ตอนที่ 115 การเติบโตของธาราและอิงดาว

ตอนที่ 115 การเติบโตของธาราและอิงดาว

เวลาหมุนผ่านไปอย่างไม่หยุดยั้ง ธารา ลูกชายของอลิสาและคีรินทร์ เติบโตขึ้นเป็นเด็กหนุ่มที่ฉลาดและมีความสามารถ ส่วนน้องอิงดาว ลูกสาวของมิ้นท์และปกรณ์ ก็เติบโตเป็นเด็กสาวที่ร่าเริงและสดใส ทั้งสองครอบครัวยังคงดำเนินชีวิตอย่างมีความสุขและมั่นคง ความรักและความผูกพันระหว่างอลิสา คีรินทร์ มิ้นท์ และปกรณ์ ยังคงแน่นแฟ้นยิ่งกว่าเดิม พวกเขายังคงเป็นที่พึ่งและกำลังใจให้กันและกันเสมอ การเติบโตของลูกๆ นำมาซึ่งความท้าทายใหม่ๆ แต่ก็เป็นความสุขและความภาคภูมิใจที่ไม่อาจหาใดเปรียบได้

เช้าวันหนึ่งที่บ้านของอลิสาและคีรินทร์ เสียงหัวเราะของธาราในวัย 16 ปี และน้องอิงดาวในวัย 10 ปี ดังขึ้นมาจากห้องนั่งเล่น ธารากำลังช่วยน้องอิงดาวทำการบ้านวิทยาศาสตร์อย่างใจเย็น ส่วนอลิสาและคีรินทร์กำลังนั่งจิบกาแฟอยู่บนระเบียง มองดูภาพลูกๆ ด้วยรอยยิ้ม

“ธาราเก่งขึ้นเยอะเลยนะคะพี่คี” อลิสากล่าวด้วยความชื่นชม

“ใช่ครับลิซ ธาราโตเป็นหนุ่มแล้วจริงๆ” คีรินทร์ตอบพลางยิ้ม “พี่จำได้ว่าตอนธารายังเล็กพี่ต้องคอยสอนการบ้านเองทุกคืนเลย”

อลิสาหัวเราะเบาๆ “ตอนนั้นพี่คีก็บ่นว่าเหนื่อยจะแย่”

คีรินทร์เอื้อมมือไปกุมมืออลิสาไว้แน่น แล้วจูบที่หลังมือเธออย่างอ่อนโยน “แต่พี่ก็มีความสุขที่สุดนะครับที่ได้ทำเพื่อลิซกับลูก”

ในขณะเดียวกัน มิ้นท์และปกรณ์ก็เดินทางมาถึงบ้านของอลิสาและคีรินทร์พอดี พวกเขากำลังจะไปออกกำลังกายด้วยกัน เสียงทักทายดังขึ้นอย่างเป็นกันเอง

“ลิซ พี่คีรินทร์! สวัสดีค่ะ” มิ้นท์ทักทายพร้อมรอยยิ้ม

“สวัสดีมิ้นท์ พี่ปกรณ์ค่ะ” อลิสาตอบกลับ

น้องอิงดาววิ่งเข้าไปกอดมิ้นท์และปกรณ์อย่างรวดเร็ว “คุณแม่คะ คุณพ่อคะ พี่ธาราสอนการบ้านหนูด้วยค่ะ”

ปกรณ์ยิ้มภูมิใจ “เก่งมากครับลูก” เขาหันไปตบไหล่ธาราเบาๆ “ขอบคุณมากนะธาราที่ช่วยสอนอิงดาว”

ธาราพยักหน้า “ไม่เป็นไรครับอาปกรณ์”

อลิสาและคีรินทร์มองดูภาพลูกๆ ที่เติบโตขึ้นอย่างมีคุณภาพ พวกเขาได้ถ่ายทอดบทเรียนชีวิตและคุณธรรมที่สำคัญให้กับลูกๆ และวันนี้พวกเขาก็ได้เห็นผลผลิตจากความพยายามเหล่านั้นอย่างชัดเจน

เมื่อธาราและน้องอิงดาวเติบโตขึ้น ความสัมพันธ์ของพวกเขาก็ยิ่งแน่นแฟ้นขึ้น พวกเขาไม่ใช่แค่ญาติกัน แต่เป็นเหมือนพี่น้องแท้ๆ ที่คอยดูแลเอาใจใส่กันและกันเสมอ ธาราในฐานะพี่ชาย จะคอยปกป้องและให้คำแนะนำน้องอิงดาวเสมอ ส่วนน้องอิงดาวก็เคารพและรักพี่ธาราเป็นอย่างมาก

วันหนึ่ง น้องอิงดาวกลับมาจากโรงเรียนด้วยใบหน้าที่เศร้าสร้อย เธอเดินตรงไปหาธาราที่กำลังอ่านหนังสืออยู่ในห้องนั่งเล่น

“พี่ธาราครับ เพื่อนล้อหนูค่ะ” น้องอิงดาวพูดเสียงอ่อย น้ำตาเริ่มคลอเบ้า

ธาราวางหนังสือลง เขาดึงน้องอิงดาวเข้ามากอดเบาๆ “ใครล้อครับ เล่าให้พี่ฟังหน่อย”

น้องอิงดาวเล่าว่าเพื่อนบางคนล้อเธอเรื่องที่เธอชอบอ่านหนังสือเงียบๆ ไม่ค่อยเล่นกับเพื่อนคนอื่นๆ ธารารับฟังอย่างตั้งใจ ก่อนจะปลอบน้องสาวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

“ไม่เป็นไรนะครับอิงดาว การอ่านหนังสือเป็นสิ่งที่ดีมากนะครับ อิงดาวเป็นเด็กฉลาดและมีความรู้ พี่ภูมิใจในตัวอิงดาวนะ” ธารากล่าวพลางลูบผมของน้องอิงดาวเบาๆ

อลิสาและคีรินทร์ที่เดินผ่านมาพอดี ได้ยินบทสนทนาของลูกๆ พวกเขามองหน้ากันด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความอบอุ่นใจ การได้เห็นลูกๆ รักกันและดูแลกันเอง ทำให้พวกเขารู้สึกภาคภูมิใจอย่างยิ่งในสิ่งที่ได้ปลูกฝังให้กับลูก

แม้จะอยู่ในวัยที่แตกต่างกัน แต่ธาราและน้องอิงดาวก็มีกิจกรรมหลายอย่างที่ทำร่วมกันเสมอ ไม่ว่าจะเป็นการอ่านหนังสือด้วยกัน การเล่นเกม หรือการช่วยเหลืองานบ้านเล็กๆ น้อยๆ กิจกรรมเหล่านี้ไม่เพียงแต่สร้างความสนุกสนาน แต่ยังเป็นโอกาสให้พวกเขาได้เรียนรู้และเติบโตไปพร้อมๆ กัน

ในช่วงปิดเทอมฤดูร้อน อลิสาและคีรินทร์พาทั้งธาราและน้องอิงดาวไปเที่ยวทะเล ธาราช่วยคีรินทร์กางเต็นท์และจัดเตรียมอุปกรณ์ต่างๆ ส่วนน้องอิงดาวก็ช่วยอลิสาเตรียมอาหารว่าง

คีรินทร์มองไปที่ธาราที่กำลังช่วยเขาผูกเชือกเต็นท์อย่างคล่องแคล่ว “ธาราโตขึ้นเยอะเลยนะครับลูก ทำอะไรก็คล่องแคล่วไปหมด”

ธารายิ้ม “ธาราอยากช่วยพ่อกับแม่ครับ”

อลิสาเดินเข้ามาใกล้ เธอยื่นมือไปจับมือน้องอิงดาวที่กำลังช่วยจัดผลไม้ใส่จาน “อิงดาวก็เก่งเหมือนกันนะคะ ช่วยคุณป้าได้เยอะเลย”

น้องอิงดาวยิ้มกว้างด้วยความดีใจ

เมื่อทุกอย่างพร้อม พวกเขาทั้งสองครอบครัวก็นั่งพักผ่อนอยู่ใต้เต็นท์ริมทะเล ธาราหยิบกีตาร์ขึ้นมาเล่นเพลงเบาๆ ส่วนน้องอิงดาวก็ร้องคลอตามเสียงเพลง อลิสาและคีรินทร์มองดูลูกๆ ด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุข มิ้นท์และปกรณ์เองก็รู้สึกอบอุ่นใจที่ได้เห็นลูกๆ มีความสุขกันขนาดนี้

การที่อลิสาและคีรินทร์ รวมถึงมิ้นท์และปกรณ์ ได้ถ่ายทอดบทเรียนชีวิตและคุณธรรมที่สำคัญให้กับลูกๆ ของพวกเขา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องความพยายาม ความเมตตา การแบ่งปัน การตัดสินใจด้วยตัวเอง หรือการเข้าใจในความแตกต่าง ล้วนเป็นรากฐานที่สำคัญที่ทำให้ลูกๆ ของพวกเขาเติบโตขึ้นเป็นเด็กที่มีคุณภาพ

ธาราในวัยที่กำลังก้าวเข้าสู่วัยรุ่น แสดงให้เห็นถึงความรับผิดชอบ ความเป็นผู้นำ และการรู้จักคิดวิเคราะห์ ส่วนน้องอิงดาวก็เป็นเด็กที่ร่าเริง ฉลาด และมีความเข้าใจในผู้อื่น

ในตอนเย็นของวันหยุด อลิสาและคีรินทร์นั่งอยู่บนระเบียงบ้าน มองดูดวงดาวที่ส่องประกายเต็มท้องฟ้า คีรินทร์โอบกอดอลิสาแน่น เขากดจูบที่ผมของเธอเบาๆ

“ลิซครับ พี่ภูมิใจในตัวลูกของเรามากเลยนะครับ” คีรินทร์กล่าวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ

อลิสาซบหน้าลงกับอกของคีรินทร์ “ลิซก็เหมือนกันค่ะพี่คี ทุกอย่างที่เราทุ่มเทไปมันคุ้มค่าจริงๆ”

ความสุขที่เกิดขึ้นจากความรักที่แน่นแฟ้นของครอบครัว การได้เห็นลูกๆ เติบโตขึ้นอย่างมีคุณภาพ และการได้ส่งต่อบทเรียนชีวิตที่สำคัญจากรุ่นสู่รุ่น คือสิ่งที่ทำให้ชีวิตของอลิสาและคีรินทร์สมบูรณ์แบบอย่างแท้จริง

เมื่อเวลาผ่านไป ธาราและน้องอิงดาวก็เติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ประสบความสำเร็จในแบบของตนเอง พวกเขาได้นำบทเรียนและคุณธรรมที่ได้รับจากพ่อแม่ไปปรับใช้ในการดำเนินชีวิต และเป็นส่วนหนึ่งในการสร้างสรรค์สิ่งดีๆ ให้กับสังคมต่อไป

ธาราเลือกที่จะสานต่อธุรกิจของครอบครัว ด้วยวิสัยทัศน์ที่กว้างไกลและแนวคิดใหม่ๆ เขานำพาบริษัทให้เติบโตไปอีกขั้น โดยยังคงยึดมั่นในคุณธรรมและความรับผิดชอบต่อสังคมตามที่พ่อแม่ได้สอนมา ส่วนน้องอิงดาวเลือกที่จะทำงานในสายอาชีพที่เธอรักและมี Passion โดยใช้ความสามารถของเธอในการช่วยเหลือผู้อื่น

อลิสาและคีรินทร์ในวัยที่สูงขึ้น ยังคงมีสุขภาพแข็งแรงและใช้ชีวิตอย่างมีความสุข พวกเขาได้เห็นความสำเร็จของลูกๆ และภูมิใจในสิ่งที่ลูกๆ ได้สร้างขึ้นมา การได้ใช้เวลาอยู่กับครอบครัวใหญ่ที่มีลูกๆ หลานๆ เต็มบ้าน เป็นความสุขที่หาใดเปรียบมิได้

ในวันรวมญาติประจำปี อลิสาและคีรินทร์นั่งอยู่ท่ามกลางลูกหลานที่รายล้อมอยู่ธาราเดินเข้ามาหาพ่อแม่ เขายื่นมือไปกุมมือพ่อกับแม่ไว้แน่น

“พ่อครับ แม่ครับ ธารารักพ่อกับแม่นะครับ” ธารากล่าวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความรักและความซาบซึ้งใจ

อลิสาและคีรินทร์ยิ้ม พวกเขากอดธาราไว้แน่น คีรินทร์โอบกอดทั้งอลิสาและธาราไว้ แสดงให้เห็นถึงความสุขที่สมบูรณ์แบบของครอบครัวที่เต็มไปด้วยความรัก ความภาคภูมิใจที่ได้เห็นลูกๆ เติบโตขึ้นเป็นคนดีและมีคุณภาพ เป็นเหมือนผลตอบแทนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของพวกเขา

ความรักที่ไม่มีวันสิ้นสุด และบทเรียนชีวิตที่ถ่ายทอดจากรุ่นสู่รุ่น ทำให้ครอบครัวของอลิสาและคีรินทร์เป็นเหมือนแสงสว่างที่ส่องประกายและเป็นแบบอย่างอันงดงามให้กับสังคมตลอดไป