ตอนที่ 27 คีรินทร์เผชิญหน้าความรู้สึกของตัวเอง

ตอนที่ 27 คีรินทร์เผชิญหน้าความรู้สึกของตัวเอง

ห้องทำงานสุดหรูของ คีรินทร์ ยามค่ำคืนไม่ได้สงบเงียบอย่างที่ควรจะเป็น เสียงปากกาเคาะกระทบโต๊ะทำงานไม้เนื้อดีอย่างถี่รัวสะท้อนถึงความกระวนกระวายภายในจิตใจของชายหนุ่ม เขาจ้องมองหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่เปิดแผนธุรกิจอยู่ แต่สายตาของเขากลับเลื่อนลอยไปไกลกว่าตัวเลขและกราฟใดๆ ภาพของ อลิสา วนเวียนอยู่ในหัวไม่หยุดหย่อน ยิ่งภาพเหล่านั้นปรากฏชัดเจนเท่าไหร่ ความรู้สึกหงุดหงิดและไม่พอใจก็ยิ่งถาโถมเข้ามามากเท่านั้น

ช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมา เป็นช่วงเวลาที่คีรินทร์รู้สึกแปลกประหลาดที่สุดในชีวิต เขาเริ่มสังเกตว่าตัวเองหงุดหงิดง่ายขึ้นทุกครั้งที่เห็นอลิสาอยู่ใกล้ผู้ชายคนอื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับ ภูริช ที่มักจะโผล่มาช่วยเหลืออลิสาในสถานการณ์ต่างๆ ได้ถูกจังหวะราวกับนัดกันไว้ และ ธาม ที่ยังคงคอยวนเวียนอยู่ใกล้ๆ แสดงความเป็นห่วงเป็นใยอลิสาอย่างเปิดเผย

"ไอ้ภูริชนั่นมันเป็นใครวะ ทำไมมันต้องอยู่ถูกที่ถูกเวลาตลอด!" คีรินทร์สบถเบาๆ เขากำหมัดแน่นจนข้อกระดูกขาวโพลน ภาพของภูริชที่ช่วยอลิสาเรื่องซัพพลายเออร์ และการที่เขาขับรถไปส่งเธอถึงต่างจังหวัดผุดขึ้นมาในหัว คีรินทร์รู้สึกเหมือนโดนแทงข้างหลัง ทั้งที่ไม่ได้เป็นอะไรกันแท้ๆ

เขาพยายามจะบอกตัวเองว่านี่เป็นเพียงแค่ เกมเดิมพัน เป็นเกมที่เขาตั้งใจจะเล่นเพื่อพิชิตอลิสา แต่คำพูดนั้นกลับไม่สามารถทำให้ความรู้สึกที่ร้อนรุ่มในใจเขาลดลงได้เลยแม้แต่น้อย ยิ่งพยายามคิดว่ามันเป็นแค่เกมมากเท่าไหร่ ความรู้สึกที่ถาโถมเข้ามาก็ยิ่งรุนแรงขึ้นเท่านั้น

"มึงกำลังจะ 'อิน' กับเกมนี้มากเกินไปแล้วนะเว้ย มึงกำลังจะ 'ถลำลึก' เข้าไปในเกมที่มึงเป็นคนสร้างขึ้นมาเอง"

เสียงของ ปกรณ์ เพื่อนสนิทดังก้องอยู่ในหัว คีรินทร์ปฏิเสธมาตลอดว่าตัวเองไม่ได้รู้สึกอะไรกับอลิสาไปมากกว่าการเล่นเกม แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถปฏิเสธตัวเองได้อีกต่อไปแล้ว

คีรินทร์ลุกขึ้นยืน เดินไปหยุดอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ที่สะท้อนภาพของเขาเต็มตัว แววตาของเขาในกระจกเต็มไปด้วยความสับสนและความไม่มั่นใจ ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยเห็นในตัวเองมาก่อน ผู้ชายที่เคยควบคุมทุกอย่างได้ดั่งใจ ตอนนี้กลับกำลังถูกควบคุมด้วยความรู้สึกที่ไม่รู้จัก

"กู...กูชอบยัยอลิสาจริงๆ เหรอวะ" เขาถามตัวเอง เสียงของเขาแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน "กูรักยัยนั่นไปแล้วเหรอวะ"

ความคิดนี้ทำให้หัวใจของคีรินทร์เต้นแรงขึ้น ร่างกายของเขาร้อนผ่าวไปทั่วทั้งตัว เขานึกถึงรอยยิ้มของอลิสา เสียงหัวเราะที่สดใส และท่าทางที่ดูเป็นธรรมชาติของเธอ ยิ่งนึกถึงมากเท่าไหร่ ความรู้สึกที่อบอุ่นก็ยิ่งแผ่ซ่านไปทั่วหัวใจ จนแทบจะลืมความหงุดหงิดก่อนหน้านี้ไปเสียสนิท

เขาเคยคิดว่าผู้หญิงทุกคนเป็นแค่ของเล่น เป็นแค่รางวัลที่เขาสามารถพิชิตได้ง่ายๆ เป็นเพียงแค่ความท้าทายที่น่าเบื่อหน่าย แต่กับอลิสา...มันไม่เหมือนกันเลย เธอแตกต่างจากผู้หญิงทุกคนที่เขาเคยเจอมา เธอท้าทายเขา เธอไม่ยอมแพ้ และเธอทำให้เขารู้สึกถึงความรู้สึกที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน ความรู้สึกที่ทำให้เขานึกถึงเธออยู่ตลอดเวลา อยากอยู่ใกล้เธอ อยากเห็นรอยยิ้มของเธอ และไม่อยากให้ใครหน้าไหนเข้ามาใกล้เธอ

คีรินทร์รู้ดีว่านี่ไม่ใช่แค่ความหลงใหลชั่วครั้งชั่วคราว แต่มันคือความรู้สึกที่ แท้จริง ความรู้สึกที่เขาไม่เคยยอมรับกับตัวเองมาก่อน เขาชอบอลิสา และอาจจะ รักเธอเข้าแล้ว ยิ่งกว่าที่เคยคาดคิดไว้เสียอีก ความรู้สึกนี้ไม่ได้เป็นแค่ส่วนหนึ่งของเกมเดิมพัน แต่เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจากใจจริงของเขาเอง

เมื่อยอมรับความจริงในใจได้แล้ว ความสับสนที่เคยมีก็เริ่มจางหายไป แทนที่ด้วยความมุ่งมั่นและแรงผลักดันที่รุนแรงกว่าเดิม คีรินทร์ไม่ใช่คนที่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ เมื่อเขามั่นใจในสิ่งที่เขาต้องการแล้ว เขาก็พร้อมที่จะ เอาจริง เขาจะเปลี่ยนจาก "การเล่นเกม" เป็น "การจีบ" อย่างจริงจัง และจะใช้ทุกกลยุทธ์ที่เขามีเพื่อพิชิตหัวใจของอลิสาให้ได้

เขาจะโทรหาเธอทุกเช้า เพื่อถามไถ่เรื่องราวในแต่ละวัน จะเสนอตัวไปรับไปส่งเธอในทุกๆ ที่ จะส่งของขวัญเล็กๆ น้อยๆ ที่แสดงออกถึงความใส่ใจ จะชวนเธอไปทานข้าวที่ร้านโปรดของเธอ จะทำทุกวิถีทางเพื่อให้อลิสารับรู้ถึงความรู้สึกที่เขามีให้ ไม่ใช่แค่คำพูด แต่เป็นการกระทำที่ชัดเจน

คีรินทร์เดินกลับมาที่โต๊ะทำงาน หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา เขาเลื่อนดูรายชื่อในสมุดโทรศัพท์ จนกระทั่งไปหยุดอยู่ที่ชื่อของ ภูริช และ ธาม แววตาของเขาฉายแววท้าทายอย่างไม่ปิดบัง เขาจะไม่ปล่อยให้ใครหน้าไหนมาแย่งอลิสาไปจากเขาได้แน่นอน

"พวกมึงจะได้เห็นดีกัน" คีรินทร์พึมพำกับตัวเอง เสียงของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น "อลิสาเป็นของกู"

เขาพร้อมแล้วที่จะ เผชิญหน้ากับคู่แข่งทุกคน เพื่อพิชิตหัวใจของอลิสาให้ได้ ไม่ว่าใครหน้าไหนก็ไม่มีทางที่จะมาแย่งอลิสาไปจากเขาได้แน่นอน เขาจะแสดงให้เห็นว่าเขาไม่ได้แค่เล่นเกม แต่เขากำลังจริงจัง และเขาพร้อมที่จะปกป้องความรักครั้งนี้ด้วยทุกสิ่งทุกอย่างที่เขามี

เส้นทางข้างหน้า

ความรู้สึกที่แท้จริงที่ก่อตัวขึ้นในใจของคีรินทร์และอลิสา กำลังจะนำพาทั้งคู่ไปสู่บทสรุปของเกมเดิมพันครั้งนี้ แต่เส้นทางข้างหน้าไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ เพราะยังมี แพรไหม ที่ยังคงก่อกวนอย่างต่อเนื่อง ธาม ที่ยังคงคอยวนเวียนอยู่ใกล้ๆ อลิสา และที่สำคัญที่สุดคือ ภูริช ที่ได้ตัดสินใจที่จะเดินหน้าเข้าหาอลิสาอย่างจริงจังแล้ว

เกมแห่งหัวใจครั้งนี้จะจบลงอย่างไร? ใครจะเป็นผู้ชนะในท้ายที่สุด? และความรักที่แท้จริงจะสามารถเอาชนะทุกอุปสรรคได้หรือไม่? คีรินทร์ในฐานะผู้ที่เคยคิดว่าความรักเป็นเพียงเกม จะสามารถพิสูจน์ตัวเองและเอาชนะใจอลิสาได้หรือไม่? หรือเขาจะต้องเผชิญกับความพ่ายแพ้ในเกมที่เขาเป็นคนเริ่มขึ้นมาเอง?