Share

2 ปริ้นซ์

last update Last Updated: 2025-10-12 01:30:14

"การนำลวดความต้านทานเส้นหนึ่งยาว L เมตร, มีเส้นผ่านศูนย์กลางขดลวด D เมตร มีความต้านทาน R โอห์ม ถ้าตัดลวดออกครึ่งหนึ่งแล้วนำไปรีดให้ขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางลดลงไป 2 เท่าของเส้นผ่านศูนย์กลางเดิม ขดลวดใหม่จะมีความต้านทานเป็นกี่เท่าของขดลวดเดิม ข้อนี้ใครตอบคุณครูได้บ้างยกมือขึ้น"

"........." นักเรียนที่นั่งอยู่ภายในห้องต่างมองหน้ากันไปมา แต่ไม่มีท่าทีว่าจะมีใครยกมือขึ้นมาตอบคำถามข้อนี้เลยแม้แต่คนเดียว

"ถ้าไม่มีใครยกมือตอบคำถามในข้อนี้ ครูจะสุ่ม" นักเรียนแต่ละคนรีบหดคอพร้อมกับไถลลงไปใต้โต๊ะเรื่อยๆ การสุ่มของคุณครูเป็นอะไรที่เด็กนักเรียนทุกคนเกลียดมากๆ

"วันนี้วันที่ 7 งั้นคุณครูขอสุ่มเลขที่ 7 เด็กชายโบ๊ทลุกขึ้นตอบคำถามข้อนี้ของครูด้วยค่ะ"

ครืดดดด

"ผ...ผมไม่รู้ครับครู"

"เธอจะไปรู้ได้ยังไง ตอนนี้น้ำลายเธอไหลมาถึงปลายคางแล้ว ไปล้างหน้าล้างตาให้สดชื่นแล้วกลับมาเรียนซะ"

"ครับๆ ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้เลยครับ"

"งั้นคนต่อไปที่ครูจะสุ่มคือหมายเลข 17 เด็กชายปริ้นซ์ ตอบคำถามที่อยู่บนกระดานด้วยค่ะ"

ปริ๊นซ์ที่กำลังนั่งหน้าเอือมอยู่หลังห้องก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ทันที คาบนี้คือคาบของวิชาฟิสิกส์และเป็นคาบสุดท้ายของการเรียนในวันนี้ มันเป็นอะไรที่น่าเบื่อสำหรับเขามากที่ต้องมานั่งฟังเสียงบรรยายของครูที่ไม่ต่างจากเสียงขับกล่อมให้นอน

"2 ครับ"

"ถูก เธอก็เข้าใจในโจทย์และวิชาที่ครูสอนตลอดแต่เธอช่วยทำท่าตั้งใจเรียนให้มากกว่านี้หน่อยได้ไหมเด็กชายปริ้นซ์ แล้วไอ้สีผมสีฟ้าสว่างของเธอน่ะไม่คิดจะเปลี่ยนให้ถูกตามกฎระเบียบของโรงเรียนหน่อยหรอ นี่ครูกำลังพูดกับเธออยู่นะเธอจะมาทำท่าหลับใส่ครูอย่างนี้ได้ยังไง ฮึ้ย!"

คุณครูที่ยืนอยู่หน้าห้องเรียนในตอนนี้รู้สึกโมโหเด็กชายปรินซ์เป็นอย่างมาก ทุกอย่างที่เป็นกฎเขาจะแหกกฎหมดทุกข้อ แต่ก็ไม่รู้ทำไมผอ.โรงเรียนถึงให้เขาเป็นข้อยกเว้นในทุกๆอย่าง ซึ่งมันเป็นต้นแบบที่ไม่ดีเลยสำหรับคนที่เห็นและมันไม่ได้ยุติธรรมเลยสำหรับคนอื่นๆในโรงเรียน แต่เพราะอำนาจของ'เงิน'มันนำพาทุกอย่างให้ง่ายไปหมด

ติ๊งต่อง~

"เอาล่ะ วันนี้พอแค่นี้ หัวหน้าห้องสั่งทำความเคารพได้" ทันทีที่สัญญาณเสียงออดหมดคาบเรียนดังขึ้น นักเรียนทุกคนก็พร้อมใจกันเก็บของทุกอย่างลงกระเป๋านักเรียนทันทีพร้อมกับลุกขึ้นทำความเคารพคุณครูและต่างพากันวิ่งกรูออกจากห้องไปในทันที

"เฮ้ย! ไอ้ปริ้นซ์มึงจะนอนไปถึงเมื่อไหร่วะ หมดคาบเรียนแล้วโว้ย!!" คีตะตะโกนใส่หูของปริ้นซ์ทันที ไม่ว่าจะสะกิดจนเหมือนตีนถีบขนาดไหน ปริ้นซ์ก็ไม่มีท่าทีว่าจะตื่นเลยแม้แต่น้อย

"เออกูตื่นแล้วไอ้สัส มึงแมร่งตะโกนหาพระแสงอะไรใส่หูกู" ปริ้นซ์งัวเงียด่าเพื่อนอย่างคีตะทันทีที่ตื่นขึ้นหลังจากที่ไปเฝ้าพระอินทร์มาทั้งวัน

เกริ่นเรื่องมาตั้งนานเรายังไม่ได้แนะนำตัวกันเลย เอาเป็นว่าผมชื่อปริ้นซ์ หล่อ พ่อแม่รวย ค*ยใหญ่ ส่วนเพื่อนคนเดียวของผมชื่อคีตะ จบ! การแนะนำตัว

"ไอ้ห่า กูปลุกมึงจนเหนื่อยตื่นมาเสือกด่ากูอีก กูงอนได้ไหมเนี่ย" คีตะทำท่าทางสะดีดสะดิ้งใส่ปริ้นซ์ แต่คนอย่างปริ้นซ์ได้สนใจไม่

"เฮ้ยๆ รอด้วยดิว่ะ ยิ่งไม่มีใครคบด้วยเนี่ย มึงอย่าพึ่งทิ้งกู" คีตะรีบคว้ากระเป๋าและวิ่งตามปริ้นซ์ออกจากห้องในทันที

"มึงวันนี้ไปผับป่ะ?" เดินมาจนใกล้จะถึงลานจอดรถไอ้คีตะก็ดึงสายกระเป๋ารั้งผมไว้ก่อนจะเอ่ยชวนไปเที่ยว

"คิดไงชวนกูเที่ยวผับ" ถึงผมจะเหี้ยแค่ไหนแต่อายุยังไม่ถึงก็เลยยังไม่ได้เข้าผับ ที่จริงก็ไม่ใช่คนดีขนาดนั้นหรอก แต่แค่ไม่อยากมีปัญหาในภายหลังก็เท่านั้น

"ครั้งนี้ครั้งเดียวเพื่อนกูขอร้อง ผับนี้เป็นผับของพี่ที่กูรู้จักแล้วเขาจัดตรีมร้านวันนี้คือชุดนักเรียนนักศึกษา กูขอให้พี่เขาช่วยพาให้เราเข้าไปแล้ว นะๆๆไปเป็นเพื่อนกูหน่อยเปิดประสบการณ์นะเพื่อนนะ" ถ้าใครบอกว่าเพื่อนผมเป็นกระเทยผมก็เชื่อ เพราะตอนนี้มันกำลังแกว่งแขนผมไปมาเพื่อขอร้องให้ผมไปกับมันในวันนี้

"เออๆ ไอ้สัสปล่อยได้ล่ะกูขนลุก" ผมรีบสะบัดแขนออกจากกันเกาะกลุ่มของมันทันที ถ้าเป็นผู้หญิงจะไม่ว่าเลย แต่นี่ผู้ชายทำให้ด้วยกันทั้งแท่ง กลัวแต่ฟ้าจะผ่าลงมากลางกบาลมันนี่แหละ พูดแล้วขนลุก บรึ้ย😖

"ขอบใจมากเพื่อน บุญคุณครั้งนี้กูจะไม่ทดแทน"

"ทดแทนสิว่ะไอ้สัส กราบตีนกูซะ" พูดเสร็จผมยื่นเท้าไปหามันทันที

"โหหห นี่เพื่อนนะครับคุณชายปริ้นซ์"

"กี่โมง?"

"กี่โมงอะไรวะ?"

"มึงจะไปผับกี่โมง มารับกูด้วย แล้วก็หาข้ออ้างกับคุณหญิงแม่กูด้วย ถ้ามึงไม่ทำกูก็ไม่ไป" ผมขู่มันทันที อยากให้ผมไปด้วยก็ไปหาข้ออ้างให้คุณหญิงแม่ของผมก็แล้วกัน

"โห แม่มึงโหดอ่ะเพื่อน กูจะไม่ตายก่อนใช่ไหม" คีตะคิดถึงหน้าแม่ของปริ้นซ์ก็ขนลุกซู่ไปทั้งตัว เคยมีวันหนึ่งที่คีตะไปทำงานที่บ้านของปริ้นซ์แล้วเผลอเอาเมจิกไปเขียนบนพื้นกระเบื้องที่เป็นหินอ่อน วันนั้นโดนแม่ของปริ้นซ์สวดยับอยู่ประมาณสามชั่วโมง

"ไปๆ แยกย้าย" ปริ้นซ์ไล่คีตะไปไกลๆก่อนจะขึ้นคร่อมมอเตอร์ไซค์และบิดออกจากโรงเรียนด้วยความรวดเร็ว

มอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์คันใหญ่พุ่งทะยานสู่ท้องถนนด้วยความเร็วเกินที่กฎหมายกำหนดไว้ แต่คนที่ขี่รถคันนั้นหาสนใจเรื่องกฎหมายไม่ ไม่นานทั้งปริ้นซ์และบิ๊กไบค์คู่หูคู่ใจก็ขับเคลื่อนเข้ามาจอดในคฤหาสน์หลังโตทันที

"กลับมาแล้วครับ"

"อ้าวตาปริ้นซ์กลับมาแล้วหรอลูก" คุณหญิงมารตีที่กำลังนั่งกินคุกกี้อยู่ห้องโถงรับแขกพร้อมกับดูละครสุดโปรดอยู่ก็หันมาทักทายลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของตนทันที

"ครับแม่ แม่กำลังทำอะไรอยู่ครับ"

"แม่กำลังกินคุกกี้อยู่น่ะสิ พอดีแม่ครัวทำออกมาให้ชิม ตอนนี้แม่ชิมหมดไปเป็นจานแล้ว" ไม่พูดเปล่า พร้อมกับยกจานที่ว่างเปล่าให้ลูกชายดูด้วย

"ระวังน้ำตาลในเลือดถามหานะครับคุณแม่กินเยอะขนาดนั้นนะ"

"ตาปริ้นซ์! แกแช่งแม่แกหรอ" คุณหญิงมารตีแห้วใส่ลูกชายทันที

"ฮ่าๆๆๆ ผมไม่ได้แช่งครับแม่" ปริ้นซ์รีบวิ่งหนีแม่ขึ้นไปบนบ้านทันทีพร้อมกับเสียงหัวเราะ

สองชั่วโมงผ่านไป

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"คุณหนูขา เพื่อนคุณหนูมาหาตอนนี้รออยู่ที่ด้านล่างค่ะ" สาวรับใช้ที่คุณหญิงมารตีใช้ให้มาเรียกลูกชายลงไปหาเพื่อนที่ด้านล่าง

"ครับๆ เดี๋ยวผมตามลงไป" ปริ้นซ์รีบเก็บข้าวของลงกระเป๋าพร้อมกับชุดนักเรียนที่ไม่ได้ปักตราของสถาบัน 1ชุดและชุดที่ปักตราของสถาบันอีก1ชุด เพื่อใส่ไปโรงเรียนในวันพรุ่งนี้

"อ้าวปริ้นซ์ลงมาพอดีเลย รีบไปจ้ะเดี๋ยวคีตะรอนานนะลูก"

"ครับๆ" ปริ้นซ์ตอบรับแม่แบบงงๆ ไอ้คีตะมันไปคุยกับแม่ของผมคำไหน ทำไมถึงยอมปล่อยให้ผมออกจากบ้านง่ายขนาดนี้

ปึก

"โย่วเพื่อน เตรียมชุดมาป่ะ" คีตะทักทายปริ้นซ์ยังอารมณ์ดีทันทีที่ขึ้นรถมา

"มึงไปคุยกับแม่กูยังไงวะ ทำไมแม่กูถึงปล่อยให้ออกมาง่ายขนาดนี้" ที่จริงเรื่องนี้ผมจะขอเองก็ได้ แต่ผมอยากที่จะแกล้งไอ้คีตะก็เท่านั้น เลยแกล้งให้มันไปคุยกับแม่ของผม

"เออ มึงไม่ต้องรู้หรอก มึงรู้ไว้แค่ว่ากูทำได้ก็แล้วกัน" ก่อนที่ทั้งสองจะขับรถออกจากคฤหาสน์ในเวลาต่อมา และตรงไปที่ผับซึ่งเป็นจุดมุ่งหมายของทั้งสองในทันที

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • เจ๊บังเอิญได้ผัวเด็ก   68 ตลอดไป(จบ)

    เจ็ดปีผ่านไป “พ่อครับผมรักพ่อที่สุดเลยครับ ผมจะเป็นเด็กดีของพ่อกับแม่ทุกวันเลยนะครับ จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ” ปริ้นซ์โน้มหน้าลงไปหาลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของเขาที่กำลังบอกรักเขาเนื่องในโอกาสวันพ่อแห่งชาติอยู่ ก่อนที่เขาจะจุ๊บลูกคืนกลับไปด้วย “ครับลูก ไปจำคำพวกนี้มาแต่ไหนครับ” เขาก็ไม่คิดว่าลูกชายแก่นเซี้ยวคนนี้จะพูดบอกรักพ่ออย่างเขาดีๆเป็น “ผมพูดตามที่ครูบอกครับฮี่ๆ” เด็กก็คือเด็กอยู่วันยังค่ำไม่ว่าใครจะถามอะไรก็เลือกจะพูดความจริงออกมาทุกอย่าง “โถ่ลูก โกหกพ่อหน่อยก็ได้ บอกว่าผมคิดเองครับอย่างนี้ก็ได้น่ะลูก” “ไม่ได้ครับ แม่บอกว่าถ้าใครโกหกจะเป็นเด็กไม่ดีแล้วแม่ก็จะให้นอนนอกบ้านด้วยครับ” “อึก” ปริ้นซ์สะอึกขึ้นเล็กน้อยเมื่อเจอลูกชายของตนพูดแบบนั้นออกมา สงสัยเมียเขาจะสอนลูกมาอย่างดีเลยแหะ เขาไม่สามารถหลอกล่ออะไรได้เลยเพราะเจ้าแสบเอาแต่เชื่อฟังเมียเขาอย่างเดียว “วันนี้ไปไหนดีครับน้องธีร์” ลูกชายของผมและเมียสุดที่รักอย่างบังเอิญมีชื่อว่าน้องธีร์ หรือ เด็กชายอิทธิกร ธัญญธราทรัพย์ โดนนามสกุลนั้นเป็นนามสกุลของครอบครัวของผมเอง “ไปห้างครับคุณพ่อ ผมอยากไปกินเค้ก” นั่นแหละคือสิ่งที่ลูกเขาชอบที

  • เจ๊บังเอิญได้ผัวเด็ก   67 วันที่มีความสุขที่สุด

    “เฮ้อ พวกกูละช็อคมากเลยน่ะอีเจ๊ มึงหายไปแป๊บเดียวกลับมาก็ท้องซะแล้ว” เพื่อนๆต่างก็บ่นให้เธอฟังหลังจากที่เธอเล่าเรื่องราวต่างๆให้พวกมันฟัง “เอ่อน่า อย่าบ่นกูนักเลย แล้วนี่วันนี้ไม่มีงานหรอ” เธอถามทุกคนออกไปเพราะพวกมันมานั่งคุยกับเธออยู่นี่ก็นานมากพอสมควรแล้ว “ไม่อ่ะ เคลียร์งานลูกค้าเสร็จหมดแล้ว ช่วงนี้น่าจะว่างแหละมั้งถ้าไม่มีลูกค้าเข้า” “อุ๊ย ต๊ายตาย นึกว่าใคร ที่แท้ก็อีบังเอิญนี่เอง มาที่นี่ทำไมไม่ทราบ” “อะไรอีปูขาเป๋ อีเจ๊มาแล้วมึงมาเสือกอะไร ห๊ะ” นัททำท่าจะพุ่งเข้าไปหาปูเป้ที่เป็นคู่กัดของทีมพวกเธอแต่ก็โดนเพื่อนๆดึงตัวห้ามเอาไว้ก่อน “อะไรอีนัท มึงนี่โง่เนาะ กฎเขามีไว้ปฏิบัติตามไม่ใช่หรอ ผู้ใดที่ไม่ใช่พนักงานไม่มีสิทธิ์เข้ามาที่นี่ แล้วอีบังเอิญมันก็ลาออกไปแล้วไม่ใช่หรอ กูว่ากูก็ไม่ได้ความจำเสื่อมน่ะ” “แล้วมึงมายุ่งอะไรด้วยห๊ะ” “ก็ไม่ได้อยากยุ่งเท่าไหร่หรอก แต่ในเมื่อพวกมึงไม่ทำตามกฎที่บริษัทตั้งไว้กูคงต้องไปฟ้องท่านประธานสักหน่อยแล้วมั้ง ฮ่าๆๆๆๆๆ” แกร๊ก “ใครจะฟ้องอะไรฉันไม่ทราบ” “ท….ท่านประธาน” ทั้งนัท อาร์ตี้ เก๋และชมพู่ต่างก็พากันเหงื่อตกเมื่อคนที่เปิดประตูเข้

  • เจ๊บังเอิญได้ผัวเด็ก   66 ท้องได้ไง

    “ตัวเอง เร็วๆหน่อยไหม” “ครับๆๆ เร็วแล้วครับที่รัก” ปริ้นซ์ใสเสื้อผ้าอย่างรีบเร่ง ก็เมียเขาน่ะสิตื่นขึ้นมาบอกว่าวันนี้จะเข้าไปที่บริษัท เขาเลยต้องมารีบแบบนี้ให้เธอนั่นแหละ แถมยังดื้อไม่กินข้าวด้วยน่ะ บอกจะไปกินที่ร้านประจำข้างๆบริษัทแทน เขากลัวเธอจะหิวเลยต้องรีบใส่เสื้อผ้าให้เร็วที่สุดเพื่อที่จะได้พาเมียไปกินข้าวในร้านที่เธออยากกิน “เร็วๆ เขาหิวแล้วตัวเอง” “ป่ะครับ ค่อยๆเดินน่ะที่รัก” “แทบจะต่อเท้ากันเดินแล้วเนี่ยตัวเอง เร็วๆเลย” บังเอิญยังคงเร่งปริ้นซ์ไม่หยุด วันนี้เธอรู้สึกขัดหูขัดตาเขาเป็นพิเศษเพราะเธอบอกให้เขารีบก็ไม่รีบสักที เดี๋ยวแม่ก็งอนให้เข็ดซะหรอก “ครับ เชิญครับคุณผู้หญิง” เมื่อเดินมาถึงรถปริ้นซ์ก็รีบวิ่งไปเปิดประตูฝั่งข้างคนขับให้เมียอย่างรวดเร็วก่อนที่องค์แม่จะลงประทับมาในร่างของเมียเขา “ขอบคุณค่ะ” บังเอิญรีบสอดตัวเข้าไปในรถอย่างรวดเร็ว วันนี้เธอแต่งตัวน่ารักเป็นพิเศษเพราะเป็นชุดที่คุณแฟนเป็นคนเลือกให้นั่นเอง วันนี้มาในชุดเดรสระบายลูกไม้สีชุมพูอ่อนพร้อมกับเข็มกลัดที่ติดไว้ตรงหน้าท้องเพื่อบ่งบอกให้คนที่เห็นรู้ว่าตัวเธอนั่นกำลังตั้งท้องอยู่ ถึงท้องจะนูนออกมานิดหน่

  • เจ๊บังเอิญได้ผัวเด็ก   65 เลือกที่อยู่

    “อยู่นี่” “อยู่ที่กรุงเทพครับ” “ฉันบอกว่าให้อยู่นี่” “ไม่ได้ครับต้องอยู่กรุงเทพ” “ลูกฉัน ฉันจะให้ลูกอยู่กันฉันที่นี่” “แต่นั่นก็เมียผม ต้องไปอยู่กรุงเทพเท่านั้น” “พอค่ะ!!!!” ทั้งสองที่มีปากเสียงกันอยู่หันไปหาคนที่ตะโกนขัดขึ้นมา “ลูกเลือกมาเลยว่าจะอยู่ที่ไหน / ที่รักเลือกมาเลยว่าที่รักจะอยู่ที่ไหน” ทั้งลูกเขยและพ่อตาต่างก็หันไปขอความคิดเห็นจากบังเอิญที่นั่งทำหน้าเอือมระอาอยู่บนโซฟา นี่เธอนั่งฟังทั้งสองคนเถียงกันมาได้ประมาณสิบนาทีแล้ว ไม่รู้ว่าปริ้นซ์ไปพูดอะไรไม่เข้าหูพ่อของเธอก็ไม่รู้ ถึงได้มาลงเอยด้วยการเถียงกันอย่างที่เห็นนั่นแหละ “พ่อคะ พ่อก็รู้ว่าหนูจะเลือกที่ไหนอยู่แล้วนี่คะ จะมาเถียงกันทำไมอีก” “ลูกอ่ะ ไม่คิดจะเปลี่ยนใจกลับมาอยู่บ้านเราเลยหรอลูก” “พ่อขา~ หนูชอบกรุงเทพมากกว่านี่คะ พ่อก็รู้ว่าหนูชอบช็อปปิ้งจะตาย” บังเอิญเดินไปหาพ่อของตัวเองที่อยู่โซฟาอีกตัว พร้อมกับเข้าไปกอดออดอ้อนคนเป็นพ่อใหญ่ “ก็ได้ลูก เห็นว่าเป็นความชอบของลูกหรอกนะ ไม่งั้นพ่อไม่ยอมแน่ๆ” คุณบดินทร์ลูบหัวลูกสาวอย่างรักใคร่ พร้อมกับถอนหายใจออกมาเบาๆเมื่อเขาไม่สำเร็จในการต่อรองกับลูกสาว บังเอ

  • เจ๊บังเอิญได้ผัวเด็ก   64 ดูเพศ

    สามเดือนผ่านไป วันเวลาเลื่อนผ่าน ความสุขของทั้งสองยังเพิ่มขึ้น “ค่อยๆเดินนะที่รัก” ปริ้นซ์พยายามประคองใต้แขนของบังเอิญอย่างระมัดระวัง วันนี้ก็เป็นเวลาสามเดือนแล้วหลังจากที่เมียเขาต้องนอนเป็นผักเปื่อยอยู่บนเตียงผู้ป่วยมานาน วันนี้เมียของเขาได้รับอนุญาตให้ขยับร่างกายได้แล้ว และต้องเริ่มมากายภาพบำบัดเล็กน้อยเพราะว่านอนนานเกินไปจนกล้ามเนื้อบางส่วนอ่อนแรง ตอนนี้เขารู้สึกสงสารเมียเขาเหลือเกิน ที่กำลังทำหน้าตางอแงเหมือนจะร้องไห้อย่างนั้นแหละเพราะได้รับอนุญาติทั้งทีแต่ตัวเองดันกลับมาเดินเหินแบบปกติยังไม่ได้ “หงึ ปริ้นซ์ งื้ออออ” “อย่าทำหน้าแบบนั้นสิครับที่รัก สู้ๆน่ะ แป๊บเดียวเดี๋ยวที่รักก็เดินได้แบบเดิมแล้ว จุ๊บ” ปริ้นซ์หอมไปที่กลางหน้าผากของบังเอิญอย่างให้กำลังใจ “งื้อก็ได้ แต่ตัวเองต้องพยุงเขาน่ะ ห้ามปล่อยน่ะเดี๋ยวเขาล้ม” เธอกลัวว่าตัวเองจะแข้งขาอ่อนแรงแล้วล้มลงไปเนี่ยสิ ถ้าเธอยังตัวคนเดียวเธอคงไม่กังวลเรื่องนี้หรอก “ครับ ผมไม่มีทางปล่อยให้ที่รักล้มแน่นอน” ปริ้นซ์พยุงบังเอิญเดินกายภาพบำบัดอยู่นานนับชั่วโมงก่อนจะให้คนตัวเล็กนั่งวิวแชร์กลับมาที่ห้องพัก ตอนนี้เขาแทบจะมาอยู่โรงพยาบ

  • เจ๊บังเอิญได้ผัวเด็ก   63 ตกลง

    “……….” “ว่าไงครับที่รัก” “ม…เมื่อกี้ตัวเองพูดว่าอะไรน่ะ” บังเอิญยังอึ้งไม่หายกับสิ่งที่คนตรงหน้าเธอพูดออกมาก่อนหน้านี้ “ที่รักเรามาแต่งงานกันน่ะครับ” จะให้เขาพูดอีกกี่สิบรอบก็ยอมได้ ขอแค่เธออย่าปฏิเสธเขาเลย “อื้ออตกลง แต่งสิ ป่องแล้วไม่แต่งได้ไง” ตอนแรกก็ไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้หรอก แต่งตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้วไง ในท้องเธอเขาก็เสกปริ้นซ์น้อยเข้ามาใส่แล้ว จะให้โอกาสนี้หลุดมือไปได้ยังไง “จริงหรอ ผมดีใจมากๆเลยนะที่รัก จุ๊บๆๆๆ” “อื้อออ พอแล้วมันจั๊กจี๊” นี่เขาอยู่เฝ้าเธอจนไม่มีเวลาไปโกนหนวดเลยหรอเนี่ย ปกติเธอเป็นคนโกนให้เขาเองแหละ “ผมอยากทำมากกว่านี้อีก แต่มันยังทำไมได้ ผมดีใจมากๆเลยที่ที่รักไม่ปฏิเสธผม” เขาอยากดึงเธอมากอดรัดฟัดเหวี่ยงเสียด้วยซ้ำ แต่มันก็ยังทำไม่ได้ เลยทำให้ต้องจุ๊บแค่ริมฝีปากบางของเธอเท่านั้น “จะปฏิเสธทำไมล่ะ ปริ้นซ์น้อยก็นอนอยู่ในนี้แล้วไม่ใช่หรอคะคุณพ่อ” “ใช่ครับคุณแม่” ปริ้นซ์นั่งลงที่เก้าอี้ข้างเตียงก่อนจะยื่นมือมาลูบที่หน้าท้องของเมียเบาๆราวกับขนนก เขาไม่กล้าที่จะแตะต้องตัวของเธอแรงมากเพราะกลัวว่าจะกระทบกระเทือนจนถึงลูกในท้อง “จริงด้วยตัวเอง” อยู่ดีบั

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status