บทที่ 961 ในที่สุดเขาก็พูดมันออกมา

ความอดทนของแจ็คสันถึงขีดสูงสุด เขาจ้องเธออย่างโกรธเคือง “คุณต้องทำแบบนี้กับผมด้วยเหรอ? แล้วนี่เราเป็นบ้าอะไรกันแน่? คุณจะไม่…” คบผมจริง ๆ เหรอ?

เขาเก็บประโยคสุดท้ายไว้เพราะเขาไม่สามารถควบคุมเสียงที่สั่นของตัวเองได้

ทิฟฟานี่ก้มหัวลง “มันไม่ใช่อย่างนั้น… เราจะไปหาอะไรกินกันไม่ใช่เหรอ? ไปกันเถอะ ฉันหิวแล้ว"

แจ็คสันไม่ตอบ เขาเพียงแต่รีบเดินไปที่รถด้วยความโมโห ทิฟฟานี่ถอนหายใจและเดินตามเขาไปอย่างรวดเร็ว เธอรอให้เขาพูดอะไรบ้าง แต่เขากลับไม่ยอมพูดอะไรเลย

พวกเขาไปถึงที่ร้านสเต็ก เนื่องจากเขารู้ว่าเธอชอบอะไร แจ็คสันจึงสั่งสเต็กเนื้อมีเดียมแรร์ให้เธอโดยอัตโนมัติ ในอดีต เขามักจะสั่งอาหารให้เธอทุกครั้งที่พวกเขาออกไปทานอาหาร เธอต้องการบอกเขาว่าเธอไม่สามารถกินเนื้อที่กึ่งสุกได้อีกแล้ว แต่เธอกลับไม่ทำ ดังนั้นเธอจึงสั่งพาสต้าเพิ่ม

เมื่อสเต็กถูกเสิร์ฟ ทิฟฟานี่ก็ไม่แตะมันเลย เธอเพียงแต่ทานพาสต้าที่สั่งมาจนหมด ปริมาณอาหารในร้านนี้น้อยมาก เธอจึงรู้สึกเหมือนช้างที่กินอาหารนก ในเวลาเดียวกันเธอก็อายเกินกว่าจะสั่งอะไรเพิ่ม มันจะดูน่าอายหากผู้หญิงกินมากเกินไป

แจ็คสันเห็นว่าเธอละเลยสเต็กที่เขาสั่งให้และยั