ก่อนที่แอเรียนจะตอบกลับ เลขาสาวก็กระชากภาพร่างจากมือของเธอและส่งไปที่ห้องทำงานของมาร์ค ขณะที่เธอกำลังตัดสินใจว่าจะไปพบเขาหรือไม่ เลขาก็กลับมา "คุณเทรมอนต์ บอกว่าสิ่งที่คุณให้เขาเป็นขยะ นี่คือคำพูดของเขาแน่นอนค่ะ”แอเรียนไม่ได้คาดหวังผลลัพธ์นี้ เจ้านายของ ไกลด์ ดีไซน์ ซึ่งเป็นบริษัทที่เธอทำงานอยู่คือ เอริก นักออกแบบส่วนใหญ่จากแผนกของพวกเขามีคุณสมบัติที่ลึกซึ้ง ตามเงื่อนไขทั้งสองนี้โอกาสในการยับยั้งทั้งหมดไม่ควรสูงเกินไปเมื่อสังเกตเห็นความสงสัยในดวงตาของเธอ เลขาก็ยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ "คุณเทรมอนต์ได้ตรวจสอบแบบร่างเป็นการส่วนตัว ตอนนี้คุณมีเวลาไม่มาก คุณควรรีบเร่งให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ คุณเทรมอนต์จะไม่ผ่อนผันเพียงเพราะเจ้านายของคุณคือ คุณนาธาเนียล เขาไม่สามารถผ่อนผันในเรื่องเหล่านี้ได้”แอเรียนเรียกความกล้าหาญของเธอ ตัดผ่านเลขาและบุกเข้ามา “มาร์ค เทรมอนต์! ฉันต้องคุยกับคุณ!”เลขารีบตามเธอไป "คุณเทรมอนต์คะ ดิฉันขอโทษจริง ๆ ค่ะ เธอพรวดเข้ามาในตอนที่ฉันไม่ได้มอง”ชายคนนั้นนั่งอยู่หน้าโต๊ะทำงานของเขาเหมือนภูเขาน้ำแข็ง เขาเปิดริมฝีปากบาง ๆ แล้วพูดว่า “ ลืมมันซะ คุณออกไปได้”เลขาตอบ
แอเรียนเริ่มสงสัยมากขึ้นว่าเหตุการณ์การบินครั้งนั้นเกิดขึ้นได้อย่างไร เธอรู้จักพ่อของเธอดี เขาจะไม่มีวันขับเครื่องบินภายใต้ความเคลิ้มหรือเมา พ่อของเธอเป็นกัปตันที่มีความสามารถสูงมาโดยตลอดและเป็นพ่อที่ดีและมีความรับผิดชอบ เสมอ!ทันใดนั้นพวกเขาก็ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงของเลขาจากด้านนอกห้องทำงาน “คุณเทรมอนต์คะคุณจอห์น เลน ขอเข้าพบคุณค่ะ เราพยายามให้เขาออกไปแล้ว แต่เขาปฏิเสธ เขาทำเรื่องวุ่นวายที่หน้าห้องทำงานค่ะ”จอห์น เลน ไม่ใช่ใครอื่นใด เขาคือพ่อของทิฟฟานี่“มาร์ค ได้โปรดให้เขาเข้ามาและพูดกับคุณเถอะ… ฉันขอร้องล่ะ…” แอรียนอ้อนวอนมาร์คกัดฟันแล้วปล่อยเธอ “ให้เขาเข้ามา!” เขาตะคอกก่อนที่เธอจะผ่อนคลายเขาได้สาดน้ำเย็นลงไปในความหวังของเธอ เขายิ้มเยาะและพูดว่า “เพียงเพราะผมยอมที่จะพบเขา มันไม่ได้หมายความว่าผมจะช่วยเขาหรอกนะ! ความไม่แน่นอนนี้จะทำลายความหวังทั้งหมดของเขาไหมนะ?”เขาดูน่ากลัวอย่างยิ่งในสภาพตอนนี้... การทำลายความหวังของชายคนหนึ่งในช่วงเวลาเช่นนี้เท่ากับการบังคับให้เขาไปสู่ความพินาศ เป็นการกระตุ้นให้เขาต้องจบชีวิตลง... คนที่จบชีวิตลงหลังจากถูกผลาญโดยความเหน็ดเหนื่อยจากการล้มละลาย
ก่อนที่เธอจะพบจุดยืนของเธอ มาร์คกล่าวว่า "นำแบบร่างที่น่ากลัวเหล่านั้นกลับไปซะ และบอกให้เอริก นาธาเนียล ออกแบบใหม่ให้ผม"มุมปากของเธอกระตุก เขาเปลี่ยนสำนวนได้รวดเร็วอย่างเด็ดขาด ...“แบบเหล่านี้… มันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ?” เธอถามอย่างสงสัยเขาชำเลืองมองเธอ “ อะไร คุณคิดว่าผมมีเวลาว่างที่จะทำสิ่งที่ยากสำหรับคุณโดยตั้งใจอย่างนั้นเหรอ?”“วันหยุดปีใหม่ในสามวัน” เธอกล่าวด้วยความหดหู่เล็กน้อย “เราจะไม่สามารถดำเนินการให้เสร็จสิ้นได้ทันเวลา แม้ว่าทั้งแผนกจะทำงานตลอดทั้งคืนก็ตาม…”“นั่นคือปัญหาของคุณ” มาร์คตอบอย่างไม่สะทกสะท้านเธอไม่มีความคิดที่จะคัดค้าน เขาสัญญาว่าจะเอื้อเฟื้อต่อครอบครัวเลน สิ่งนี้ทำให้เธอรู้สึกราวกับว่าเมฆดำบนท้องฟ้าสลายไปและดวงอาทิตย์ก็ส่องแสงเป็นประกายอีกครั้ง ทำไมเธอถึงกล้าที่จะต่อต้านเขา? “ถ้าอย่างนั้น… ฉันจะไปตามทางของฉัน อย่าโกรธ กลับบ้านเมื่อคุณอยากจะกลับ ฉันจะทำงานล่วงเวลาที่ทำงานอีกไม่กี่วันข้างหน้า ดังนั้นคุณคงจะหลับไปแล้วเมื่อฉันถึงบ้าน คุณจะไม่เห็นฉันด้วยซ้ำ เมื่ออยู่ไกลก็ยิ่งเลือนลางจางหายไป"เขาขมวดคิ้ว เมื่อตระหนักว่าสถานการณ์กำลังพลิกผัน แอเรียนจึงดึงภาพส
เมื่อแอเรียนกลับมาที่ คฤหาสน์ เทรมอนต์ เธอก็อาบน้ำในห้องน้ำชั้นล่างอย่างเงียบ ๆ เมื่อเธอออกมาแมรี่ก็ปรุงก๋วยเตี๋ยวให้เธอหนึ่งชาม “แอริ มากินอะไรรองท้องสักหน่อยสิ เธอคงเหนื่อยจากการทำงานจนดึกมาก”แอเรียนรู้สึกตื้นตันใจเล็กน้อย “แมรี่… หนูจะทำงานล่วงเวลาในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ตอนนี้มันดึกมากแล้ว ไม่ต้องรอหนูกลับมาในครั้งหน้า หนูจะไม่หิวหรอก”แมรี่ยิ้มให้เธอ “เป็นคำสั่งจากนายท่าน เขาไม่ได้บอกว่ามันดีมาก ดังนั้นฉันเลยสำรองมันไว้ให้กับคุณ แต่ประเด็นคือเขาสนใจและห่วงคุณนะ มาทานอาหารและพักผ่อนหลังจากกินเสร็จเถอะนะ”แอเรียนรู้ว่ามาร์คพูดอะไรโดยแม้ไม่ต้องเดา อาจเป็นไปตามแนวที่ว่าเขาจะต้องใช้เงินเพื่อรักษาเธออย่างไร หากเธอทำงานหนักเกินไปจนเหนื่อยล้าหรือเขากังวลว่าคนอื่นจะบอกว่าเขากำลังทำร้ายเธอ แบบนี้ต่างหาก…หลังจากที่แอเรียนทานก๋วยเตี๋ยวเสร็จแล้ว เธอก็พุ่งขึ้นไปชั้นบนเข้าไปห้องเหมือนกับโจร เธอไม่ได้เปิดไฟด้วยซ้ำเพราะกลัวมาร์คตื่น อย่างไรก็ตามเขายังคงพลิกตัวในขณะที่เธอขึ้นไปบนเตียงทำให้เธอค้างอยู่ในท่านั่งเป็นเวลาสองสามนาที เธอเอนตัวลงอย่างระมัดระวังหลังจากแน่ใจว่าเขาจะไม่ขยับอีกต่อไปเธอป
ไกลด์ ดีไซน์แอเรียนทำงานอย่างหนักตอนที่จู่ ๆ เอริกก็เข้ามาหาเธอและวางโทรศัพท์ไว้ตรงหน้าเธอ “คุณรู้เรื่องนี้ไหม?”เธอเหลือบมองไปที่หน้าจอโทรศัพท์แล้วก็ตะลึงทันที ข่าวสั้น ๆ ที่อ่านว่า “ซีอีโอมาร์ค เทรมอนต์ เผยว่าเมื่อสามปีก่อนเขาแอบแต่งงานกับแอเรียน วินน์ ซึ่งเป็นเด็กกำพร้าที่เขาอุปการะเมื่อนานมาแล้ว!” แสดงบนหน้าจอข่าวไม่ได้อุกอาจ ไม่มีใครกล้าที่จะเล่าถึงอุบัติเหตุที่เกิดกับพ่อของเธอในตอนนั้น มันมุ่งเน้นไปที่การแต่งงานของเธอกับมาร์ค แต่เพียงผู้เดียว ภาพงานแต่งงานของพวกเขาถูกแนบมาในบทความด้วย ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันผ่านการตัดต่อรูปมา เพราะเธอไม่เคยผ่านขั้นตอนใด ๆ กับมาร์ค เขาตัดสินทั้งหมดด้วยตัวเอง เห็นได้ชัดว่ารูปภาพนั้นจงใจให้ใครบางคนถ่าย ดูจากรูปลักษณ์แล้วดูเหมือนว่ามาร์คเองเป็นคนเปิดเผยข้อมูล…แอเรียนพูดอะไรไม่ออกอย่างกะทันหัน เธอเป็นนายหญิงเทรมอนต์มาสามปีแล้วโดยไม่มีรู้เลย ทำไมจู่ ๆ เขาถึงประกาศออกมา? เธอคิดเสมอว่าเธอสร้างความเสื่อมเสียให้กับเขา ไม่ว่าในกรณีใดมาร์คเองก้ยากที่จะแก้ปัญหาเช่นเคย"อะไร? คุณไม่รู้จริง ๆ เหรอ?” เอริกจ้องมองเธอด้วยความไม่เชื่อเมื่อเขาเห็นปฏิกิริยาของเ
คำพูดของเฮเลน คาเมราน ทำให้แอเรียนงุนงงอยู่ครู่หนึ่ง แต่เธอเลือกที่จะไม่ใส่ใจคำเหล่านั้น และตรงกลับไปที่ที่นั่งของเธอ เธอยังคงเห็นเฮเลนอยู่ที่นั่นจากหางตาของเธอ มันทำให้เธออารมณ์เสียและทำให้เธอเสียสมาธิในการทำงานหลังจากนั้นไม่นานเธอก็ยังไม่มีความคืบหน้าเกี่ยวกับภาพร่างการออกแบบชุดแต่งงานของเธอ ในตอนกลางคืนเธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากดูงานออกแบบอื่น ๆ เพื่อหาแรงบันดาลใจ จิตใจของเธอยังคงถูกครอบงำโดยการประกาศแต่งงานของมาร์ค ทุกคนในบริษัทเริ่มมองเธออย่างแปลก ๆ การดูถูกเหยียดหยามและการปฏิเสธกลายเป็นความระมัดระวัง อย่างน้อยก็ไม่มีใครกล้าเหยียบนิ้วเท้าเธออีกต่อไปทันใดนั้นความคิดก็ผุดเข้ามาในหัวของเธอ มาร์คอยากได้ชุดแต่งงานแบบไหน? งานสุดท้ายจะต้องสร้างความประทับใจให้เขาไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ดังนั้นเธอจึงต้องทำให้เขาพึงพอใจตามความต้องการของเขา!แม้ว่าเธอจะใช้สมอง แต่เธอก็ยังคิดไม่ออกว่าเขาชอบอะไร ดังนั้นเธอจึงยังคงติดอยู่กับร่างการออกแบบชุดแต่งงานจนถึงเวลาเลิกงานเมื่อเธอกลับไปที่ คฤหาสน์ เทรมอนต์ เธอพบว่ามาร์คหลับอยู่แอเรียนนอนลงบนเตียงหลังจากอาบน้ำเสร็จ จิตใจของเธอเต็มไปด้วยความคิด ลองเท
ลิลลี่พยักหน้าเล็กน้อย “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ดิฉันขอลาตรงนี้นะคะ”ทันทีที่เธอกลับไปที่ทำงานทุกคนในแผนกออกแบบต่างก็พากันมาหาเธอ “มันเป็นยังไงบ้าง คุณปิแอร์? เขาอนุมัติแล้วเหรอ?”ลิลลี่ตรงเข้าไปในห้องทำงานของซีอีโอและพูดเมื่อเธอเห็นเอริก “ได้รับการอนุมัติแล้วค่ะ คุณนาธาเนียล”เอริกดูไม่แปลกใจเลย “โอเครับ ให้ภารโรงมาทำความสะอาดสำนักงาน วันนี้คุณได้รับอนุญาตให้เลิกงานได้ก่อนทุกคน”ทั้งแผนกออกแบบต่างโห่ร้องทันทีที่มีข่าวออกไป ทุกคนยกเว้นแอเรียนซึ่งยังคงนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของเธอเธอเก็บข้าวของและเข้าห้องน้ำอย่างเงียบ ๆ ที่หน้ากระจกเธอทาลิปสติกอีกครั้งเพื่อปกปิดริมฝีปากซีดของเธอ เธอไม่อยากให้มาร์คไม่สบายใจเมื่อเห็นเธอที่บ้านทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียงใครบางคนพูดอยู่ในห้องน้ำ “ฉันคิดว่า แอเรียนเป็นคนที่บังคับให้ มาร์ค เทรมอนต์ เปิดเผยการแต่งงานของพวกเขาต่อสาธารณะ เขารักษาความสัมพันธ์ของพวกเขาไว้เสมอและแม้แต่ปฏิเสธภาพร่างเมื่อเธอไปส่ง ฉันสงสัยว่ามันไม่มีปัญหาอะไรตั้งเเต่เเรกแล้ว เป็นเพราะแอเรียนทำให้มันเป็นเบบนี้ ไม่อย่างนั้นทำไมทุกอย่างถึงราบรื่นในตอนที่คุณลิลลี่ไปส่งงานในครั้งนี้ล่ะ ฉันสงสั
มาร์คผงะเล็กน้อย แต่แล้วก็จิบนิด ๆ อย่างสงสัย ความหวานที่เข้มข้นของชานมระเบิดในปากของเขาทันทีทำให้เขาขมวดคิ้วมากขึ้น สำหรับคนอย่างเขาที่ไม่ชอบกินขนมมาตั้งแต่เด็กนี่เป็นความทรมานอย่างแท้จริงทันใดนั้น แอเรียนก้ดึงสติกลับมา เธอเพิ่งทำอะไรลงไป? ทำไมเธอถึงให้ชานมที่เธอดื่มกับเขา? เขาแค่ดื่มมันจริง ๆ เหรอ?!แอเรียนสะดุ้งเมื่อเห็นรอยลิปสติกที่ทิ้งไว้บนหลอด เธอถือถ้วยไว้ใกล้หน้าอกและมองออกไปนอกหน้าต่าง แม้ว่าเธอจะแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เธอก็ตื่นตระหนกอยู่ข้างใน เธอควรดื่มชานมที่เหลืออยู่ไหมนะ?มาร์คไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในความคิดของเธอตอนนี้ แต่เขารู้สึกสนุกกับการที่เธอจับเครื่องดื่มของเธอไว้แน่น เขาจิบเพียงนิดเดียว ทำไมหัวใจของเธอถึงเจ็บปวดมากกับเครื่องดื่ม?เมื่อพวกเขาเข้าใกล้จะถึง คฤหาสน์ เทรมอนต์ โทรศัพท์มือถือของมาร์คก็ดังขึ้นเขาเหลือบไปที่หน้าจอและตัดสายทันที“รับสายสิ ทำเป็นว่าฉันไม่อยู่ตรงนี้ก็ได้” แอเรียนพูดเบา ๆเขาเหลือบมองเธออย่างเงียบ ๆ ราวกับจะบอกเธอว่าเขาไม่ได้สนใจความคิดเห็นของเธอ แต่เขาไม่ต้องการให้เธอได้ยินเนื้อหาของการโทรแอเรียนปิดปากของเธออย่างไม่พอใจ