ก่อนจะเก็บตัวเพื่อบรรลุระดับ 3 แกนปราณ

....ประตูไม้ใหญ่ของคฤหาสน์ตระกูลหลงถูกผลักออกอย่างช้าๆ แสงแดดยามเช้าส่องกระทบเงาร่างสูงสง่าของชายหนุ่มในชุดขาวสะอาดตา หลินเซียน ยืนอยู่ตรงนั้นด้วยสีหน้าเรียบเย็น ดวงตาคมดั่งกระบี่ที่ฝังอยู่กลางฝัก มองเงียบ ๆ แต่ทำให้ผู้คนรู้สึกถึงแรงกดดันที่ยากอธิบาย

เบื้องหน้า เศรษฐีหลงอวี่ ยกหีบเงินหนักขึ้นมากลางสองมือ แสดงความซาบซึ้งสุดหัวใจ

“ท่านเซียน ....ท่านหลินเซียน ข้ามิอาจตอบแทนบุญคุณที่ท่านช่วยปราบปีศาจในเรือนเมื่อคืนนี้ได้เลย เงินทองก้อนนี้เป็นเพียงน้ำใจเล็กน้อย ขอท่านอย่าได้ปฏิเสธ”

เสียงเขาสั่นเครือด้วยทั้งความโล่งอกและความเกรงขามต่อชายหนุ่มผู้มีพลังปราณเซียนลึกล้ำ

ทว่าหลังกายสูงใหญ่ของเศรษฐีกลับมีเงาร่างบอบบางหลบอยู่ ...คุณหนูเหม่ยหลิน ใบหน้างามแดงซ่าน ดวงตากลมสวยก้มต่ำไม่กล้าเงยขึ้นสบตา หล่อนซ่อนตัวอยู่หลังบิดาราวกับกลัวว่าหลินเซียนจะมองเห็นความกระดากอายในใจ

เพราะเมื่อคืน ภายใต้อำนาจมนต์สะกดของปีศาจหุ่นเชิด ร่างกายของนางถูกบังคับให้ยั่วยวนแนบชิดกับเขา ความทรงจำนั้นแม้จะเลือนราง แต่วาบไหวราวเปลวไฟทุกครั้งที่นึกถึงสัมผัสใกล้ชิดกับชายหนุ่มผู้นี้

นางเป็นสตรีบริสุทธิ์ ไม่เคยแม้แต่จับมือบุร