูดถึงสัญลักษณ์ผู้นำเป็นแหวนนะ แต่ไม่ได้พูดถึงเรื่องลายสักเลย
ฉันไม่รู้หรอกว่าแหวนแบบไหน เพราะสื่อยังพูดไม่ทันจบ ช่องที่นำเสนอข่าวนี้กลับดับหายไปอย่างรวดเร็วคล้ายกับโดนตัดช่องออกไปเลย กว่าช่องจะกลับมาเป็นปกติก็นานพอสมควร วันนั้นเป็นวันที่ทั้งโลกหวาดกลัวอิทธิพลขององค์กรนี้มาก
“เหม่ออะไรน่ะเทียน เดี๋ยวก็โดนมีดบาดหรอก”
ฉันตื่นออกจากภวังค์ทันที ถ้าแม่ไม่เอ่ยเตือนขึ้นมามีดได้บาดฉันแน่ เกือบไปแล้วไหมล่ะ
“เปล่าจ้าแม่”
หลังจากนั้นเราก็ใช้เวลาตามประสาแม่ลูก มันช่วยให้ฉันลืมเรื่องเลวร้ายไปชั่วขณะเลย
เช้าวันต่อมา...
ฉันได้โทรคุยกับน้องส้มเรื่องขอลาออกเป็นที่เรียบร้อย ไม่ลืมที่จะขอโทษขอโพยน้องส้มใหญ่เลย ส่วนน้องส้มก็ไม่ได้ว่าอะไรเธอนิสัยดีมากและเข้าใจฉัน
พอเคลียร์เรื่องงานเสร็จฉันก็ออกมาเดินเล่นในสวนของโรงพยาบาลแทน อยากจะผ่อนคลายจิตใจก่อนจะถึงเวลานัดสักหน่อย
ส่วนเรื่องแม่ หลังจากที่พ่อฉันกลับไปเมื่อวาน พอเช้าก็มีชายใส่สูทชุดดำมาทำเรื่องย้ายแม่ฉันไปโรงพยาบาลเอกชนดังขึ้นชื่อเรื่องรักษาโรคมะเร็ง โดยพวกเขาคุยผ่านหมอไม่ได้เข้ามาหาฉันกับแม่เลย มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่คุณหมอมาแจ้งให้ย้ายโรงพยาบาลแล้วถึงจะทราบ
โรงพยาบาลที่นี่หรูมาก แถมยังมีส่วนหย่อมขนาดไม่ใหญ่มากให้ผู้ป่วยหรือญาติผู้ป่วยได้ใช้อีก ก็เป็นที่ฉันมานั่งสงบจิตสงบใจอยู่นี่แหละ
“เฮ้อออออ”
ฉันใช้สายตามองดูผู้คนที่อยู่ในสวนหย่อม แทนที่จะได้มาสงบจิตใจกลับมานั่งคิดหนักกว่าเดิมซะอีก จนสายตาฉันไปสะดุดเข้ากับร่างหญิงชราที่ดูเหมือนเธอกำลังจะล้มลง ลำตัวฉันลุกขึ้นยืนอัตโนมัติพร้อมกับวิ่งพุ่งไปอย่างไวหาหญิงชราที่กำลังจะล้มลง
ปึก!
ฉันรับร่างหญิงชราไว้ได้ทันก่อนที่ท่านจะล้มหัวกระแทกพื้น คนภายในสวนไม่ได้สนใจอะไรเพราะตรงที่ท่านอยู่มันลับตาคน ไม่ค่อยจะมีใครมองเห็นสักเท่าไหร่ ดีนะที่ฉันหันไปเห็นพอดี
“คุณยายเป็นอะไรมากไหมคะ ให้หนูตามหมอไหม”
ฉันพยุงคุณยายเดินไปหาที่นั่งใกล้ ๆ พอท่านหย่อนสะโพกนั่งลงฉันก็หาอะไรมาพัดให้ท่านได้รู้สึกดีขึ้น
“ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ คนแก่ก็แบบนี้ หน้ามืดเป็นธรรมดา”
“ไม่ได้นะคะคุณยาย หนูว่าไปให้หมอดูอาการหน่อยไหมคะ”
ท่านเพียงส่ายหน้าไปมาแทนคำตอบ ก่อนจะยิ้มอ่อนโยนมาให้ฉัน
“หนูยังดูสาวอยู่แท้ ๆ ทำไมถึงมาอยู่โรงพยาบาลได้ละจ้ะ”
“หนูไม่ได้เป็นอะไรหรอกค่ะ หนูแค่มาเยี่ยมแม่หนูเฉย ๆ คะคุณยาย”
คุณยายเพียงมองฉันนิ่ง ๆ เวลาที่ฉันพูดเรื่องของแม่ให้ใครฟังฉันมักจะรู้สึกแย่ แล้วบวกกับเรื่องที่จะต้องไปเจอตอนเที่ยงนี้อีก ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกแย่เข้าไปใหญ่
“เข้มแข็งไว้นะหนู เดี๋ยวก็ผ่านมันไปได้จ้ะ”
คำพูดอบอุ่นของคุณยายช่วยฉันให้รู้สึกดีได้เยอะขึ้นมากเลย หลังจากนั้นฉันกับคุณยายก็นั่งคุยกันไปเรื่อยเปื่อย จนมีคนมารับคุณยายออกไปฉันจึงนั่งเล่นอยู่คนเดียวสักพัก เพราะแม่ฉันต้องพักผ่อนเลยไม่อยากขึ้นไปรบกวนท่าน
“ใกล้ถึงเวลาแล้วสินะ”
หน้าจอมือถือโชว์เวลาบ่งบอกว่าใกล้จะถึงเวลานัดแล้ว ฉันยันตัวลุกขึ้นจัดแจงเสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วหมุนตัวเดินไปตรงทางออก เพื่อหารถไปบ้านใหญ่ทันที
สถานที่ บ้านศรีวนนท์
“นี่ค่ะ คุณลุงไม่ต้องทอนนะคะ ขอบคุณมากค่ะ”
ฉันยืนสูดลมหายใจเข้าออกเพื่อไล่ความกังวลภายในใจ ตอนนี้ฉันมาอยู่หน้าบ้านใหญ่ที่ไม่ได้มาเยียบที่นี่นานนับหลายปี ทุกอย่างก็ยังคงดูเหมือนเดิม แต่ละสถานที่ภายในบ้านหลังนี้ล้วนแต่มีความทรงจำแย่ ๆ สำหรับฉันกับแม่เสมอ ฉันตบหน้าตัวเองเบา ๆ เพื่อเรียกสติแล้วกระชับกระเป๋าสะพายเดินเข้ามาในตัวบ้าน
Latest chapter
เจ้าพ่อเพชฌฆาต ตอนพิเศษ ๓/๓ NC+++
ฉันชิงตอบออกไปเสียงดังอย่างภูมิใจ ส่วนคนฟังก็ทำหน้าตกใจเล็กน้อยก่อนจะยิ้มกว้างออกมา พร้อมกับอุ้มฉันขึ้นแล้วร้องตะโกน จนคนในบ้านถึงกับมองเจ้านายตัวเองอย่างตกอกตกใจ “ไอ้ไนต์! ลูกกูมาแล้ว!” เขาหันไปพูดอวดกับไนต์ที่เพิ่งเดินเข้ามาในบ้านด้วยความงุนงงเมื่อเห็นว่าเจ้านายตัวเองกำลังกระโดนโลดเต้น แต่พอได้ยินที่พี่ไวน์พูดเท่านั้นแหละ พี่ไนต์ก็ทำท่าทางดีใจไม่แพ้กันเลย ก็เพราะเขาเชียร์ฉันตลอดนะสิว่าให้มีลูกไว ๆ “ยินดีด้วยนะครับนายหญิง” “ขอบใจจ้ะ ^^” พี่ไวน์ต่อสายโทรหาใครไม่รู้หลายสายมาก ฉันได้แต่ส่ายหน้าไปมากับความเห่อ ความขี้อวดของเขา...20 ปีผ่านไป... “ผมไปเรียนก่อนนะครับม๊า” เสียงของเด็กชายในชุดนักศึกษาตะโกนบอกคนเป็นแม่ที่กำลังวุ่นวายอยู่ในครัว พลางหยิบขนมปังปิ้งขึ้นมาคาบไว้ที่ปาก เนื่องจากใกล้จะสายแล้ว แถมยังโดนไอ้รุ่นพี่สองแฝดนรกโทรตามยิก ๆ อีก “จ้า ไปดีมาดีนะลูก” “รักม๊านะครับ” ถึงจะโตเป็นหนุ่มจนเข้ามหา’ลัยแล้ว แต่ในสายตาคนเป็นแม่อย่างเทียนก็ยังคงม
เจ้าพ่อเพชฌฆาต ตอนพิเศษ ๓/๒ NC+++
“กล้าดียังไงมาโกหกพี่คะ?” เขาฟาดมือหนาลงมากระทบกับก้นของฉันอย่างแรง จนฉันรู้สึกแสบชาไปหมด ไหนจะแรงกระแทกของเขาอีก ก็เขาเล่นกระแทกเข้ามาลึกซะจนปลายเจ้าแก่นกายของเขามันเข้ามาชนกับจุดสำคัญภายในของสงวนฉันนะสิ “อ๊า บะ..เบาหน่อยค่ะ เทียนไม่ไหว!” ฉันร้องออกไปเสียงหลงทั้งเจ็บทั้งเสียว ปะปนกันไปหมด “เด็กไม่ดีต้องโดนทำโทษ! ซี้ด.. ตอดเก่ง” เขากระแทกเขามาอย่างไม่ลดละแรงเลย จนฉันถึงกับต้องกำผ้าปูที่นอน จิกเล็บลงไปจนรู้สึกปวดไปหมด เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงพี่เขาก็ยังคงทำอยู่ และไม่ยอมปล่อยฉันให้เป็นอิสระง่าย ๆ เลย ไปเอาแรงมาจากไหนเนี่ย ฉันจะไม่ไหวอยู่แล้วนะ ก้นฉันแดงไปหมดแล้วมั้ง ก็เขาเล่นตีไม่ยั้งมือเลย T^T “ซี้ดด หนูอย่าตอดพี่ดิ” เสียงของเขาเริ่มเบาขึ้นเรื่อย ๆ สายตาฉันพล่ามัว หัวสมองว่างเปล่า ไม่นานฉันก็รู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองกำลังจะสลบไป...เช้าวันต่อมา... ฉันรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเมื่อรู้สึกว่าตัวเองเริ่มจะหนาว ฉันใช้มือลูบไปตามที่นอนเพื่อหาผ้าห่มมาคลุมตัว ทำไมมันหนาวแบ
เจ้าพ่อเพชฌฆาต ตอนพิเศษ ๓/๑ NC+++
ตอนพิเศษ ๓ NC+++ เสียงของเคียร์ตะโกนโหวกเหวกโวยวายอยู่หน้าห้องพักอย่างไม่เกรงใจเหล่าเพื่อน ๆ ของเขาเลย ดีนะที่ชั้นนี้มีเพียงแค่ดีไวน์กับเพื่อนอีกสามคนเท่านั้น เนื่องจากต้องการความเป็นส่วนตัว เคียร์จึงจัดให้ตามคำขอของเพื่อน “อะไรของมึงวะ!” ความหงุดหงิดโมโหจากการถูกรบกวนเวลานอนทำให้ดีไวน์ถึงกับแสดงท่าทีโมโหอย่างเปิดเผย เมียก็ต้องห่างแล้วไหนจะเพื่อนเวรนี่มาขัดเวลานอนของเขาอีก ทางฝั่งอาชาเองก็ดูหงุดหงิดไม่น้อย อีกด้านก็มีเทนชิที่ไม่ได้ถูกเอ่ยชื่อเปิดประตูออกมาดูความวุ่นวายนี้ด้วย “อย่ามาทำหน้าโมโหกู คิดว่ากูอยากออกมาตะโกนแบบนี้หรือไง มานี่เลย! พวกมึงมาดูนี่!” เคียร์เดินถือมือถือสมาร์ทโฟนของตัวเองไปให้อาชาดูก่อน ดีไวน์มองท่าทางของเพื่อนที่แสดงออกมาอย่างงุนงง เพราะอาชานั้นเป็นคนที่ไม่ค่อยแสดงออกทางสีหน้าเท่าไหร่ แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้จะไม่ใช่แล้ว “เจอดีแน่” อาชาพูดพลางขบกรามอย่างโมโห ยิ่งสร้างความงุนงงให้กับดีไวน์และเทนชิมาก จนพวกเขาทั้งสองต้องเดินเข้าไปหาเคียร์ว่าให้อาชามันดูอะไร ส่วนอาชาตอนนี้เดินเข้าห้องไปเ
เจ้าพ่อเพชฌฆาต ตอนพิเศษ ๒/๒
Rrrr Rrrr rrr เสียงเรียกเข้าของมือถือฉันดังขึ้น ไม่ต้องมองหน้าจอก็รู้ว่าใครโทรเข้ามาถ้าไม่ใช่สามีของฉัน มีคนเดียวแหละที่โทรมาเบอร์นี้ได้ เพราะมือถือนี้มีเขาคนเดียวที่รู้เบอร์ของฉัน ฉันมักจะพกมือถือสองเครื่อง อีกเครื่องเป็นมือถือทั่วไปที่ใช้ติดต่อกับทุกคน ส่วนเครื่องนี้ถูกออกแบบโดยพี่อาชา พิเศษยังไงก็ไม่รู้เหมือนกัน เพราะฉันโดนบังคับให้ใช้ ไม่ใช่แค่ฉันนะที่เป็นคนบ้าพกมือถือหลายเครื่อง ภรรยาอีกสามคนที่เหลือก็มีเหมือนกันหมดจ้า และก็ถูกบังคับใช้เช่นกัน “คิดถึงเหรอคะ^^” เมื่อกดรับสายฉันก็เอ่ยแซวเขาทันที ไม่ใช่แค่เขาคนเดียวหรอกนะที่คิดถึง ฉันก็คิดถึงเขามาก ตอนแรกกะว่าจะโทรหาแหละแต่โดนตัดหน้าไปซะก่อน “คิดถึงมากเลยค่ะ เหนื่อยด้วย” อ้อนตลอด จากปีศาจเขากลายเป็นลูกแมวน้อย ๆ ของฉันแล้วค่ะ ^o^ “เหนื่อยก็นอนสิคะ โทรมาทำไมเล่า” “เปิดกล้องหน่อยสิคะ พี่คิดถึง อยากเห็นหน้า ไม่งั้นนอนไม่หลับ” ทำไงดีละเนี่ย! ถ้าเปิดกล้องเขาก็รู้ทันทีสิว่าฉันไม่ได้อยู่ที่บ้าน ตาย ๆๆ “ทำไมเงีย
เจ้าพ่อเพชฌฆาต ตอนพิเศษ ๒/๑
ตอนพิเศษ ๒ “โธ่พี่นา คนเราเศร้าได้แต่แค่แป๊บ ๆ ก็พอละ ยังไงเดี๋ยวอาทิตย์หน้าพวกพี่เขาก็กลับมาแล้ว” “แล้วถึงเวลาของพวกเราคืออะไรอะสร้อย” สร้อยทำหน้าทำตาคล้ายกับกำลังตลกกับอะไรสักอย่าง ไม่นานสร้อยก็โบกมือให้กับชายชุดดำที่เหลืออยู่มาพาเด็ก ๆ กลับบ้านไปจนหมดทุกคน เหลือเพียง ฉัน สร้อย และพี่นาแทน “คืนนี้เราจะออกล่า!” “?” “เอ๊ย! ออกเที่ยว ๆ” ฉันกับพี่นามองหน้ากันอัตโนมัติ สร้อยมักจะมีแผนอะไรแบบนี้ตลอด และแน่นอนถ้าพวกเขารู้มีหวังพากันซวยแน่ ๆ เพราะงั้นรีบปฏิเสธดีกว่า “เอ่อ..คื-“ “ไม่ได้! ห้ามปฏิเสธเด็ดขาด ไม่งั้นสร้อยงอนจริงด้วย!” ให้มันได้อย่างนี้สิ พี่นาส่ายหัวไปมากับความดื้อดึงของสร้อยอย่างเอือมระอา “ถ้าพวกพี่เขาจับได้ขึ้นมาเราจะไม่ซวยไงสร้อย” ฉันพูดในสิ่งที่เป็นกังวลที่สุด เพราะสามีของฉันย้ำหนักย้ำหนาว่าห้ามไปเที่ยวไหนในระหว่างที่เขาไม่อยู่ และถ้ารู้ว่าไปละก็เตรียมตัวตายได้เลย โดนขู่แบบนี้ใครมันจะไปกล้าล่ะ “นั้นสิสร้อย ถ้าพี่ชารู้พี่ไ
เจ้าพ่อเพชฌฆาต ตอนพิเศษ ๑/๒
เช้าวันต่อมา...สนามบิน BK ภายในสนามบินแห่งใหญ่ที่สุดในประเทศไทยที่ในทุก ๆ วันมักจะมีเหล่าลูกค้าต่างชาติและคนไทยในประเทศมาใช้บริการไม่ขาดสาย บัดนี้กับมีเพียงแค่กลุ่มใหญ่ของชายใส่สูทสีดำเดินเต็มบริเวณพื้นที่แทน เนื่องจากโดนสั่งปิดบริการครึ่งวันเพื่อให้พวกเขาได้เดินทางสะดวก และอิทธิพลการที่จะสั่งปิดได้แบบนี้ไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากเคียร์ ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้าพ่ออิทธิพล เป็นคนจัดการสั่งปิดนั้นเอง ทั้งนี้ทั้งนั้นภายในบริเวณสนามบินจึงเหลือเพียงเจ้าหน้าที่ตามจุดต่าง ๆ แทน เหล่าเจ้าหน้าที่ก็ดูสนอกสนใจไม่น้อยที่ได้เห็นมาเฟียยากูซ่าและองค์กรชิเลี่ยนเป็นบุญตา “แอ๊ะ ปะป๊า” เสียงลูกของเคียร์หรือ ‘น้องกำไล’ เอ่ยเรียกคนเป็นพ่อที่ยืนอยู่ตรงหน้า ในขณะที่ตัวน้อยอยู่ในอ้อมแขนคนเป็นแม่อย่างสร้อย เพียงแค่นี้ก็ทำให้เคียร์รู้สึกหงุดหงิดใจไม่อยากจะห่างลูกกับภรรยาตัวเองเลย “ถ้าพี่เป็นมันพี่คงหงุดหงิดมาก” ดีไวน์เอ่ยเสียงเรียบในขณะที่สายตาก็จับจ้องไปยังเพื่อนของตัวเอง เขารู้ดีว่าตอนนี้ภายใต้ใบหน้านิ่งที่เพื่อนของเขากำลังปั้นเพื่อ
You may also like
พิษรักมาเฟีย
โซลสตาร์ seoulstar27.8K viewsมาเฟียคลั่งรัก (Love as first sex)
จินต์พิชา3.3K viewsดอกรักของฟาร์ริก(NC25+)
Time To Love7.0K viewsรักสุดร้าย ลูกสาวมาเฟีย Bad Confusion
MaNIE-STORY3.1K viewsรักวายร้ายของนายเย็นชา
หนูแดงอินดี้747 viewsสามีปีศาจ (ซีรีย์ชุด มาเฟียญี่ปุ่น)
ณัฐลภัส311 viewsพ่ายรักเดิมพัน
ceres322 viewsพ่ายรักศรัณย์
Naya Solene860 views
